วงเวียนแห่งรัก

เพล้ง!

 

         ภาพที่ฉันเคยคือพิมกำลังโน้มตัวเข้าไป เข้าไป..จูบปากกับโทโมะ ฉันคงจะตกใจมากไปหน่อยจนปล่อย

 

จานใส่มะม่วงที่คิดว่าจะเอามาเก็บในครัวตกพื้นจนเกิดเสียงดัง ทั้งสองคนผละออกจากกันโดยอัตโนมัติ

 

"แก้ว!" โทโมะรีบผลักพิมออกก่อนจะเดินเข้ามาหาฉัน

 

"ขะ..ขอโทษ ฮึก.." ฉันรีบกล่าวขอโทษแล้วก้มตัวลงไปเก็บเศษจานที่อยู่ที่พื้น

 

"แก้ว..เอ่้อ" โทโมะพูดอำ้อึ้ง ก่อนจะย่อตัวมานั่งอยู่ทางด้านหน้าของแก้ว

 

"โอ๊ย!" งึก..เศษแก้วบาดมือจนได้

 

"แก้วเจ็บรึเปล่า?" โืทโมะรีบจับมือแก้วไปกุมไว้แล้วดูแผลที่ฝ่ามือ

 

"มะ..ไม่เป็นไร" ฉันดึงมือของตัวเองออก ก่อนจะรีบเก็บเศษจานทั้งหมดโดยเร็วที่สุด ก่อนที่จะรีบวิ่งขึ้นห้องไป

 

ทันที ทนเห็นหน้าเขาไม่ไหวแล้วจริงๆ

 

 

 

ห้องนอน

 

"แก้วเก็บจานแล้วหรอ? กะ..แกเ็ป็นไร" ฟางถามแก้วเพราะเห็นแก้วร้องไห้

 

"เปล่าๆ ไม่ได้เป็นไร" พูดให้เป็นปกติที่สุด ก่อนจะขึ้นเตียงแล้วนอนคว่ำหน้ากับหมอนทันที มือทั้งสองข้างก็กำ

 

หมอนแน่น ไม่สนว่าจะเจ็บมือรึเปล่า ร้องไห้อยู่อย่างนั้นอย่างเงียบๆ

 

"แก้วมือแก!" ฟางพูดอย่างตกใจ เ้พราะเห็นเลือดที่มือแล้วยังมีเลือดที่เลอะหมอนอีกด้วย

 

"ชั่งมันเถอะ ฉันขออยู่คนเดียวนะ ฮึก.." ฉันพูดแต่ก็ไม่ได้เงยหน้ามามองฟาง

 

"กะ..ก็ได้ มีอะไรเรียกฉันเลยนะ" ฟางพูดแบบอ้ำอึ้งอีกใจก็เป็นห่วงเพื่อนแต่ก็ต้องออกไปเพราะเจ้าตัวขอร้อง

 

"ฮึก..ฮืออออ" พอได้ยินเสียงปิดประตู 'ปัง' ทำให้รู้ว่าไม่มีใครอยู่ในห้องอีกแล้ว เป็นสัญญาว่าฉันสามารถปลด

 

ปล่อยได้เต็มที่ อยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมาเป็นสาย น้ำตาที่ไม่ได้ไหลมานาน ก็ไหลออกมาจนได้ ภาพที่เขาจูบกันมัน

 

ยังติดตา คำถามที่อยากจะถามเขาก็มีมากมายแต่มันก็ไม่กล้าพอที่จะถามออกไป

 

"ฉันขออยู่คนเดียวไง!" ฉันพูดออกมาอีกครั้งเพราะได้ยินเสียงประตู รู้ได้ทันทีว่ามีคนเข้ามาในห้อง แต่ก็ยังไม่

 

พร้อมเงยหน้าขึ้นมาดู

 

             ฉันรู้สึกเหมือนคนที่พึ่งเดินเข้ามา ค่อยๆจับมือฉันข้างที่เป็นแผลที่ฉันกำลังกำหมอนแน่นออกแล้วจับมือ

 

ฉันขึ้นมา ต้องเป็นฟางแน่ๆ ยัยนั้นต้องเข้ามาทำแผลให้ฉันเป็นแน่

 

"งือ~ ยัยฟางแสบ" ฉันพูดเพราะเริ่มแสบที่แผลแต่ก็ไม่ได้เงยหน้าขึ้นไปมองอยู่ดี ฉันยังนอนคว่ำหน้าอยู่กับหมอย

 

เช่นเคย สภาพยังไม่พร้อมที่จะมองใครจริงๆนะ

 

"..." ยัยฟางเงียบไม่ยอมพูดอะไรเลย ก่อนที่จะหยิบผ้าพันแผลมาพันที่ฝ่ามือฉัน ก็เป็นอันว่าทำแผล

 

เสร็จเรียบร้อย ฉันรู้สึกว่าทำเสร็จแล้วฉันก็ดึงมือกลับมากำที่หมอนไว้เหมือนเดิม

 

          อยู่ๆยัยฟางก็จับไหล่ของฉันทั้งสองข้างแล้วก็พลิกตัวให้ฉันมานอนหงาย ทำไมยัยฟางแรงเยอะแบบนี้ล่ะ!

