จ้างให้มา..รักกัน(แม่ของลูก)

"แก้วๆ" ฟางยืนกดออดอยู่หน้าประตูห้องของโทโมะ

 

"แก้วใจ ฉันมาหา เปิดประตูหน่อย!" ฟางตะโกนเสียงดังขึ้นไม่นานก็มีคนมา้เปิดประตูให้

 

"เข้ามาก่อนสิ" ฉันพูดแล้วเดินนำยัยฟางเข้ามาในห้อง ยัยนี่มาเคาะประตูปลุกฉัน TOT

 

"แล้วนี่แกกินอะไรรึยังล่ะ?" ฟางถามฉัน ถ้าบอกว่ายังไม่มีอะไรตกถึงท้องฟางจะด่าฉันมั้ยยย

 

“กินแล้ว ฉันไปนอนต่อนะ” ฉันพูดแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องนอน

 

“ยัยแก้ว แกกินอะไร? เดี๋ยวสิ” ฟางเดินตามหลังแก้วเข้ามาในห้องนอน

 

“ฉันกินมะยมไปตั้ง 3 ถุง! ตอนนี้อิ่มมาก” ฉันพูดแล้วล้มตัวนอน

“กินมะยมเนี่ยนะ!! ลุกมากินข้าวเดี๋ยวนี้เลย” ฟางพูดแล้วดึงแขนฉันให้ลุกขึ้นมานั่ง

 

“ก็ได้ๆ กินก็ได้” ฉันพูดแล้วยอมลุกมานั่งแต่โดยดี

 

“ดีมาก นี่ฉันซื้อของกล่องมาจากมินิมาร์ทแล้วฉันก็เวฟเรียบร้อยแล้วพร้อมกิน” ฟางพูดแล้วหยิบข้าวกล่องผัด

 

กระเพราขึ้นมาก่อนที่ฉันจะ..

 

“อึก!” ฉันรีบยกมือปิดปากก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที

 

“เฮ้ยแก้ว! เป็นอะไรอ่ะ?” ฟางรีบวางกระเพราไว้บนโต๊ะหัวเตียง ก่อนจะรีบวิ่งตามแก้วเข้าไปในห้องน้ำ

 

--------------------------

 

“แหวะ อึก..แหวะ~” ฉันอาเจียนอยู่ตรงอ่างน้ำเจ้าประจำ วันนี้เป็นอะไรกับ     กระเพราทำไมต้องเจอตลอดทั้งวัน

 

เลย แถมยังอาเจียนอีกตั้งหาก

 

“แก้วไม่สบายหรอ?” ฟางยื่นกระดาษทิชชูให้ฉันก่อนจะถาม

 

“ไม่รู้เหมือนกัน” ฉันตอบ

 

“กินข้าวหน่อยมั้ย? จะได้กินยา” ฟางเดินเข้ามาถามฉัน

 

“ไม่เอา ฉันได้กลิ่นอาหารแล้วจะอาเจียน” ฉันบอกกับฟางไปตามตรง

 

“ไปหาหมอเถอะ เดี๋ยวฉันพาไปก็ได้” ฟางพูดแล้วจับมือฉัน

 

“ไม่เอาอ่ะแก ฉันกลัวโรงพยาบาล” ฉันตอบ ก่อนจะล้มตัวนอนบนเตียง

 

“แกไม่กินอะไรแบบนี้ คุณโทโมะเอาฉันตายแน่” ฟางพูดแล้วทำหน้าเบ้

 

“เขาจะเอาแกตายทำไมล่ะ? ฉันต่างหากที่จะโดนเขาฆ่าตาย” ถ้าคุณโทโมะรู้ว่าฉันยังไม่ได้กินอะไรนอกจากมะยม

 

สามถุงนั้น ฉันต้องโดนเขาว่าชุดใหญ่แน่

 

“แล้วนี่คุณโทโมะรู้รึเปล่าว่าแกไม่สบาย?” ฟางถาม

 

“ไม่หรอก เขาสนใจฉันที่ไหนล่ะ ห่วงงานจะตาย” ฉันตอบไป แต่ทำไมคำตอบฉันถึงเป็นแบบนี้ล่ะ? คำตอบของฉัน

 

มันสื่อความหมายเหมือนว่าฉันกำลังงอนคุณโทโมะ

 

“แกจะกินไรป่ะ? เดี๋ยวฉันลงไปซื้อให้” ฟางถาม

 

“ไม่ๆ แกจะไปไหนก็ไปเถอะ” ฉันตอบพร้อมกับหลับตาลง ง่วงนอนจะตาย

 

“ยัยบ้าเอ๊ย!” ฟางว่าฉันตามหลังก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ในห้องนอน

 

 

เวลา 21 : 30

 

             ผมรีบเดินเข้ามาในห้องทันที นี่มันก็ดึกมากแล้วไม่รู้สาวๆทั้งสองคนจะเป็นไงบ้าง พึ่งจะประชุมกันเสร็จ

 

ตอน 3 ทุ่ม อีกครึ่งชั่วโมงก็เดินทางกลับมานี่แหละ

 

