วงเวียนแห่งรัก

          โทโมะเดินกระวนกระวายอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน  เป็นห่วงคนที่ถูกนำตัวเข้าไป ถ้าไม่ติดว่าพยาบาลไม่ให้เข้า

 

ล่ะก็ปานนี้เขาคงยืนอยู่ข้างเตียงไม่ห่าง รู้ว่าไม่สบาย แก้วป่วยเพราะเขาที่สาดน้ำใส่แถมยังล่ามโซ่ไว้อีก แต่ใครจะ

 

ไปรู้ว่าอยู่ๆแก้วจะปวดท้องมีเลือดออกมาแบบนั้น ทำให้น่าเป็นห่วงขึ้นไปอีก

 

"หมอเป็นไงบ้างครับ" โทโมะรีบวิ่งเข้าไปหาหมอทันทีที่หมอเดินออกมา

 

"คนไข้ปลอดภัยแล้วครับ ดีที่มาโรงพยาบาลทันไม่งั้นเด็กคงไม่รอด" หมอพูด

 

"เด็ก? เด็กที่ไหนครับ นั้นเมียผมนะ!" โทโมะขึ้นเสียงใส่หมอ

 

"คนไข้ตั้งครรภ์ได้เดือนกว่าๆแล้วนะครับ ตอนนี้คงต้องดูแลอย่างใกล้ชิดเพราะร่างกายยังอ่อนแออยู่และที่สำคัญ

 

ไม่ควรขยับตัวหรือเดินมากเกินไปควรจะนอนอยู่เฉยๆจนกว่าอาการจะเป็นปกตินะครับ" หมอร่ายยาว ตอนนี้โทโมะ

 

กำลังอึ้ง ตาโพลง ขาไม่มีแรงจนองอาจต้องมาพยุง

 

"แก้วท้องหรอ?" โทโมะถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ  ตอนนี้เหมือนหูใช่การไม่ได้ ดีใจก็ดีใจแต่ถ้าแก้วไม่ยอมคุย

 

กับเขาล่ะ? จะทำยังไง

 

"ครับ นายหญิงท้อง" องอาจตอบ

 

 

 

ห้องพักฟื้น

 

           โทโมะนั่งจับมือแก้วเอาไว้ตั้งแต่ที่เข้ามาในห้อง องอาจเอาข้าวมาให้โทโมะก็ไม่แตะสักนิด

 

"นายหัวทานข้าวหน่อยนะครับ เดี๋ยวป่วยไปอีกคนนะครับ" องอาจพูดพร้อมยกจานข้าวมาให้

 

"นายจะกินก็กินไป ฉันจะรอกินพร้อมแก้ว" โทโมะพูดแต่สายตาไม่ได้มองไปทางองอาจเลยสักนิด สายตายังคง

 

จ้องอยู่ที่หญิงสาวที่นอนหลับอยู่บนเตียง

 

"อือ.." ผ่านไปไม่นานฉันก้่รู้สึกตัวขึ้นมา พอลืมตาก็ดันเจอโทโมะก่อนคนแรก ไม่อยากจะเจอหน้านักหรอน่ะ!

 

"เป็นไงมั่ง เจ็บตรงไหนรึเปล่า?" โทโมะถาม ถึงท่าทางจะดูไม่ค่อยเป็นห่วงแต่น้ำเสียงดูจะเป็นห่วงเอามากๆ

 

"ยังไม่ตายหรอก" ฉันพูด

 

"ลองตายดูสิ!" โทโมะขึ้นเสียงใส่ด้วยความลืมตัว

 

"ก็อยากตายอยู่แล้วพาฉันมาโรงพยาบาลทำไมล่ะ!"

 

"ก็ใครร้องโอดโอยปวดท้องไม่ไหวแล้วล่ะ! ไม่ใช่เธอรึไง!" โทโมะพูด น่าตบปาก!

 

"ฉันไม่ได้ขอให้พาฉันมานิ!" เถียงไป เถียงไปเรื่อยๆ

 

"พอเถอะ เถียงกับเธอแล้วเหนื่อยว่ะ" โทโมะพูด ฉันเห็นเขาแอบยิ้มมุมปาก

 

"ชิ!!" ฉันหันไปชิใส่เขา ตัวเองเป็นคนเริ่มชัดๆ

 

            เริ่มนอนไปสักพักก็รู้สึกอยากจะเข้าห้องน้ำ ปวดฉี่จุง(จัง)

 

"จะไปไหนอีกล่ะ?" โทโมะเดินเข้ามาใกล้เตียง

 

"จะไปกระโดดตึกตาย ไม่อยากเจอหน้านาย แบร่~" ฉันแลบลิ้นใส่โทโมะก่อนจะค่อยๆลุก

 

"มาฉันช่วย" โทโมะเดินเข้ามาก่อนจะเอามือมาจับที่เอวของฉัน

 

"ไม่ต้อง! ฉันช่วยตัวเองได้!" 

