จ้างให้มา..รักกัน(แม่ของลูก)

ไอ้โมะแก้วเป็นไงบ้างว่ะ แล้วทำไมไม่ออกมาด้วยกันล่ะ?” ป๊อปปี๊ถามโทโมะ

 

“ยัยนั้นไม่ได้เป็นอะไรมาก ฉันเลยเดินออกมา ขี้เกียจยืนรอเท่านั้นแหละ”

 

“น้องๆ ขอนมอุ่นๆแก้วนึง” ผมหันไปสั่งพนักงานในร้าน ส่วนพนักงานคนนั้นก็พยักหน้ารับแล้วเดินเข้าไปที่หลังร้าน

 

“แก้ว แกเป็นไงบ้างอ่ะ” ฟางรีบถามทันทีที่เห็นหน้าฉันเดินเข้ามา

 

“ฉันไม่ได้เป็นอะไร มึนหัวนิดหน่อยนะ” ฉันพูดแล้วนั่งลงกับที่

 

“ไหนคุณโทโมะบอกว่าเธอไม่ได้เป็นอะไรมากนิ หน้าซีดมากเลยนะ” ฟางพูดนั้นทำให้ฉันหันหน้าไปมองหน้าคุณ

 

โทโมะทันที เขาจะรู้ได้ไงว่าฉันเป็นหนักหรือไม่หนักนะ ฉันมองเขาแต่เขาก็กลับนิ่ง วางท่าตักอาหารเข้าปากโดย

 

ไม่พูดอะไร

 

“นมที่สั่งได้แล้วครับ” พนักงานเสิร์ฟวางนมลงบนโต๊ะ แล้วเดินออกไป

 

“อ่ะนี่กินอะไรไม่ได้ก็ดื่มนมก่อนแล้วกัน” บอสพูดแล้วนำแก้วนมมาไว้ตรงหน้าฉัน

 

“แต่แก้วไม่ได้สั่งนิน่า?”

 

“อ่อ ไอ้โมะมันสะ...”

 

“ใครจะสั่งมันไม่สำคัญ ดื่มนมเข้าไปเถอะหน่า” คุณโทโมะพูดแทรกบอสก่อนจะนั่งกอดอก ฉันรู้หรอกย่ะ!! คนที่

 

สั่งยังไงก็ไม่ใช่คุณแน่นอน!

       

              ฉันหยิบนมขึ้นมาดื่มจนหมดแก้ว

 

“แก้วอิ่มรึเปล่า? เอาอะไรอีกมั้ย?” บอสหันมาถามฉัน ประโยคนี้มันควรจะเป็นคุณโทโมะถามนิหน่า นี่เขาสนใจฉัน

 

อยู่บ้างมั้ยเนี่ย!

 

“อิ่มแล้วค่ะ เรารีบไปกันต่อเถอะนะค่ะ” ฉันพูดไปทั้งๆที่ขัดกับความเป็นจริง นมแค่แก้วเดียวมันจะทำให้ฉันอิ่มได้

 

ยังไงกัน ท้องยังร้องอยู่แล้ว

 

       

            พวกเราเดินขึ้นรถแล้วนั่งที่เดิมเหมือนเดิม ซึ่งมันสร้างความอึดอัดให้ฉันอย่างมากที่จะต้องนั่งกับคนข้างๆ

 

ที่เมื่อวานพึ่งจะทะเลาะ และพ่นคำว่าเกลียดใส่หน้ากัน รถขับไปเรื่อยๆ ฉันก็ได้แต่บอกวิวข้างทาง ตอนนี้ก็ยังไม่รู้

 

ว่าบอสจะไปไหนเหมือนกัน

 

“บอสจอดก่อนได้มั้ยอ่า แก้วอยากกินมะยม” รถขับผ่านร้านรถเข็นที่ขายผลไม้เท่านั้นแหละฉันก็รีบบอกบอสทันที

 

