จ้างให้มา..รักกัน(แม่ของลูก)

“มันเกิดอะไรขึ้นแก้ว?” พี่กราฟหันมาถามฉัน สีหน้าดูจริงจังมากๆ

 

“เอ่อ..คือ..เอิ่ม..” ฉันตอบไม่ถูก จะให้บอกว่า ‘ฉันร้อน เลยนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวเดินรอบห้อง’ มันก็ยังไงอยู่นะ จะ

 

ตอบว่าอะไรดี?

 

“ถ้าเราไม่บอก พี่ถามเอง!!” พี่กราฟตวาดใส่หน้าฉัน

 

“พี่กราฟ.. TOT” ฉันไม่เคยเห็นพี่กราฟดุขนาดนี้มาก่อนเลย

 

“มันจ้างให้เราทำอะไรกันแน่? มันไม่ใช่งานแค่แม่บ้านดูแลความสะอาดเท่านั้นใช่มั้ย?” พี่กราฟถาม แววตาจับผิด

 

ฉันชัดๆ จะบอกความจริงหรือจะโกหกดีล่ะ?

 

“อ่า..เขาจ้างให้แก้วมาอาบน้ำให้ทุกวันนะค่ะ แต่ว่าวันนี้เขาซน ชุดแก้วเลยเปียกหมดเลย TOT” โกหกหน้าด้านๆ

 

เลยฉัน

 

“อย่าโกหกนะ!! พี่รู้ที่เราพูดมาไม่ใช่ความจริง บอกมาให้หมด ไม่งั้นพี่จะพาเรากลับ!!” พี่กราฟยื่นคำขาด

 

“เขาจ้างให้แก้ว..มามีลูกให้เขาเอง ก็แค่มีลูกนะ ไม่ใช่เรื่องใหญ่ซะหน่อย ฮ่าๆ พี่กลับไปเถอะ แก้วดดูแล

 

ตัวเองได้ค่ะ” ฉันพูดเสียงค่อยลง ภาวนาอย่าให้พี่กราฟได้ยินในสิ่งที่ฉันพูดเลย~ เพี๋ยง~

 

“อะไรนะ!! มีลูกให้มัน!! นี่อย่าบอกนะว่าเรา..” พี่กราฟพูดแล้วมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า เขาคงมีคำถามในใจ ถ้า

 

ฉันเดาไม่ผิดเขาคงจะอยากถามฉันว่า ‘เธอท้องแล้วใช่มั้ย?’

 

“แต่แก้ว...” ฉันกำลังจะแย้ง แต่พี่กราฟขัดไว้ซะก่อน

 

“กลับบ้าน!! พี่ไม่ให้เราทำงานแบบนี้เด็ดขาด” ห้ามแก้วไม่ทันแล้ว แก้วทำไปแล้ว ฮึก..

 

“แก้วกลับไม่ได้ ไม่ได้จริงๆนะ!” ฉันนึกถึงสัญญาที่เซ็นต์เอาไว้ ถ้าฉันยกเลิกสัญญา ฉันต้องเสียเงินให้หมอนั้นเป็น

 

ล้านๆ ฉันไม่ได้รวยล้นฟ้า ฉันไม่มีเงินมากมายขนาดนั้นหรอกนะ

 

“ใช่สิ!! ตอนนี้พี่พูดอะไรเราก็ไม่เชื่อแล้วนิ” พี่กราฟพูดแล้วเตรียวจะหันหลังเดินออกไป นี่เขาโกรธฉัน เขาจะไม่

 

สนใจฉันแล้วใช่มั้ย

       

           ฮึก..จู่ๆน้ำตาฉันก็ไหลออกมาอย่างไม่มีสาเหตุ ถ้าพี่กราฟเดินออกไปจากตรงนี้ นั้นก็หมายถึงว่าเขากำลัง

 

จะเดินออกไปจากชีวิตฉัน ถ้าไม่มีเขา ฉันก็ไม่เหลือใครแล้ว ฉันให้เขาเดินออกไปตอนนี้ไม่ได้จริงๆ

 

 

หมับ~

 

