secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์
เขียนโดย 
ruktomokaew
วันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 22.56 น.
แก้ไขเมื่อ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 10.09 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
32)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่อง secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์
แต่จะว่าไปมันก็มีเรื่องที่ฉันแปลกใจอยู่นะ...เรื่องของคุณฟ้าที่อยู่ดีๆเธอก็หายไปไม่มายุ่งกับฉันอีกเลย ส่วนพวกยัยเฟ์ยกับยัยฟางดูเหมือนว่าจะเริ่มเปิดใจให้กับนายเขื่อนกับนายป็อปปี้แล้วด้วย>< และสุดท้ายคู่ฉันน่ะหรอก็แฮ็ปปี้สุดๆเลยล่ะ...แต่ตอนนี้ฉันไม่มีแรงจะคุยกับโทโมะหรือใครทั้งนั้นแหละ....รอไปก่อนนะขอพักสักหน่อย....
"ตื่นได้แล้วนะสายแล้ว...จุ๊ฟ~" ฉันรู้สึกเหมือนกำลังโดนลวนลามอยู่บริเวณริมฝีปากเลยT^T
"อืมๆ...อย่ามายุ่ง!" ฉันปัดอากาศที่มันมารบกวนการนอนของฉัน!!
"5555รักแก้วจัง"
ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรมาแทบชิดกับหลังฉันเลยเหมือน...ถูกกอดแต่ช่างมันเหอะพอดีว่าฉันกำลังอยู่อ่ะนะได้อะไรอุ่นๆก็ดีเหมือนกัน5555หลับสบายกว่าเดิมเยอะ อ่า...สบายที่สุด ว่าแต่เสียงเมื่อกี้นี้เป็นใครกันนะช่างเหอะกำลังสบายยยยยยยยยยยย....^^
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"อืมๆ...หือ0.0??" ฉันลืมตาขึ้นมารู้สึกหนักๆอยู่บริเวณเอว...แขนใครอ่ะ
"โทโมะ!!มาอยู่ที่นี่ได้ไงอ่ะ!" ฉันถอยกรูพร้อมสำรวจสภาพตัวเองทันที...โอเคปกติดีทุกอย่างเลย
"อะไรกันอ่ะแค่นอนกอดเฉยๆหรอน่า" โทโมะทำปากยู่นิดๆบ่งบอกได้ดีว่า...งอน-*-
"นี่ไม่ง้อหรอกนะจะบอกให้...แล้วเข้ามาตั้งแต่ตอนไหนเนี๊ย" ฉํนเอ่ยถามบุคคลที่ทำตัวเป็นเด็ก?ที่อยู่บนเตียงเดียวกับฉัน
"นานแล้วตั้งแต่แก้วยังไม่ตื่อนอ่ะนะ..." เอ่อ....ฉันนอนเป็นชาติแล้วนะ..ตกลงโทโมะมาตอนไหนเนีี๊ยมาใครรู้บ้างงงงงงงงงงง
หลังจากที่ฉันขับไล่?โทโมะออกไปนอกห้องแล้วกฌล็อคประตูอย่างดีแล้วจัดการอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะออกไปนั่งคุยกับพี่กิ่งโดยปล่อยให้โทโมะขึ้นมาอาบน้ำ(ห้องเดียวกับฉันแต่!!...ฉันอาบก่อนนะ!) พอฉํนนั่งลงปุ๊ปก็โนพี่กิ่งแซวปั๊ป!อะไรจะขนาดนั้นว่ะ
"แหมๆเก็บเสื้อผ้าหนีตามกันมาเลยรึไงน๊าคู่นี้" พี่กิ่งเอานิ้มชี้ของตัวเองมาจิ้มๆลงบนแก้มของฉันซึ่งมันก็เรียกความร้อนบนหน้าได้อย่างดี
"เจ๊พูดอะไรไม่เห็นรู้เรื่อง" ฉันบัดมือพี่กิ่งเบาๆเพื่อกลบเกลื่อนความอายของตัวเอง
"5555เขินก็บอกมาเหอะน้องสาว" พี่กิ่งก็ยังไม่เลิกแซวฉันเสียที จนฉันทนไม่ไหวเลยต้องลุกออกมาหาที่นั่งเงียบๆอยู่คนเดียวสักพักนึงก่อน
อ่าลมเย็นชะมัดเลย...ไม่ต้องสงสัยตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในสวนดอกไม้เล็กๆหลังบ้านที่ฉันกับพี่กิ่งเป็นคนสร้างมันขึ้นมาตั้งแต่เด็กๆ โดยมีชิงช้าด้วย2ตัว ล้อมรอบไปด้วยดอกไม้นานาชนิดเลย...ตอนนี้ฉันนั่งอยู๋ชิงช้าตัวโปรดแล้วออกแรงแกว่งไปมา...เห็นอย่างนี้แล้วนึกถึงตอนเด็กๆเลยแห๊ะ
"หนีมาอยู่นี่เอง...โมะหาตั้งนาน" โทโมะเดินมานั่งลงบนชิงช้าตัวข้างแล้วแกว่งไปพร้อมๆกับฉัน
"ก็นึกว่ากลับไปแล้วซะอีก...แล้วนี่อยู่ทำไม" ฉันแกล้งงอนโทโมะนิดหน่อยแต่ความจริงก็งอนหรอกนะเรื่องที่ว่าอยู่ดีๆก็เข้านอนกอดฉันเลย...นิสัยไม่ดี-//////-
"อยู่ดีๆมาไล่กันซะงั้นเดี๋ยวจับหอมแก้มเลย555" โทโมะทำท่าจะพุ่งเข้าหอมแก้มฉันจริงฉันต้องรีบห้ามไว้ซะก่อน
"ไม่ต้องๆ"
"5555"
"โทโมะ..." ฉันเอ่ยเรียกโทโมะเบาๆแล้วหยุดแกว่งชิงช้า
"หืม??" น้ำเสียงของโทโมะก็ดูจะงงเล็กน้อย
"เราต้องเป็นแฟนหลอกๆกันอีกนานมั้ยอ่ะ" ที่ฉันถามนี่ไม่ใช่อะไรนะเพียงแต่ฉันรู้สึกว่ายิ่งเราสนิทกันมากเท่าไรมันก็จะเป็นอันตรายต่อหัวใจเราทั้งคู่นะ...
