วงเวียนแห่งรัก
เขียนโดย 
toey
วันที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555 เวลา 18.51 น.
แก้ไขเมื่อ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 21.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
33) งูกัด..ทุกอย่างของชีวิต
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"อย่าทำแบบนี้เลยนะ ฮึก..." ขอร้องอยากหมดเรี่ยวแรง
"ผัวมีอารมณ์เมียจะไม่ช่วยหน่อยรึไง หึ" เงยหน้าขึ้นมาตอบก่อนจะไซร้คอขาวๆหอมๆของแก้ว
"นายมันบ้ากาม!" ตะโกนด่าทอออกไป
"เธอไม่มีสิทธิ์ว่าฉันแล้วก็ไม่มีสิทธิ์เีรียกร้องอะไรด้วย อย่างเธอก็ได้แค่นางบำเรอ!" โทโมะตวาดใส่หน้าแก้ว
"ฉันเกลียดนาย!" ออกแรงผลักโทโมะอย่างแรง เสียใจที่เขาพูดแบบนี้ ถ้าไม่ได้รักกันจริง เธอจะไม่มีทางยอมเขา
อีกแน่ พอโทโมะลุกออกไปแล้ว ตัวเองก็รีบเปิดประตูแล้วก็วิ่งออกไปทันที
ป่าด้านหลังไร่องุ่น
แก้ววิ่งออกมาทั้งน้ำตา ได้ยินเสียงเรียกของโทโมะแต่มีหรือที่เธอจะหยุดวิ่ง กลับก้าวขายาวมาขึ้น วิ่งเร็ว
มากขึ้นเพื่อที่เขาจะได้ตามไม่ทัน พอวิ่งมาได้สักพักก็หยุดขาลง แต่กลับไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน มองไปทางไหนก็
มีแต่ต้นไม้สูงๆที่เหมือนกันหมด ยิ่งมองยิ่งสับสนกลับเส้นทางจะวิ่งกลับไปทางเดิมก็จำไม่ได้ซะแล้ว
"ฮึก..ทำไมเหมือนกันหมดแบบนี้" หมุนตัวมองทางไปเรื่อยๆ จนไม่รู้ว่าจะไปทางไหน ได้แต่ทรุดตัวนั่งลงกับที่
"แก้วๆ" เสียงโทโมะร้องเรียกแก้ว เธอได้ยินนะ แต่ไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน
"แก้วฉันไม่เล่นนะ ออกมาเถอะ มันมืดแล้วนะ" โทโมะส่งเสียงดังขึ้น นี่มันก็จะ 4 ทุ่มแล้วนะ ยิ่งในป่ายิ่งดึกมันจะ
ยิ่งหากันยาก ด้วยความที่มันมืดจนไม่เห็นอะไรเลย
"โทโมะ ฮือออฉันอยู่นี่" แก้วส่งเสียงสั่นๆตอบไป ทั้งกลัวว่าจะต้องอยู่ที่นี่แต่ถ้าเขาตามหาเจอ เธอจะเป็นยังไง
ฟู่~ ฟู่~
เสียงสัตว์บางอย่างกำลังขู่อยู่ ด้วยความที่มันมืดทำให้เธอไม่เห็นงูที่เลื่อยอยู่ เท้าก็ได้แต่เดินถอยหลัง
แต่ไม่รู้เลยยิ่งเธอถอยหลังมันยิ่งเข้าใกล้งูมากกว่าเดิมซะอีก
"โอ๊ย!" ร้องออกมารู้สึกเหมือนมีอะไรมาโดนขา
"แก้ว!" โทโมะที่ได้ยินเสียงแก้วเรียกได้ยินเสียงร้องของแก้วจึงรีบวิ่งเข้ามาหา
"ฮึก..เจ็บ" แก้วร้องบอกโทโมะ จับอยู่ที่ข้อเท้าของตัวเอง โทโมะเอาไฟฉายมาส่องที่ข้อเท้าของแก้ว ทำให้เห็น
รอยเขี้ยวสองรู
"งูกัด" โทโมะรีบฉีกชายเสื้อของตัวเองออกมาแล้วก็รัดไว้ที่ข้อเท้าของแก้ว
"เจ็บฮืออ" แก้วร้องไห้ออกมา กลัวตัวเองจะตาย
โทโมะรีบอุ้มแก้วเพื่อที่จะหาที่พักแล้วก็หาสมุนไพรด้วย เป็นพวกสมุนไพรขับพิษ
"แก้วอย่าหลับนะ" โทโมะที่อุ้มแก้วอยู่ เขย่าตัวแก้วเบาๆ
"ฉันจะ..พยายาม" แก้วพูดเสียงขาดหายแต่จะปิดหน้าก็ซีด
"เธอต้องทำ ห้ามหลับนะ!" โทโมะพูดเร่งฝีเท้าเดินหาที่พักแต่โชคยังช่วย พวกเขาเจอกระท่อมเก่าๆหลังหนึ่ง
