secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์

เรื่อง secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แก้วอยากอยู่คนเดียว..." แก้วเอ่ยบอกผมด้วยสีหน้าเศร้า
 
 
 
 
 
"ก็ได้ครับ..." ผมตอบรับแก้วก่อนจะค่อยๆเดินถอยหลังออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
  ผมเดินถอยหลังออกมาจากตัวแก้วเรื่อยๆจนแทบจะมองไม่เห็น ผมไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิดหรือทำอะไรที่ทำให้แก้วไม่พอใจในตัวผม แล้วอย่างนี้ผมควรจะทำอย่างไงดีปล่อยไว้ผมว่ามันคงจะไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อุ๊ย!!ขอโทษค่ะ" ระหว่างที่ผมมัวแต่คิดเรื่องแก้วจนไม่ได้มองทางเลยทำให้ผมเดินไปชนกับผู้หญิงคนหนึ่ง
 
 
 
 
 
"ไม่เป็นครับ" ผมบอกแล้วทำท่าจะเดินต่อแต่ผู้หญิงคนนั้นจับมือผมไว้
 
 
 
 
 
"นี่คุณจำฉันไม่ได้จริงหรอคะโทโมะ" เสียงของเธอทำให้ผมหันหน้ามามองเธอโดยอัตโนมัติ...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฟ้า..." ผมเอ่ยชื่อเธอเบาๆ
 
 
 
 
 
"ความจำดีนิคะโทโมะ...ฉันบอกแล้วว่าอย่างไงคุณก็หนีฉันไม่พ้น"
 
 
 
 
 
"ผมไม่ได้หนีคุณเพราะไอ้รื่องบ้าๆนั่นแต่ผมหนีคุณเพราะผมไม่ได้รักคุณ" ผมมองเธอด้วยสายตาเย็นชาและหวังว่าเธอจะปล่อยผมไป
 
 
 
 
 
"คุณจะฉันว่าคุณรักผู้หญิงคนนี้น่ะหรอ" ฟ้าบอกแล้วหยิบรูปของแก้วขึ้นมาให้ผมดู
 
 
 
 
 
"เธอจะทำอะไรแก้ว!" ผมพอจะรู้แล้วว่าแก้วเป็นอะไร
 
 
 
 
 
"หึๆนี่มันแค่เริ่มต้นนะ..." ฟ้าบอกแล้วก็เดินหัวเราะอย่างคนสะใจออกไป
 
 
 
 
 
"ผมไม่มีวันยอมให้คุณทำร้ายแก้วได้แน่ๆ!" ผมตะโกนไล่หลังเธอไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
//แก้ว//
 
 
 
 
 
 
 
 
 
  ฉันได้แต่นั่งเหม่อคนเดียวอยู่ที่ชายหาด พร้อมกับหยดน้ำตาที่ไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย หลายคนคงอาจจะรู้แล้วว่าฉันเป็นอะไร เอาอยา่งนี้เดี๋ยวฉันจะลองเล่าเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ให้ฟัง....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
'    "เอ่อ...ขอโทษนะคะโทโมะไปไหนแล้วอ่ะคะ" มีผู้หน้าตาดีคนนึงเดินเข้ามานั่งตรงข้ามกับฉันแล้วถาม ฉันคิดว่าคงจะเป็นเหล่าบรรดาแฟนคลับของโทโมะเลยไม่ได้คิดอะไร
 
 
 
 
 
"อ๋อโทโมะไปเอาโทรศัพท์" ฉันก็ตอบไปแบบไม่คิดอะไร
 
 
 
 
 
"หรอคะ...งั้นฉันฝากนี้ให้เค้าด้วยนะคะ" ผู้หญิงคนนั้นบอกแล้วยื่นซองกระดาษสีน้ำตาลขนาดเท่าA4ให้ฉัน
 
 
 
 
 
"ได้ค่ะเอาไว้ฉันจะบอกให้นะคะว่ามีแฟนคลับเอามาให้^^" ฉันเอ่ยแล้วเก็บซองนั่นลงไปข้างลำตัว
 
 
 
 
 
