stop me หยุดฉันให้เลิกรักนาย

20.19 น.

"นี่ฉันเผลอหลับไปตอนไหนเนี๊ย" ว่าแล้วก็เอามือขยี้ตา ฉันเดินไปหยิบชุดที่เตรียมไว้ตั้งแต่ช่วงเช้าสำหรับปาร์ตี้คืนนี้แล้วเข้าห้องน้ำไป 

สิบนาทีผ่านไป 

ตอนนี้ฉันอยู่ในชุดราตรีไหล่เดียวอัดพลีทตรงไหล่เฉียง สีแดง ทรงปล่อยสั้นพอสมควร อันที่จริงมันสูงเหนือเข่าฉันเลยแหล่ะ ฉันแต่งหน้าโทนสีอ่อน ลิปสติกสีชมพูมันวาว ผมยาวถูกรวบขึ้นให้สูงรองเท้าสีดำ ไม่ต้องพูดถึง -_- ฉันใส่สูงอยู่แล้ว 

พอฉันเดินลงมาถึงบันไดขั้นสุดท้าย ก็ต้องตกใจที่ทั้งสามคนนั้นตกแต่งบ้านด้วยไฟหลากหลายสีสนามหญ้าหน้าบ้านโครมไฟมากมาย ส่วนที่จะจัดปาร์ตี้คือสระไว้น้ำ ตอนนี้มันถูกจัดด้วยโครมไฟต่างๆเช่นกันกับสนามหญ้า เพียงแต่มีโต๊ะเก้าอี้เล็กน้อย มีเตาสำหรับย่าบาบีคิว มีลำโพงติดอยู่ตามต้นไม้ และที่สำคัญ 

"สวยมากเฟย์แก้ว" ฉันหันไปชมทั้งสองคน เฟย์อยู่ในชุดเดรสสีชมพู สายคล้องคอสบายๆน่ารัก เหมือนชุดย่นข้างนอก ดูแล้ว เซ็กซี่ไม่เบา -O- ส่วนแก้วอยู่ในชุดเดรสเหมือนกันแต่เป็นสีครีมเบจ แขนยาวผ้าชีฟอง คอมุกเป็นผ้ายืดด้วยสิเข้ากับหุ่นแก้วเด๊ะๆ แต่น่าเสียดายมันสั้นแค่เข่าพอดี อุส่าแอบคิดว่าจะได้เห็นแก้วสั้นๆบ้าง

"แหม๋มม ฟางอ่ะสวยกว่า" แก้วโอบไหล่ฉัน

"ช่ายย เซ็กซี่ด้วยกบเฟย์เลยอ่า ชุดพี่ฟางเป็นสีแดง ไม่ยอมๆ" เฟย์ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

"เสื้อผ้าหน้าผมเป๊ะเวอร์ๆ ฮ่าๆ" แก้วหัวเราะที่ฉันหยิกแขน มันน่าหัวเราะตรงไหนเนี๊ย 

"อุ้ย! แขกเริ่มมากันแล้วเฟย์ออกไปตอนรับก่อนน่ะ อ่อ ฝากแก้วไม่ก็พี่ฟางไปบอกป้านวลกับเด็กเสริฟที่เฟย์จ้างมายกอาหารเครื่องดื่มมาเลย" เฟย์พูดแค่นั้นก็วิ่งไปทันที 

"ส้นสูงน่าจะพลิกเนอะฟาง" 

"นั้นสิไม่คิดเลยหรือไงก็ไม่รู้ วิ่งไปได้" ฉันหันหน้าขึ้นไปคุยกับแก้ว (ขนาดใส่สูงแล้วน่ะเนี๊ยT^T)

"ฮ่าๆ แก้วไปบอกป้านวลเอง ฟางอยู่นี้แหล่ะ"

"เอ้า! เดี๋ยวก่อนสิ แก้วๆ" แก้วไม่หันมามองฉันเลย ฉันรู้ว่าแก้วแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินเพื่อกวนประสาทฉัน 

"แล้วฉันจะคุยกับใครเนี๊ย (- -  )(  - -)" มองซ้ายมองขวา ไม่เห็นมีคนที่ฉันรู้จักเลยสักคนส่วนใหญ่จะเป็นเพื่อนยัยเฟย์ ฉันเลือกที่จะเดินเลี่ยงจากงานออกมา อยู่อีกฝั่งของบ้านที่เป็นสวนผักสวนดอกไม้ มีใครคนหนึ่งยืนพิงต้นไม้อยู่ ฉันควรจะเข้าไปดูดีมั๊ยจะได้เห็นหน้าก็ตรงนี่มันมืดนี่ 

"ใครนะ ?"ฉันถาม "...." ไร้เสียงตอบรับจากบุคลที่ท่านเรียกค่ะ -/-

"ฉันถามว่าใคร" ฉันเดินใกล้เข้าไปอีก "อ้าว หายไปไหนแล้ว" พอฉันไปถึงต้นไม้ก็ไม่เจอใคร แง้ อย่าบอกว่า ผะ ผีน่ะ >[]<

