ฉันรักนาย..ROOMMATE ของฉัน
toey
13) ปลอบ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความในงานเลี้ยงรุ่น
ก็มีการเฉลิมฉลองต่างๆมากมาย ไม่รู้ว่างานเลี้ยงรุ่น หรืองานแต่งใครกันแน่ ร้องฮิ้ว~ กันทั้งงานเลย แต่ว่า
เสียงเพลงดังมาก ถ้าขับรถผ่านนึกว่าเป็นผับนะเนี่ย ฉันเลยขอตัวและหัวไปอยู่ทางด้านหลังของงาน เพราะว่าไม่
ชอบเสียงดัง ได้ยินแล้วหูจะแตก ส่วนตาโทโมะก็หายไปไหนไม่รู้ แต่ชั่งเถอะ~ ไม่อยู่ก็ดี จะได้ไม่ต้องเหนื่อย
แสดงว่าเป็นแฟนกัน
"ไม่นึกเลยนะว่าเธอจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตน" ฉันได้ยินเสียงใครคนหนึ่งที่รู้สึกคุ้นมาก ฉันเลยลืมตาขึ้นมาดูหลังจาก
ที่ยืนหลับตาพิงกำแพงเพราะง่วงจัด
"คยองเท!" แฟนเก่าฉันเอง
"ขอบคุณที่ยังจำกันได้่" คยองเทเริ่มเดินมาใกล้หญิงสาวมากขึ้น ก่อนจะเอามือสองข้างยันกำแพงไว้เพื่อไม่ให้
หญิงสาวได้หนีไปไหน
"นาย..จะทำอะไร ออกไปน่ะ!" แก้วออกแรงผลักอกคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนเก่า แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าเขาจะถอย
ห่างออกไป มีแต่จะขยับเข้ามาใกล้กว่าเดิม
"ฉันไม่คิดเลยว่าคนอย่างเธอ นอกจากฉันแล้วจะมีใครเอา!" คยองเทเอานิ้วเรียวๆปราดไปบนใบหน้าของแก้ว
"เอามือสกปรกของแกออกไป!" แก้วตวาดใส่คยองเท แล้วก็ปัดมือออก
"หึ.." เขาหัวเราะอยู่ในลำคอ
"ช่วยด้วย!" แก้วร้องขอความช่วยเหลือ แต่เหมือนว่าจะไม่มีใครได้ยิน เพราะเสียงเพลงมันดังเกิน
"ออกไปน่ะ! ไอ้โรคจิต" คยองเทไซร้คอขาวๆของแก้วอย่างบ้าคลั่ง แก้วที่เริ่มรู้สึกกลัวก็มีน้ำตาไหลออกมา
"เราไปสนุกกันต่อดีกว่า" คยองเทพยายามลากแก้วให้เดินตามมา แต่ว่าแก้วยื้อตัวไว้
"ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย! โอ๊ย" คยองเทต่อยเข้าไปที่ท้องของแก้วทำให้แก้วถึงกับทรุดลงนั่งกับพื้น
"หึๆ เก่งจริงๆ" คยองเทคลุกเข่าลงมาแล้วก็พูดกัยร่างที่กำลังนั่งกุมท้องตัวเองอยู่ แล้วก็จะอุ้มไป
"เฮ้ย! ทำอะไรวะ่" โทโมะวิ่งมาเพราะได้ยินเสียงแว่วๆของแก้ว
"ช่วย..ด้วย" แก้วพูดออกมาอย่างยากลำบาก
ผัวะ~ ป้าบ~
โทโมะวิ่งเข้ามาสวนหมัดไปที่หน้าของคยองเทหลายหมัด ทำให้คยองเทน่วมไป แล้วก็วิ่งหนีไปเลย
"เป็นอะไรรึป่าว" โทโมะรีบเดินมาดู
"ฮึก..ไม่ๆ จุกนิดหน่อย" แล้วฉันก็จะลุกขึ้น แต่โทโมะดันช้อนตัวฉันลอยเลย
"นะ..นาย ฮึก." แก้วก้มหน้าร้องไห้อยู่กับอกของโทโมะ
ณ รถของโทโมะ
โทโมะเปิดประตูแล้วก็วางฉันลง แล้วตัวเองก็อ้อมไปขึ้นรถ ก่อนจะขับออกมา
"ฮึก..ฮือ" ถึงจะขึ้นรถมาแล้ว แต่แก้วก็ยังร้องไห้ไม่หยุด
"ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย?" โทโมะหยุดรถก่อนจะหันมามองฉัน
"ฮึก.."
ขวับ~
โทโมะคว้าร่างของแก้วมากอดอย่างปลอบโยน
"ร้องมาให้หมด ฉันรู้ว่าเธอเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น"
"ฮึก..ฮือ..." แก้วกอดตอบโทโมะ เพราะว่าตอนนี้อยากได้ที่พักใจเหลือเกิน
"แก้ว" โทโมะเรียกแก้ว รู้สึกว่าแก้วนิ่งไป
"อ้าว หลับซะงั้น" โทโมะจับแก้วให้นอนดีๆ แล้วก็ปรับเบาะให้เล็กน้อยจะได้นอนสบายขึ้น แล้วตัวเองก็ขับรถไป
คอนโดของตัวเอง เพราะตอนนี้ก็ 4 ทุ่มจะ 5 ทุ่มแล้ว หอคงปิดไปแล้ว แล้วตัวเองก็ไม่รู้ด้วยว่าบ้านแก้วอยู่ไหน ก็
เลยไม่รู้จะไปส่งยังไง
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพให้อีกตอนนะค่ะ วันนี้เห็นว่าเม้นเยอะ เลยอัพให้ตอนสุดท้ายของวันนี้แล้วนะค่ะ ยังไงก็เม้น + โหวตนะค่ะ
ถ้าเม้นเยอะโหวตเยอะก็อัพเร็วนะค่ะ รักรีดเดอร์นะค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
