วงเวียนแห่งรัก

ตุ๊บ!!~

      

              โทโมะโยนฉันลงบนเตียงก่อนที่ตัวเองจะขึ้นเตียงแล้วค่อมตัวฉันไว้

 

“คุณจะทำอะไรฉะ..ฉัน?” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่เป็นปกติ ฉันกระถดตัวหนีให้ออกห่างจากเขาทันที

 

“ก็ทำให้เธอเป็นของฉันเหมือนที่ฉันเคยทำกับเธอทุกครั้งไง” โทโมะดึงแขนแก้วแล้วจับแขนทั้งสองข้างตรึงไว้บน

 

เตียง ก่อนที่จะก้มซุกไซร้อยู่ที่ซอกคอขาวๆอันน่าหลงไหลทุกครั้งที่พบเจอ

 

“ฮึก..อย่าทำ ฮืออออ” ฉันทนไม่ไหวจนต้องร้องไห้ออกมา เขากลับมาเป็นคนเลวคนเดิมอีกแล้ว ฉันอยากจะให้

 

คนเก่านั้นตายไปจากโลกนี้ ฉันอยากได้คนใหม่คนดีของฉันคืนมาเหมือนเดิม

 

“ปล่อยนะ! ฮึก...” แก้วพยายามใช้ขาเตะไปมา เพื่อสร้างอุปสรรคไม่ให้เขาทำอะไรได้สะดวก

 

“ไม่!!” เขาเงยหน้าขึ้นมาตลาดใส่หน้าเธอก่อนที่จะกลับไประดมจูบดูดอยู่ที่ซอกคออย่างเดิม

 

“ฉัน ฮึกๆ ขอร้อง”

 

“ก็บอกว่าไม่ไงว่ะ!!” เขาตะโกนออกมาอีกรอบก่อนจะลงมือดึงชุดนอนของแก้วออกอย่างแรง (ลงมาจากห้องนอน

 

ตอนแรกยังไม่ได้เปลี่ยนชุด) จนมันขาดคามือของโทโมะ เนื้อสาวมีรอยแดงเป็นปื้นจากแรงดึงชุดนอนของเขา โท

 

โมะยังคงทำรอยตีตราไม่ทั่วร่างโดยไม่ได้นึกถึงคนด้านล่างเลยแม้แต่นิดเดียว ตอนนี้เขาไม่มีสติที่จะควบคุม

 

อารมณ์และการกระทำอีกแล้ว

 

“ถ้าไม่เห็นแก่ฉัน ช่วยเห็นแก่ลูกที ฮึก..ขอร้อง” คำพูดที่ออกมาจากปากแก้วมันสามารถเรียกสติของโทโมะได้

 

จากที่ไม่ฟังกลับฟังอย่างไม่น่าเชื่อ เขาลุกจากตัวแก้วแล้วเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบ

 

-------------------------

      

         

          ฉันขดตัวนอนร้องไห้อยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา เสียใจ ผิดหวัง มันมีทุกความรู้สึก ฉันไม่ได้ดีใจเลยสักนิดที่

 

ทะเลาะกับเขา ฉันไม่ดีใจเลยที่เราไม่ได้คุยกัน ยอมรับว่าตอนนี้ยังไม่ได้หายโกรธในเรื่องเก่าที่ผ่านมา แต่ตอนนี้ยิ่ง

 

โกรธเข้าไปอีก ตอนนี้ฉันเป็นแค่คนอ่อนแอคนหนึ่งที่เอาแต่ร้องไห้ ฉันไม่เข้มแข็งพอที่จะก้าวข้ามตรงนี้ไป...

 

“ฉันขอโทษ” โทโมะเปิดประตูเข้ามาหลังจากที่ออกไปคิดทบทวนอะไรมาจนเข้าใจว่าสิ่งที่ทำไปมันไม่สมควรทำ

 

เลยสักนิด เรื่องที่เธอดื่มมันเป็นเรื่องที่เขาสมควรจะโกรธ แต่ถึงจะโกรธแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะไปทำเรื่องอะไรแบบ

 

นั้นให้แก้วเจ็บตัวเล่น ตอนนี้ความรู้สึกผิดมันจุกอกอยู่จริงๆ

      

              ชุดนอนของแก้วที่เขาฉีดขาดกับมือยังตกอยู่ที่พื้น เนื้อตัวแก้วไม่ได้ขาวตลอดตัวแต่กลับมีรอยแดงเต็ม

 

ไปหมดเพราะฝีมือตัวเขาเอง  แขนมีรอยเป็นจ้ำๆเพราะแรงบีบของเขา คอเต็มไปด้วยรอยตีตราที่เขาทำไว้ ใบหน้า

 

หวานที่เขาหลงไหลกลับมีแต่น้ำตา  เขาทำให้เธอเสียใจมากถึงเพียงนี้ ยิ่งเห็นแบบนี้ก็ยิ่งรู้สึกผิดและโกรธตัวเอง

 

เป็นอย่างมาก

 

“ฉันทำเธอเจ็บตัวอีกจนได้” โทโมะพูดออกมาหลังจากที่สำรวจตัวแก้ว พบรอยแดงเต็มตัว เขาเสียใจที่ทำกับเธอ

