ฉันรักนาย..ROOMMATE ของฉัน
toey
27) ที่รัก!?!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนเช้า
"ได้เวลาเช็ดตัวแล้วค่ะ" พยาบาลเดินเข้ามาพร้อมกับรถเข็นที่มีกาละมังใส่น้ำแล้วก็ผ้าผืนหนึ่ง
"อ๋อ เชิญค่ะ" แก้วพูดขึ้นพร้อมกับปิดหนังสือที่อ่านอยู่แล้วก็จะเดินออกไปข้างนอก ไม่ดีแน่ถ้าจะอยู่ดูพยาบาลเช็ด
ตัวให้โทโมะ
"คุณพยาบาลครับ ให้แฟนผมเช็ดได้ไหมครับ" โทโมะพูดแล้วก็ยิ้มหวาน
"หืม?" พยาบาลทำหน้างงใส่โทโมะ แล้วก็มองไปทางแก้วที่กำลังจะก้าวขาพ้นประตู
"ที่รักเช็ดตัวให้หน่อยยย" โทโมะัตะโกนเสียงไม่ดังมาก เรียกความสนใจจากแก้ว
"..." ไม่ได้พูดอะไรแค่หันหน้าไปมองเฉยๆ
"เร็วสิที่รัก" โทโมะพูดแล้วก็ส่งสายตาปริ้งๆใส่แก้ว
"O_O" อะไรของนายนี่เนี่ย ฉันได้แต่ชี้นิ้วเข้าตัวเองประมาณว่า 'ฉันหรอที่รักนาย'
"เธอนั้นแหละ เร็วๆ" โทโมะเริ่มฉุนแต่ก็อยากแกล้ง
"งั้นมีอะไรเรียกดิฉันได้นะค่ะ" พยาบาลพูดยิ้มให้หนึ่งทีแล้วก็เดินออกไป
"จะเช็ดได้ยังเนี่ย ฉันเหนียวตัวไปหมดแล้ว" โทโมะพูด
"เปลี่ยนโหมดเร็วจริงๆนะ!" หึ..ที่เมื่อกี้ละที่รัก..พอตอนนี้เปลี่ยนเป็นคนละคนเลย!
ฉันเดินเข้าไปที่เตียงของโทโมะ แล้วก็ดึงเชือกที่ผูกตรงเสื้อผู้ป่วยออก แล้วก็แยกสาบเสื้ออกจากกัน
จนเห็นแผงอกที่แข็งแกร่ง บวกกับซิคแพ็กเน้นๆ เต็มๆ
"เช็ดได้ยัง จ้องอยู่ได้" โทโมะพูดเมื่อเห็นว่าแก้วนิ่ง ตาค้างอยู่
"อะ..เอ่อ" หันหน้าหนีซิคแพ็กโทโมะ แล้วก็หยิบผ้าชุบน้ำแล้วก็บิดพอหมาดๆ ก่อนจะนำผ้ามาเช็ดที่อกของโทโมะ
"เป็นอะไรทำไมหน้าแดง?" โทโมะพูด
"ฉะ..ฉันระ..ร้อน" อายอ่ะ >///<
"อืมๆ เช็ดไปเร็วๆ" โทโมะสั่ง
มือแก้วก็วนเช็ดไปที่อกไล่ลงไปที่ซิคแพ็ก แก้วเช็ดไป ก็แอบยิ้มไป ก่อนจะละสายตาขึ้นมามองหน้า
โทโมะแต่กลับโดนโทโมะจ้องหน้าอยากเอาเป็นเอาตาย
"แอบแต๊ะอั๋งฉันนะ" โทโมะพูดแล้วก็ยิ้มกวนๆใส่แก้ว
"บะ..บ้า ฉันไปตามพยาบาลมา่เช็ดตัวให้ดีกว่า" พูดแล้วก็หมุนตัวจะเดินออกไป แต่..
