Not true!! ฉันกับเขาแค่แฟนปลอมๆ
เขียนโดย 
nuaysmile
วันที่ 12 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555 เวลา 21.46 น.
แก้ไขเมื่อ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 22.47 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
33) ปลอดภัย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความปัง !!!!!!!!!!!!!!
เสียงปืนดังขึ้นสนั่นพร้อมกับเลือดที่กระเซ็นออกมาเลอะชุดเต็มไปหมด...
ร่างของคนๆหนึ่งได้ทรุดลงอย่างทันที..
ป็อปปี้: ฟาง !!!!!!
ร่างของฟางทรุดอยู่ในอ้อมกอดของป็อปปี้
ฟาง: มะ..ไม่เป็น..อะไร.ชะ..ใช่ไหม
ฟางพูดแล้วเอามือไปลูบที่ใบหน้าของป็อปปี้
ป็อปปี้:ฉันไม่เป็นอะไร..
ฟาง:ดี..แล้วล่ะ
ป็อปปี้:ฟาง เธอต้องไม่เป็นอะไรนะฟาง !!
ป็อปปี้อุ้มฟางวิ่งไปที่บ้านพักทันทีแล้วรีบขับรถพาฟางไปที่โรงพยาบาล
พยาบาลเข็นเตียงของฟางเข้าห้องฉุกเฉิน
พยาบาล:ญาติคนไข้รอด้านนอกนะคะ
ป็อปปี้เดินวนไปมาหน้าห้อง ฉุกเฉิน
ป็อปปี้คิดวนไปมาและเอาแต่โทษตัวเองว่าเป็นเพราะตัวเองที่ทำให้ฟางต้องเจ็บตัว ถ้าฟางไม่หมุนตัวมาบังเอาไว้คนที่เจ็บก็คงไม่ต้องเป็นฟาง คนที่สมควรจะอยู่ในห้องนั้นควรเป็นเขาไม่ใช่เธอ...
--เมื่อไหร่ก็ใช่เธอ ตอบทุกคนถามของใจ ใช่เธอ--
-โทโมะ-
ป็อปปี้:[ฮัลโหล]
โทโมะ:[ไง ไอ้ป็อปเจอตัวฟางยัง]
ป็อปปี้:[เจอแล้ว..]
โทโมะ:[แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหนกัน ฉันกลับไปที่บ้านพักก็ไม่เห็นรถอยู่]
ป็อปปี้:[ตอนนี้ฉันอยู่ที่โรงพยาบาล]
โทโมะ:[แกไปทำอะไรที่นั่น]
ป็อปปี้:[....]
โทโมะ:[เฮ้ยไอ้ป็อป ได้ยินไหม]
ป็อปปี้:[ได้ยิน...]
โทโมะ:[แกไปทำอะไรที่โรงพยาบาล]
ป็อปปี้:[ฟางถูกยิง..]
โทโมะ:[ห้ะ !! แกรออยู่ที่นั่นนะ ฉันจะตามไปเดี๋ยวนี้แหละ]
--ตรู้ด ตรู้ด ตรู้ด--
ทางด้านโทโมะที่เพิ่งวางสายจากป็อปปี้
แก้ว:เป็นไงบ้าง ตอนนี้เจอตัวฟางรึยัง
โทโมะ:เจอแล้ว..
