วงเวียนแห่งรัก

ตอนเช้า

 

            ฉันตื่นขึ้นมาอยู่ในห้องที่ไม่คุ้นตาเลย พอจะลุกขึ้นมาก็รู้สึกหนักที่หัวทันที ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ? ฉันจำได้

 

แค่ว่าฉันถางหญ้าตามที่โทโมะสั่ง จากนั้นก็ไม่รู้เรื่องอะไรอีกเลย

 

"โอ๊ยยย ปวดหัว" พอยิ่งคิดมันก็ยิ่งจี๊ดขึ้นสมองทันที

 

             ฉันเดินออกมาจากห้องนั้น แต่เดินออกมาไม่ได้บอกทาง มือก็กุมหัวอยู่ ตาก็มองแค่พื้น

 

 

 

 

ปั๊ก~

 

              ฉันเดินชนใครคนนึงพอรู้สึกอยากนั้นก็เลยเงยหน้าขึ้นไปมอง

 

"โทโมะ!" พอรู้ว่าเป็นเขาเท่านั้น สมองมันก็สั่งการให้ขานั้นวิ่งทันที ทั้งๆที่ตัวเองก็ยังไม่หายปวดหัวด้วยซ้ำ

 

"หยุด! จะไปไหน" โทโมะพูดแล้วก็เดินมาดึงแขนแก้วไว้

 

"ปล่อยนะ ฮึก..นายมันใจร้ายที่สุด" ฉันพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา มือก็พยายามสะบัดพยายามแกะ

 

"ก็ฉันมันไม่ดีนิ ใครมันจะไปเหมือนไอ้ป๊อปปี๊ละห๊ะ!" โทโมะพูดด้วยความโมโห มือก็ออกแรงบีบแขนแก้วอีก

 

"รู้ก็ดีแล้วนิ แล้วเมื่อไหร่จะปล่อยฉันไปซะทีล่ะ!" ในเมื่อเขาตะโกนใส่ฉันได้ ฉันก็ทำได้เมื่อกัน!

 

"ฉันไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆหรอกนะ เธอยังไม่ท้องเลย รอเธอท้องก่อนสิฉันจะปล่อยเธอไป" โทโมะพูดแล้วก็ยิ้ม

 

เหมือนคนโรคจิต สติแตก เหมือนคนบ้า

 

"ไอ้บ้าหยาบคาบ นายมันเลว ฮึก.." ฉันพยายมจะใช้แรงที่มีอยู่น้อยนิด แกะมือของร่างหนาออกแต่ก็ไม่เป็นผล

 

"เลวหรอ! ฉันจะทำให้ดูว่าเลวอย่างที่เธอว่ามันเป็นยังไง!" โทโมะพูดแล้วก็ช้อนตัวแก้วขึ้นอย่างว่องไว

 

"นายจะทำอะไร!" ฉันพูดมือก็ได้แต่ทุบไว้ให้เขาตะปล่อยแต่ก็ไม่สำเร็จ

 

 

 

 

 

ตู้ม!

 

             โทโมะเหวี่ยงแก้วลงสระว่ายน้ำที่อยู่ข้างตัวบ้านอย่างไม่ใยดี ไม่คิดเลยว่าแก้วจะเป็นยังไงบ้าง

 

"แค่กๆ" ฉันโผล่พ้นน้ำขึ้นมาก็เจอโทโมะที่ยืนอยู่แสยะยิ้มด้วยความสมเพช ดีนะที่ฉันยืนถึง เพราะมันไม่ค่อยลึก

 

มากเท่าไร

 

"ขึ้นมา!" โทโมะออกคำสั่ง

 

"ไม่ขึ้น! ฮึก.." ฉันได้แต่ปาดน้ำตาตัวเอง เปลืองน้ำตาที่จะต้องมาเสียให้กับคนอย่างโทโมะ

 

"จะขึ้นมาดีๆ หรือจะให้ฉันลงไปลากห๊ะ!" โทโมะตวาดออกมาโมโหที่แก้วไม่ยอมทำตามที่เขาสั่ง

 

"ยังไงฉันก็ไม่ขึ้นไปแน่!" ยอมได้ดีกว่าถ้าจะต้องขึ้นไปให้เขาทรมานแบบนี้

 

"ก็ดี!" โทโมะพูด

 

 

 

 

ตู้ม~

 

            โทโมะพูดแล้วก็กระโดดลงมาในสระน้ำ

 

