รักป่วนๆ ของก๊วนเด็กแสบ

 

ณ โรงเรียนโอรัน

 

"ห้องดนตรีร้างงั้นหรอ... ในเมื่อไม่มีที่เงียบพอให้อ่านหนังสือได้ งั้นก็เอาที่นี่แหละ" ฟางที่กำลังหาที่เงียบๆสำหรับอ่านหนังสือ ก็ดันไปเจอห้องดนตรีร้าง ถึงจะน่ากลัวแต่ก็เงียบสงบ ฟางจึงเลือกห้องนี้ในการอ่านหนังสือ

"ยินดีต้อนรับครับ"

และเมื่อประตูเปิดออกก็พบว่าที่นั่นคือห้องของชมรมโฮสต์

"อะไรกัน ผู้ชายหลอกหรอ"เขื่อนบ่นออกมา

"ป๊อปปี้ เขื่อน พวกนายได้อยู่ห้องเดียวกับคนคนนี้ไม่ใช่หรอ"

"ก็ใช่อยู่หลอกแต่คนคนนี้ มนุษย์สัมพันไม่ดี เลยไม่ได้รู้จักกัน"เขื่อนพูดออกมาอย่างเบื่อๆ

"หึ... พูดแบบนั้นนะมันเสียมารยาทนะ"จองเบพูดออกมาอย่างเหนื่อยใจ

"ยินดีต้อนรับสู่ชมรมโฮสต์ คุณนักเรียนทุน"จองเบหันกลับมาต้อนรับฟางอย่างเป็นมารยาท

"อะไรนะ งั้นนักเรียนทุนที่ชาตินึงจะมีสักคนที่ชื่อ ธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์ ก็คือนายนะสิ"โทโมะที่เงียบอยู่นะ ก็ต้องตกใจว่าโรงเรียนนี้จะมีนักเรียนทุนอยู่ด้วย

"ฮะ! ทะทำไมถึงรู้ชื่อละ"ฟางที่ตกใจ จึงถามขึ้นมา

"ถ้าทางโรงเรียนเราจะมีธรณีประตูสูงเกินไปสำหรับสามัญชนนะ"จองเบพูดออกมาอย่างเฉยชา

"ถ้าเกิดว่าหน้าไม่หนาจริงก็คงไม่มีใครกล้ามาเป็นนักเรียนทุนหลอก"จองเบยังคงพูดต่อไป

"อะเอ่อ... เรื่องนั้นมันก็"

"ใช่ ว่าไปแล้วนายก็คือผู้กล้านะ ธนันต์ธรญ์คุง ถึงนายจะเรียนเก่งที่สุดในโรงเรียนแต่ก็ยาจกที่สุดในโรงเรียนเช่นเดียวกัน คนอาจจะมองนายเป็นบุคลากรชั้นต่ำก็ได้"

"เอ่อ...มันก็ไม่ถึงขนาดที่พูดหลอกมั้ง"ฟางพูดไป หาทางหนีไป

"แต่ก็ดีแล้วนิ รากหญ้าจงเจริญ! ขอต้อนรับเข้าสู่โลกอันแสนสวยงามนะ ยอดยาจก ^^"โทโมะพูดอย่างดีใจ

"ขอตัวล่ะ"ฟางเดินไปที่ประตัวเพื่อจะออกไปจากที่นี่

"เน่~ ฟาง ฟางจัง ฟางจังเป็นผู้กล้าหรอออ ยอดไปเลยเนอะ ^^ "ป๊อปปี้ดึงฟางเข้ามาคุยต่อ

"ไม่ใช่ผู้กล้า นักเรียนทุนต่างหากล่ะ - - "ฟางตอบ

"เรียกใครว่า ฟางจัง ฮะ!! -*- "ฟางที่ได้ยินชื่อตัวเองดังนั้นจึงตะคอกใส่ป๊อปปี้

"แงๆๆๆ! เคนจังช่วยป๊อปด้วย ฮือๆๆ "ป๊อปปี้รีบวิ่งไปอยู่ด้านหลังเคนตะทันที

"แต่ก็ว่ากันว่าคนบ้าเรียนมักเป็นโฮโมนี่เนอะ"โทโมะที่เห็นดังนั้นจึงพูดออกไป

"ฮะ โฮโมหรออ"

