จ้างให้มา..รักกัน(แม่ของลูก)

               ฉันลุกขึ้นมานั่ง  พร้อมใช้ความคิด ถ้าฉันอยู่ในห้องนี้ถึงตอนกลางคืนฉันคงไม่รอดจากเงื้อมือของ
 
หมาป่าใจร้ายอย่างคุณโทโมะ ฉันต้องทำอะไรก็ได้ที่ฉันจะไม่ต้องอยู่ในห้องนี้ ฉันต้อง..ออกไปข้างนอก!
 
              พอคิดได้แบบนั้นฉันเลยรีบลุกขึ้นแล้วเข้าไปอาบน้ำทันที เสื้อเป็นเสื้อสีดำสนิท มีเสื้อคลุมสีขาวใส่
 
ทับอีกชั้น กางเกงเดฟสีดำ มีรอยขาดๆที่หัวเข่า บ่งบอกถึงความเก่า ไม่ใช่! ความเท่  ฉันคว้าถุงเท้ามาใส่อย่างรวด
 
เ็ร็วพร้อมรองเท้าผ้าใบหุ้มส้นอย่างเท่  โดยไม่ลืมหยิบหมวกสี่ดำมาใส่ปิดหน้าเอาไว้ ทำไมต้องปิดหน้านะหรอ? 
 
คุณโทโมะอาจจะเดาความคิดฉันออกก็ได้ว่าฉันต้องหนีออกไปข้างนอก  เขาอาจจะจ้างยามหน้าคอนโด พนักงาน
 
ทำความสะอาดหรือใครก็ได้ให้ตับตาดูฉันไว้แล้วก็จะรายงานให้คุณโทโมะฟัง ดังนั้น!เขาก็ต้องรู้ทันที  ฉันเลย
 
จำเป็นต้องปิดหน้าปิดตาเอาไว้ คนอื่นจะได้ไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร ไงล่ะ! ฉันฉลาดใช่ไหม ฮ่าๆ
 
              ฉันเดินตรงไปที่ประตู ก่อนจะเอื้อมมือไปบิดกลอนประตู
 
 
แกร๊กๆ~
 
"เฮ้ย!" เวรแล้วไง เปิดไม่ออกอ่ะ!  คุณโทโมะทำแบบนี้ได้ไงอ่ะ! ฮึ้ย!
 
              ทำไมถึงคิดไม่ออกว่่าเขาจะล็อคประตูแบบนี้ ทำไมฉันถึงคิดได้ว่าเขาจะจ้างคนให้จับตาดูฉัน กะอีแค่
 
เรื่องแค่นี้ทำไมฉันคิดไม่ได้ แล้วฉันจะแต่งตัวทำบ้าอะไรว่ะ!! แล้วฉันจะหนีออกไปยังงายยยย!
 
 
 
ตุบ~
 
             ฉันกระโดดลงนอนบนเตียง ทำยังไงก็ออกไปไม่ได้  หน้าต่างระเบียบก็มีนะ  อยากจะทำเหมือนใน
 
ละครเหมือนกันที่นางเอกหนีผู้ร้ายแล้วออกทางหน้าต่าง แต่นี่มันคือตึกคอนโด สูงตั้งกี่ชั้น! เฮ้อ~ ถ้าออกไป
 
ทางนั้น มีหวังตกลงไปใส่แตกแน่! ตายฟรีอีก~
 
 
 
ตอนเย็นของวัน
 
"อือ..เย็นแล้วหรอเนี่ย" ฉันเผลอนั่งคิดทั้งวันจนหลับไป ตื่นมาอีกทีก็เย็นซะแล้ว
 
 
แกร๊ก~
 
           ฉันได้ยินเสียงบิดกลอนเลยรีบลุกขึ้นมาทันที  ทำไงดีล่ะ? คุณโทโมะกลับมาแล้ว วันนี้ฉันไม่รอดแน่
 
ฮือๆๆ  ฉันรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำแล้วล็อกประตูทันที
 
"นึกว่าหายไปไหน ที่แท้ก็อยู่ในห้องน้ำนี่เอง" เสียงโทโมะลอดเข้ามาในห้องน้ำ ฉันจะเอายังไงดีเนี่ย!
 
