จ้างให้มา..รักกัน(แม่ของลูก)

“อือ..คุณ!” ฉันตื่นขึ้นมาก็เห็นหน้าเขาเต็มๆ นี่ฉันกำลังนอนหนุนแขนเขาอยู่ แต่อยู่ๆความจำสุดท้ายก็แล่นเข้า

มาในหัว ตอนนั้นเขากำลังจะลงโทษฉันด้วยร่างกาย ฉันรีบก้มมองสภาพตัวเองว่ายังใส่เสื้ออยู่รึเปล่า ใส่อยู่!

ทุกอย่างครบหมดทั้งเสื้อทั้งกางเกง แต่แค่ชุดเปลี่ยนไปเท่านั้น นี่เขาทำอะไรฉัน TOT

“ไม่ต้องมามองฉันด้วยสายตาแบบนี้เลย ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเธอ” เขาพูด

“ทำไม?” งงอ่ะ เขาไม่ได้ทำอะไรฉันแล้วทำไมชุดฉันเป็นแบบนี้

“ฉันทำอะไรเธอไม่ได้ ตัวเธอร้อนซะขนาดนั้นนิหน่า” ขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณที่ฉันไม่สบาย ^O^

“อืมๆ” ฉันพยักหน้าตอบไป แต่ลืมไปว่ายังไม่หายปวด ทำฉันปวดหัวเลยอ่ะ

“หายรึยัง? มาวัดอุณหภูมิกันหน่อยสิ” คุณโทโมะพูดแล้วพลิกตัวมาคร่อมตัวฉันไว้

“คุณจะทำอะไร TOT ไหนบอกจะวัดอุณหภูมิไง” ฉันร้องโวยวายก่อนจะดิ้นไปมาอย่างเบาๆ (ไม่มีแรง)

“อยู่เฉยๆหน่า” เขาพูดอย่างตัดรำคาญแล้วเอาหลังมือมาอังหน้าผากฉัน ก่อนจะเปลี่ยนไปแตะที่คอ

“ตัวเริ่มอุ่นแล้วนิ กินยาอีกสักวันก็หายแล้วมั้ง ตอนนี้นอนพักได้แล้ว” เขาพูดแล้วล้มตัวนอนลงที่ตัวเอง ก่อนจะดึง

แก้วเขามากอดไว้

        ทำไมตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้จัง ทำไมตอนนี้เขาถึงต้องมาทำเป็นห่วงฉันด้วยล่ะ ทำไมตอนที่

ฉันอยากจะให้เขาห่วง เขากลับไม่เคยจะห่วงฉันเลยสักนิด เมินเฉยแล้วเดินออกไปอีกต่างหาก

“ฮึก..” ไม่ทันแล้ว คิดไปคิดมาอยู่ๆน้ำตาก็ไหล แถมยังเผลอสะอึกสะอื้นออกมาอีก

“นี่เป็นอะไร ร้องไห้หรอ?” เขาดึงเสื้อฉันทำให้ตัวฉันออกห่างจากเขาก่อนจะก้มลงมาดูหน้าฉัน

“เปล่านะ ฉันไม่ได้ร้อง..ฮึก” ฉันพูดแล้วซุกหน้าลงกับอกเขาทันที ไม่อยากให้เขาเห็นตอนที่ฉันกำลังร้องไห้ มัน

จะดูน่าสมเพชนะสิ

“ฮ่าๆ ร้องไห้เพราะฉันไม่สนใจ ร้องไห้จนตัวเองไม่สบาย คนอะไรคิดมากจริงๆ” เขาหัวเราะออกมาก่อนจะพูด

ประโยคที่มันเป็นความจริง พร้อมๆกับมือของเขาที่ลูบผมฉันไปเรื่อยๆตลอดที่เขาพูด รู้ได้ยังไง?ว่าฉันน้อยใจ รู้ได้

ยังไง? ว่าฉันร้องไห้จนไม่สบาย

“ฉันไม่ได้ร้องไห้เพราะคุณไม่สนใจฉันนะ แล้วก็ไม่ได้ร้องไห้จนไม่สบายด้วย” แย้งไปก่อน

“ยอมรับมาเถอะว่ามันเป็นความจริง” เขาพูดแล้วมองหน้าฉัน

“แล้วถ้า..ฉันบอกว่ามันเป็นความจริง คุณจะทำยังไง?”

“ฉันก็จะสนใจเธอให้มากขึ้นไง” เขาพูดแล้วดึงตัวฉันมากอดไว้แน่น คำนั้นทำให้ฉันอึ้ง ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เขา

พูด แต่ก็ดีใจที่ได้ยินเขาพูดแบบนั้น ดีใจจริงๆนะ ^^

“จะยิ้มอีกนานมั้ย? นอนได้แล้ว” เขาพูดเพราะคงเห็นฉันยิ้มจนแก้มปริมั้ง

“นอนก็ได้ เชอะ!” ฉันพูดแล้วพลิกตัวหันหลังให้เขา

“มานอนกอดกันดีกว่า” เขาพูดแล้วดึงฉันเข้าไปกอดทันที แถมกอดแน่นอีกต่างหาก

“ฝันดีนะ ฟอด~” O_O!! หอมแก้ม!! หอมแก้มฉันทำไมอ่ะ!!

“คุณหะ..หอมแก้มฉันทำไมอ่ะ!” ฉันเขย่าตัวเขาที่หลับตาไปแล้ว

“เลิกพูดได้แล้ว ฉันง่วง” เขาพูดทั้งๆที่ยังไม่ได้ลืมตา พร้อมกับมือที่ดันหัวฉันให้ซบลงกับอกเขาเพื่อที่ฉันจะได้

เลิกพูดมากสักที ฉันยอมก็ได้ นอนแล้วก็ได้!!

“ยัยบ้าเอ๊ย กว่าจะหลับได้” เขาพูดแล้วมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความอ่อนโยน

----------------------------------------------------------------------------------------------

มาอย่างสั้นๆ ขอโทษนะคร้าบบบ

แฮะๆ คิดไม่ออก ตันแล้ว TOT

รอกันหน่อยนะ รอแบบนานนนนนๆอ่า ขอเวลาคิดก่อนนิดนึง ^O^

จะขึ้น ม.4 แล้ว ตอนนี้ก็เลยนั่งจมอยู่กับหนังสือชีวะ มันต้องอ่านไงเพราะอยากจะสอบ สอวน.

เข้าใจเค้านะตัวเธอออ ^^ มีไรทักมาคุยกัน FB: Eno'ToEy

17 มีนาคม 2556

16:17  TOEY