ฉันรักนาย..ROOMMATE ของฉัน

"นี่เธอจะรีบนอนไปไหนเนี่ยห๊ะ!"

โทโมะว่าแก้ว พอแก้วอาบน้ำเสร็จก็รีบวิ่งขึ้นแล้วนอนบนเตียงเลย

"ฉันกลัวนายแปลงร่างเป็นควายมาขวิดฉัน"

ฮ่าๆ สะใจ หลอกด่าไอ้นั้นไป

"นี่เธอหลอกด่าฉันหรอห๊ะ!"

โืทโมะกระเด้งตัวขึ้นมานั่งอยู่บนเตียง แล้วเดินเข้ามาใกล้แก้ว เดินข้ามเส้นแบ่งฝั่งมาหาแก้ว

"ฉันก็นึกว่านายจะโง่"

แก้วโต้กลับไป แต่ว่าบอกไม่เห็นโทโมะเพราะนอนหันหลังอยู่

"เห้ย! นาย"

พอแก้วหันหน้ามาก็ตกใจ เพราะโทโมะข้ามมาอยู่ฝั่งของตัวเองแล้ว

"เธอเสร็จฉันแน่"

ผมเดินเข้าไปหาแก้ว

"นายออกไปน้่ะ ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต"

แก้วกระโดดขึ้นไปยืนอยู่บนเตียงแล้วก็วิ่งหนีอยู่รอบห้อง ส่วนโืทโมะก็วิ่งตามไปติดๆ แล้วก็สามารถรวบเอวแก้วได้

~~~ก๊อกๆ~~~

"ปล่อยนะเว้ย!"

แก้วกระทุ้งศอกไปที่ท้องของโทโมะ เพราะว่าโทโมะกอดแก้วอยู่

"แก้ว ข้อนี้ทำไงอ่ะ"

พิมผู้เป็นเพื่อนของแก้ว มาหาที่ห้อง

"เ้ข้ามาก่อนดิ"

ฉันเชิญเพื่อนพิมเข้าห้องมา

"กะ..แก"

ยัยพิมเป็นบ้าอ่ะไรเนี่ย อยู่ๆก็พูดติดอ่าง แล้วพิมก็ลากฉันออกมาข้างนอก

"แก คนนี้ไงที่ชนฉันเมื่อเช้า"

ไอ้นั้นนะหรอที่ชนพิม ต้องจัดการซะหน่อย บังอาจมาชนเพื่อนฉัน

"เดี๋ยวฉันจัดการให้"

ฉันรักเพื่อนนิหน่า ก็ต้องจัดการให้ ยิ่งเป็นไอ้หมอนั้น ยิ่งต้องเอาแรงๆให้สำนึกบ้าง แก้วพูดแล้วเดินเข้าไปในห้อง

"แก้วๆ"

พิมดึงมือแก้วไว้

"แกจะไปไหน"

"ฉันก็จะไปจัดการไง"

ดึงอยู่ได้ แขนฉันจะหลุดแล้ว

"แก เขาชื่ออะไรอ่ะ หล่อมาก"

ยัยพิม โรคบ้าผู้ชายกำเริบรึไงฟร่ะ

"ไม่รู้"

ตั้งแต่เข้ามาอยู่ด้วยกัน ก็ยังไม่เคยถาม ไม่เคยพูดดีๆกันสักครั้ง

"ห๊ะ! นั้นเป็นรูมเมทแกนิ ทำไมถึงไม่รู้จักชื่อล่ะ"

ทำไม เป็นรูมเมทแล้วไม่รู้จักชื่อแล้วมันทำไมอ่ะ

"มานี่"

ยัยพิมลากฉันเข้ามาในห้อง แล้วจะลากฉันข้ามเส้นสีแดงไปหาโทโมะ แต่..

"หยุดๆ"

ไอ้บ้านั้นยกมือขึ้น เมื่อจะออกคำสั่งให้ฉัยหยุด

"ถ้าเธอจะข้ามมา ขอร้องให้หยุด ส่วนเธอข้ามมาได้เลย"

แหม่ๆ ที่ฉันบอกให้หยุด ทียัยพิมให้ข้ามได้

"เออ ฉันก็ไม่ได้อยากจะข้ามไปหรอน่ะ"

เดินกอดอกแล้วไปนั่งลงบนที่เตียงของตัวเอง

"ผ้าเช็ดหน้า เดี๋ยวฉันซักมาคืนให้นะ มันเลอะเลือดหมดแล้ว"

คุยอะไรกันว่ะ กระนุงกระนิงเชี่ยว

"ฉันยังไม่รู้จักชื่อนายแล้วนะ"

ยัยพิมถามไป

"ฉันชื่อโทโมะ"

อะไรน่ะ โคโดโมะหรอ ชื่อน่ารักจริง ฮ่าๆ

"ฮึฮึ ฮ่าๆๆ"

โอ๊ย กลั้นหัวเราะไม่อยู่ คนบ้าอะไรชื่อโคโดโมะ

"ยัยแก้วแกหัวเราะอะไร"

ยัยพิมถามฉัน

"ทำไมแกไม่ขำอ่ะ ไอ้บ้านั้นชื่อโคโดโมะน่ะ ฮ่าๆ"

โอีย ขำจนปวดท้องไปหมดแล้วนะ

"ปล่อยยัยแก้วไปเถอะ มันบ๊องน่ะ"

ยัยพิม รอนอกรอบแกตายแน่

"ฉันชื่อพิมนะ"

พิมทำเสียงหวาน สงสัยคงชอบไ้อ้โคโดโมะละมั้ง

"ฉันชื่อแก้ว"

ฉันทำเสียงหวานล้อเลียนยัยพิม ก็ฉันเคืองนิ ที่ยัยนั้นมาว่าฉันว่ายัยบ๊อง

"ใครถามเธอ"

ไอ้บ้า นายทำฉันหน้าแตก ไอ้โคโดโมะ

"ไม่มี แค่อยากบอก เข้าใจป่ะ ไอ้แป้งเด็ก!"

------------------------------------------------------------------------------------------------

อัพแล้วๆ เม้น+โหวตด้วยนะค่ะ โหวตน้อย เม้นน้อยยังไม่รู้อ่ะ