"อย่าเพิ่งมาหลอกมาหลอนกันเลยน่ะค่ะ T^T" ฉันยกมือขึ้นไหว้ หลับตาปี๋ บ้านฉันไม่มีประวัติมาก่อนน่ะทำไมจู่ๆมีผี หรืออาจจะมีนานแล้วแต่ฉันไม่เคยเห็น เอ๊ะ ไม่สิถึงฉันไม่เห็นคนอื่นก็ต้องเห็น ระหว่างที่ฉันยืนเถียงกับตัวเองอยู่ ก็เหมือนมีใครสักคนอยู่ข้างหลัง เสียวอ่าาา ถ้าเป็นผีฉันจะทำยังไง ขนลุกไปหมดแล้ว

หมับ

"กรี๊ดดดดดดดด OxO" มือปริศนาปิดปากฉันไว้ "อย่าร้อง ฉันเอง ป๊อปปี้" แล้วค่อยๆปล่อยออก

"นาย" ฉันหันหน้าหาป๊อปปี้ "ยังไม่ไปผุดไปเกิดอีกหรอ" ถึงแม้ตรงนี้จะค่อนข้างมืดแต่ฉันก็เห็นใบหน้าเขาแวบๆจากไฟผนังบ้าน กลิ่นน้ำหอมอ่อนที่ฉันคุ้.. ที่เขาใส่ประจำแตะจมูกฉัน

"เธออยากให้ฉันไปเกิดขนาดนั้น" เขาถามหนักแน่น

"ใช่" ฉันตอบโดยไม่ต้องคิดเลย

"แต่เสียใจด้วยฉันตายยาก อีกอย่างฉันเป็น แฟน น้อง เธอ อยู่จะรีบไปเกิดทำไม" หน้าฉันชาเหมือนโดนตบ จะเน้นคำว่าแฟนน้องเธอทำแป๊ะอะไรว่ะ 

"เงียบทำไม รหึงฉันหรอ" 

"O.O ฉันจะหึงนายทำไม" มันไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่ฉันจะหึงหวงเขา ใ่ช่ฉัน ต้องไม่รู้สึกเสียใจทุกครั้งที่เขาพูดถึงเฟย์มันถึงจะถูก

"ไม่รู้สิ ก็เธอเป็นเมี..."

"เงียบไปเลยน่ะ ฉันรู้นายจะพูดอะไร" ฉันชี้หน้าเขาในความมืด ตานี่มันเลวที่สุด ฉันขยะแขยงทุกครั้งที่เขาพูดเรื่องนั้น ยิ่งคำว่า สามีภรรยา ยิ่งแล้วไปใหญ่ (แต่ฉันเห็นป๊อปปี้เขาพูดว่า ผัวเมียไม่ใช่เรอะ-ismenook)

"ยอมรับความจริงไม่ได้หรอจ้ะเมียจ๋า" กรี๊ดดดดดดดด เขาพูดมันออกมาแล้ว ฉันรับไม่ได้!

"อย่าพูดอีกน่ะ!" ฉันยังคงชี้หน้าเขา "ทำไมล่ะจ้ะเมียจ๋า" มันหูหนวกเลยไงว่ะ (ปล.แอบเปลี่ยนสรรพนามกระทันหัน)

จุ๊บ

"ไอ้บ้า!"

"โอ๊ย!" ฉันกระทืบเท้าป๊อปปี้ที่หนึ่ง แล้ววิ่งออกไป แต่ก็ได้ยินเสียงเขาหัวเราะตามมา

"ยี๋~" ฉันเอามือขัดแก้มตัวเองออกแรงๆทันทีที่มาถึงสนามหญ้าหน้าบ้าน

หมับ

"ไอ้บ้า ไปไกลๆเลยน่ะก่อนที่ฉันจะ...โทโมะ" พอหันไปเจอหน้าคนที่จับไหล่แล้วแทบจะมุดแผ่นดินหนี T^T ฉันทำตัวไม่งามไม่สมกับกุลสตรีไทยต่อหน้าเขาาาาา 

"ที่จะอะไรฟาง" โทโมะถามพร้อมมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า "ว้าววว วันนี้เธอสวยจังแหะ ^^" 

">/////<" เขินสิค่ะงานนี้ โืทโมะชมฉันด้วย 

"ขอบคุณ นายก็หล่อน่ะวันนี้" แอบเปลี่ยนเรื่อง โทโมะใส่กางเกงสีดำเข้ม เสื้อแขนยาวสีขาว มันบางด้วย *0* อั้ยย้ะ ไม่ติดกระดุมสองเม็ด

"เซ็กซี่" 

"อะไรน่ะ!"

"ป่าวๆ ฉันบอกว่าผู้หญิงคนนั้นเซ็กซี่" ฉันรีบแก้ตัว ชี้ไปที่ผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่คุยกัน เมื่อกี๊แกพูดอะไรออกไปฟาง

"อ่อออ ว่าแต่เธอมาไงเนี๊ย" ฉันสิต้องถามว่านายมาไง

"บ้านฉันเอง น้องฉันเป็นจัดงาน" สีหน้าโทโมะดูแปลกใจ

"ฟาง" เสียงคุ้นหูแทรกขึ้น ฉันกับโทโมะหันไปมองต้นเสียง 

"อ้าวแก้ว มีไร" ฉันถามแก้วที่ยืนทำหน้าอึ้ง 

เรื่องจะเป็นยังไงต่อไปน๊าาา ><

ฝากเม้น+โหวตด้วยน่ะค่ะ