Not true!! ฉันกับเขาแค่แฟนปลอมๆ

เช้าวันต่อมา ป็อปปี้ก็ได้ขับรถไปส่งฟางที่บ้านแล้วก็กลับไปเตรียมตัวไปโรงเรียน
เฟย์:พี่ฟาง
ฟาง: เฟย์หายไปไหนมารู้ไหมว่าพี่เป็นห่วงมากขนาดไหน
เฟย์:เฟย์ขอโทษ เฟย์ไม่น่าออกไปเลย พี่ฟางเลยต้องออกไปตามเฟย์
ฟาง:คราวหลังอย่าทำอีกนะ
แม่:สาวๆ ไปอาบน้ำเตรียมตัวไปโรงเรียนกันได้แล้ว
ฟาง/เฟย์:ค่ะ
ที่โรงเรียน
ป็อปปี้:สวัสดี (ได้ข่าวว่าเพิ่งไปส่งที่บ้านเมื่อเช้า)
 ฟาง:อืม..สวัสดี
เฟย์:พี่ฟาง เฟย์ไปเรียนก่อนนะ
ฟาง:อืม
ป็อปปี้:งั้นเราก็ไปเรียนกันมั่งเหอะ  
ฟาง:อืม  จ้ะ
พักเที่ยง
ฟาง:แก้ว.. อาการของคนที่ชอบหรือรักใครซักคนมันเป็นยังไงเหรอ..
แก้วสำลักข้าวทันทีที่ฟางถาม
แก้ว:แค่กๆ อย่าบอกนะว่าแกชอบป็อปปี้น่ะ
ฟาง:นี่อย่านอกเรื่องสิ ฉันถามเรื่องนี้อยู่นะ
แก้ว:ก็คงมีอาการหัวใจเต้นแรงล่ะมั้ง ถ้ารู้สึกว่ารักมันก็รักนั่นแหละ
ฟาง:งั้นเหรอ
ทางด้านป็อปปี้
ป็อปปี้:โทโมะ.. อาการของคนที่ชอบหรือรักใครสักคนมันเป็นยังไงเหรอ..
โทโมะ:ถามฉันอย่างนี้แอบชอบใครมารึไง
ป็อปปี้:นี่อย่านอกเรื่องสิ
โทโมะ:เรื่องของความรักน่ะบังคับกันไม่ได้หรอก ถ้าคิดว่ารักมันก็รักนั่นแหละ
ป็อปปี้:เหรอ..
ขณะที่ทั้งสองคนคุยกันอยู่พิมที่บังเอิญเดินผ่านมาก็หยุดแอบฟังอยู่
พิม:หน็อย ป็อปปี้ต้องแอบชอบยัยฟางแน่ๆเลย 
ตกเย็น
ป็อปปี้:ฟาง....ให้ฉันไปส่งที่บ้านนะ
ฟาง:เอ่อ..อืม
พิม:ป็อปค่ะ พิมไปด้วยนะคะ
ฟาง:เอ่อ.. ฉันว่านายไปส่งพิมเถอะเดี๋ยวฉันกลับเองดีกว่า
ป็อปปี้:เดี๋ยวก่อนสิฟาง
พิม:อย่าไปสนใจเลยค่ะป็อป ไปกันเถอะค่ะ
ป็อปปี้:อย่ามายุ่งกับฉันได้ไหม !!
พูดจบป็อปปี้ก็สะบัดแขนออกจากพิมที่เกาะอยู่จนพิมล้มลงไปกับพื้น
พิม:ป็อปค่ะ .. ป็อป !! โธ่เว้ย เพราะเธอแท้ๆเลยยัยฟาง
______________________________________________________________
 จบไปอีกหนึ่งตอน