วงเวียนแห่งรัก

"คุณแม่ครับ แก้วละครับ" ป๊อปปี้วิ่งเข้ามาตาตื่น หลังจากที่เมื่อคืนโทรหาแก้วไม่ติด วันนี้เลยรีบมาที่บ้านแก้ว
 
"แกเข้ามาในบ้านฉันทำไม!" พ่อแก้วตวาดใส่ป๊อปปี้ลั่นบ้าน
 
"แก้วยังไม่กลับมาเลยลูก ช่วยหาน้องหน่้อยนะลูก แม่เป็นห่วงน้อง" แม่แก้วพูดพร้อมน้ำตาแต่แม่แก้วผิดกับพ่อ
 
แก้วตรงที่ว่าแม่แก้วยอมรับในตัวป๊อปปี้ ประมาณว่าคนที่ลูกรัก ตนก็รักด้วย แต่พ่อแก้วไม่ยอมรับป๊อปปี๊เพราะไม่
 
ค่อยถูกชะตากันสักเท่าไร
 
"แกกลับไปได้แล้ว บ้านนี้ไม่ต้อนรับแก" พ่อแก้วลุกขึ้นยืนแล้วก็ไล่ป๊อปปี้
 
"ผมยังไม่กลับ จนกว่าแก้วจะกลับมา" ป๊อปปี้พูดขึ้น เพราะตัวเองก็เป็นห่วงแก้วไม่แพ้กัน
 
"แกไม่กลับใช่มั้ย ได้!" พ่อแก้ววิ่งไปเอาปืนที่ติดอยู่กับผนัง เป็นปืนกระบอกยาว ที่พ่อตาชอบใช้กัน  มาจ่อไล่
 
ป๊อปปี้แท้คำพูด
 
"ป๊อปปี้กลับไปก่อนนะลูก เดี๋ยวน้องกลับมาแม่จะโทรไปบอกนะลูก" แ่ม่แก้วพูดกับป๊อปปี้ เพื่อความปลอดภัยของ
 
ป๊อปปี้ด้วย เลยให้กลับไปก่อน ป๊อปปี้เลยกลับไป
 
"ยัยแก้วนะยัยแก้ว ไปไหนทำไมไม่บอกกันบ้าง" ผู้พูดมีนามว่ากิ่งเธอเป็นพี่สาวแท้ๆเพียงคนเดียวของแก้ว
 
"นั้นไง ยัยแก้วกลับมาแล้วค่ะแม่" กิ่งพูดขึ้นเมื่อเห็นว่ามีรถแท๊กซี่มาจอดที่หน้าบ้านแล้วคนที่ลงมาจากรถก็คือแก้ว
 
น้องสาวของตัวเอง
 
"แก้วๆ" กิ่งเรียกน้องสาวไว้ แต่ว่าแก้วไม่หยุดเดิน
 
"แก้วเป็นอะไรรึป่าวลูก" แม่แก้วถามไปทั้งๆที่แก้วก็ไม่ยาวหยุดเดิน เอาแต่สาวเท้าอย่างรวดเร็วแล้วก็ขึ้นห้องไป
 
.
.
.
 
"อ้าวป๊อป เป็นอะไรไป หน้าตาไม่ค่อยดีเลย" ฟางเอ่ยทักป๊อปปี้ เมื่อป๊อปปี้มาในโรงเรียนเด็กกำพร้า
 
"ป่าวหรอก แค่เหนื่อยๆอ่ะ" ป๊อปปี้ทำหน้าเหนื่อยอ่อนสุดๆ
 
"เรื่อง..แก้วรึป่าว" เมื่อฟางเห็นหน้าป๊อปปี้ก็สามารถที่จะเดาออกไม่ยากเลย
 
"อือ เขายังไม่กลับบ้านเลย"
 
"เดี๋ยวแก้วกลับมาคงจะโทรหาป๊อปแหละ อย่าเครียด" ฟางปลอบประโลมป๊อปเป็นการใหญ่
 
"แงๆ หาแม่..แงๆ" เสียงเด็กคนนึงร้องไห้ออกมา จนทำให้ฟางกับป๊อปปี้หันไปมอง
 
"ตรงนั้นมีอะไรอ่ะฟาง" ป๊อปปี้ถามเมื่อได้ยินเสียงเด็กร้อง
 
"ไม่รู้อ่ะป๊อป เดี๋ยวฟางไปดูก่อนนะ" ฟางว่าแล้วก็ลุกไปดูเด็กที่ร้องไห้
 
 
 
"หนูเป็นอะไรค่ะ ร้องไห้ทำไม" ฟางเข้าไปถามอย่างดูเป็นมิตร ตามแบบฉบับที่ครูใช้กับนักเรียน แต่ในใจก็คิดว่าคง
 
มีคนเอาเด็กคนนี้มาทิ้งที่โรงเรียนกำพร้าแน่นอน เพราะว่าฟางเห็นสร้อยคอแล้วก็มีกระดาษแขวนอยู่ แล้วก็เขียนว่า
 
'ฝากดูแลเด็กคนนี้ด้วยนะค่ะ ฉันไม่มีเงินที่จะเลี้ยงดูเขาให้ดีได้'
 
"แง~ แม่" เด็กคนนั้นยังคงร้องไห้ไม่หยุด คงจะคิดถึงแม่
 
"โอ๋~ ไม่ต้องร้องนะค่ะ" ฟางเดินเข้าไปกอดเด็กคนนั้น เพื่อเป็นการปลอบ
 
 
ฟุบ~
 
        อยู่ๆเด็กคนนั้นก็ล้มลง
 
 
"ป๊อป ช่วยฟางหน่อย" ฟางหันไปเรียกป๊อปปี้ที่อยู่ไม่ไกลให้มาช่วย เพราะตัวเองไม่สามารถที่จะอุ้มเด็กคนนี้ได้
 
"มาๆ " ป๊อปปี้อุ้มเด็กคนนั้นซะตัวลอย เมื่อเด็กคงจะเบามาก แล้วฟางกับป๊อปก็พามาที่ห้องพยาบาลของโรงเรียน
 
เด็กกำพร้า
 
"เด็กคนนั้นเป็นใครหรอ?" ป๊อปปี้ถามฟางตอนที่อยู่หน้าห้องพยาบาล
 
"แกโดนเอามาทิ้งไว้นะ ฟางกะจะรับเลี้ยงไว้เอง ฟางสงสารแก" ฟางพูดพร้อมกับทำหน้าเศร้าลง เพราะเธอเป็นครู
 
ละมั้ง ถึงได้สงสารเด็กกำพร้าทุกคน
 
"น่าสงสารจัง งั้นป๊อปช่วยฟางดีกว่า" ป๊อปพูดแค่นั้น ทำเอาฟางยิ้มซะแก้มปริเลย
 
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วนะค่ะ ที่ไรเตอร์อัพช้าไม่ใช่ว่าไรเตอร์คิดไม่ออกนะ แต่ว่าไรเตอร์ไม่มีเวลาเอาลงอ่า แต่ัยังไงก็จะพยายามมาอัพให้่ถึงที่สุดนะค่ะ ช่วยเม้น+โหวตด้วยนะค่ะ