กระท่อมเก่า
"อย่าหลับนะ เดี๋ยวฉันมา" โทโมะพูดเมื่อวางแก้วลงกับแคร่เสร็จ ย้ำเสมอว่าห้ามหลับ แล้วตัวเองก็เดินออกไปเพื่อ
หาสมุนไพร
ผ่านไปสักพักโทโมะเดินเข้ามาในกระท่อมพร้อมกับสมุนไพรในมือ ดีนะที่เขามีความรู้เรื่องแบบนี้เพราะพ่อ
ของเขาสอนเอาไว้ แล้วเขาก็หามันเจอซะด้วย บอกแล้วว่าเขาเก่งทุกเรื่อง โทโมะเอาสมุนไพรมาบดเล็กน้อยแล้วก็
เอาไปโปะไว้ตรงรอยเขี้ยวของแก้ว
"เธอต้องไม่เป็นอะไรนะ" โทโมะช้อนหัวของแก้วมาไว้บนตัก
"อือ..หนาว" แก้วครางออกมาเบาๆ โทโมะรีบถอยเสื้อคลุมแล้วก็เอามาห่มให้แก้ว ถึงแม้ว่าแก้วจะยังไม่ตื่นแต่
ครางออกมาก็ยังดี ก็ถือว่าพิษงูทำอะไรเธอไม่ได้แล้ว ส่วนตัวเองก็เอนหลังพิงกับกระท่อมแล้วก็หลับไป
ตอนเช้า
"อือ..นาย" แก้วครางออกมาพอลืมตาก็เจอโทโมะที่หลับพิงกระท่อมอยู่ แก้วก้มมองตัวเอง ยังสงสัยเธอยังไม่
ตายหรอกเนี่ย
"แก้วเป็นไงมั่ง" โทโมะลืมตาขึ้นมาก็ถามแก้วทันที
"อย่ามาจับตัวฉัน" สะบัดตัวหนี แล้วก็จะลุกขึ้น
"โอ๊ยย" ความเจ็บแล่นเข้ามาที่ข้อเท้า พิษงูอาจจะไม่อยู่แล้ว แต่บาดแผลก็ยังไม่หายไปอยู่ดี
"นั่งเฉยๆเถอะ" โทโมะจับตัวแก้วแล้วก็ให้แก้วนั่งบนตักของตัวเอง
"มาทำดีกับฉันทำไม ไม่ปล่อยให้ฉันตายไปล่ะ มาช่วยทำไม" แก้วถาม
"ฉัน..ขอโทษ" รู้ถึงแม้ว่าจะบอกออกไปกี่ร้อยพันครั้งเธอก็ไม่ให้อภัยง่ายๆ
"ถ้าไม่รู้สิ่งผิดจริงๆอย่าพูดออกมา" แก้วพยายามข่มไม่ให้เสียงใส ไม่ให้น้ำตาไหลแต่ข่มไม่อยู่จริงๆ
"ฉันขอโทษ ฉันทำร้ายเธอแต่ฉันยิ่งเจ็บ ฉันทำร้ายหัวใจตัวเองฉันขอโทษ" มือแก้วเอวบางของแก้วเอาไว้ ปากก็
ได้แต่พร่ำบอกไปเรื่อยๆ เขาพึ่งจะคิดได้ พอรู้ว่าจะเสียเธอไปมันยิ่งเจ็บ ตอนที่แก้วโดนงูกัดเขาก็เป็นห่วงแทบแย่
เห็นเธอเจ็บเขาเจ็บยิ่งกว่า จะทำยังไงได้ก็ในเมื่อเธอเป็นหัวใจของเขา
"นายพึ่งรู้เหรอ? ฉันเสียใจแค่ไหนนายรู้รึเปล่า? ทำแบบนี้ทำไม" แก้วหันไปทุบไหล่โทโมะทั้งน้ำตา
"ฉันขอโทษนะ" โทโมะดึงแก้วเข้ามากอด
"ฮืออ นายใจร้ายมากเลย" แก้วยังต่อว่าเขาไม่หยุด
"ฉันขอโทษ ฉันรักเธอนะ" โทโมะพูดแล้วก็กอดแก้วไว้แน่น
"นายเห็นฉันเป็นแค่ ฮึก..นางบำเรอ เป็นแค่ที่ระบาย" แก้วพูดแล้วก็ร้องไห้
"ฉันขอโทษ ฉันโมโห แต่เธอรู้ไหมเธอเป็นมากกว่าชีวิตฉัน ยิ่งเธอเจ็บฉันยิ่งเจ็บ ฉันยอมให้เธอเป็นอะไรไม่ได้"
โทโมะพูดออกมา ถ้าเป็นคนอื่นแล้วโดนงูกัด เขาคงไม่ช่วยหรอก เผลอๆเขาจะปล่อยให้ตายไปเลย แต่นี่เธอไม่ใช่
คนอื่น เธอเป็นถึงคนรัก เป็นทุกๆอย่างในชีวิต เขายอมให้เธอเป็นอะไรไปไม่ได้
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วนะค่ะ เม้น+โหวตหน่อยเร็ว NC รอก่อนนะค่ะ มีแน่นอนแต่ขอใช้เวลา หนีการอ่านหนังสือมาอัพเลยนะ ไม่
มีคนอ่านโกรธอ่ะบอกตรงๆงอนด้วย ไม่อัพปิดให้หมดเลยทุกเรื่อง ฝากหน่อยค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
