จ้างให้มา..รักกัน(แม่ของลูก)

 3 เดือนผ่านไป

 

“ท้องฉัน TOT” ฉันยืนส่องกระจกดูสภาพตัวเองอยู่ในห้องน้ำ อะไรจะอ้วนแบบนี้ท้องแค่ 5 เดือนเองนะ แต่หน้า

 

อกก็ใหญ่ขึ้น ท้องก็ใหญ่ขึ้น แขนก็ใหญ่ ขาก็ใหญ่ ใหญ่ทั้งร่างกาย น่าอายชะมัด

 

“เสร็จรึยัง? เร็วหน่อยสิ” เสียงคุณโทโมะดังขึ้นมา

 

“เสร็จแล้วจ้า” ฉันรีบเดินออกจากห้องน้ำแล้วไปหาคุณโทโมะที่ยืนอยู่กลางห้อง

 

“ทำอะไรเนี่ย ทำช้าจัง” ส่องความอ้วนตัวเองอยู่จ้า!! TOT

 

“เปล่าๆ รีบไปกันเถอะ” วันนี้เขาจะพอไปเดินห้าง ไปหาซื้อชุดคลุมท้องเพราะตอนนี้ฉันท้องใหญ่ขึ้นมากจนชุดที่

 

ใส่ปกติใส่ไม่ได้แล้ว อยากรู้ล่ะสิว่าตอนนี้ฉันใส่ชุดอะไร ฉันใสชุดของยัยฟางที่เป็นเดรสสั้นๆ แต่พอใส่แล้วเดรส

 

ของฟางมันสั้นมากๆ ขาฉันก็ยาว แถมต้องเอาพื้นที่ของผ้าไปบังท้องอ้วนๆของฉันอีอก ทำให้ชุดสั้นมาก แล้วก็อึด

 

อัดสุดๆเลยจริงๆอ่ะ

 

“แบบนี้สิ ถึงจะดูออกว่าท้องหน่อย ^^” เขาพูดแล้วมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า แบบนี้นะหรอ? ฉันอ้วนเป็นหมูแบบนี้

 

เนี่ยนะ เศร้าใจ TOT

 

“ไปกัน” เขาพูดแล้วจูงมือฉันแล้วพาเดินลงลิฟต์แล้วขึ้นรถไป

 

 

“คาดเข็มขัดด้วย” เขาหันมาพูดก่อนที่จะขับรถออกไป

 

“ไม่เป็นไรหรอก ห้างอยู่แค่นี้เอง ไม่นานก็ถึงแล้ว” ท้อง 5 เดือน แล้วจะคาดเข็มขัดยังไงก็ไม่รู้ ถึงจะคาดเหมือน

 

คนปกติก็จริง แต่จะคาดแบบไหนให้มันไม่รัดหน้าท้องเวลาที่รถเบรคอ่ะ

 

“ตามใจ ถ้าทะลุออกนอกกระจกอย่าโวยวายแล้วกัน”

 

 

เอี๊ยด~ ปั๊ก~

 

“นี่คุณแกล้งฉันหรอไง?” ฉันเงยหน้าขึ้นมาแล้วจ้องตาเขาอย่างอาฆาต เบรกซะแรง เมื่อกี้เกือบพุ่งตกเบาะแล้ว

 

“เปล่าซะหน่อย ไม่ได้แกล้งนะ ไม่เห็นรึไงว่ารถข้างหน้าเขาเบรคอ่ะ” เขาพูดแล้วยิ้มกรุ่มกริ่ม นี่นะหรอ? อาการของ

 

คนที่ไม่ได้แกล้งอ่ะ

 

“คนบ้า ฉันเจ็บนะ” ฉันพูดแล้วเอามือลูบหน้าผากตัวเอง

 

“ถ้าไม่อยากพุ่งออกกระจกก็คาดเข็มขัดซะ” เขาพูดแล้วเอี้ยวตัวมาดึงสายคาดแล้วคาดให้ฉัน ก่อนจะเอาหมอนอิง

 

ใบเล็กๆ นิ่มๆที่อยู่เบาะหลังมายัดไว้ระหว่างท้องฉันกับสายคาด เวลาเบรกรถแล้วเข็มขัดยึดจะได้ไม่รัดท้องฉันมาก

 