“พี่กราฟอย่าโกรธแก้วเลยนะ ฮึก..ฮือออ” ฉันวิ่งเข้าไปกอดที่ด้านหลังของพี่กราฟ ซุกหน้าร้องไห้อยู่กับแผ่นหลัง

 

ของเขา

 

“แก้ว...” พี่กราฟเรียกชื่อฉันอย่างแผ่วเบา ก่อนจะจับมือฉันออกจากเอวตัวเองแล้วหันหน้ามาจ้องตาฉัน

 

“แก้วขอโทษ ฮึกๆ” ฉันร้องไห้ น้ำตาไหลพรากเต็มหน้า

 

“โอเคๆ พี่ไม่โกรธๆ อย่าร้องไห้สิ ไม่น่ารักเลย” พี่กอดขยี้หัวฉันเบาๆ

 

“พี่กราฟไม่โกรธแก้วใช่มั้ย? ฮึก...”

 

“ไม่ร้องไห้นะ เดี๋ยวหลานพี่ไม่แข็งแรง ไม่เอาๆ” พี่กราฟใช้นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาบนใบหน้าของฉัน

 

“ฮึกๆ..” ฉันยังสะอึกสะอื้น จะให้หยุดร้องเลยฉันทำไม่ได้

 

“ไปพักผ่อนเถอะไป มีอะไรโทรหาพี่เข้าใจมั้ย? พี่เป็นห่วงเรานะ” พี่กราฟพูด

 

“แก้วดูแลตัวเองได้นะ แก้วโตแล้ว >O<” โตแล้วแต่ก็ยังโดนหลอกให้เซ็นต์เอกสารบ้าบอนี่ได้

 

“ดูแลหลานพี่ด้วยนะ” พี่กราฟพูดแค่นั้นแล้วเดินออกไป

       

               เฮ้อ~ เคลียร์เสร็จไปคนหนึ่งแล้ว เหลือแค่คุณโทโมะคนเดียว ที่ดูเหมือนจะโกรธและไม่พอใจฉัน

 

มากอยู่เหมือนกัน ฉันเดินเข้าไปในห้องนอน แต่ไม่เจอเขา สงสัยเข้าห้องน้ำอยู่ ฉันเหลือบไปเห็นแอปเปิ้ลกับนมที่

 

วางอยู่ ฉันว่าฉันรีบกินมันดีกว่า เผื่อเขาออกมาจากห้องน้ำแล้วเห็นว่าฉันดื่มนมกับทานผลไม้จนหมด เขาอาจจะ

 

อารมณ์เย็นขึ้นก็ได้

 

“อึ้กๆ~” เสียงฉันกลืนน้ำลงคออย่างรีบเร่ง กลัวเขาจะออกมาเสียก่อน

 

“...” เขาเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วมองหน้าฉัน แต่กลับไม่พูดอะไร ทำไมฉันรู้สึกใจสั่นแบบนี้นะ

 

โกรธฉันจริงๆหรอเนี่ย

 

“ฉันเอาจะ..จานกับแก้วไปล้างให้นะ” ฉันพูดแล้วหยิบจากกับแก้วนมออกไปเพื่อจะล้าง

 

“คุยกับแฟนเข้าใจแล้วรึไง? บอกไปรึเปล่า ว่าเธอกับฉันได้กันแล้วนะ!” เขาพูดบางสิ่งที่หยาบคายออกมา ทำให้

 

ฉันโกรธจนเลือดขึ้นหน้า

 

“ทำไมฉันต้องบอกว่าฉันมีอะไรกับคุณแล้ว!! ฉันกับพี่กราฟเราก็มีอะไรกันแล้วเหมือนฉันกับคุณนั้นแหละ!!” ฉัน

 

พูดอย่างโมโห ที่พูดไปไม่ใช่ความจริงเลยสักอย่าง

 

“เธอว่ายังไงนะ!!” เขาเดินเข้ามาแล้วกระชากแขนฉัน จนแก้วกับจานที่อยู่ในมือตกลงบนพื้นแล้วแตกทันที

 

“ฉะ..ฉันบอกว่าฉันมีอะไรกับเขาแล้ว!! ไม่ได้ยินรึไง!!” ฉันพูดอย่างกล้าหาญ ทั้งๆที่ในใจก็กลัวเขาจนจะเป็นบ้า