 
 
ชะเแว๊บ~
 
          ฉันหันซ้ายหันขวาจนเจอกับ..ไดร์เป่าผม!  คิดอะไรออกแล้ว  ดีนะที่คุณโทโมะเป็นคนชอบทำผมในห้อง
 
น้ำฉันเลยเจอไดร์เป่าผม ฉันเลยหยิบมันขึ้นมาแล้วเป่าที่หน้าผากของตัวเอง ฮึ้ย! ร้อนชะมัด!  แต่ต้องทน แกล้งทำ
 
เป็นไม่สบายก็จบ คืนนี้จะได้นอนสบายซะที เขาคงไม่ใจร้ายขนาดทำร้ายคนไม่สบายหรอกนะ หวังว่างั้น ==
 
           ฉันเดินไปเปิดฝักบัวค้างไว้ให้น้ำไหลจะได้ไม่ผิดสังเกต
 
"นี่อาบน้ำหรอ? เสร็จรึไง?" ผมเดินไปเคาะประตูหน้าห้องน้ำเพราะเอ๊ะใจที่แก้วเข้าไปนานมากไม่ยอมออกมาซะที
 
"ก๊อกๆๆ นี่เป็นอะไรรึเปล่า"
 
            ฉันวิ่งเต้นอยู่ในห้องน้ำเอาไงดีอ่า  ว่าแล้วฉันก็ทิ้งตัวลงนอนกับพื้นทันที แต่กลับนึกได้ว่าฉันล็อกประตู
 
เอาไว้ ฉันเลยรีบลุกไปปลดล็อกก่อน เดี๋ยวเขาก็สงสัยกันพอดีว่าฉันล้อกห้องเพราะแกล้งเขา จากนั้นฉันก็รีบวิ่งมา
 
นอนในท่านางเอกเวลาเป็นลม นั้นคือการนอนทับแขนอีกข้างหนึ่งในแบบตะแคง(เข้าใจป่ะ?) โดยไม่สนใจตัวเอง
 
เลย ก็พื้นมันเปียกแต่ฉันก็นอนทับที่เปียกไปได้ ==



 
แกร๊ก~
 
"แก้ว!" โทโมะเปิดประตูเข้ามา ก่อนจะตรงเข้าไปอุ้มแก้วออกมาทันที

'อาบน้ำแต่ทำไมไม่ถอดเสื้อผ้าว่ััะ' <<โทโมะคิด
 
"ตัวร้อนจี๋เลยเช็ดตัวก่อนแล้วกันว่ะ!" โทโมะมือไม้สั่น เกิดมายังไม่เคยดูแลคนป่วยเลยแม้แต่ครั้งเดียว   โทโมะ
 
เอาผ้าชุบน้ำแล้วค่อยๆเช็ดตัวของแก้ว เริ่มตั้งแต่ใบหน้าแล้วค่อยๆเช็ดไปที่แขน(จะไม่ร้อนได้ไง ไดร์เป่าผมนะค่ะ)
 
"นี่ฉันต้องเปลี่ยนเสื้อให้เธอด้วยหรอเนี่ย!" แค่เช็ดตัวเขายังมือไม้สั่นขนาดนี้ ถ้าเปลี่ยนชุดเขาไม่หัวใจวายเลยรึไง
 
'ทำไมฉันโง่แบบนี้เนี่ย! ที่แห้งๆมีทำไมไม่นอน ไปนอนตรงที่เปียกๆทำไม!' <<แก้วคิด

 
 -----------------------------------------------------------------------------------------------         
อัพแล้วนะค่ะ ตอนนี้เหมือนมีแค่แก้วคิดคนเดียวเลยอ่า ฮ่าๆ ติดตามกันต่อนะค่ะว่าแก้วจะหลอกโทโมะสำเร็จรึเปล่า
1. โทโมะเชื่อสนิทใจ
2. โทโมะจับไ้ด้
ลองทายกันดูน๊า ฮ่าๆ  ฝากเม้น+โหวตหน่อยค่า ฝากนิยายทุกเรื่องเลย ขอบคุณค่ะ
16 กันยายน 2555
16:47   TOEY