เกินไป คุณโทโมะนี่ชั่งคิดเหมือนกันนะเนี่ย

 

        เวลาไม่นานเราก็มาถึงห้างสรรพสินค้า ก็ห้างเดียวกับที่เขาเคยแวะมาซื้อนมแล้วก็ของอะไรต่างๆนั้นแหละ

 

“เดินให้มันดีๆหน่อย เดินแอ่นซะขนาดนั้น กลัวคนอื่นไม่รู้รึไงว่าหน้าอกตัวเองใหญ่ขึ้นนะ” หยาบคายอ้ะ

 

“ฉันไม่ได้แอ่นซะหน่อย TOT”ฉันเดินปกติต่างหาก แค่อะไรๆมันดูใหญ่ขึ้นเท่านั้นเอง มันเลยดูเหมือนว่าฉันเดิน

 

แอ่น แต่จริงๆแล้วฉันไม่ได้เดินแอ่นนะ

 

“ฉันว่าเรารีบไปซื้อเสื้อผ้าเถอะ คนอื่นมองเธอเป็นตัวประหลาดหมดแล้ว ฉันหวง”

 

“...!!” อะไรนะ! หวงหรอ? เขาหวงฉ้านนนน ><

 

 

        เขาพูดแล้วโอบไหล่ฉันแล้วพาเดินไปที่ร้านขายเสื้อผ้าคนท้อง ที่โอบไหล่ฉันเนี่ยเพราะต้องการแสดงความ

 

เป็นเจ้าของรึเปล่านะ? อยากจะพูดออกไป แต่ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวโดนว่า ฉันไม่อยากรับคำอะไรจากเขาที่มันกระทบ

 

จริงใจ ฟังดูแล้วเศร้าเป็นบ้า

 

“เข้าไปเลือกไป” เขาชี้เข้าไปในร้านขายของคนท้อง

 

“ไม่เข้าไปด้วยกันหรอ?” ฉันหันไปถาม เพราะเขาพูดแบบนี้เหมือนจะให้ฉันเข้าไปคนเดียวเลย

 

“ไม่อ่ะ เดี๋ยวสาวๆมาเห็นฉันอยู่กับคนท้องอย่างเธอ เดี๋ยวสาวๆจะหนีหมด”

 

“อือๆ” พูดออกมาได้ ทำไมไม่นึกถึงจิตใจฉันบ้าง คิดจะพูดอะไรก็พูดอย่างนั้นหรอ? TOT ฉันเข้าไปคนเดียวก็ได้

 

----------------------

 

“จะรับชุดแบบไหนดีค่ะ?” พอเหยียบเท้าเข้าไปในร้านปั๊บ ผู้หญิงท้องแก่ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นเจ้าของร้านก็ออกมา

 

ยืนตอนรับทันที

 

“เอ่อ..”

 

“จะรับเป็นชุดคลุมท้องที่นำเข้าจากต่างประเทศ หรือผลิตขึ้นในประเทศไทยดีค่ะ แต่เนื้อผ้าของชุดที่นำเข้าจะนิ่ม

 

กว่าและใส่สบายกว่านะค่ะ ไม่ทราบว่าจะรับแบบไหนดีค่ะ” ร่ายยาวมาจนฉันมึน ฉันไม่ได้ฟังตั้งแต่แรกเพราะมั่วแต่

 

คิดเรื่องที่คุณโทโมะพูด รับชุดแบบไหนยังไงฉันไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย TOT แล้วฉันก็ไม่ใช่เจ้าของเงินด้วยถึงจะ

 

ตัดสินใจได้ว่าจะเอาชุดคลุมท้องแบบไหน

 

“เอาแบบที่เนื้อผ้าดีที่สุดในร้านครับ” คุณโทโมะเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แต่เขาก็บอกกับคนขายไปแบบนั้น

 

“รอสักครู่นะค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะไปนำชุดมาให้เลือก” คนขายพูดแล้วเดินเข้าไปเพื่อที่จะหยิบชุดออกมาให้ฉันเลือก

 

        ชุดหลายๆชุดถูกวางเรียงรายอยู่บนโต๊ะตรงหน้าฉัน มีหลายแบบหลายลาย แล้วมันก็สวยๆทุกชุดจนฉันอยาก

 