เฟย์:แล้วตอนนี้พี่ฟางอยู่ที่ไหนกันล่ะ
โทโมะ:...โรงพยาบาล
แก้ว:อะไรนะ !! รีบไปกันเดี๋ยวนี้เลยโมะ
แก้วลากโทโมะไปโบกแท็กซี่แล้วตรงไปที่โรงพยาบาลทันที
ทางโรงพยาบาล
หมอเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน ป็อปปี้ก็รีบลุกแล้ววิ่งเข้าไปถามอาการของฟางกับหมอทันที
ป็อปปี้:คุณหมอครับ อาการของฟางเป็นยังไงบ้างครับ
หมอ:อาการก็หน้าเป็นห่วงนิดหน่อยนะครับเพราะว่ากระสุนถูกยิงบริเวณช่วงท้องน่ะครับ
ป็อปปี้:เอ่อ..ครับ
หมอ:เดี๋ยวหมอจะมาบอกอาการอีกทีนะครับ
ป็อปปี้:ครับ
หมอเดินกลับเข้าไปในห้องฉุกเฉิน แล้วแก้ว โมโมะและเฟย์ที่เพิ่งมาถึงก็วิ่งเข้ามาถามอาการของฟางกับป็อปปี้ทันที
แก้ว:ป็อปปี้ อาการของฟางเป็นยังไงมั่ง
ป็อปปี้:.....
เฟย์:เป็นยังไงบ้างพี่ป็อป ตอบพวกเราสิ
ป็อปปี้:อาการยังน่าเป็นห่วงอยู่....
โทโมะ:.....
ผ่านไปอีก 30 นาที
เฟย์ที่นั่งรออยู่หน้าห้องฉุเฉินมานานก็นั่งสัปหงก
โทโมะ:เฟย์ กลับไปพักผ่อนกันก่อนดีกว่านะ
เฟย์:ไม่ เฟย์จะรอฟังอาการของพี่ฟาง
หมอเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินอีกครั้งทำให้ทุคนลุกขึ้นแล้วถามอาการจากหมออย่างรีบร้อน
ป็อปปี้:อาการฟางเป็นยังไงบ้างครับ
แก้ว:เพื่อนฉันเป็นยังไงบ้างคะ
เฟย์:พี่สาวหนูเป็นยังไงบ้างคะ
หมอ:เอ่อ...ใจเย็นๆนะครับ อาการของคนไข้ปลอดภัยแล้วครับ
แก้ว:ค่อยยังชั่วหน่อย
หมอ:หมอจะย้ายคนไข้ไปพักที่่ห้อง 214 นะครับ
เฟย์:ค่ะ
ห้อง 214
ทุกคนเดินเข้ามาในห้องก็พบกับร่างของฟางที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงของผู้ป่วย
เฟย์:พี่ฟาง !!
แก้ว:เฟย์ ใจเย็นๆ เดี๋ยวฟางก็ตื่นหรอก
ป็อปปี้เดินเข้าไปนั่งข้างเตียงผู้ป่วยพร้อมกับเอามือของฟางมากุมแล้วแนบไว้กับใบหน้าของตัวเอง
โทโมะ:ฉันว่าพวกเรากลับไปพักผ่อนกันเถอะ นี่ก็ดึกมากแล้ว
แก้ว:ฉันก็ว่างั้นแหละ
เฟย์:แต่เฟย์ยัง....
แก้ว:เฟย์
เฟย์:ค่ะ
ทุกคนเดินออกไปจากห้องเหลือเพียงป็อปปี้กับร่างของฟางที่นอนหลับอยู่บนเตียงของผู้ป่วยเท่านั้น
ป็อปปี้นั่งนิ่งอยู่อย่างนั้นได้ประมาณ 1 ชั่วโมง
ป็อปปี้:ฟางฉันน่ะรักเธอนะ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ความรักมันก่อตัวขึ้นมาแต่รู้ตัวอีกที่ฉันก็รักเธอแล้ว..
ฟาง:...
ป็อปปี้:พอฉันรู้ตัวฉันรู้สึกอยากปกป้องเธอ อยากดูแลเธอ ไม่อยากให้เธอต้องเจ็บตัว ไม่อยากให้เธอเสียใจ..
ฟาง:...
ป็อปปี้:แต่ฉันกลับทำให้เธอเจ็บตัว เพราะฉัน เพราะฉันแท้ๆ ..
ฟาง:ไม่ใช่ความผิดของนายหรอก..
ป็อปปี้:....!!!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