“แก้ว ฟาง” ผมเดินเข้ามาในห้องก็ตะโกนเรียกชื่อสองคนนั้น ห้องปิดไฟมืดหมดท่าทางจะหลับกันหมดแล้ว ผม

 

เดินไปเปิดไฟก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอน

 

------------------

 

              ภาพที่ผมเห็นคือฟางที่กำลังหลับคอตกอยู่บนเก้าอี้ ส่วนแก้วก็หลับอยู่บนเตียง ผ้าก็ไม่ห่ม แถมยังนอน

 

ขดเป็นลูกแมวนอนหนาวสั่น ผมเลยต้องหยิบผ้าห่มมาห่มให้ก่อนจะมองใบหน้าหวานที่หลับตาพริ้มอย่างมีความสุข

 

ผมค่อยๆโน้มหน้าเพื่อจะสัมผัสกับริมฝีปากของแก้ว หน้าผมค่อยๆใกล้หน้าแก้วมากขึ้น มากขึ้น..

 

“อะแฮ่ม ฉันอยู่ด้วยนะ” ฟางที่ตื่นตอนไหนก็ไม่รู้ส่งเสียงดังขึ้นจนผมต้องรีบผละออกจากแก้ว

 

“ตะ..ตื่นแล้วหรอ?” ผมหันไปถามแล้วยิ้มใส่ฟางแก้เขิน -///-

 

“เมื่อกี้จะทำอะไรยัยแก้ว?” ฟางถามแล้วมองผมตาแข็ง

 

“แก้วกินข้าวรึยัง?” ผมเปลี่ยนเรื่องเพราะตอบคำถามของฟางไม่ถูก

 

“ยังเลย แก้วอาเจียนใหญ่ ฉันจะพาไปหาหมอก็ไม่ยอม แก้วบอกว่ากลัวโรงพยาบาล” ฟางพูด ทำให้ผมอารมณ์

 

ขึ้นทันที

 

“เอาข้าวมาให้ฉันหน่อย” ผมพูดกับฟางก่อนจะเดินตรงไปที่เตียง ส่วนฟางก็เดินไปหยิบข้าวกระเพราที่ตัวเองซื้อมา

 

เอามาให้โทโมะ

 

“นี่ตื่นมากินข้าว” เสียงที่คุ้นเคยดังเข้ามาก่อนจะตามมาด้วยแรงดึงที่แขนทำให้ฉันต้องลืมตาขึ้น

 

“ไม่กิน ปล่อยนะ!” ฉันปัดมือโทโมะออก

 

“กินข้าวก่อนสิ ไม่กินอะไรทั้งวัน อย่าให้ฉันอารมณ์เสียนะ!!” โทโมะตวาดส่ฉัน จนฉันตกใจ เขาเลยใช้โอกาสนี่

 

ยัดข้าวที่อยู่ในช้อนใส่ปากฉันทันที

 

“อึก..แหวะ” ฉันอ้วกใส่เสื้อของโทโมะ พร้อมกับคายข้าวที่ยังไม่ทันเคี้ยวใส่เสื้อเขา อาการที่ลมตีขึ้นมันเกิดขึ้นกับ

 

ฉันอีกแล้ว ฉันอาเจียนอีกแล้ว ToT

 

“ยัยบ้า! มาอ้วกใส่ฉันทำไมว่ะ!” เขาพูดแล้วปัดตัวฉันออก จนฉันล้มลงไปนอนบนเตียง ก่อนที่เขาจะเดินเข้า

 

ห้องน้ำไป

 

“แก้วเป็นอะไรรึเปล่า?” ฟางรีบเดินเข้ามาก่อนจะดึงฉันเข้าไปกอด

 

“ฮึก..ฮือ” ฉันร้องไห้ออกมา ท่าทางรังเกียจของเขาที่ฉันอ้วกใส่มันยังติดตา ไหนจะเสียงตวาดที่ยังก้องอยู่ในหูมัน

 

ทำให้ฉันกลัว

 

“ฉันฝากดูยัยนั้นด้วยนะ เดี๋ยวจะมาอ้วกใส่ฉันอีก” โทโมะพูดโดยไม่มองฉันแม้แต่นิดเดียว แค่ฉันอ้วกใส่ เขา

 

รังเกียจฉันขนาดนั้นเลยรึไง ฮึก...

 

“ฮึก..” ฉันสะอื้นออกมาหลังจากที่ได้ยินคำที่เขาพูด

 

“ไม่ร้องนะแก้ว คุณโทโมะเขากำลังโมโหนะ” ฟางพยายามพูดปลอบฉัน

 

“เขารังเกียจฉันต่างหาก ฮืออออ” ฉันร้องไห้อย่างหนักพร้อมซบอกของฟาง

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

อัพแล้ว โย้เย้! ตอนสุดท้ายของสัปดาห์นี้ วันพุธถึงวันศุกร์เราสอบแหละ หนังสือยังไม่ได้อ่านเลยเธอ TOT ฝากเม้น+โหวตหน่อยค่า ตอนนี้โทโมะใจร้ายเนอะ 5555555

21:10    TOEY

10 ธันวาคม 2555