ฉันรักนาย..ROOMMATE ของฉัน
toey
9) ขึ้นคาน+คิดมาก ปาล์มมี่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันเดินออกมาเดินเล่นข้างนอก แต่มันเป็นอาณาเขตของหอพักอะนะ เครียดค่ะ จะทำไงดีเนี่ย ฉันเดิน
ไป นั่งที่ม้านั่งแล้วมันจะเป็นบ่อน้ำพุ แต่มันก็ดึกแล้วล่ะ มันมีแค่ฉันคนเดียว ดีจังเงียบดี ฉันไปนั่งแล้วก็ปาหินลง
ไปในน้ำ แล้วก็คิดอะไรไปเรื่อย
ตุม~
จะทำไงดีเนี่ย
"ฉันจะทำไงดี ฉันคงจะต้องโดนเพื่อนประจานแน่ๆเลยว่าฉันขึ้นคาน!" ฉันโยนก้อนหินลงไปหลายล้านก้อน(เวอร์จัด)
ตุม~ ตุม~ ตุม~
"โอ๊ย! ขอตายดีกว่า" ฉันลุกขึ้นมาตะโกนเสียงดัง ขอตายดีกว่าโดนประจาน
"นี่เธอจะทำไรอ่ะ!" จู่ๆนายโทโมะก็มาคว้าแขนฉันไว้
"ทำอะไร ฉันทำอะไร" ฉันยังงงอยู่ แต่โทโมะก็ยังจับฉันอยู่ แล้วก็จับแน่นด้วย
"ก็เธอจะกระโดดน้ำตายนิ" ห๊ะ! ฉันพูดตอนไหนว่าจะกระโดดน้ำตาย
"นายบ้ารึป่าว? ฉันไม่ได้จะฆ่าตัวตาย!"
"ก็เมื่อกี้เธอบอกว่าขอตายดีกว่า" โทโมะมาได้ยินหรอเนี่ย
"แอบฟังฉันหรอ? แล้วมืออ่ะ ปล่อยได้ยัง จับอยู่ได้" ฉันหมายถึงมือของโทโมะที่ยังจับฉันอยู่ ไม่ยอมปล่อยซะที
"เออๆ" โทโมะรีบปล่อยมือออกจากแขนแก้วอย่างรวดเร็ว แต่ฉันแอบเห็นโทโมะหน้าแดงๆด้วยอ่ะ
"แล้วตกลงแอบฟังฉันหรอห๊ะ"
"ก็แค่เดินผ่านมาได้ยินเท่านั้นแหละ ไม่ได้สนใจ ไม่ได้แอบฟัง ไม่มิ๊" เสียงสูงเชียว ร้อนตัวด้วย
"โอ้โห ไม่มีเลย ไม่มิ๊ เสียงสูงจนจะชนเพดานอยู่แล้ว"
"ไม่มี" โทโมะทำเสียงต่ำลง น่าขำอ่ะ
"ฮ่าๆๆ" ฉันขำโทโมะ
"แล้วนี่ออกมาทำอะไร ไม่กลัวยุงกัดรึไง"
"ฉันจะกลัวยุงทำบ้าอะไรห๊ะ!" ไอ้โทโมะบ้า
"งั้นก็เข้าห้องไปได้แล้ว ดึกแล้ว" ดึกแล้ว นายก็เข้าไปนอนซิ
"ไม่อ่ะ นายเข้าไปก่อนเถอะ ฉันขออยู่คนเดียวแปปนึง ขอคิดอะไรอีกนิดหน่อย" ฉันว่าแล้วก็นั่งลงที่เดิม แล้วก็คิด
เรื่องที่ต้องคิดต่อ และฉันคิดว่าโทโมะคงจะเดินกลับห้องไปแล้วล้ะ
"ทำไม วันๆหนึ่งเธอต้องคิดอะไรมากมายขนาดนั้นเลย" อ้าว ยังไม่กลับไปอีกหรอเนี่ย
"ก็เปล่า แค่เครียด" ฉันบอกตาโทโมะไป
"เห้ๆ เป็นอะไรรึป่าว" เมื่อโทโมะเห็นว่าแก้วดูจะเครียดๆ ก็เลยถามขึ้นมา
"ฉันแค่คิดไม่ออกว่าควรจะทำยังไงต่อไป" แก้วนั่งหน้าดูนิ่งๆ แล้วก็โยนก้อนหินลงไปในน้ำต่อ
ตุม~
"นี่! โยนหินอยู่ได้ จะถมบ่อน้ำรึไง" กวนโอ๊ยฉันอีกแล้ว
"กวนอยู่ได้ ไม่คุยกับนายแล้ว!" ฉันเดินเข้าหอไป
"หึๆ" โทโมะเดินขำแล้วก็เดินตามแก้วมา
ฉันเดินเข้ามาในห้องเสร็จก็ล้มตัวลงนอนทันที ยิ่งคิดเรื่องแฟนก็ยิ่งปวดหัว คิดยังไงก็คิดไม่ออก นอนดีกว่า
แล้วฉันก็หลับลงอย่างรวดเร็ว
"ยัยบ๊อง นอนก็ไม่ห่มผ้า" โทโมะบ่นยุบยิบอยู่คนเดียว ก่อนจะเดินข้ามเขตแล้วก็เข้าไปห่มผ้าให้แก้ว แก้วก็ดิ้น
เล็กน้อยแต่ก็ไม่ตื่น แถมแก้วยังนอนหลับเหมือนเด็กน้อยสามขวบ ทำเอาโทโมะขำแตกกับท่าทางของแก้ว
"เอ๋อใหญ่แล้ว แต่ก็น่ารักดี" ถึงโทโมะจะพูดเหมือนจะว่าแก้วแต่สุดท้ายก็จบว่าเป็นคำชมอยู่ดี โทโมะเอามือไปลูบ
หัวแก้วเบาๆ ก่อนจะเดินกลับที่แล้วก็นอนหลับไป
---------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วนะค่ะ เม้น+ โหวตด้วยนะค่ะ ตอนนี้เม้นน้อยมากเลย ขอเม้น โหวตเยอะๆหน่อยนะค่ะ ไรเตอร์จะสอบแล้วด้วย ขอกำลังใจหน่อยนะค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