"นายบ้าหยุดนะ!" โทโมะเดินอยู่ในสระน้ำ เพราะว่าโทโมะยืนถึง ฉันก็ได้แต่กระโดดหนีเพราะว่ายน้ำไม่เป็น

 

"หนีสิ หนีให้ได้นะ!" โทโมะพูดแล้วก็ยกมือขึ้นมากอดอก

 

"นายหยุดนะ เดี๋ยวฉันก็จมน้ำตายพอดีหรอก!" ถ้าหนีต่อไปต้องไปถึงสระตรงที่ลึกแน่ ฉันต้องตายแน่เลย

 

"หนีสิ ฉันอยากไล่เธอ" โทโมะพูดแล้วก็เดินอยู่ในสระต่อ แล้วก็เดินเข้ามาหาฉัน

 

"ฮึก..ฮือ บอกให้หยุดไง!" ฉันเริ่มร้องไห้ออกมา จะหยุดก็ต้องโดนโทโมะทำอะไรอีกแน่ แล้วถ้าจะไปต่อก็ต้องจม

 

น้ำแน่ จะทำยังไงดี!

 

"เอ้า! เร็วสิ" โทโมะพูดแล้วก็เดินต่อ

 

"ฮึก.." ยอมตายดีกว่ายอมกลับไปอยู่ที่เดิมล่ะว่ะ!

 

 

 

 

 

             เมื่อคิดได้ดังนั้นก็หนีต่อ ฉันก็ยังคงกระโดดอยู่ในสระตก แต่เหมือนพื้นใต้สระว่ายน้ำมันลาดลงไปลึกอีก

 

ฉันเลยยืนไม่ถึง มือก็ได้แต่ตีน้ำเพื่อที่จะให้ตัวเองขึ้นมาหายใจได้ โอ๊ย!! ยังเป็นตะคริวอีกหรอเนี่ย! กรรมซัดกรรม

 

ซ้อนจริงๆ ไม่ไหวแล้ว

 

"ช่วยด้วย บุ๋มบุ๋ม~" ฉันพยายามเรียกหาคนช่วย แต่ก็ไม่มีใครเลย ยกเว้นโทโมะ โทโมะก็ยืนกอดอกแล้วก็ดูแก้ว

 

พร้อมแสยะยิ้มออกมา แววตาเหมือนบอกว่า 'สมน้ำหน้า' โทโมะยืนดูอย่างเดียวไม่คิดจะช่วยเลย

 

จนฉันไม่รู้อะไรอีกแล้ว 

 

"แก้ว" โทโมะว่ายเข้ามาใกล้ตัวแก้ว เมื่อเห็นว่าแก้วนิ่งไป

 

"..." ไม่มีเสียงจากคนที่อยู่ตรงหน้า

 

"แก้ว!" โทโมะว่ายเข้าไปแล้วก็รีบคว้าตัวแก้วขึ้นมาทันที

 

"..."

 

"แก้ว!ๆๆ" โทโมะดึงแก้วเข้ามาอยู่ในอ้อมอก แล้วก็อุ้มขึ้นมาจากสระ แล้วก็วางลงบนพื้น

 

"..."

 

"แก้วๆๆ ฟื้นสิ" โทโมะพูดมือก็ตบไปที่หน้าแก้วเบาๆ

 

"..."

 

"เอาก็เอาว่ะ!" โทโมะพูดแล้วก็เอามือบีบจมูกของแก้ว แล้วก็ก้มหน้าเพื่อจะผายปอดให้แก้ว แต่..

 

"แค่กๆๆ" แก้วสำลักน้ำออกมาก่อน แล้วก็ค่อยๆลืมตาขึ้น โทโมะก็รีบทิ้งระยะห่างทันที

 

"หึ ทำเป็นเก่ง" โทโมะพูด

 

"นายมันบ้าที่สุด แค่กๆ"  ฉันพูดแล้วก็เช็ดปากตัวเอง

 

"แกล้งฉันหรอห๊ะ!" โทโมะตวาดออกมา เพราะขึ้นว่าแก้วแกล้งจมน้ำ

 

"ฉันไม่ได้แกล้งนะ ฉันว่ายน้ำไม่เป็นจริงๆ" ฉันรีบพูดทันที

 

"หึ คิดว่าฉันจะเชื่อรึไง มานี่!" โทโมะพูดแล้วก็อุ้มแก้วขึ้นมาทันที

 

"ปล่อยนะ ฮึก.." ฉันตกใจจนร้องไห้ออกมา เขาสจะทำอะไรอีกแล้ว มือก็ต้องทุบอย่างเดีัยว ปวดหัวก็ยังไม่หาย

 

เมื่อกี้ยังจมน้ำมาอีก ทำกับฉันขนาดนี้ฆ่าฉันเลยดีกว่า!

