stop me หยุดฉันให้เลิกรักนาย

8.8

เขียนโดย Ismenook

วันที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 01.42 น.

  55 ตอน
  860 วิจารณ์
  96.99K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2556 17.08 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

24)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"นี่!" 

"เฮ้ย!" ฉันสะดุ้งโหยงและเงยหน้าขึ้นมองต้นเสียง ซึ่งก็ึคือป๊อปปี้ที่ยื่นหน้ามาใกล้ฉัน -///-

"ตกใจหมดเลย" 

"ก็เห็นเธอเอาแต่นั่งก้มหน้าก้มตา" ป๊อปปี้เอียงคอมองดูฉันเหมือนจะจับผิด "เป็นไรหรือป่าว"

"ป่าว" ฉันโกหก "ไม่เชื่อ บอกมาน่ะ" 

"เมื่อไหร่สปาเกตตีจะมาเนี๊ย" ฉันแกล้งทำเป็นเปลี่ยนเรื่อง "ฟาง!" ง่าาา ป๊อปปี้พูดเสียงเข้่ม มองฉันด้วยสายตาดุ

"อื้มๆ ฉันคิดถึงแก้วกับเฟย์" ฉันบอกเสียงอ๋อย "โทรเรียกมาก็ได้น่ะ" O.o ฉันมองป๊อปปี้ตาโตนี่ได้ยินไม่ผิดใช่ไหม

"อ่ะ" ฉันรับโทรศัพท์ป๊อปปี้มา กดมือโทรหายัยเฟย์ 'หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้' ฉันเปลี่ยนมาโทรหาแก้ว

ผิดตรงที่เผลอใจไปรักเธอ ผิดแค่คนที่รักเธอเขารัก... (เสียงเพลงรอสายแก้ว)

[ฮัลโหล!] คนกำลังฟังเพลงเพลินๆเลย

"แก้วนี่ฟางน่ะ" 

[อ้าวฟาง ว่าไง เออ ตอนนี้อยู่ไหน] 

"สบายดี แก้วว่างหรือป่าวมาหาหน่อยสิ" 

[ว่าง พอดีแก้วยังไม่ขึ้นห้องอยู่ไหนล่ะเดี๋ยวไปหา] เซียนจริงๆเรื่องไม่เรียนหนังสือ -.-

"อยู่ที่ครัวจิระคุณแถวๆรัชดาน่ะ" บอกแค่นี้น่าจะหาเจอน่ะ 

[โหหหห! แก้วจะไปยังไงทีนี้ ไกลน่ะฟาง] รัชดาห่างจากโรงเรียนพวกฉันจริงๆแหล่ะ เป็นฉัน ฉันก็ไม่มา นอกซะจาก..

"ป๊อปปี้จะจ่ายค่าแท็กซี่ให้ ^_^" ฉันยิ้มให้ป๊อปปี้ที่มองฉัน งงๆ เหมือนจะบอกว่า ตูพูดตอนไหนว่ะ

"ก็ได้ๆ แต่ขอไปหาเฟย์ก่อนน่ะ" 

"อืมๆ จ้ะ" ฉันวางสายจากแก้วเวลาเดียวกันกับที่พนักงานยกสปาเกตตีมาเสิร์ฟพอดี "ทำอะไรน่ะ" ฉันถามป๊อปปี้ พร้อมมองดูเขาเทสปาเกตฉันลงบนจานตัวเอง 

"กินด้วยกันไง ^0^" 

"กินคนเดียวไปเหอะ ฉันจะรอกินพร้อมแก้วเฟย์ =.=" 

"กินคนเดียวมันกินไม่หมดอ่ะสิ กินเหอะน่าฟางเดี๋ยวสองคนนั้นมาเธอจะกินอีกก็ได้ เฮ้!" 

"ไม่ให้!" ฉันดึงจานออกให้ห่างจากป๊อปปี้ที่พยามจะดึงกลับ ฉันพันเส้นสปาเกตีใส่ส้อมแล้วเอาเข้าปาก เอิ่ม อร่อยเหาะจริงๆ มิน่าเขาถึงยกให้เป็นเมนูโปรด ป๊อปปี้มองฉันด้วยสายตาหมาหงอย น่าเห็นใจจริงๆ -_-;; โฮะๆ

"กินด้วยสิ T^T"

"ทำหน้าออเซาะจัง"

"แหม๋มฟางปากท้องน่ะเรื่องสำคัญน่ะ" ถ้าฉันเป็นเขาฉันจะสั่้งใหม่ ก็นี่มันร้านตัวเองหนิ "งี่เง่าจริงๆ" ฉันบ่นแล้วกินต่อ ป๊อปปี้ไม่เถียงแต่ยิ่งมองฉันกินเข้าไปใหญ่

"กินสิ! มองอยู่ได้น่ารำคาญ :p" ป๊อปปี้ทำสายตาวิ้งวับเหมือนเห็นฉันเป็นนางฟ้าผู้ใจดีมาโปรด (หลงตัวเอง)

