secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์

เรื่อง secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์
 
 
 
 
 
 
 
   แต่จะว่าไปมันก็มีเรื่องที่ฉันแปลกใจอยู่นะ...เรื่องของคุณฟ้าที่อยู่ดีๆเธอก็หายไปไม่มายุ่งกับฉันอีกเลย ส่วนพวกยัยเฟ์ยกับยัยฟางดูเหมือนว่าจะเริ่มเปิดใจให้กับนายเขื่อนกับนายป็อปปี้แล้วด้วย>< และสุดท้ายคู่ฉันน่ะหรอก็แฮ็ปปี้สุดๆเลยล่ะ...แต่ตอนนี้ฉันไม่มีแรงจะคุยกับโทโมะหรือใครทั้งนั้นแหละ....รอไปก่อนนะขอพักสักหน่อย....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ตื่นได้แล้วนะสายแล้ว...จุ๊ฟ~" ฉันรู้สึกเหมือนกำลังโดนลวนลามอยู่บริเวณริมฝีปากเลยT^T
 
 
 
 
 
"อืมๆ...อย่ามายุ่ง!" ฉันปัดอากาศที่มันมารบกวนการนอนของฉัน!!
 
 
 
 
 
"5555รักแก้วจัง"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
   ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรมาแทบชิดกับหลังฉันเลยเหมือน...ถูกกอดแต่ช่างมันเหอะพอดีว่าฉันกำลังอยู่อ่ะนะได้อะไรอุ่นๆก็ดีเหมือนกัน5555หลับสบายกว่าเดิมเยอะ อ่า...สบายที่สุด ว่าแต่เสียงเมื่อกี้นี้เป็นใครกันนะช่างเหอะกำลังสบายยยยยยยยยยยย....^^
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อืมๆ...หือ0.0??" ฉันลืมตาขึ้นมารู้สึกหนักๆอยู่บริเวณเอว...แขนใครอ่ะ
 
 
 
 
 
"โทโมะ!!มาอยู่ที่นี่ได้ไงอ่ะ!" ฉันถอยกรูพร้อมสำรวจสภาพตัวเองทันที...โอเคปกติดีทุกอย่างเลย
 
 
 
 
 
"อะไรกันอ่ะแค่นอนกอดเฉยๆหรอน่า" โทโมะทำปากยู่นิดๆบ่งบอกได้ดีว่า...งอน-*-
 
 
 
 
 
"นี่ไม่ง้อหรอกนะจะบอกให้...แล้วเข้ามาตั้งแต่ตอนไหนเนี๊ย" ฉํนเอ่ยถามบุคคลที่ทำตัวเป็นเด็ก?ที่อยู่บนเตียงเดียวกับฉัน
 
 
 
 
 
"นานแล้วตั้งแต่แก้วยังไม่ตื่อนอ่ะนะ..." เอ่อ....ฉันนอนเป็นชาติแล้วนะ..ตกลงโทโมะมาตอนไหนเนีี๊ยมาใครรู้บ้างงงงงงงงงงง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
  หลังจากที่ฉันขับไล่?โทโมะออกไปนอกห้องแล้วกฌล็อคประตูอย่างดีแล้วจัดการอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะออกไปนั่งคุยกับพี่กิ่งโดยปล่อยให้โทโมะขึ้นมาอาบน้ำ(ห้องเดียวกับฉันแต่!!...ฉันอาบก่อนนะ!) พอฉํนนั่งลงปุ๊ปก็โนพี่กิ่งแซวปั๊ป!อะไรจะขนาดนั้นว่ะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แหมๆเก็บเสื้อผ้าหนีตามกันมาเลยรึไงน๊าคู่นี้" พี่กิ่งเอานิ้มชี้ของตัวเองมาจิ้มๆลงบนแก้มของฉันซึ่งมันก็เรียกความร้อนบนหน้าได้อย่างดี
 
 
 
 
 
"เจ๊พูดอะไรไม่เห็นรู้เรื่อง" ฉันบัดมือพี่กิ่งเบาๆเพื่อกลบเกลื่อนความอายของตัวเอง
 
 
 
 
"5555เขินก็บอกมาเหอะน้องสาว" พี่กิ่งก็ยังไม่เลิกแซวฉันเสียที จนฉันทนไม่ไหวเลยต้องลุกออกมาหาที่นั่งเงียบๆอยู่คนเดียวสักพักนึงก่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
  อ่าลมเย็นชะมัดเลย...ไม่ต้องสงสัยตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในสวนดอกไม้เล็กๆหลังบ้านที่ฉันกับพี่กิ่งเป็นคนสร้างมันขึ้นมาตั้งแต่เด็กๆ โดยมีชิงช้าด้วย2ตัว ล้อมรอบไปด้วยดอกไม้นานาชนิดเลย...ตอนนี้ฉันนั่งอยู๋ชิงช้าตัวโปรดแล้วออกแรงแกว่งไปมา...เห็นอย่างนี้แล้วนึกถึงตอนเด็กๆเลยแห๊ะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"หนีมาอยู่นี่เอง...โมะหาตั้งนาน" โทโมะเดินมานั่งลงบนชิงช้าตัวข้างแล้วแกว่งไปพร้อมๆกับฉัน
 
 
 
 
 