 

แบบนี้

 

“ยกโทษให้ฉันได้มั้ย? ฉันขอโทษ จุ๊บ~” มือหนาลูบอยู่ที่เส้นผมของคนที่หลับไปทั้งน้ำตา ก่อนจะเอ่ยคำพูดออก

 

มาเป็นเชิงอ้อนวอน ทั้งๆที่เขาไม่ควรจะพูดเพราะสิ่งที่เขาทำในวันนี้มันเกินกว่าที่จะได้รับคำว่า ‘อภัย’ จากปากของ

 

เธอ กี่ครั้งแล้วที่ทำแบบนี้กับเธอ? กี่ครั้งแล้วที่ทำให้เธอร้องไห้? กี่ครั้งแล้วที่เธอต้องทนเจ็บตัว? กี่ครั้งแล้วที่เขา

 

ต้องเห็นน้ำตา? มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่เขาทำแบบนี้แล้วเธอจะให้อภัยเพียงแค่เขาพูดแค่ว่า ‘ขอโทษ’

 

--------------------------

      

          ฉันตื่นขึ้นมาในช่วงบ่ายของวันเดียวกัน ฉันลุกขึ้นมาจากเตียงกลับพบว่าฉันโดนแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ฉัน

 

เดินไปส่องกระจกภายในห้องน้ำ ตาฉันบวมเป็นลูกมะนาวคงจะเพราะฉันร้องไห้หนักมาก คอมีแต่รอยแดงเต็มไป

 

หมด เห็นแบบนี้ยิ่งรู้สึกโกรธเขาเข้าไปใหญ่เลย

      

          ฉันเข้าไปอาบน้ำอีกรอบก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำ หัวเตียงฉันมี นมอยู่หนึ่งแก้ววางอยู่ที่หัวเตียง

 

พร้อมกระดาษโน้ตหนึ่งแผ่นแปะไว้ที่แก้วนม

 

ดื่มนมเยอะๆนะครับ ^^

 

      

           ฉันหยิบมันขึ้นมาอ่านแล้วกลับยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว ความโกรธมันหายไปชั่ววูบแต่อยู่ๆมันก็กลับมาอีก

 

ครั้ง ฉันเอากระดาษแผ่นนั้นแปะไว้ที่แก้วนมตามเดิม แล้วฉันก็ไม่ได้หยิบนมแก้วนั้นมาดื่มเลยแม้แต่นิดเดียว ฉัน

 

เดินออกจากห้องเพื่อไปหาที่สงบๆ ลมพัดเย็นนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย

 

 

ปัง~

      

         ฉันปิดประตูก่อนจะหันตัวเพื่อเดินออกจากบ้าน

 

ปั๊ก~

      

         ชนคนอื่นจนได้ ชนใครอีกล่ะเนี่ย?

 

“จะไปไหน?” คนที่ฉันยังไม่พร้อมเจอหน้าถามขึ้น

 

“จะไปเดินเล่น ขอทางด้วยค่ะ” คำพูดที่ไม่ปกติของเธอทำเอาหัวใจของเขาหล่นไปที่ตาตุ่ม เขาจึงจำเป็นต้องหลบ

 

ให้เธอเดินไป

      

           โทโมะเดินเข้าไปในห้องเพื่อจะดูว่าแก้วได้ดื่มนมที่เขาเตรียมไว้ให้รึเปล่า ถ้าแก้วดื่มนมที่เขาเตรียมให้

 

เขาก็โล่งใจไปเปราะหนึ่งว่าแก้วอาจจะไม่ได้โกรธอะไรเขามากมาย แต่พอเดินไปที่หัวโต๊ะ สิ่งที่เห็นมันดันไม่ตรง

 

กับสิ่งที่คิด นมยังคงเต็มแก้ว นั้นก็แปลว่าเธอไม่ได้ดื่มเลยสักนิดเดียว เธอโกรธเขาจนได้

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

อัพแล้วนะค่ะ ขอโทษที่ช้าแท้  พรุ่งนี้เรามีสอบอีกแล้วแหละ ขอให้ทุกคนเข้าใจเราด้วยนะ ตอนนี้เราเรียนหนัก คอมแทบจะไม่ได้แตะ เวลาที่จะอัพนิยายมันก็น้อยลงทุกที เราอาจจะเลิกแต่งไปเลยก็ได้ เพราะตอนนี้ทุกคนก็คงจะลืมนิยายของเราไปหมดแล้ว ถ้าเราจะเลิกแต่ง เดี๋ยวจะบอกให้ทราบอีกรอบนะ แต่ถ้าทุกคนเข้าใจเหตุผลที่เราอัพช้า ที่เราไม่เข้ามาเม้นนิยายอะไรแบบนี้มันก็ดีไปเนอะ 5555555 แต่ก็เอาเถอะ

ยังไงก็ช่วยเม้น+โหวตหน่อยค่า

ฝากเรื่องสั้น ความรักด้วยนะค่ะ อัพไปไม่มีคนอ่านเลยอ่ะ TT

27 มกราคม 2555

15:38  TOEY