"สเปกนายเป็นแบบไหนกันเล่า"โทโมะยังคงถามต่อไป

"เถื่อนแต่เร้าใจอย่างเคนตะ หนุ่มน้อยน่ารักอย่างป๊อปปี้ ปีศาจน้อยตัวแซบอย่างเขื่อน หรือมาดขรึมอย่างจองเบ หรือว่าจะเอา...แบบฉัน ดีละว่าไงจ๊ะ"โทโมะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ฟาง

"มะไม่ใช่นะ คือว่าเราแค่อยากจะมาหาที่เงียบๆอ่านหนังสือเท่านั้นเองง่ะ"ฟางพูดอย่างร้อนรนแล้วรีบผละออก

"อ๊ะ!!"ไม่ทันที่จะได้ทำอะไรฟางก็เดินไปชนกับแจกัน

 

เพล้ง!!!

 

"ว๊าา แจกันสมัยเรเนซองที่ว่า จะใช้เป็นไฮไลค์ในงานประมูล แย่เลยนะเนี่ยใบตั้งแปดล้านบาทแนะ"เขื่อนพูด

"ละแล้วค่าเสียหา"ฟางพูดอย่างตะกุกตะกัก

"จ่ายไหวหรอ ขนาดเสื้อผ้าดีๆยังไม่มีปัญญาซื้อเลย เสื้อผ้าทรงผมสุดเชยแบบนั้นมันอะไรกัน"เขื่อนพูดอย่างเยาะเย้ย

"เอาไงดีละ โทโมะ"จองเบถาม

"เคยได้ยินสุภาษิตนี้รึปล่าวธนันต์ธรญ์ เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม ไม่มีเงินจ่ายก็ต้องชดใช้ด้วยร่างกาย ตั้งแต่วันนี้ไป นายคือ... น้องหมาของพวกเรา"โทโมะบอก

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

TOMO

"คุณโทโมะค่ะ ฉันได้ยินมาว่าคุณนะกำลังเลี้ยงลูกแมวที่ไม่รู้หัวนอนปายเท้าอยู่งั้นหรอค่ะ"

"เอ่อ.. ก็ไม่เชิงเป็นลูกแมวหลอกนะ อะโอ๋...พูดปุ๊ปก็มาปั๊ปเลย ลูกหมูน้อยขอบใจนะที่ซื้อมาให้"โทโมะบอก

"แล้ว...นี่มันคืออะไร"โทโมะถาม

"ก็อย่างที่เห็นนั่นแหละ กาแฟไง"

"ยี่ห้อนี้ไม่เคยเห็นเลยแฮะ บดมาให้เรียบร้อยแล้วหรอ"

"ไม่ใช่หลอก กาแฟสำเร็จรูปนะ"ฟางตอบ

"โอ้โห กาแฟบ้านๆแบบที่เติมน้ำร้อนก็เสร็จแล้วงั้นหรอ"โทโมะพูด

"ภูมิปัญญาชาวบ้าน"จองเบที่เห็น จึงเข้ามาวิจารณ์ด้วย

"ร้อยกรัมแค่ร้อยห้าบาทเอง ดูขนาดแค่ห้างดอกบัวยังอายเลย"เขื่อนพูดต่อจองเบทันที

"เดี๋ยวไปซื้อมาให้ใหม่ ต้องขอโทษด้วยนะที่ไม่ใช่เมล็ดกาแฟอย่างดีนะ!"ฟางกัดฟันพูด

"แต่เดี๋ยวก่อน... ฉันจะดื่ม ฉันจะลองดื่มดู! "โทโมะพูดออกมา

"เอาละธนันต์ธรณ์ ไปชงกาแฟบ้านๆมาให้ฉันดื่มหน่อยซิ"

