วงเวียนแห่งรัก

              แก้วก็ลงไปแช่ตัวในน้ำ รู้สึกสดชื่นขึ้นมาคลายความเมื่อยความเหนื่อยล้าได้ดี เธออาบน้ำแต่เล่นน้ำไป
 
นานจนลืมว่าเธอต้องกลับไปที่กระท่อม
 
"ตายแล้วว!" พึ่งนึกได้ว่าแอบหนีมาโดยไม่ได้บอกคนตัวสูงเอาไ้ว้ ตัวเองรีบขึ้นมาจากลำธารแอบย่องไปใส่เสื้อผ้า
 
ที่พาดเอาไว้กับโขดหินอย่างรวดเร็ว
 
"ออกมาทำไมไม่บอก!" ไม่ทันซะแล้ว เธอกลับไปไม่ทัน แต่คนนั้นกลับออกมาตามถึงที
 
"ฉัน เอ่อ..แค่มาอาบน้ำ" แก้วก้มหน้ามองพื้นไม่กล้าสบสายตาคนตรงหน้า
 
"ไม่รู้รึไงว่าฉันหาเธอไปทั่ว เดี๋ยวก็ทิ้งไว้นี่ซะเลยนิ!" โทโมะเอ็ดแก้วเสียงดังจนแก้วสะดุ้ง
 
"แค่นี้ไม่เห็นต้องดุกันเลยนิ!" หันไปตะโกนใส่หน้าเขา น้ำตาก็เริ่มคลอ เรื่องแค่นี้จะทิ้งเธอไว้ที่นี่เลยรึไงกัน แก้ว
 
ตั้งท่ากลับหลังเพื่อจะเดินออกไปจากที่ตรงนี้
 
"ขอโทษ ฉันแค่เป็นห่วง" โทโมะที่เห็นว่าแก้วกำลังจะเดินออกไปก็กลัวว่าแก้วจะโกรธจึงรีบเอามือกอดเอวเธอทาง
 
ด้านหลังเพื่อรั้งไม่ให้เธอไปไหนได้
 
"พูดดีๆก็ได้นิ ไม่เห็นต้องดุเลย" แก้วหันหน้าไปเผชิญกับคนที่เกาะเอวเธออยู่
 
"ออกมาแบบนี้ต้องทำโทษซะหน่อย" โทโมะพูดแล้วก็อุ้มแก้วจนตัวลอย
 
"จะทำอะไร ปล่อยนะ!" ดิ้นๆๆแต่โทโมะก็ไม่ยอมปล่อย
 
"ก็บอกว่าจะทำโทษไงเล่า!" โทโมะฉุนเล็กน้อย จนแก้วไม่กล้าพูด นิ่งอยู่เฉยๆ
 
"อย่านะ ฉันมะ.."
 
 
 
ตู้ม~
 
          โทโมะอุ้มแก้วแล้วก็กระโดดลงไปในลำธารพร้อมกัน แก้วที่กำลังจะพูดแต่โทโมะไม่ฟัง เธอแค่จะบอกว่า
 
ไม่มีชุด อุตส่าห์อาบน้ำเสร็จแล้ว แต่กลับต้องมาเปียกชุ่มอีก
 
"แฮ่กๆ" แก้วโผล่หัวขึ้นมาพ้นน้ำ มือก็รีบคว้านหาไหล่ของโทโมะทันที
 
"อย่าเล่นแบบนี้ฉันว่ายน้ำไม่เป็นนะ!" เผลอตวาดใส่หน้าโทโมะไปในความที่เขาเล่นอะไรไม่รู้เรื่อง
 
"ไม่ต้องมาโกหกฉันหรอกนะ ฉันไม่เชื่อเธอแล้ว" โทโมะแกะมือแก้วที่จับไหล่อยู่ออก แล้วตัวเองก็ว่ายออกห่าง
 
เธอไป จะดูซิว่าว่ายน้ำได้หรือไม่ได้กันแน่(ถ้าจำไม่ได้ลองกลับไปอ่านตอนที่ 23 ที่โทโมะคิดว่าแก้วแกล้งจมน้ำ)
 
"โทโมะ แค่กๆ" มือแก้วก็ตีน้ำไปมา เหมือนคนที่กำลังจะจมไม่เหมือนหรอกแต่เธอกำลังจะจมจริงๆ
 
"..." โทโมะที่เห็นท่าไม่ค่อยดีก็รีบว่ายเข้าไปแล้วก็ดึงมือแก้วขึ้นมาก่อนจะใช้ตัวเองเป็นที่ให้แก้วกอด
 
"ฮึก.." แก้วที่กอดโทโมะอยู่ก็สะอื้นออกมา ทั้งตกใจทั้งกลัวไปต่างๆนานา มือก็จับเสื้อของโทโมะไว้แน่น
 
"ขอโทษไม่คิดว่าจะว่ายน้ำไม่เป็น" มือโทโมะก็ลูบหัวคนที่ตัวสั่นในอ้อมกอด โทโมะกระชับกอดให้แน่นขึ้นไปอีก
 
"นิสัยไม่ดี ฮึก.." เขาจะรู้มั่งไหม?ว่าเธอกลัวแค่ไหน
 
"ไปต่อบนแคร่ดีกว่า" โทโมะำำพูดแล้วก็อุ้มแก้วขึ้นมาจากลำธาร
 
"ไม่เอาแล้ว ฉัน..เจ็บ" แก้วพูดด้วยความเขินหน้าแดงจนเห็นชัด
 
 
 
ฟอด~
 
        โทโมะดึงแก้วมาหอมแก้ม
 
"มัดจำไว้ก่อน กลับไปจัดหนัก" โทโมะกระซิบข้างๆหูแก้ว
 
"นายบ้า!" หันไปฟาดมือลงบนไหล่ของโทโมะ
 
"อยู่ ที่นี่ทำอะไรไม่ถนัด แคร่ก็แข็งเล็กอีกตั้งหาก สู้เตียงในห้องฉันก็ไม่ได้ นุ๊มนุ่ม ผ้าห่มก็ไม่มี ฉันห่วงว่าเธอจะ
 
หนาวหรอกนะ เอาไว้รวบยอดที่บ้านแล้วกัน" โทโมะำพูดแล้วก็อมยิ้ม
 
"นายมันบ้ากาม" แก้วต่อว่าเขา
 
"1 คำว่าต่อหนึ่งรอบนะ" โทโมะำำพูด
 
"..." เล่นเอาเธอไม่กล้าจะว่าเขาเลยนะสิ แก้วเลยเงียบเลย
 
"หาทางออกจากป่าดีกว่า" โทโมะพูดแล้วก็จูงมือแก้วให้เดินตาม
 
------------------------------------------------------------------------------------------------
 
อัพแล้วนะค่ะ เม้น+โหวตหน่อยน๊า รักแท้กับรักที่เป็นไปไม่ได้ทำไมเม้นมันน้อยอ่า เหนื่อยแล้วนะ
ถ้าเม้นน้อยจะไม่อัพแล้วจริงๆนะค่ะ เม้นคนละเม้น 2 เม้นเยอะๆเลยก็ได้ ฮ่าๆ ขอบคุณค่ะ