วงเวียนแห่งรัก
เขียนโดย 
toey
วันที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555 เวลา 18.51 น.
แก้ไขเมื่อ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 21.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
30) สละตำแหน่งนายหญิง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ฮึก..ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!" แก้วร้องประท้วงในขณะที่โทโมะอุ้มพาดบ่า
ปั๊ก~
โทโมะอุ้มแก้วเดินเข้ามาในไร่องุ่น ก่อนจะทิ้งแก้วลงบนพื้นหญ้าโดยไม่นึกเลยว่าแก้วจะเจ็บ
"นั่งอยู่ีตรงนี้ห้ามไปไหน" โทโมะสั่งแก้วเสียเข้ม
"มัดเท้าฉันไว้ด้วยไหมล่ะ!" ฉันพูดประชดออกไป ทั้งๆที่น้ำตาก็ไหลอยู่
"ก็ดี!" โืทโมะพูดแล้วก็สั่งลูกน้องให้เอาเชือกมามัดที่ข้อเท้าของแก้ว ส่วนแก้วก็นั่งเฉย ยอมให้โทโมะมัดโดยดี
สายตาก็มองโทโมะอย่างเสียใจ ผิดหวังในตัวเขาที่สุด
'นายคนเดิม..หายไปแล้วจริงๆ'
"ถ้านายจะทำแบบนี้ ฮึก..ฆ่าฉันเลยไม่ดีกว่ารึไง" ฉันพูดออกมา ตอนนี้อยากตายมากๆ ไม่อาจที่จะทนอยู่กับคนที่
ไม่มีหัวใจได้อีกต่อไปแล้ว
"หึ ถ้าเธอตายง่ายๆมันก็ไม่สนุกนะสิ ฉันจะำทำให้เธอตายทั้งเป็น!" โทโมะพูด สายตาสื่อถึงความน่ากลัว
พอโทโมะมัดเท้าของแก้วเสร็จก็เดินเข้าไร่ไป แต่โทโมะก็สามารถมองเห็นแก้ว แล้วแก้วก็มองเห็น
โทโมะด้วย ถ้าจะให้ฉันวิ่งตอนนี้ฉันคงล้มกลิ้งแน่ มือก็โดนมัด แุุถมเท้าก็โดนมัดอีก
"นายหัวค่ะ อุ๊ย! เหงื่อออก" พิมเดินเข้ามาหาโทโมะ ก่อนจะเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วก็หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมา
"เดี๋ยวพิมเช็ดให้นะค่ะ" พิมพูดแล้วก็เอาผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อที่หน้าของโทโมะ
"ฮึก.." แก้วสะอื้นเบาๆก่อนจะหันหน้าหนีภาพตรงหน้า
"เช็ดตรงนี้ด้วยซิ" โทโมะจับมือพิมให้เช็ดหน้าของตัวเอง แน่นอนว่าทั้งเสีัยงของโทโมะและพิมแก้วได้ยินทุกคำ
ส่วนโทโมะที่ทำแบบนี้เพราะเห็นแก้วร้องไห้แล้วก็รู้สึกสมเพช ก็บอกแล้วไง 'เขาจะทำให้เธอตายทั้งเป็น'
"ฮึก..ฮือ" แก้วที่กลั้นน้ำตาไม่ไหวปลดปล่อยน้ำตาของมาทันที ได้แต่กัดริมฝีปากตัวเองเพื่อไม่ให้โทโมะได้ยิน
ส่วนพิมก็ยิ้มมุมปาก สะใจที่เห็นแก้วร้องไห้ แล้วก็ดีใจที่ตัวเองทำตามแผนไปสำเร็จ
ย้อนไปเมื่้อคืน
"พิมเดี๋ยวลูกต้องเข้าไปประจบโทโมะเข้าใจไหม?" พ่อของพิมสั่งพิม
"ไม่เอาหรอกค่ะ นายหัวเหมือนพระอิฐ พระปูน หนูประเคนให้ถึงที่ไม่เห็นเขาจะรับไว้เลย" พิมพูดแล้วก็เชิดหน้า
ใส่พ่อของตัวเอง
"คราวนี้อาจจะได้ผลก็ได้ ลูกน้องพ่อมันมาบอกว่าเหมือนไอ้โทโมะกับเมียมันทะเลาะกัน ลูกต้องใช้โอกาสนี้ทำให้
โทโมะมันรักให้ได้ เข้าใจ?"