 

"งั้นวันหลังทำให้ดูหน่อยนะ! ฮ่าๆ" โทโมะกระซิบข้างหูก่อนจะหัวเราะออกมา ตาบ้าเอ้ย! หมอนั้นนึกไปถึงไหน

 

แล้วเนี่ย ที่บอกว่า'ฉันช่วยตัวเองได้' หมายถึงฉันพาตัวเองไปเข้าห้องน้ำได้ ไม่ได้หมายความว่าช่วยตัวเองใน

 

เรื่องอย่างว่านิหน่า!~

 

"ไอ้บ้า! คิดอะไรลามก"

 

"รู้หรอว่าฉันคิดอะไรอยู่"

 

"><" ฉันต้องหน้าแดงอยู่แน่ๆเลย ทำไมวนมาเข้าเรื่องนี้ได้ล่ะเนี่ย!

 

"ไม่แกล้งแล้ว รีบเข้าห้องน้ำเถอะ เดี๋ยวราดเอาซะตรงนี้่" โทโมะพูดแล้วก็อุ้มฉัน

 

"จริงๆไม่เห็นต้องอุ้มฉันเดินเองได้" ฉันเริ่มสนทนาระหว่างที่เขาอุ้มฉันเดินมาที่ห้องน้ำ

 

"ท้องอยู่ฉันต้องดูแล หมอไม่ให้เดินเยอะให้นอนเฉยๆเข้าใจมั้ยครับยัยแสบ" โทโมะอุ้มฉันเข้ามาในห้องน้ำ ก่อน

 

จะค่อยๆวางให้ฉันยืนมือก็ยังคงจับฉันเอาไว้อยู่

 

"ออกไปได้แล้ว ฉันจะทำธุระ" ฉันพูด

 

"ให้ฉันช่วยไหม?"

 

"ไม่ต้อง! ออกไปเลยนะ" ฉันรีบปฎเสธออกมาทันทีทันใด

 

"เจ็บตรงไหนเรียกฉันเลยนะ ถึงจะเจ็บแค่นิดเดียวก็เถอะ เข้าใจรึเปล่า?" เขาพูด อย่าทำแบบเป็นห่วงฉันไม่ได้รึไง

 

เล่า! ทีวันก่อนยังบอกว่าไม่ได้รักฉันอยู่เลย!

 

"อือๆ ออกไปสักที ฉันปวดจนจะราดอยู่แล้ว" ฉันพูด เขาถึงยอมเดินออกไป แต่กลับไม่ปิดประตูให้ฉัน

 

"คุณ! ปิดประตูให้ด้วยสิ!" ฉันตะโกนเรียกกลับไป

 

"ไม่ต้องปิดหรอกนะ ถ้าเธอเป็นอะไรไปฉันจะได้ช่วยได้ทันไงเล่า" โทโฒะตะโกนกลับก่อนจะเดินไปนั่งบนเตียง

 

ของแก้ว

 

"ตาบ้า!" ฉันต้องทำธุระส่วนตัวไปด้วย แต่ก็ต้องคอยมองโทโมะด้วยว่าเดินผ่านหน้าห้องน้ำรึเปล่า ไม่งั้นเขาก็เห็น

 

หมดล่ะสิ ><

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

อัพแล้วค่า ขอโทษที่หายไปช้ามากมายเ้ลยอ่า ช่วงนี้ไม่ว่างประกอบด้วยงานยุ่งมาก วันทีี 6-8 เค้าต้องไปเข้าค่ายที่โรงดรียนแหละ ต้องเตรียมการแสดงด้วยเลยไม่ว่างเลย ส่วนคะแนนสอบออกมาแล้วนะ มันไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด เพราะฉะนั้นไรเตอร์แต่งนิยายต่อได้แล้วแหละ คงจะไม่ไปไหนแล้ว แต่ยังคงไปๆมาๆแบบนี้ต่อไป มีอะไรไปคุยได้ในเฟซนะค่ะ เล่นเฟซมากกว่าอ่านนิยายอ่า ฮ้าๆ คิดถึงทุกคนค่า

2 กันยายน 2555

17:36    TOEY