วงเวียนแห่งรัก
เขียนโดย 
toey
วันที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555 เวลา 18.51 น.
แก้ไขเมื่อ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 21.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
16) สีรุ้ง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"เจ้าสีทองก็น่ารักแบบนี้แหละ ^^" โทโมะยังยิ้มไม่หยุด จะรู้มั้งมั้ยว่าฉันชมนายไม่ได้ชมม้า
"อือ น่ารักดี" ตายน้ำไปก่อน แล้วก็ดูโทโมะแปรงขนให้สีทองต่อ
"มาลองขี่กันหน่อยดีกว่า"
"ห๊ะ! ไม่เอาอ่า" ฉันจะวิ่งหนีแต่โทโมะจับไว้ก่อน ฉันกลัวม้าไม่เอา ไม่ขี่
"มาเร็ว" แล้วโทโมะก็พาแก้วมาที่คอกม้า
ณ คอกม้า
"โห่! มีแต่ม้าสวยๆทั้งนั้นเลย" ขนสวยอ่ะน่ะ
"เพาะพันธุ์เอาน่ะ มันก็เลยสวย" ฉันเดินดูม้าไปเรื่อยๆ แต่ก็ยังฟังที่โทโมะพูดอยู่
"ไม่น่าล่ะ ส๊วยสวย"
"เป็นคู่หมั้นฉันแล้วขี่ม้าไม่เป็นได้ไงเนี่ย มาเลย" แล้วโทโมะก็พาเดินไปที่คอกม้าอีกคอกหนึ่ง
"วันนี้ฉันจะสอนเธอขี่ม้า" ไม่เอา!
"ไม่เอาอ่า นายขี่ไปเถอะ ฉันไม่จำเป็นต้องขี่" ฉันหาข้อปฏิเสธไป
"ต้องสิ ขี่ตัวนี้ดีกว่า" แล้วโทโมะก็ชี้ไปที่ม้าตัวสีน้ำตาลแต่ก็สวยดีอ่ะ ชักจะอยากขี่แล้ว เอ๊ะ!ยังไงล่ะเนี่ย
"....." แต่ดูๆไปก็น่ากลัวเหมือนกันนะเนี่ย
"ตัวนี้ชื่อสีรุ้ง เธอไม่เคยขี่ ขี่ตัวเมียแล้วกันเพราะตัวเมียจะวิ่งช้ากว่าตัวผู้" แล้วโทโมะก็เปิดคอกแล้วก็จูงสีรุ้งออก
มา แล้วก็พามาที่สนามที่ใช้วิ่งม้า
ณ สนาม
"ขึ้นไปนั่งสิ"
"ไม่เอาอ่า นายไม่ขึ้นไปหรอ?"
"ฉันจะสอนเธอขี่ ฉันจะจูงม้าให้เท่านั้นแหละ" โทโมะไม่ฟังฉันพูดอุ้มขึ้นไปนั่งบนม้าเรียบร้อยแล้ว
"...." ฉันได้แต่จับตัวม้าไว้ โทโมะก็จับเชือกแล้วก็จูงสีรุ้งเดิน เหมือนจะให้ฉันคุ้นเคยกับม้าก่อน
"นั่งดีๆ ตกลงมาขาหักแขนหักฉันไม่รับผิดชอบนะจะบอกให้" โทโมะพูดติดตลกนิดหน่อย เพราะเห็นฉันนั่งเบี้ยวๆ
ล่ะมั้ง จะทำไงได้ก็คนไม่เคยขี่นี่หน่า
"นายนั้นแหละตัวต้นเหตุเลย พาฉันมาขี่ม้าทำไมเล่า!" ฉันวีนใส่โทโมะนิดหน่อยพอน่ารัก ฮ่าๆ
"ก็อยากให้ขี่เป็น" แล้วโทโมะก็เดินจูงเจ้าสีรุ่งที่มีฉันอยู่บนหลังไปประมาณ 20 นาที จากนั่งก็ลองให้เจ้าสีรุ้งวิ่ง
ตอนนี้ฉันนั่งอยู่บนหลังของสีรุ่ง ตอนนี้เริ่มสนุกแล้วล่ะ ส่วนโทโมะก็ยืนดูอยู่ข้าง ตอนนี้ฉันชอบสีรุ้ง
มากๆเลยล่ะ สนุกดีน่ะขี้ม้าเนี่ย เพลินดีเหมือนกัน
ฮี้~
"อ๊ายยยยยยย" ฉันเผลอไปกระตุกเชือกสีรุ้งสีรุ้งก็วิ่งเราขึ้น ฉันควบคุมมันไม่อยู่แล้ว ตอนนี้มันวิ่งไปมั่วๆด้วย
ความเร็ว ไหนโทโมะบอกว่าตัวเมียวิ่งช้ากว่าไงทำไมมันวิ่งเร็วจังอ่า ฉันทำได้แค่จับเชือกไว้ให้แน่นที่สุด ไม่ให้
ตกลงไป ไม่งั้นเจ็บแน่
"แก้ว!" โทโมะเห็นท่าไม่ดีก็เลยรีบวิ่งไปที่เจ้าสีทองแล้วก็ขึ้นควบม้าไปใกล้ๆสีรุ้ง
"โทโมะ!" ฉันเผลอเรียกชื่อเขาออกมาด้วยความกลัว ตอนนี้รู้สึกว่าน้ำใสๆกำลังไหลออกมา แล้วโทโมะก็กระโดด
จากตัวสีทองมานั่งอยู่ที่สีรุ้ง แล้วก็กระชุกเชือกอย่างแรงเป็นการสั่งให้สีรุ่งหยุด
"เป็นอะไรมั้ย?" พอฉันลงจากม้าได้ก็เข่าอ่อนทันที แต่ดีที่โทโมะจับฉันไว้อยู่
"เปล่าๆ ตกใจนิดหน่อย" ฉันไม่ได้ตกใจนิดหน่อยหรอก กลัวมากเลย แต่พูดเพื่อให้เขาสบายใจเท่านั้น
"ไม่เป็นอะไรแน่นะ" โทโมะพูดแล้วก็พาฉันมานั่งพัก
"อือๆ แต่มียาดมมั้ยอ่า เวียนหัวมาก"
"หึหึ" โทโมะหัวเราะเบาๆก่อนจะส่ายหน้า แต่ก็บอกคนงานให้หายาดมให้
"อ่ะ" โทโมะยื่นยาดมมาให้ ฉันก็รับมาแล้วก็สูดเข้าไปเต็มปอด
"ขอโทษน่ะ เธอคงไม่ถูกกับม้าจริงๆ" โทโมะพูดแล้วก็ยิ้มๆ แต่แววตาของเขาดูเศร้าๆไป
"แต่ก็สนุกดีนะ" ฉันพูดแล้วก็ระบายยิ้มออกมา ฉันไม่อยากเห็นเขาเศร้า
-----------------------------------------------------------------------------------------------
เรายังอยู่กับม้าอยู่ ยังไม่ไปไหน ฮ่าๆ เม้นโหวตด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