"หน๋อย อย่าให้เรารวยบ้างก็แล้วกันน่าา"แล้วฟางก็ไปชงกาแฟ

"เชิญเลย"

"มาลองชิมกันเถอะนะครับ"โทโมะพูด

"กลัวจังเลยไม่กล้าดื่มอ่ะ"

"ขืนดื่มของพันนี้เข้าไป เจ้าคุณพ่อต้องว่าแน่ๆ"

"ถ้าผมใช้ปากป้อนให้ละครับ"

"ถ้างั้นก็ดื่มค่ะ"

ว๊ายๆๆ กริ๊ดๆๆ

 

POPPY

"โหย.. ขอโทษทีนะ พอดีเค้ามาสายอ่าาา"ป๊อปปี้พูด

"ป๊อปปี้คุง เคนตะคุง"

"ขอโทษน๊าา พอดีไปนั่งรอเคนจังที่ชมรมเคนโด้แต่ว่าเผลอหลับไปอ่าา แต่ว่าก็ยังง่วงอยู่เลยย"ป๊อปปี้พูดพร้อมเช็ดน้ำตา

"น่ารักจังเลยยยยยยยยย >///< "

 

"คนนี้อยู่ห้องเดียวกับเราจริงๆหรอเนี่ย"ฟางพูดเบาๆ

"ป๊อปปี้นะ เห็นอย่างนั้นก็ฉลาดเป็นกรดเลยนะ ส่วนเคนตะก็ใช้ความขรึมเป็นจุดขาย"จองเบที่ได้ยินจึงมาพูดกับฟาง

"ฟาง-จัง ฟางจังมาทานเค้กด้วยกันเอามั้ยล่าเนาะ"ป๊อปปี้ที่เห็นฟางจึงวิ่งเข้ามาหา

"ไม่ละ ไม่ชอบของหวานนะ"

"งั้น... เค้าให้ยืมน้องพูห์ของเค้าเอาม๊าา"ป๊อปปี้ยังคงถามต่อ

"เอ่อ.. น้องพูห์ ก็ แบบว่า"

"ไม่ชอบน้องพูห์ของเค้าหรอ"

"ฮะ...โห น่ารักจัง"

"งั้นก็...ดูแลให้ดีๆน๊าาา กริ้งกริ้ง"

"คลับของเราใช้บุคลิกเฉพาะตัวของสมาชิกตอบสนองความต้องการของลูกค้าทุกรูปแบบ และ ป๊อปปี้เองก็ถือเป็นอันดับ 1 แขกกว่า 70% ชอบมาก"จองเบพูด

"โลกถึงการอวสานละ = ="ฟางตอบ

"มัวแต่ทำเอ๋อแบบนี้ระวังสาวไม่แลนะ"โทโมะที่เห็นฟางยืนเอ๋ออยู่ ก็เดินมาพูด

"ถึงยังไงก็ไม่ได้สนใจอยู่แล้ว"

"พูดอะไรอย่างนั้น ที่สุดของผู้ชายนะก็คือทำให้ผู้หญิงมีความสุข จริงมั้ย"

"แล้วมันจะได้อะไรขึ้นมาละ ผู้ชายเอ๋ยผู้หญิงเอ๋ยรูปลักษณ์เอย คนเราสำคัญตรงที่จิตใจไม่ใช่รึไง ทำไมถึงต้องตั้งชมรมแบบนี้ขึ้นมาด้วยนะ"