"หึๆแฟนคลับหรอคะ...คุณคงยังไม่รู้อะไร งั้น...นี่ค่ะของคุณ" ผู้หญิงคนเดินยื่นซองกระดาษสีน้ำตาลอีกซองมาให้ฉัน
 
 
 
 
 
"มันคืออะไรคะ..." ฉันเอ่ยถามแล้วพลิกซองไปมา
 
 
 
 
 
"ลองแกะดูแล้วคุณก็จะรู้เองล่ะค่ะ...อย่าให้ฉันต้องพูดไปมากกว่านี้เลย" ผู้หญิงคนนั้นบอกแล้วลุกยืนขึ้นแล้วเดินออกไปง่ายๆ
 
 
 
 
 
"...." ฉันได้แต่นั่งมองซองกระดาษของตัวเอง
 
 
 
 
 
"อ้อ!ฉันลืมบอกอะไรไปอย่าง...เปิดดูแล้วก็อย่าเสียใจนะคะ" เธอเดินไปพร้อมกับทิ้งความสงสัยให้ฉันอย่างหนัก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
  ไม่ทันได้คิดอะไรมากฉันก็รีบเปิดซองสีน้ำตาลของตัวเองดูทันที ในซองนั่นมีแต่รูปประมาณสัก10ใบ ฉันไม่แปลกใจเลยที่มันจะเป็นรูปของโทโมะแต่ที่ฉันแปลกใจก็ตรงที่ว่าทำไมมันถึงได้มีรูปคนเมื่อกี้อยู่ด้วยทุกรูปแล้วมันไม่ใช่รูปที่แอบถ่ายแต่มันเป็นรูปที่ตั้งใจถ่ายระหว่าง2คน... ฉันถึงกับพูดไม่ออกรีบแกะซองของโทโมะดูทันทีปรากฏว่าในซองมมีรูปแบบเดียวกันฉันและนอกเหนือจากนั้นในซองของโทโมะยังมีการ์ดของวันวาเลนไทน์เมื่อ4ปีที่แล้ว ฉันยิ่งอยากจะร้องไห้เข้าไปใหญ่เมื่อได้อ่านข้อความในการ์ดที่เป็นลายมือของโทโมะฉันจำได้!
 
 
 
 
 
 
 
 
'...ถึงฟ้า...
 
 
    ผมมีเรื่องในใจอยากจะมาบอกฟ้าน่ะครับผมเลยจำเป็นต้องเขียนมาบอกเพราะผมกลัวว่าฟ้าจะไมม่ได้รู้แบบเดียวกันกับผมแต่ความรู้สึกของผมที่มัต่อฟ้ามันมากล้นหัวใจผมเหลือเกินครับ...ผมรักฟ้านะครับ รักมานานแล้วด้วย แล้วฟ้าก็เป็นรักแรกของผมด้วย...เราลองมาคบกันดูมั้ยครับ
 
 
                                                                                             จาก..........'
 
 
 
 
 
 
 
 
  พออ่านจบฉันก็แทบจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่ฉนเลยต้องรีบปาดมันทิ้งก่อนที่โทโมะจะกลับมาเห็นแล้วจะเป็นเรื่อง ฉันยอมรับว่าฉันเสียใจแต่เหตุผลฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันมันอาจจะเป็ฯเพราะว่าฉันเสียใจที่โดนโทโมะหักหลัง หรือเป็นเพราะฉันรักเค้า....    ' 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
  ณ ตอนนี้บอกตรงๆฉันก็ยังทำใจไม่ได้เรื่องผู้หญิงคนนั้นถึงแม้ว่าเรื่องมันผ่านมา4ปีแล้วก็ตามแต่ว่าเธอเป็นรักแรกของโทโมะแล้วเธอก็กลับมาแล้วมันก็อาจจะเป็นไปได้ถ้าโทโมะจะกลับไปหาเธอที่สวยกว่าฉัน เธอที่น่ารักกว่าฉัน เธอที่...ดีกว่าฉัน แล้วถ้าเป็นอย่างนั้นฉันคงต้องเป็นคนที่ยอมเจ็บอยู่คนเดียว เพื่อให้เค้าทั้งคู่ได้รักกัน....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
...ruktomokaew...
 
 
 
 
 
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------เราฝากอีกตอนด้วยนะคะ เม้นกันด้วยนะคะ