secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์

9.2

เขียนโดย ruktomokaew

วันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 22.56 น.

  34 ตอน
  351 วิจารณ์
  57.82K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 10.09 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

17)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เรื่อง secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์ 

 

 

 

 

 

 

 

 

   เมื่อขาของฉันก้าวเข้ามาในร้านฉันก็ตัองตะลึงทันทีเนื่องจากว่ามันสวยงามมากๆเลย ร้านนี่ตกแต่งแนวสบายๆเน้นสีฟ้าและสีเขียวเพื่อให้ดูเข้ากันกับ้ำทะเลฝั่งตรงข้าม และใช้สีแดง ส้มเพื่อตัดให้เกิดความโดเด่นเป็นรูปสัตว์น้ำต่างๆ ส่วนโต๊ะแล้วเก้าอี้จะเป็นสีครีมเสมือนหาดทรายบริสุทธิ์ และร้านนี้ใช้กระจกใสในการแต่งเพื่อให้เห็นทะเลที่อยู่อีกฝั่งนึง ดูแล้วมีนสวยมากๆเลยล่ะ โทโมะที่เดินเข้ามาทีหลังฉันก็เดินมาเบียดฉันพร้อมฉวยโอกาศจับมือฉันไปโต๊ะด้านในสุดแล้วยัดให้ฉันนั่งลงกับเก้าอี้ตัวในที่สุดเห็นวิวนอกชัดเจนที่สุดในร้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ใช่คุณวิศว...ที่โทร.มาจองไว้รึเปล่าครับ" พนักงานต้อนรับเดินมาถามพวกเราแต่ฉันไม่สนใจเอาแต่นั่งมองทะเลที่อยู่ฝั่งโน่นเห็นแล้วอยากลงไปเล่นจังเลย><"

 

 

 

 

 

"ใช่แล้วครับ...ผมขอเมนูด้วยครับ" ว่าแล้วบริกรสาวก็เดินมายื่นเมนูให้โทโมะถึงฉันจะไม่สังเกตุแต่ฉันก็รู้นะยะว่าหล่อนคิดอะไรกับโทโมะอยู๋-*-!!

 

 

 

 

 

"แก้วอยากทานอะไรครับ" โทโมะถามฉันเอาแต่นั่งมองทะเลจนแทบกินมันแทนข้าวแล้วเนี๊ย

 

 

 

 

 

"เอ่อโทโมะสั่งให้แก้วด้วยสิอะไรก็ได้^^" ฉันหันมาส่งยิ้มหวานให้โทโมะเล่นเอายัยบริกรสาวนั่นละเป้าหมายจากโทโมะไปทันทีเมื่อหล่อนพอจะเอาออกว่าฉันเป็นอะไรโทโมะ

 

 

 

 

 

"งั้นผมสั่ง...." ดีให้มันรู้ซะบ้างว่าของใครเป็นของใคร5555+

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  ฉันไม่ฟังรายการอาหารที่โทโมะสั่งเลยแม้แต่น้อยเนื่องมาจากฉันเอาแต่นั่งหัวเราะเยาะยัยบริกรสาวนั่น555+คิดจะมาแย่งของของฉันเหรอยะฝันไปเหอะฉันไม่ให้หล่อนหรอกย่ะ!

 

 

 

    

 

 

 

 

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

 

 

 

 

 

"เป็นอะไรเห็นนั่งยิ้มอยู่คนเดียว" โทโมะเอ่ยถามขณะที่เรากำลังนั่งททานข้าวกัน

 

 

 

 

 

"ปะ...เปล่า" ปากบอกว่าเปล่าแต่ก็ยังนั่งยิ้มอยู่

 

 

 

 

 

"น้องบริกรคนเมื่อกี้น่ารักดีเนอะ" ชิยัยนั่นอ่ะหรอสู้ฉันก็ไม่ได้!

 

 

 

 

 

"นั่นสินะ!...ไปคบกับน้องเค้ามั้ย" ฉันแกล้งถามโทโมะ

 

 

 

 

 

"ไป...ทำไมแฟนนั่งอยู่ตรงนี้" โทโมะบอกแล้วจับมือฉันเอาไว้

 

 

 

 

 

"ปะ...ปล่อยเลยนะแก้วไม่ถนัด" ฉันพยายามสบัดมือ(แก้เขิน)-////-

 

 

 

 

 

"งั้นโมะป้อนเอง" ว่าแล้วโทโมะก็ป้อนฉันคำโต

 

 

 

 

 

"มันใหญ่ไปอ่ะ" ฉันบอกโทโมะเพราะว่ามันเต็มปากฉันเกินไป

 

 

 

 

 