 

"เจ็บนะยัยฟาง คุณ!" ทำไมกลายเป็นโทโมะล่ะ? งั้นแสดงว่าคนที่ทำแผลให้ฉันก็เป็นเขานะสิ!

 

"นอนคว่ำหน้าแล้วหายใจออกรึไง? นอนดีๆ" โทโมะสั่งฉัน

 

"..." ฉันไม่ได้ตอบ แต่ก็กลับไปนอนท่าเดิม นอนคว่ำเหมือนเดิม

 

"อย่าทำให้ฉันโมโหนะ" โทโมะกดเสียงต่ำลงเหมือนกำลังพยายามสงบสติอารมณ์ตัวเองอยู่

 

"ถ้าคุณโมโหคุณจะทำอะไรล่ะ? จะเอาฉันไปถอนหญ้าในไร่ หรือจะโยนฉันลงน้ำแล้วพา ฮืออ..ไปตากแดด หรือ

 

จะมัดฉันไว้กับชักโครกดีล่ะ ฮึก..ฮืออ" ฉันพูดแล้วก็ร้องไห้ออกมาจริงๆก็ไม่ได้อยากจะร้องแต่มันห้ามไม่ได้

 

"ไปกันใหญ่แล้วนะ เธอกำลังเข้าใจผิด" โทโมะจับแก้วที่นั่งร้องไห้อยู่เข้ามากอดแนบอก

 

"แล้วมันเป็นยังไง ทำไม ฮือออต้องจูบกันด้วย" ฉันยังร้องไห้ไม่หยุด

 

"เขาเป็นคนจูบฉันไม่ได้จูบ" โทโมะพูด

 

"แล้วปฏิเสธหรือขัดขืนไม่เป็นรึไง!? ทำไมต้องยอมด้วยล่ะ!" ฉันผลักอกเขาออกห่างแล้วก็ถามต่อ

 

"ก็มันยังไม่ได้ตั้งตัวนิหน่า โธ่~ เรื่องแค่นี้ทำไมต้องคิดมากด้วย?"  โทโมะถามกลับก่อนจะเอานิ้วโป้งเช็ดน้ำตาให้

 

"ก็เพราะมันเป็นเรื่องของคุณไงฉันถึงต้องคิดมาก" ฉันย้อนกลับไปทันทีแล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อีกรอบ

 

"แผลก็ไม่ยอมทำ จะนอนให้เลือดเลอะเตียงเลยรึไงกัน? ทำไมไม่ยอมทำแผล ถ้าฟางไม่บอกฉัน ฉันก็ไม่รู้นะว่า

 

เลือดมันจะเยอะขนาดนี้" โทโมะพูดต่อแล้วจับมือแก้วข้างที่เป็นแผลมากุมไว้

 

"รอคุณมาทำให้" ฉันพูดโดยที่ไม่ได้คิดก่อน ฉันพูดเองก็ทำให้ฉันเขินเองได้เหมือนกัน ><

 

"ไปนอนได้แล้ว ไปนอนหมอนฉันก่อนไป เดี๋ยวเปลี่ยนปลอกหมอนก่อนเลอะเลือดเธอหมดแล้ว" โทโมะร่ายยาว

 

ก่อนตัวเองจะเดินเอาหมอนไปเปลี่ยนปลอก ก่อนจะกลับมาเพื่อจะนอนแต่ก็ปรากฏว่าแก้วหลับไปแล้ว

 

             ถ้าเป็นเมื่อก่อนตอนที่แก้วยังไม่ท้อง เรื่องแค่นี้อาจจะทำให้ผมโมโหจนสามารถจับเธอไปทรมานเลยก็

 

เป็นได้ แต่ครั้งนี้ที่ผมยอมเพราะเธอกำลังท้อง เรากำลังจะมีลูกด้วยกัน ผมถึงพยายามไม่โมโหเดี๋ยวจะไปทำให้

 

แก้วเจ็บตัวได้ ผมรู้สึกได้ว่าตั้งแต่แก้วท้องผมดูจะเป็นคนใจเย็นขึ้น ไม่ได้ใจร้อนเหมือนเมื่อก่อน ผมดูมีเหตุผลขึ้น

 

ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่ใช้แต่อารมณ์ ชีวิตผมมันดีขึ้นตั้งแต่ที่มี 'แก้ว'  และมันก็ดีขึ้นไปอีกเมื่อมี 'ลูกของเรา'

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

 

อัพแล้วน๊า  ตอนนี้มันก็ไม่มีอะไรเช่นเคย เบื่อกันแล้วใช่มั้ย? ขอโทษที่ชอบแต่งยืดอ่า ขอโทษจริงนะ

ช่วยเ้ม้น+โหวตหน่อยค่า ขอบคุณมากค่ะ

10 ตุลาคม 2555

10:03  TOEY