"ค่ะๆ" พิมรับปากไป
กลับมาปัจจุบัน
"องอาจเดี๋ยวพาแก้วไปที่ห้องด้วย ฉันจะไปทานข้าวกับคุณพิม" โทโมะสั่งองอาจแล้วก็จับมือของพิมให้มาควง
แขนต่อหน้าต่อตาของแก้ว แล้วก็เดินออกไปเลย
"นายหญิงไปเถอะครับ" องอาจพูดแล้วก็เดินมาแก้เชือกให้
"เรียกฉันว่าแก้วก็พอ ฉันไม่ใช่นายหญิงของที่นี่..อีกแล้ว" ฉันพูดแล้วก็ลุกขึ้น ก่อนจะเดินออกไปทันที องอาจที่
ร้องเรียกแก้วอยู่ แก้วก็ไม่หันเพียงแต่อยากจะใช้เวลากับตัวเอง
คอกม้า
"ทำไมเจ้านายแกถึงเปลี่ยนไปได้่ขนาดนี้" พูดในขณะที่แปรงขนให้สีทองไปเรื่อยๆ พักหลังมานี้โทโมะไม่ว่างที่
จะแปรงขนของสีทองด้วยตัวเอง ตอนนี้ฉันก็คุ้นเคยกับสีทองมากแล้ว มันน่ารักแถมยังไม่ทำร้ายใคนอีกด้วย
"นายแกเคยทำกับแกแบบที่เขาทำกับฉันไหม?" พูดกับสีทองแต่ก็เหมือนพูดคนเดียว
ฮี้~ ฮี้~
"อ๊ากกกกกกกกกกก" เจ้าสีทองวิ่งไปทำเอาฉันตกใจเลย
"นั่งดีๆสิ เดี๋ยวก็ตกลงไปหรอก เจ็บนะจะบอกให้" โทโมะบอกฉันมา ฉันไม่รู้หรอกนะว่าถ้าตกลงไปจะเจ็บรึ
เปล่า ก็ฉันไม่เคยตกม้านิหน่า นี่ครั้งแรกเลยที่ขี่ม้า
"กะ..ก็ฉันกลัวอ่า"
"กลัวอะไรล่ะ? ไม่ตกไปง่ายหรอก" โทโมะพูดทำให้ฉันหันกลับไปบอก สิ่งที่ฉันพบก็คือรอยยิ้มที่ดูอบอุ่น ทำ
ให้ฉันรู้สึกอุ่นใจขึ้นมา เวลาที่มีเขา ทำให้ฉันรู้ว่าฉันปลอดภัยเวลาที่เขาอยู่ใกล้ๆ
"มองอะไร?" เขาถามพร้อมกับทำคิ้วขมวด
"ปะ..เปล่า" ฉันสะดุ้งโหยงทันที
ฮี้~ฮี้~
สีทองเพิ่มความเร็วขึ้น เมื่อโทโมะกระตุกเชือก
"เฮ้ย!" ฉันตกใจมาก เกือบจะหงายหลัง แต่ก็ดันเจอแผงอกอุ่นๆของโทโมะ
"ถ้ากลัวตก จับเชือกไว้ก็ได้นะ" โทโมะก็แบ่งเชือกให้ฉันจับ ฉันรู้อยู่แล้วว่าฉันไม่ตกไปง่ายๆหรอก ถ้าฉันตก
โทโมะก็ต้องตกลงไปก่อน แต่ฉันก็เลือกจะจับเชือกไว้ เพื่อความมั่นใจ
พอได้มาอยู่กับสีทองก็ทำให้นึกถึงวันที่เราต้องขี่สีม้ากลับบ้านด้วยกัน ภาพเหล่านั้นมันนึกขึ้นมาำได้เอง น้ำตาก็ไหล
ออกมาเองเหมือนกัน อยากจะหยุดมันไว้ตรงนั้น ไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้
"ฮึก.." สะอื้นออกมา มือก็วางแปรงลงกับพื้นแล้วก็นั่งลงพิงกับคอกของสีทอง
"ทำไมต้องทำกับฉันขนาดนี้ ฮือออ ฉันเจ็บแค่ไหนนายรู้มั้งไหม ฮึก.." ก้มหน้าร้องไห้กับเขา ภาพที่เขาควงพิมที่
ตรงนั้นมันต้องเป็นฉันสิ คราวนี้ฉันคงต้องสละตำแหน่งนายหญิงของที่นี่ให้กับ พิม..
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วนะค่ะ ยังมีคนอ่านอยู่ไหมอ่ะ เม้น+โหวตหน่อยนะค่ะ ฝากเรื่องอื่นไๆด้วยน๊า ขอบคุณค่ะ
อยากถามว่าอยากอ่าน NC กันไหม? ถ้าอยากอ่านจะได้แต่ง ตอบกันด้วยเน้อ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