จะซื้อมันให้หมด แต่พอดูราคาแล้วก็แทบอ้วก ชุดแต่ละชุดราคาหลักพันขึ้น แพงกว่าที่คิดไว้ตั้งเยอะ ใส่แล้วจะบิน

 

ได้รึไงกัน

 

“เลือกสิ อยากได้ตัวไหนก็เลือก” เขาพูด

 

“ให้ฉันซื้อกี่ตัวอ่ะ?” ฉันถาม อย่างที่บอกฉันไม่ใช่เจ้าของเงิน

 

“อยากได้กี่ตัวก็หยิบเถอะ” เขาพูด

 

        ฉันเลยหยิบมาแค่ 3 ตัวเท่านั้น เกรงใจเขาจะตาย ตัวหนึ่งไม่ใช่ว่าจะถูกๆ ส่วยตัวที่ฉันเลือกก็จะออกสีมืดๆ

 

หน่อย เพราะฉันไม่กล้าใส่สีชมพู สีอะไรที่มันหวานๆ มันดูไม่เข้ากับตัวฉัน ฉันเลยพยายามเลือกสีที่มืดๆเข้าไว้

 

หรือเป็นลายทางที่สวยๆนั้นเอง ตัวแรกเป็นเดรสที่สามารถเปิดให้นมลูกได้ เป็นผ้าชีฟองสีดำลายจุดกลมเล็กๆสีขาว

 

มีปก ซับในทั้งตัว มีซิปด้านข้าง และที่สายผูกไว้ด้านหน้า ชุดที่สองเป็นชุดคลุมท้องสีน้ำเงินกรมท่า กระดุมขาว ลำ

 

ตัวเป็นผ้ายืด ส่วนแขนและกระโปรงเป็นชีฟอง ชุดที่สามเป็นชุดคลุมท้องลายสก๊อตสีแดงดำ

 

“ไปรอข้างนอกก่อน เดี๋ยวฉันจ่ายเงินก่อน” เขาพูด ฉันก็เชื่อฟังพร้อมเดินออกมารอหน้าร้านทันที

 

------------------------

 

“เอาชุดเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำก่อนไป” เขาพูดหลังจากที่พาฉันเดินมาหยุดอยู่ที่ห้องน้ำหญิง เขายื่นชุดถุงคลุม

 

ท้องมาให้ฉัน

 

“เลือกไปสักชุดสิ เร็วๆ” เขาเปิดปากถุงแล้วให้ฉันเลือกชุดคลุมท้องเพื่อเอาไปเปลี่ยน แต่..ทำไมชุดคลุมท้องมัน

 

เปลี่ยนไปอ่ะ นี่ไม่ใช่ชุดที่ฉันเลือกเลย มีแต่สีชมพูหวานแหวว สีขาวบริสุทธิ์ มีแต่สีสว่างๆทั้งนั้นเลย

 

“นี่ไม่ใช่ชุดคลุมท้องที่ฉันเลือกนิหน่า”

 

“ฉันเปลี่ยนเองแหละ เธอเลือกแต่ชุดสีมืดๆ ฉันก็เลือกเปลี่ยนเป็นชุดสีที่สว่างๆไง”

 

“แต่ฉันเลือกไว้แล้วนะ ทำไมถึงเปลี่ยนโดยไม่บอกฉันอ่ะ” ฉันโวยวาย

 

“จะอะไรนักหนา เอาชุดนี้เข้าไปเปลี่ยนไป เร็วๆ” เขายัดชุดคลุมสีขาวเรียบๆมีปก ผ้าเป็นผ้าชีฟอง มีสายผูกด้าน

 

หลังใส่มือฉัน แล้วดันหลังฉันให้เข้าไปในห้องน้ำหญิงของห้างสรรพสินค้า

 

----------------------------------------------------------------------------------------------

อัพแล้วจ้า มาดึกๆฮ่าๆ

แบบว่าหนีพ่อมาอัพนิยายอ่ะ พ่อต้องด่าไรเตอร์แน่ๆเลย TOT

ไม่มีอะไรจะบอก แค่จะบอกว่าเปิดเรียน 25 มีนาคมนี้ เราจะไปเรียนแล้ว เศร้าอ่ะ tot

ยังไงก็เม้น+โหวตหน่อยนะค่ะ ขอโทษถ้าอัพช้า -3-

22:23  TOEY

19 มีนาคม 2556