"ก็นึกว่ากลับไปแล้วซะอีก...แล้วนี่อยู่ทำไม" ฉันแกล้งงอนโทโมะนิดหน่อยแต่ความจริงก็งอนหรอกนะเรื่องที่ว่าอยู่ดีๆก็เข้านอนกอดฉันเลย...นิสัยไม่ดี-//////-
 
 
 
 
 
"อยู่ดีๆมาไล่กันซะงั้นเดี๋ยวจับหอมแก้มเลย555" โทโมะทำท่าจะพุ่งเข้าหอมแก้มฉันจริงฉันต้องรีบห้ามไว้ซะก่อน
 
 
 
 
 
"ไม่ต้องๆ"
 
 
 
 
 
"5555"
 
 
 
 
 
"โทโมะ..." ฉันเอ่ยเรียกโทโมะเบาๆแล้วหยุดแกว่งชิงช้า
 
 
 
 
 
"หืม??" น้ำเสียงของโทโมะก็ดูจะงงเล็กน้อย
 
 
 
 
 
"เราต้องเป็นแฟนหลอกๆกันอีกนานมั้ยอ่ะ" ที่ฉันถามนี่ไม่ใช่อะไรนะเพียงแต่ฉันรู้สึกว่ายิ่งเราสนิทกันมากเท่าไรมันก็จะเป็นอันตรายต่อหัวใจเราทั้งคู่นะ...
 
 
 
 
 
"หมายความว่าไง...ทำไมถึงพูดอย่างนี้" โทโมะหยุดแกว่งชิงช้าตัวเองแล้วหันมามองหน้าฉันอย่างเอาเรื่อง
 
 
 
 
 
"ปะ...เปล่านะ...แต่แก้วว่าเรื่องข่าวลือของเรามันเงียบไปแล้วแก้วเลยคิดว่า..." ฉันได้แต่ก้มหน้าไม่กล้าสบตาโทโมะแม้แต่น้อย
 
 
 
 
 
"เราควรเลิกกันใช่มะ..." เสียงของโทโมะดูจะสั่นๆเล็กน้อยแต่ฉันว่าให้มันจบๆกันไปเหอะฉันเหนื่อย
 
 
 
 
 
"ใช่...เราเลิกหลอกคนอื่นกันเหอะนะ..." คราวนี้ฉันจ้องลึกเข้าไปในแววตาของโทโมะ
 
 
 
 
 
"แก้วนั่นแหละเลิกหลอกตัวเองได้แล้ว!" เสียงโทโมะดูจะฉุนไม่น้อยที่ฉันพูดอย่างนั้น...ว่าแต่ฉันหลอกตัวเอง??
 
 
 
 
 
"เรื่องอะไร...แก้วหลอกตัวเองเรื่องอะไรโมะ" ฉันเอ่ยถามโทโมะที่นั่งมองหน้าราวกับจะสื่ออะไรบางอย่างที่ฉันไม่รู้....
 
 
 
 
 
"งั้นโมะขอถามหน่อยนะ...แก้วคิดอย่างไงกับโมะ"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
  เจอคำถามนี้ฉันก็อึ้งน่ะสิ...จะให้ตอบว่าอะไรล่ะ เฉยๆ...ก็ไม่ใช่ หวั่นไหว...ก็ไม่เชิง เพื่อนหรอ...น่าจะเกินนั้น รักหรอ..ไม่ใช่มั้ง แล้วสรุปฉันรู้สึกอย่างไงกับโทโมะกันแน่ใครก็ได้ช่วยตอบที...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ทำไมถึงถามอย่างนั้นล่ะ..." ฉันเลือกที่จะไม่ตอบแต่กลับเป็นคนถามโทโมะกลับไปซะงั้น
 
 
 
 
 
"เพราะโมะอยากรู้...ตอบมาได้แล้วแก้ว..." โทโมะย้ำเสียงอ่อนจนฉันใจหายไปแวบนึงก่อนจะต้ังสติแล้วตอบ
 
 
 
 
 
"กะ...ก็คงมากกว่า...เพื่อนมั้ง..." จนได้สินะยัยแก้วแกจะบอกความจริงไปทำไมกันนะ!><
 
 
 
 
 
"ก็แค่นั้นแหละที่โมะอยากได้ยิน^^" โทโมะลุกขึ้นมาแล้วคว้าตัวฉันไปกอดไว้...โอ๊ยเขิน-/////-
 
 
 
 
 
"ละ...แล้วโมะละ" ฉันกลั้นใจถามออกไป
 
 
 
 
 
"เราเลิกกันเหอะ..." ประโยดที่โทโมะพูดออกมมาทำให้ฉันแทบทรุดลงไปทันทีอะไรกันเมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลยนี่หน่าแล้วทำไม...หรือว่าโทโมะจะกลับไปหาฟ้า...
 
 
 
 
 
"อะไรนะ!..."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
...ruktomokaew...
 
 
 
 
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------วันนี้กะว่าจะขออัพชดเชยทั้ง3เรื่องนะคะโดยเริ่มที่เรื่องนี้ก่อนเนื่องจากว่ามันใกล้จะจบแล้วระวัง!ตอนจบอาจจะไม่ได้สวยงามอย่างที่คุณคิดเอ๊ะหรือจะหวานกว่า555ติดตามด้วยนะคะ