secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์

เรื่อง secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์

 

 

 

 

 

 

 

 

 และแล้วโทโมะก็วิ่งตามฉันมา ฉันก็เพิ่งรู้ตัวเองนะเนี๊ยว่าเป็นคนขี้งอนตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ฉันรู้แต่ว่าฉันต้องการให้โทโมะง้อฉันอย่างดียว แต่ฉันรู้ว่าบ้างครั้งมันก็อาจจะทำให้โทโมะเบื่อขนาดตัวฉันเองฉันยังเบื่อตัวเองเลยแล้วโทโมะทนฉันได้อย่างไงลำพังเรื่องงานโทโมะก็เหนื่อยจนแทบจะไม่มีเวลาดูแลตัวเองแล้ว แล้วตอนนี้ยังต้องมาดูแลฉันอีกโทโมะก็ต้องเหนื่อยกว่าเดิมเป็น2เท่าแล้วยิ่งฉันมัวเอาแต่ใจอยู่นะมีหวังคงได้ทะเลาะกันอีกแน่ๆเลยT^T...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เหม่ออะไรอีกล่ะ" เสียงของโทโมะทำให้ฉันหลุดจากภวังค์

 

 

 

 

 

"เปล่าซะหน่อย" ฉันบอกแล้วเดินเข้าไปในโรงแรมแห่งหนึ่ง

 

 

 

 

 

"แก้วนอนด้วยกันนะ" โทโมะที่ยืนอยู่เคาว์เตอร์เอ่ยถาม

 

 

 

 

 

"จะบ้าหรอแก้วเป็นผู้หญิงนะ" ฉันหันไปว่าเข้าให้มีอย่างรึไง

 

 

 

 

 

"งั้นห้องข้างๆกันก็ได้" โทโมะบอกแค่นั้นก่อนจะหันไปคุยกับพนักงานหน้าเคาว์เตอร์ต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  และแล้วฉันก็ได้คร์การ์ดของห้องตัวเอง(เงินโทโมะ)มา ฉันไม่รอช้าทันทีด้วยความง่วงและเหนื่อมาทั้งวันทำให้ฉันหมดพลังงานไปเรียบร้อยนี่ก็เพิ่งจะ5โมงเอง ถามว่าหิวข้าวมั้ยก็ก็หิวนะแต่มันเหนื่อยกว่างั้นฉันคงต้องอดข้าวเย็นวันนี้ไปก่อนแล้วค่อยไปทดแทนเอาวันพรุ่งนี้แล้วกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  พอฉันเตรียมตัวที่จะอาบน้ำดันนึกขึ้นมาได้ว่ายังไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาจากโทโมะเลย แล้วจะทำไงจะโทร.ไปก็กลัวว่าโทโมะจะพักผ่อนแล้ว แต่นี่มันเพิ่งจะ5โมงเองนะโทโมะไม่น่าจะรีบนอนขนาดนั้นหรอกน่า ว่าแล้วฉันเลยโทร.ไปหาโทโมะดู

 

 

 

 

 

 

 

 

 

(ว่าไงครับแก้ว) อ้ารับแล้ว>0<

 

 

 

 

 

"เอ่อ...โทโมะแก้วยังไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาเลยอ่ะ" ฉํนทำเสียงน่าสงสาร

 

 

 

 

 

(งั้นเดี๋ยวโมะไปเอามาให้นะครับ) แฟนใครน่ารักที่สุด><"

 

 

 

 

 

"ขอบคุณมากนะโมะ" ฉันเอ่ยขอบคุณอย่างซาบซึ้ง

 

 

 

 

 

(ไม่ต้องหรอกครับเพราะว่าโมะมีข้อแลกเปลี่ยน) ข้อแลกเปลี่ยน??

 

 

 

 

 

"อะไรหรอโมะ" ฉันกำลังถามโทโมะแต่ว่าเจ้าตัววางสายไปซะก่อนแล้วT^T

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  ฉันกระวนกระวายกลังว่าโทโมะจะสั่งให้ฉันทำอะไรแผลงๆน่ะสิ บอกตามตรงนะว่าฉันพึ่งรู้ตัว่าตัวเองนอกจากจะขี้งอนแล้วยังขี้กลัวอีกด้วย โอ๊ยสารพัดขี้เลยฉัน ฉต่ทำไงได้ฉันกลัวว่าโทโมะจะยังไม่หายโกรธแล้วสั่งให้ฉันไปกระโดดน้ำทะเลตายซะT^T

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

~ติ๊ง...ต่อง~

 

 

 

 

 

 

 

 

  สงสัยโทโมะจะมาแล้วแน่ๆเลย ฉันค่อยๆเดินไปที่ประตูแล้วค่อยๆเปิดออก ร่างสูงโปร่งหน้าตาหล่อเหลาเอาการที่ยืนอยู่หน้าประตูค่อยๆคลี่รอยยิ้มที่หาดูได้ยาก(มาก)มาพร้อมกับกระเป๋าเสื้อผ้าอีกใบนึง ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นของฉัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ...ขอบคุณมากๆเลยนะโมะ" ฉันรีบหยิบกระเป๋าของตัวเองเตรียมจะปิดประตูแต่ว่าโทโมะดันไว้ก่อน

 

 

 

 

 

"เดี๋ยว...เรื่องข้อแลกเปลี่ยน"

 

 

 

 

 

"ระ...เรื่องนั้นเอาไว้คุยกันตอนเช้าเนอะ" ฉันพยายามบ่ายเบี่ยง

 

 

 

 

 

"อ่าคงจะไม่ได้เพราะว่าโมะจะทวงตอนนี้"

 

 

 

 

 

"ตะ..แต่แก้วยังไมม่ได้อาบน้ำเลยนะ" ฉันพยายามหาข้ออ้างเต็มที่

 

 

 

 

 

"15นาทีในการอาบน้ำเชิญครับ" โทโมะบอกแล้วชี้ไปทางประตูห้องน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  ชิ!สรุปแล้วนี่มันคือห้องของใครกันแน่ว่ะ ยิ่งพูดยิ่งหงุดหงิด-*- โทโมะจะต้องวางแผนแกล้งฉันแน่เลย ชิ!งานนี้เดี๋ยวมีงอนแน่ๆ ไมม่ได้การล่ะต้องรีบอาบน้ำแล้วเดี๋ยวมันเกินเวลาที่โทโมะกำหนด! ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าที่โทโมะเตรียมไว้ให้อยากจะบอกว่าโทโมะเป็นคนที่เอาใจใส่อยู่ตลอดเวลาเราะเสื้อผ้าที่โทโมะเตรียมมานั้นล้วนแต่เป็นชุดที่ฉันชอบทั้งนั้นหรือแม้แต้-////-พวกบรา โทโมะก็ยังเลือก ว่าไงนะ!!!บรางั้นหรอ โทโมะเตรียมบรามาให้ฉันงั้นหรอ!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

...ruktomokaew...

 

 

 

 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ฝากอีกตอนด้วยนะคะ เม้นกันเยอะๆหน่อยนะคะ บาย...บาย