 

“เธอมันก็ร่านดีๆนี่เอง!!” เขาพูดแล้วจับฉันเหวี่ยงลงบนเตียงทันที

 

“ฉันไม่ได้ร่านนะ!!” ฉันตะโกนใส่หน้าเขา

 

“อย่าทำแบบนั้นนะ!! ปล่อยยย!” แก้วร้องโวยวายแล้วดิ้นสุดฤทธิ์แต่กลับทำอะไรไม่ได้สักอย่าง

 

“อ๊ะ!! ฉันเจ็บนะ ฮึก..” โทโมะดึงผ้าขนหนูออกก่อนจะทำรอยไว้บนหน้าอกอันอวบอิ่มของเธอ สิ่งที่เขากระทำมัน

 

สร้างความเจ็บให้เธอไม่น้อยเลย

 

“ฉันเจ็บ ฮือออ.. หยุดได้แล้ว ฮึก..” แก้วร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ไม่เคยคิดว่าเขาจะทำกับเธอได้ขนาดนี้

 

“รู้ไว้ซะด้วย!! ถ้าคุยหรือกอดกับผู้ชายหน้าไหนอีก เธอจะโดนหนักกว่านี้แน่!!” เขาพูดแล้วลุกออกจากตัวของเธอ

 

ก่อนจะเดินลงไปจากเตียง แล้วเก็บเศษแก้วที่มันแตกบนพื้นออกไป

 

“คนใจร้าย! ทำไมต้องทำกับฉันขนาดนี้ด้วย!! ไอ้คนไม่มีหัวใจ ฉันเกลียดคุณที่สุดเลย!!” แก้วลุกขึ้นมานั่งบน

 

เตียงแล้วตะโกนต่อว่าเขาอย่างโมโห

 

“เกลียดหรอ? อยากจะเกลียดก็เกลียดไปเลย!! ฉันก็เกลียดเธอเหมือนกัน!” เขาเกลียดเธอ เกลียดที่เธอไปคุย

 

กับผู้ชายอื่น เกลียดที่เธอกอดกับชายแปลกหน้า เกลียดทุกอย่างที่เธอทำกับผู้ชายคนอื่น!!

       

           ฮึก..ฮืออ ฉันกอดตัวเองร้องไห้อยู่บนเตียง คุณโทโมะหายไปไหนฉันก็ไม่รู้ เสื้อมิกกี้เม้าส์ฉันอยู่ที่ไหน

 

แล้วก็ไม่รู้ ตอนนี้ฉันไม่เหลืออะไรบนร่างกายเลยนอกจากผ้าห่ม ทำไมเขาใจร้ายแบบนี้ ฉันทำอะไรผิด ทำไมต้อง

 

ทำกับฉันถึงขนาดนี้ด้วย ฉันโกธร ฉันเจ็บ ทำไมไม่นึกถึงหัวใจของฉันบ้าง แล้วที่บอกว่าเกลียดฉัน? เขาหมาย

 

ความแบบไหนกัน!

 

----------------------------------------------------------------------------------------------

อ่ะๆ กลับมาแล้วววว >O< ขอโทษทีนะ หายไปนานเกิ๊น #ก้มหัวหงึกๆ

เรางานยุ่งจริงๆนะคร้าบบ ไม่ได้โม้นะ(เหรอ)

พึ่งสอบโอเน็ตเสร็จ แล้วก็มีงานเข้ามาอีก เราเลยยุ่งมากกก ไม่ว่างเบยยย

เราจะขึ้น ม.4 แล้วด้วย ยุ่งเข้าไปใหญ่

ไหนจะอ่านหนังสือ ไหนจะอ่านนิยายแจ่มสะ..เฮ้ย!! หลุดอ่ะ! 555555

อย่าถือสา เราก็บ้าแบบนี้แหละ

เม้น+โหวตด้วยน๊า (ขอโทษถ้าสั้นไป คิดไม่ทัน อยากอัพวันนี้ ไม่อยากทรมานผู้อ่าน ^^)

เอาเฟซไปเลยยย : Eno'ToEy

20:22  TOEY
11 กุมภาพันธ์ 2555