"ไม่ต้อง" โทโมะพูดแล้วก็ดึงแขนแก้วไว้ แต่ดึงแรงไปหน่อยทำให้แก้วล้มทับโทโมะบนเตียง
"หวัดดีทุกคะ.O_O" ฟางที่เดินเข้ามามือก็หอบของเยี่ยมมาให้ ก็ยืนนิ่งทันที ที่เห็นภาพตรงหน้า
"ฟางเป็นอะไร ไอโมะฉะ..O_O" ป๊อปปี๊ที่เดินตามมาทีหลังก็มองฟางที่หยุดไม่ยอมเดินเข้าป ก่อนจะมองเข้าไป
ให้ห้อง แต่ก็ต้องตกใจเช่นกันที่เห็นแบบนี้
"เฮ้ย! ไม่ใช่อยากที่พวกนายคิดนะ!" แก้วรีบผละออกจากโทโมะทันที แล้วก็พูดมือก็ส่ายไปหน้าก็ส่ายมาเป็นเชิง
ปฏิเสธ แต่โทโมะนี่ละสิกลับเงียบได้แต่ยิ้มไม่ยอมช่วยพูดเลย
"อะ..เออๆ ฉันรู้" ฟางพูดไปแต่สมองไม่ได้คิดแบบนั้น
"ฉันซื้อผมไม้แล้วก็นมมาฝาก" ป๊อปปี๊พูดแล้วก็ถือมาให้โทโมะ
"เก็บสิครับ ยืนทำอะไรล่ะ " โทโมะสั่งแก้ว
"ไอ้บ้า!!" ว่าโทโมะแล้วก็เดินมารับถุงจากมือป๊อปปี๊แล้วก็เอาไปเก็บในตู้เย็น
2 ชม. ผ่านไป
"นายจะกินผลไม้ไหม? เดี๋ยวฉันปลอกให้" ฟางพูด
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวให้แก้วปลอกให้ แก้ว!" โทโมะพูดกับฟางแล้วก็หันไปเรียกแก้วที่หลับอยู่บนโซฟา
"อย่าเรียกเลยโทโมะ ยัยแก้วคงเหนื่อยนะ" ฟางพูดแล้วก็หยิบถุงผมไม้แล้วก็ปลอกใส่จานให้โทโมะ
'ดูแลฉันมันเหนื่อยขนาดนั้นเลยรึไง?'
"อ่ะ กินซิ" ฟางยื่นแอปเปิ้ลมาให้โทโมะ
"ขอบใจ"
"ดูแก้วหลับซิเหมือนคนอดหลับอดนอนที่ไหนไม่รู้" ป๊อปปี๊พูดแล้วก็มองแก้วที่หลับ จะไม่ให้แก้วเพลียได้ไง
ก็โทโมะชอบเปิดทีวีตอนกลางคืนเสียงดังจนแก้วไม่ได้นอน เรียกใช้เกือบทั้งคืน เอาแอปเปิ้ลปาใส่หัวแก้วบ้างล่ะ
กระดาษทิชชูบ้างละ่ จะให้แก้วเอาเวลาไหนไปพักผ่อนเล่า!
"ปล่อยแก้วหลับไปเถอะ ป๊อปจะไปเรียนก็ได้นะ เดี๋ยวฉันอยู่เป็นเพื่อนโทโมะเอง" ฟางพูด
"ไม่เป็นไรหรอก อยู่เยอะๆ สนุกดี" ป๊อปปี๊พูดแต่จริงๆแล้วอยากอยู่กับฟางตั้งหาก
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วนะค่ะ ฝากด้วยเน้อ ถึงว่ามันเป็นวันหยุดเลยอัพนะเนี่ย แต่วันเรียนถ้าเตยหายไปไม่ต้องสงสัยปั่นงานอยู่ค๊า
อัพให้แล้วนะ ยังไงก็ขอให้ทุกคนมาอ่านมาเม้นมาโหวต ตอนที่ไรเตอร์ไม่อัพก็จะมาบอกให้ไรเตอร์อัพ แต่พออัพ
ให้กลับไม่มีคนเม้น มันยังไงค่ะ?
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