แต่รถเข็นมันอยู่อีกฝั่งหนึ่งถ้าจะซื้อต้องข้ามถนนไป สายตาฉันคงดีมากๆที่เห็นรถเข็นผลไม้เล็กๆอยู่ตรงฝั่งนู้น

 

“ไหนร้านขายมะยมกัน ไม่เห็นเลย” บอสพูดแต่ก็ยอมจอดรถให้แต่โดยดี

 

“อยู่อีกฝั่งนู้นอ่ะ เดี๋ยวแก้วข้ามไปซื้อ บอสรอในรถก็ได้” ฉันพูดแล้วเปิดประตูรถออกมาแล้วยืนรอเผื่อจะข้ามถนน

 

ไปซื้อมะยม

 

“แก้วจะข้ามได้หรอว่ะ รถเยอะขนาดนั้นอ่ะ” ป๊อปปี๊หันมาคุยกับโทโมะ

 

“ไม่รู้ ดูไปก่อนว่ะ”  โทโมะพูดแล้วบอกไปที่แก้วที่ยืนรอจะข้ามถนนอยู่ข้างนอก

 

--------------------------

       

           เมื่อเห็นว่ารถเริ่มว่างฉันก็เริ่มก้าวเท้าออกไป

 

ปี๊ดๆ~

       

          เหวอ~ รถมอเตอร์ไซค์ขับมาจากไหนไม่รู้ ฉันเลยต้องถอยหลังเพื่อหลบจนหลังชนกับรถของบอส แล้ว

 

แบบนี้ฉันจะได้กินมะยมได้ยังไงกัน? มีหวังโดนรถชนตายก่อนได้กินมะยมแน่ๆ

 

“ไปรอในรถไป เดี๋ยวฉันข้ามไปซื้อให้” คุณโทโมะเปิดประตูลงมาแล้วก็พูดกับฉัน

 

“ไม่ ฉันไปซื้อของฉันเองได้โดยที่ไม่ต้องพึ่งคุณ” ฉันพูดอะไรออกปายยย ฮึก..

 

“สรุปจะกินมั้ยมะยมน่ะ? อยากโดนรถชนก่อนรึไง” เขาพูด

 

“ก็บอกแล้วไงว่าฉันซื้อของฉันเองได้!!”

 

“ดี! งั้นก็ไปด้วยกันเลย!!” เขาพูดแล้วจับมือฉัน จากนั้นก็ยืนรอ พอรถว่างเขาก็ก้าวเท้าแล้ววิ่งข้ามไปแต่เพราะว่า

 

มือของเราสองคนนั้นจับไว้อยู่ พอเขาวิ่งฉันเลยต้องวิ่งตามเขาให้ทัน

       

 

           เราสองคนผ่านวินาทีชีวิต(ขนาดนั้นเชียว) ตอนนี้เราสองคนอยู่หน้ารถเข็นผลไม้แล้ว เย้ๆ จะได้

 

กินมะยมแล้ว:)

 

“ป้าค่ะ มะยม 5 ถุงเลยค่ะ” ฉันรีบเข้าไปสั่งคุณป้าทันที ไม่ไหวแล้วอ่า ย้ำลายไหล ซู๊ดดด~ (เสียงดูดน้ำลาย)

 

“ได้แล้วหนู 50 บาทจ๊ะ” ป้ายื่นถุงมะยมมาให้ฉัน ฉันกำลังล้วงกระเป๋าเพื่อจะหยิบเงินจ่าย แต่..กระเป๋าตังค์อยู่

 

ไหนล่ะ!!อย่าบอกนะว่าลืมเอามาอ่า มะยมช้านนน

 

“แปปนึงนะค่ะป้า” ฉันพูดแล้วเดินไปหาคุณโทโมะที่ยืนรออยู่ห่างๆ

 

“ซื้อเสร็จยัง? ช้าชะมัด” เขาพูด

 

“ใกล้แล้ว แต่..ฉัน..เอ่อ” ฉันอ้ำอึ้งจะบอกยังไงดีล่ะ T^T

 

“อะไรของเธอเนี่ย?”

 

“ฉันลืมเอากระเป๋าตังค์มา เลยไม่มีเงินจ่าย” ฉันพูดแล้วเอานิ้วชี้ไปที่คุณป้าคนขายที่เอาแต่มองตามหลังฉันเพราะ

 

กลัวว่าฉันจะไม่จ่ายตังค์ เป็นเชิงว่า ‘คุณไม่ซื้อให้ฉันก็ได้ แต่คุณป้าเอาเราสองคนตายแน่’

 

“เธอนี่มันจริงๆเลยนะ อ่ะเอาไปจ่ายไป” เขายื่นให้ฉันมา 20 สิบบาท คงคิดว่าฉันซื้อมะยมสองถุงล่ะสิท่า เสียใจ

 

ด้วยย่ะ!! ฉันซื้อ 5 ถุง ก๊ากกก(ขำทั้งๆที่ไม่มีเงินจ่าย)

 

“มันไม่พอ ขออีก” ฉันแบมือใส่หน้าเขา แต่เขากลับเดินไปหาคุณป้าคนนั้นเอง

 

“เท่าไรครับ?”

 

“50 บาทจ๊ะ”

 

“นี่ครับ ขอบคุณครับ” คุณโทโมะรับมะยมมา แค่นี้ก็ไม่ให้ฉันเอาเงินไปจ่ายเอง กลัวฉันเชิดเงินทอนรึไงก็ไม่รู้

 

(โทโมะจ่ายแบงก์ร้อย)

 

“อ่ะเอาไป” คุณโทโมะยื่นถุงมะยมมาให้ฉัน

 

“ขอบคุณนะ :)”

 

“ข้ามถนนกลับได้แล้วล่ะ พวกนั้นรอกันรากงอกแล้ว” คุณโทโมะพูดแล้วยืนรอรถว่าง รถคงยังไม่ว่างตอนนี้หรอกมั้ง

 

กินก่อนก็ได้ 5555

 

“ว่างแล้วข้ามเถอะ” โทโมะพูดแล้วเอาจะจับมือฉัน แต่โทโมะหามือแก้วไม่เจอเพราะ.แก้วถือถุงด้วยมือข้างเดียว

 

ส่วนอีกมือหนึ่งก็ใช่ไม้จิ้มมะยมกินอย่างเอร็ดอร่อย

 

“เฮ้ย! นิเธอ! รอขึ้นรถก่อนแล้วค่อยกินไม่ได้รึไง!!” เขาหันมาแล้วตะโกนใส่หน้าฉัน

 

“ก็มันอดใจไม่ไหว กินแค่ลูกเดียวจะเป็นไรไปล่ะ อ๊ะ!” ฉันพูดเสร็จเขาก็แย่งถุงมะยมไปจากมือฉันทั้งที ก่อนจะจับ

 

มือฉันแล้วพาวิ่งข้ามถนนไป ดีนะที่คุณโทโมะมาด้วย คิดสภาพถ้าคุณโทโมะไม่ได้ไปด้วยฉันคงไม่มีเงินจ่าย

 

----------------------------------------------------------------------------------------------

ฮะโย่ว! เรากลับมาแล้ววว สอบเสร็จแล้วคร๊าบผม

จะมาบอกว่าเราอ่ะ หยุดแค่ 2 อาทิตย์เองอ๊า น้อยมาก จะขึ้น ม.4 แล้ววววววว! ดีจายยยมากก

ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรเลยอ่ะนะ เราจะกลับมาทยอยอัพนิยายเท่าที่จะทำได้นะ(ถ้ายังมีคนอ่านนะ)

ช่วยเม้น+โหวตหน่อยนะค่ะทุกโค๊นนนน! รักเธอจุ๊บ

17:32  TOEY

2 มีนาคม 2556