"ถ่ายรูปกันดีกว่า" โทโมะบอกแล้วหยิบไอโฟนตัวเองและของฉันออกมาถ่ายรูปคู่แล้วเอาลงIGทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   หลังจากหนังท้องตึงแล้วฉันกับโทโมะก็มาเดินเล่นแถวๆชายหาดตอนนี้ก็เป็นเวลา4โมงเย็นแล้ว ความจริงควรที่จะรับกลับเพราะว่าจากทะเลไปบ้านก็ไกลมากอยู่ต้องใช้เวลาอย่างน้อย2ชั่วโมงแต่โทโมะบอกว่าพรุ่งนี้พวกเค้ามีถ่ายmvที่นี่เลยพามาส่วนพวกฉันก็ถือว่าเป็นการพักผ่อน(โดดซ้อมเต้นมา อิอิ) ส่วนพวกเฟ์ฟางและที่เหลือจะตามมาวันพรุ่งนี้ฉันกับโทโมะเลยต้องค้างคืนที่นี่ไปก่อน แต่ปัญหาอยู่ที่ว่าฉันไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาเนี๊ยชสวยแน่ๆเลยส่วนโทโมะน่ะเหรอบนรถของเค้าพอที่จะมีเสื้อผ้าของตัวเองประมาณ4-5ชุดจึงสบายไป...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"โทโมะ...แก้วไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาอ่ะ" ระหว่างที่เดินอยู่แถวๆชายหาดฉันก็ตัดสินใจพูด

 

 

 

 

 

"อ่า...โมะรู้แล้วครับ" แต่โทโมะเหมือนจะไม่ใส่ใจ

 

 

 

 

 

"พาไปซื้อหน่อยสิ" ฉันหยุดเดินแล้วกระตุกมือโทโมะให้หยุดด้วย

 

 

 

 

 

"ไม่ครับ...โมะเตรียมมาให้แล้ว" ฉันดีใจจนเผลอกระโดดกอดโทโมะ

 

 

 

 

 

"โมะเตรียมตอนไหน?" ฉันสงสัยเลยถามออกไปใช่สิโทโมะอยู่กับฉันตลอดเวลานิหน่า

 

 

 

 

 

"ตอนแก้วหลับ" จบเลยรู้ล่ะหึๆไม่น่าเลยฉันT^T

 

 

 

 

 

"อ่างั้นเราไปจองโรงแรมกันเหอะ" ฉันพูดออกไปแบบไม่คิดอะไร

 

 

 

 

 

"แก้วคิดอะไรรึเปล่าชวนโมะเข้าโรงแรม" โอ๊ย!ฆ่าหมกทะเลที่มั้ยเนี๊ย ไอ้ผีดิบ!!

 

 

 

 

 

"งั้นโมะก็นอนที่นี่ไปแล้วกันส่วนแก้วก็จะไปหาโรงแรมอยู่สบายใจจัง555+" ฉันหัวเราะดังๆแล้วเดินหนีโทโมะออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   และแล้วโทโมะก็วิ่งตามฉันมา ฉันก็เพิ่งรู้ตัวเองนะเนี๊ยว่าเป็นคนขี้งอนตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ฉันรู้แต่ว่าฉันต้องการให้โทโมะง้อฉันอย่างดียว แต่ฉันรู้ว่าบ้างครั้งมันก็อาจจะทำให้โทโมะเบื่อขนาดตัวฉันเองฉันยังเบื่อตัวเองเลยแล้วโทโมะทนฉันได้อย่างไงลำพังเรื่องงานโทโมะก็เหนื่อยจนแทบจะไม่มีเวลาดูแลตัวเองแล้ว แล้วตอนนี้ยังต้องมาดูแลฉันอีกโทโมะก็ต้องเหนื่อยกว่าเดิมเป็น2เท่าแล้วยิ่งฉันมัวเอาแต่ใจอยู่นะมีหวังคงได้ทะเลาะกันอีกแน่ๆเลยT^T...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เหม่ออะไรอีกล่ะ" เสียงของโทโมะทำให้ฉันหลุดจากภวังค์

 

 

 

 

 

"เปล่าซะหน่อย" ฉันบอกแล้วเดินเข้าไปในโรงแรมแห่งหนึ่ง

 

 

 

 

 

"แก้วนอนด้วยกันนะ" โทโมะที่ยืนอยู่เคาว์เตอร์เอ่ยถาม

 

 

 

 

 

"จะบ้าหรอแก้วเป็นผู้หญิงนะ" ฉันหันไปว่าเข้าให้มีอย่างรึไง

 

 

 

 

 

"งั้นหเองข้างๆกันก็ได้" โทโมะบอกแค่นั้นก่อนจะหันไปคุยกับพนักงานหน้าเคาว์เตอร์ต่อ

 

    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

...ruktomokaew...

 

 

 

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ฝากตอนนี้ด้วยนะคะช่วยเม้นกันเยอะๆหน่อยนะคะเราจะหมดแรงอัพต่อแล้ว

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา