stop me หยุดฉันให้เลิกรักนาย

 
สองอาทิตย์ผ่านไป ~
 
"แก้วเสร็จหรือยัง" ผมเดินไปมาบนห้องนอนของแก้ว อ่อ ตอนนี้ผมไม่ต้องยืนรอหน้าบ้านเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ^^ ครอบครัวของแก้วทุกคนชอบผมไว้วางใจผม เลยให้ผมเข้าบ้านได้ 
"เดี๋ยวๆ แปป" แก้วตอบกลับมาจากห้องน้ำ
"ไปงานแต่งเพื่อนนะไม่ได้ไปแต่งเอง" ผมประชด
"เออๆ เสร็จแล้ว" ผมหันหน้ามามองคนที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ
"แฟนใครเนี๊ย *0*" ผมเดินเข้าไปโอบแก้ว วันนี้เธอใส่ชุดเดรสสีขาวอมชมพู ด้วยความที่เป็นสายเดี่ยวและกระโปรงสั้นเหนือเข่า ทำให้มองผิวขาวราวหิมะได้แบบสบายๆ
"มองมากไปละ ฮ่าๆ โมะอ่ะ >//<" แก้วพยามผลักผมออก ผมโอบเธอแน่นขึ้นแล้วก้มลงหอมแก้มเนียน
"โอ๊ย!" ผมปล่อยแก้วออกอย่างเร็ว หลังจากเท้านุ่มๆกระทืบลงบนเท้าผม T^T แก้วใจร้าย
"ขอโทษโมะ ลืมตัวไปนิด ^^" ก่อนหน้านี่ผมให้แก้วสัญญาว่า ต้องยอมให้ผมหอมแก้ม จับมือ ลูบแขนลูบขา และที่สำคัญจูบได้ โดยที่แก้วต้องไม่ขัดขืน แต่แค่หอมก็โดนขนาดนี้ถ้าจูบนี่ เอิ่ม -_- ผมไม่รู้ว่าน้องชายผมจะรอดไหม
"แก้วอ่าาา T^T" ผมแกล้งทำหน้าเจ็บปวดอย่างสุดชีวิต 
"น่ารักตายอ่ะโมะ -.- ป่ะๆไปกันเหอะ สายแล้ว" แก้วเดินออกจากห้องไม่หันมามองผม
"แก้ววว! มาง้อก่อนดิ"
"จะลงมาไม่ลงมา หนึ่ง สอง สา..." แก้วตะโกนขึ้นมา
"ลงแล้วคับๆๆ" 
 
 
ผมกับแก้วเดินควงแขนกันเข้ามาห้องที่ใช้จัดงานในโรงแรม(สุดหรู) แขกในงานค่อนข้างเยอะ -_- ผมจะหาพวกเขื่อนกับคนอื่้นๆเจอยังไงเนี๊ย 
"งานสวยดีอ่ะโมะ" ผมแอบยิ้มที่เห็นท่าทางตื่นงานเลี้ยงของแก้ว
"อยากมีบ้างไหมละ"
"โอ๊ย! ไม่ละ ยังไม่พร้อม" ผมทำหน้างอนให้แก้ว แต่แก้วไม่สนใจผมอีกแล้ว T^T
"โมะนั่นโบว์หรือป่าวนะ" 
"ไหนๆ" ผมชะเง้อมองตามมือแก้ว
"ใช่จริงๆด้วยแหะ" เราสองคนเดินผ่านกลุ่มผู้หญิงที่คาดว่าน่าจะเป็นเพื่อนฝ่ายเจ้าสาว เข้าไปหาโบว์ที่ใส่เดรสรัดรูปเผยให้เห็นหุ่นเพียวๆ น่ากินแห๊ะ เพื่อนเรา -*-
ผมทำตัวให้กลมกลืนกับอากาศปล่อยให้แก้วคุยกับโบว์ -/\- สักพักธามไทเอพริืลบูม แจมมีล่า แล้วก็เขื่อนเฟย์ก็เดินมาสมทบ 
"เมื่อไหร่งานจะเริ่มเนี๊ย" บูมหันไปถามเอพริลอย่างหงุดหงิด
"อีกไม่กี่นาทีเอง" ผมมานี่ผมยังไม่เห็นหน้าไอ้ป๊อปปี้ว่าที่เจ้าบ่าวเลย -*- ยัยมดตะนอยก็ไม่เห็น ขอให้ป๊อปหนีงานแต่...
ไม่ใช่แล้วละ มันเดินควงคู่มดขึ้นไปบนเวทีละ ฮึ่ย!
"ดูหน้าสาวดิยื้มนานเชียว ต่างจากหน้าเจ้าบ่าวสิ้นเชิง" กดไลค์ยัยเด็กบูมวันนี้
"ฝืนใจแต่งหนิ" ธามไท
"เต็มใจต่างหาก พี่ชายนายทิ้งพี่สาวฉันนะ" เฟย์ขัด
"อ้าว งั้นฟางก็ท้องกับป๊อปปี้ดิ" มีล่า 
"เงียบน่า!" แฟนผมดุคร้าบบบ -*- ทุกคนเงียบแล้วหันไปสนใจพิธีการต่างๆที่เริ่มขึ้นทันที
 
ถ้าผู้หญิงที่ใส่ชุดราตรีสีขาวสะอาดคนนั้นเป็นฟางก็คงดี
ถ้าผู้หญิงที่ยืนถือช่อดอกไม้้ข้างๆป๊อปปี้เป็นฟางตอนนี้บนเวทีคงมีรอยยิ้มไม่หุบของเจ้าบ่าว 

"ฮึ่ย!" ผมหันมามองเจ้าของเสียง ตอนนี้เฟย์หันหน้าไปซบไหล่เขื่อน ธามไทเอามือขึ้นปิดตาบูมกับเอพริลอย่างละข้าง ป๊อปปี้กับลังจูบกับมดบนเวที
"แก้ว 18+" ผมแซว แก้วที่มองไม่วางตา
"จะสามสิบแล้ว" เธอหันมามองผมค้อนๆ
"เฟย์..." เสียงเขื่อนที่เรียกเฟย์เบาๆทำให้เราทุกคนหันไปสนใจทั้งคู่แทนคู่ที่อยู่บนเวที 
"ฮือๆ" เฟย์ร้องไห้ ทั้งๆที่ยังซบไหล่เขื่อนอยู่ ยิ่งบนเวทีคึกคักเท่าไหร่เฟย์ยิ่งปล่อยโฮหนักขึ้น เขื่อนลูบหลังเฟย์เบาๆเหมือนปลอบ 
"ไม่เอาน่าเฟย์" แจมเดินเข้าไปจับหลังเฟย์
"เฟย์ทำใจไม่ได้ ฮือๆ" เราทุกคนหันมามองหน้ากัน งงๆ 
"ทำไมคนนั้นไม่ใช่พี่ฟางละ ทำไมไม่ใช่พี่สาวเ้ฟย์ ฮือๆ ทำไมพี่ป๊อปทำแบบนี้ แผนทุกอย่างที่วางมาเพื่ออะไร ให้เฟย์ช่วยเพื่ออะไร ฮือๆ" นั่นสิ ถ้าพี่รู้ว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้ พี่จะไม่ท้อ พี่จะยอมให้ฟางเป็นฝ่ายเสียเปรียบหรอก
"ฉันจะพาเฟย์กลับบ้านนะ" เขื่อนหันมาบอกผม ตอนนี้แจมกับมีล่าน้ำตาคลอ แก้วด้วยอีกคนที่ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตา ร้องไห้ในงานแต่ง -_-+ ก็นะเจ้าสาวไม่ใช่เพื่อนตัวเองหนิ
"เฮ้ย!" ผม ธามไท ร้องขึ้นพร้อมกัน ที่จู่ๆเฟย์ก็ผลักเขื่อนออกแล้วเดินเร็วจี๋มุ่งหน้าไปทางเวที 
"บรรลัยชัวร์ -*-" แก้วพูด เราทุกคนรู้เลยว่าอะไรจะเกิดขึ้น
"กรี๊ดดด!!" เสียงมดร้อง ที่โดนเฟย์กระชากช่อดอกไม้ทิ้ง ป๊อปปี้รีบมาแทรกกลางระหว่างเฟย์กับมดทันที 
"จะยืนดูแบบนี้หรอคะ" เอพริลถาม เราทุกคนพยักหน้ายิ้มๆ
"วันนี้ผมไม่ใช่น้องเฮียป๊อป" ธามไทพูดขำๆ 
เฟย์พยามผลักป๊อปปี้ออก แล้วเข้าไปกระชากผมมด 
"ขอตบทีเหอะ" แขกคนอื่นๆ เริ่มถอยห่างออกมา่จากเวที มีเสียงซุบซิบ ประมาณว่าเฟย์เป็นใคร ขึ้นมากมาย
เพรี๊ยะ!
"โอ๊ย! ยัยเด็กบ้า" มดยังไม่ทันจะตบเฟย์ ป๊อปปี้ก็ดึงมดไปหลบข้างหลัง
"หยุดบ้าสักทีเฟย์!!" ป๊อปปี้ตะโกนขึ้น 
"พี่ตะโกนใส่เฟย์หรอ!!" เฟย์ตะคอก
"ใช่ เรากลับไปเลยนะ"
"เสียแรงที่เฟย์ช่วยพี่มาตลอด! พี่เอาพี่สาวเฟย์ไปไว้ไหน!!" ป๊อปปี้เงียบ
"พี่มันเป็นผู้ชายเฮงซวยพี่ป๊อป!!" เพรี๊ยะ! ป๊อปปี้เพียงแค่ยกมือขึ้นมาจับแก้มเบาๆที่โดนตบ ผมดึงแขนแก้วไว้ แล้วส่ายหน้าห้าม แก้วทำหน้าหงุดหงิดใส่ผม แต่ก็ยอมอยู่เฉยๆ
"ฮือๆ พี่ทำได้ไง พี่ทิ้งพี่ฟาง พี่ทิ้งลูกพี่ มาแต่งงานกับยัยนี่" เฟย์ชี้หน้ามด ป๊อปปี้รีบคว้าร่างเฟย์ที่ทรุดลงไว้
"ปล่อย!" เฟย์ผลักป๊อปปี้ออก
"เฟย์ พี่รู้ว่าพี่ทำอะไรอยู่" ตอนนี้ไม่ใช่แค่แก้วที่อยากจะไปตบป๊อปปี้ ผมเองก็อยากจะไปเตะมัน -*-
"ฮือๆ พี่ไม่ต้องมาพูด" 
"ป๊อป ทำไมป๊อปไม่บอกมดละว่าฟางท้อง" มดเดินเข้าไปจับแขนป๊อปปี้ ป๊อปปี้ได้แต่ยืนนิ่ง 
"บอกแล้วไง บอกแล้วช่วยอะไรได้!!" เฟย์ตะคอกใส่มด
"ฉันจะได้ไม่ต้องให้ป๊อ..."
"กลับบ้านไปเฟย์!" ป๊อปปี้ก้มหน้าลง ชี้นิ้วไปทางประตู 
"เหอะๆ เฟย์ไปแน่" เฟย์หัวเราะทั้งน้ำตาเหมือนคนบ้า -*- บ้าจริงๆผมว่า แล้วเดินลงมาจากเวที
"มองอะไร!!" แขกคนอื่นๆตกใจหันหน้าหนีทันที เฟย์เดินกลับมาหาพวกเรายังไม่ทันถึง ก็หยุดตรงหน้าเค้ก
"เฟย์จะทำอะไร" โบว์เหมือนจะถามตัวเอง
"ว๊ายยย!!" เสียงแขกคนอื่นๆร้องตกใจ ที่เฟย์ถอดรองเท้าแล้วปาใส่เค้กปอนโต ก่อนจะผลักโต๊ะที่ตั้งเค้กล้ม
"กลับ!!" เฟย์เดินมาสั่งพวกเราทั้งๆที่เท้าเปล่า
"กลับดิเขื่อน จะมองอีกนานม่ะ" เฟย์เท้าสะเอวขึ้นมองเขื่อนอย่างหาเรื่อง เขื่อนเลยละสายตาจากเค้กแล้วเดินตามเฟย์ออกไป ผมว่ากลับไปมันคงต้องคิดหนักแน่ๆ เรื่องแฟนมัน 
"ป่ะแก้ว" ผมโอบไหล่แก้ว แล้วหันไปหาธามไท เอพริบ บูม โบว์ เหมือนจะถาม
"ผมบอกแล้ววันนี้ผมไม่มีพี่ชาย" ธามไทดึงแขนเอพริลกับบูมเดินนำหน้าผมกับแก้วไป
"ไปดิ ยืนรออะไร" โบว์พูดแล้วเดินตามธามไทไป
 
 
"จะบอกฟางไหม" แก้วถามขณะที่เราเดินมาที่รถ
"ไม่หรอก เดี๋ยวมีผลกระทบต่อหลาน" แก้วพยักหน้าเข้าใจ เราทุกคนไม่มีใครกล้าพูดกับเฟย์แม้กระทั่งเขื่อนเอง ก็เล่นนั่งหน้าบึ้งขนาดนั้น ใครจะกล้าคุยด้วยว่ะคับ
 
 
ตอนนี้พี่ฟางหาย (?) ไม่เป็นไรเนอะๆ ^^ เดี๋ยวก็มีพี่ฟาง 
ไรเตอร์มาอัฟแล้ว พร้อมเตรียมหนีอีกครั้ง -*- รักลีดเดอร์ทุกคน 
เพราะฉะนั้น โปรดเม้ลแล้วไม่้พาดพิงไรเตอร์ ฮ่าๆๆ (เอาตัวรอด)