"โลกของเรามันก็ชั่งโหดร้ายแบบนี้แหละ บางเวลาพระเจ้าก็อาจพลาดพลั้งสร้างมนุษย์ที่สมบูรณ์แบบทั้งภายนอกและภายในออกมา ฉันเข้าใจที่นายทำอย่างนั้นก็เพื่อปลอบใจตนเองสินะ เพราะถ้าไม่ทำก็คงอยู่ต่อไปไม่ได้ แต่ว่าลองคิดดูให้ดีสิ มีศิลปะในหอศิลป์ไปเพื่ออะไรกัน ใช่แล้ว! ก็เพื่อแสดงความงามไงเล่า ดังนั้นฉันจึงก่อตั้งคลับนี้ขึ้นมาเพื่อเหล่าคนที่ต้องการเสพความงามใคว่คว้าหาความงามโดยไม่ต้องง้อธิวาราตรี"โทโมะพูดออกมาและแสดงท่าทางตามนั้น

"เค้าเรียกว่าอะไรนะ คนที่เป็นแบบนี้นะ เอ..อ๊ะ! รู้แล้ว"

"ใจเต้นเลยใช่ม๊า"

"น่ารำคาญ"ฟางพูดออกไป

พอฟางพูดออกไปโทโมะก็หน้าหดหู่เลยทีเดียว

"เอ่อ...รุ่นพี่โทโมะ"ฟางพูด

"555 นายคงเป็นผู้กล้าจริงๆนั่นแหละ"เขื่อนที่เห็นจึงพูดออกไป

"เป็นคนคิดหยุมหยิมจริงๆด้วย"ฟางคิดในใจ

"โทษนะ ที่จริงก็ใจเต้นหน่อยๆเหมือนกันแหละ"

"งั้นหรอๆ เรื่องปกติน่าา"

"คืนชีพเร็วจังเลยแฮะ"ฟางคิดในใจ

"ในกรณีของหมอนี่ต้องจัดการกับหน้าตาก่อน แต่คนประเภทนี้ถ้าถอดแว่นออกมีแต่จะกลายเป็นพวกตาตี่แบบ"

"เฮ้ยเดี๋ยวก่อนสิ พอดีทำคอนแทคเลนส์หายนะ"ฟางพูด

พอเขื่อนถอดแว่นปุ๊ป โทโมะก็รีบวิ่งมาดู

"เขื่อน!พาธนันต์ธรณ์ไปเปลี่ยนชุด จองเบ!ติดต่อหน่วยเครื่องแต่งกาย เคนตะไปหาอาจารห้องพยาบาลจัดการเรื่องคอนแทคเลนส์ ส่วน...ป๊อปปี้ ทานเค้กต่อไปเถอะครับ "

"นี่น้องพูห์ ทุกคนเขาบอกว่ากำลังยุ่งง่าา หึ กินก็ได้"ป๊อปปี้บ่นแล้วก็กินเค้กต่อ

 

"เอ้า! เอาชุดนี้ไปใส่"เขื่อนบอกฟาง

"อะไร อะไรนะ"

"ไม่ต้องถามน่าา"แล้วเขื่อนก็กระโดดเข้าไปเปลี่ยนชุดให้ฟาง

"รู้แล้วๆ เดี๋ยวจะเปลี่ยนเองน่า ออกไปก่อน เดี๋ยวเปลี่ยนเอง!"ฟางรีบผลักเขื่อนออกไปจากห้องเปลี่ยนเสื้อ

"เอ๋ ?"เขื่อนคิดในใจ

"เอ่อ รุ่นพี่"

"โอ๋ เปลี่ยนชุดเสร็จแล้วสืนะ"

"ให้ใส่ชุดนี้มันจะดีหรอเนี่ย"ฟางพูด แล้วเดินออกมา

"ฟางจังน่ารักจังเลย อย่างกะเด็กผู้หญิงแนะ"ป๊อปปี้พูด

"จนกว่าจะจ่ายค่าแจกันนะ นายจะต้องเป็นโฮสต์ของที่นี่"โทโมบอก

"ฮะโฮสต์หรอ"

 

___________________________________________________________________

ตอนแรกยาวไปป่าววว ฝากติดตามด้วยนะ เรื่องแรกเลยละ ^^ ตอนหน้าพวกโทโมะจะรู้ว่าฟางเป็นผู้หญิง