 

 

 

 

ณ สนามหญ้าหน้าบ้านของโทโมะ

 

"โอ๊ยยยย" ฉันร้องออกมาด้วยความเจ็บ เพราะเดินมาถึงหน้าบ้านโทโมะก็เหวี่ยงฉันลงกับพื้นหญ้าทันที

 

"อยู่มันตรงนี้แหละ ไม่ต้องไปไหน!" โทโมะพูด จะให้ฉันอยู่ต้องนี้ กลางแดดนี่นะ

 

"นายคิดจะทำอะไรของนาย!" ฉันตะโกนออกไป

 

"ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน!" โทโมะตะโกนใส่หน้าฉันจนฉันหลับตาปี๋

 

"ทำแบบนี้ืทำไมไม่ฆ่าฉันเลยล่ะ!" ฉันพูดออกไป

 

"เธอเป็นเมียฉันนิ ฉันไม่ฆ่าเธอหรอกนะ" โทโมะำพูด เมียบ้านพ่อนายเค้าทำกันแบบนี้รึไง

 

"..." ฉันเงียบไม่ได้พูดอะไร แต่ฉันจ้องตาเขาเขม็งเลย

 

"ฆ่าเธอฉันก็ไม่มีที่รองรับอารมณ์ทางเธอนะสิ" โทโมะพูดแล้วก็เดินออกไปทันที

 

 

 

 

                ฉันได้แต่น่งอยู่ต้องนั้นกลางแดดร้อนๆ ในหัวก็คิดอย่างเดียว 'ฉันเป็นได้แค่นี้ใช่มั้ย' เป็นได้แค่ที่รอง

 

รับอารมณ์ของนายเท่านั้นใช่มั้ย? นายไม่เคยรักฉัน ในเมื่อไม่รัก ทำไมไม่ปล่อยฉันไปล่ะ? จะขังฉันไว้เพื่ออะไร?

 

ทรมานฉันแบบนี้นายคงมีความสุขมากใช่มั้ยที่ฉันเป็นแบบนี้ สะใจนายสิที่เอาชนะฉันได้..

 

               ฉันนั่งร้องไห้ไปเรื่อยๆ พอคิดไปมันก็ร้องไห้ออกมา ไม่รู้ว่าร้องเพราะ 'เจ็บ' หรือ 'แค้น' กันแน่

 

 

 

 

ตกดึก

 

"พี่โทโมะทำกับพี่แก้วแบบนี้อีกแล้วนะ!" เฟย์เดินเข้ามาในห้องของโทโมะ

 

"แล้วทำไมพี่จะทำไม่ได้ล่ะ?" โทโมะวางปากกาลง แล้วก็เงยหน้าขึ้นมา

 

"พี่ไม่รักพี่แก้วบ้างเลยรึไง!?" เฟย์พูด

 

"..." โทโมะำไม่ตอบเพราะตอบไม่ออก

 

"พี่ทำแบบนี้ถ้าพี่แก้วเป็นอะไรขึ้นมาพี่จะว่ายังไง?" เฟย์ถาม

 

"..." โทโมะก็ตอบไม่ออกอีก แต่ในหัวก็คิดตามที่เฟย์พูด

 

"ถ้าพี่แก้วเป็นอะไรไป คนที่เสียใจที่สุดก็คือพี่นะ!" เฟย์พูดเตือนสติพี่ชายตัวเอง

 

"..." โทโมะตอบไม่ออกอีกเช่นเคย

 

"ถ้าพะ.." เฟย์กำลังจะพูดต่อ แต่..

 

"พอแล้วน๊า พี่ไปดูแก้วก็ได้" โทโมะพูดแล้วก็เดินลงมาหน้าบ้าน

 

 

 

ณ สนามหน้าบ้าน

 

"แก้ว!" โทโมะรีบวิ่งไปหาแก้วทันทีที่เห็นว่าแก้วนอนฟุบหน้าลงกับหญ้า

 

"เฮ้ย!" โทโมะตกใจมากเพราะแก้วนอนสั่นแล้วตัวก็ร้อนมากด้วย

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

 

อัพแล้ว เม้นโหวตหน่อยนะค่ะ

 

กว่าจะเข้าขีดเขียนได้ ตกใจหมดเลยนึกว่าจะเข้าไม่ได้แล้วซะอีก