"หมายความว่าไง...ทำไมถึงพูดอย่างนี้" โทโมะหยุดแกว่งชิงช้าตัวเองแล้วหันมามองหน้าฉันอย่างเอาเรื่อง
"ปะ...เปล่านะ...แต่แก้วว่าเรื่องข่าวลือของเรามันเงียบไปแล้วแก้วเลยคิดว่า..." ฉันได้แต่ก้มหน้าไม่กล้าสบตาโทโมะแม้แต่น้อย
"เราควรเลิกกันใช่มะ..." เสียงของโทโมะดูจะสั่นๆเล็กน้อยแต่ฉันว่าให้มันจบๆกันไปเหอะฉันเหนื่อย
"ใช่...เราเลิกหลอกคนอื่นกันเหอะนะ..." คราวนี้ฉันจ้องลึกเข้าไปในแววตาของโทโมะ
"แก้วนั่นแหละเลิกหลอกตัวเองได้แล้ว!" เสียงโทโมะดูจะฉุนไม่น้อยที่ฉันพูดอย่างนั้น...ว่าแต่ฉันหลอกตัวเอง??
"เรื่องอะไร...แก้วหลอกตัวเองเรื่องอะไรโมะ" ฉันเอ่ยถามโทโมะที่นั่งมองหน้าราวกับจะสื่ออะไรบางอย่างที่ฉันไม่รู้....
"งั้นโมะขอถามหน่อยนะ...แก้วคิดอย่างไงกับโมะ"
เจอคำถามนี้ฉันก็อึ้งน่ะสิ...จะให้ตอบว่าอะไรล่ะ เฉยๆ...ก็ไม่ใช่ หวั่นไหว...ก็ไม่เชิง เพื่อนหรอ...น่าจะเกินนั้น รักหรอ..ไม่ใช่มั้ง แล้วสรุปฉันรู้สึกอย่างไงกับโทโมะกันแน่ใครก็ได้ช่วยตอบที...
"ทำไมถึงถามอย่างนั้นล่ะ..." ฉันเลือกที่จะไม่ตอบแต่กลับเป็นคนถามโทโมะกลับไปซะงั้น
"เพราะโมะอยากรู้...ตอบมาได้แล้วแก้ว..." โทโมะย้ำเสียงอ่อนจนฉันใจหายไปแวบนึงก่อนจะต้ังสติแล้วตอบ
"กะ...ก็คงมากกว่า...เพื่อนมั้ง..." จนได้สินะยัยแก้วแกจะบอกความจริงไปทำไมกันนะ!><
"ก็แค่นั้นแหละที่โมะอยากได้ยิน^^" โทโมะลุกขึ้นมาแล้วคว้าตัวฉันไปกอดไว้...โอ๊ยเขิน-/////-
"ละ...แล้วโมะละ" ฉันกลั้นใจถามออกไป
"เราเลิกกันเหอะ..." ประโยดที่โทโมะพูดออกมมาทำให้ฉันแทบทรุดลงไปทันทีอะไรกันเมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลยนี่หน่าแล้วทำไม...หรือว่าโทโมะจะกลับไปหาฟ้า...
"อะไรนะ!..."
...ruktomokaew...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------วันนี้กะว่าจะขออัพชดเชยทั้ง3เรื่องนะคะโดยเริ่มที่เรื่องนี้ก่อนเนื่องจากว่ามันใกล้จะจบแล้วระวัง!ตอนจบอาจจะไม่ได้สวยงามอย่างที่คุณคิดเอ๊ะหรือจะหวานกว่า555ติดตามด้วยนะคะ 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