"คิดอยู่แล้วว่าเธอต้องให้ฉันกิน >_<" เขาพูดแล้วจิ้มส้อมลงในจานก่อนจะม้วนเส้นสปาเกตตี หน็อยแน่ื ไม่เกรงใจกันเลย -_-^ ได้ทีเอาใหญ่ ฉันปักส้อมลงไปในจานแล้วม้วนเส้นบ้าง ปกติฉันไม่กินอาหารร่วมจานกับใครโดยที่ไม่มีช้อนกลางเด็ดขาด นอกจากคนในครอบครัว บอกตรงๆ กลัวเชื่อโรค แต่ทำไมฉันถึงยอมกินร่วมจานกับเขาก็ไม่รู้ *0*

"นี่ เคยเห็นในละครป่ะ" 

"บ้านฉันไม่ได้จนถึงขั้นไม่มีทีวีดู" 

"งั้นก็เคยเห็นฉากที่พระเอกกับนางเอกเป็นแฟนกันไปกินสปาเกตตีแล้่วดันกินเส้นเดียวกันจนจูบกันสิ

"-__-" ฉันชะงักไปทันทีและมองหน้าเขาที่กำลังสนใจเส้นสปาเกตตีมากกว่าฉัน

"โรแมนติกดีว่าไหม" ฉันไม่ตอบแต่กับม้วนเส้นสปาเกตตีเรื่อยๆ ป๊อปปี้เองก็หมุนมือแข่งกับฉัน เขาจะแย่งฉันกินหรือไง = =^

"ไร้สา่ระ ฉันอยู่กับความจริงมากกว่าจะไปเพ้อฝันจินตนาการตามละคร ไอ้ที่กินๆแล้วเจอเส้นสปาเกตตีเดียวกันมีแต่ในนิยายน้ำเน่าเท่านั้นแหล่ะ...หือ! O_O" 

ปากฉันกำลังพูดๆหยุดชะงักไปทันทีหลังจากดึงส้อมขึ้นมาจากจาน

"มีแต่ในนิยายยย~ ฮ่ะๆ" ป๊อปปี้หัวเราะฝืนๆ ส่วนฉันได้แต่มองตาแป๋ว ส้อมของเขาที่พันสปาเกตตีอยู่ กับส้อมของฉันที่พันเส้นสปาเกตตีเหมือนกัน ฉันจะไม่ช็อกถ้าส้อมทั้งสองคันไม่มีเส้นสปาเกตตีเชื่อมอยู่

"บังเอิญไปแล้ว -_-!" ฉันกระชากส้อมให้ออกจากเส้นสปาเกตตีจนขาด "ฮ่าๆ -O-" ป๊อปปี้หัวเราะเสียงดัง นี่ถ้าตรงนี้ไม่วีไอพีสุดๆ (เฉพาะเจ้าของร้า่น) ฉันคงจะมุดใต้โต๊ะไม่ทัน ฉันยัดส้อมที่มีเส้นที่ขาดติดอยู่แล้วเคี้ยวง่ำๆ อย่างหงุดเงิดที่หัวใจตัวเองเต้นไม่เป็นจังหวะ

อย่าน่ะฟางถ้าเธอชอบเขาแล้วน้องสาวคนเดียวของเธอล่ะ จะเสียใจแค่ไหน

 

สิบนาทีผ่านไป~ ฉันกับป๊อปปี้ฉันมองหน้ากันบ้าง มองทางอื่นบ้าง 

"นี่เดินช้าๆได้ไหม!" 

"หือ? -*-" ฉันกับป๊อปปี้มองหน้ากัน เสียงเมื่อกี๊คุ้นๆ

"นายก็เดินตามมาเร็วๆดิ" อันนี้เสียงแก้ว แล้วอีกเสียงล่ะ...เสียงใคร

"อยู่นี้เอง!" 

"แก้ว..โมะ!/ไอ้เชี้ยโมะ!" ฉันกับป๊อปปี้พูดขึ้นพร้อมกัน

"หวัดดี" แก้วยิ้มแห้งๆ "ขอเก้าอี้เพิ่มด้วยค่ะ" ฉันหันไปบอกพนักงานที่ยืนอยู่อีกมุม 

"ตัวเดียวน่ะ!" ป๊อปปี้ร้องบอก "สองตัวค่ะ!" พนักงานทำหน้า งงๆ ก่อนจะเดินออกไป 

"ฉันชวนแค่แก้วกับเฟย์" ป๊อปปี้มองฉัน สายตาส่อแวว ว่าซาตานกำลังจะกลับมา T^T

"ฉันยังไม่ได้เจอเฟย์น่ะ พอดีว่าเจอ..." แก้วพูดกับป๊อปปี้ประโยคสุดท้ายแก้วหันไปมองโทโมะ

"เจอฉันก่อน ฉันก็เลยอาสาพามา" 

"สาระแนสิไม่ว่า!" 

"ป๊อปปี้!" ฉันพูดเสียงเข้ม ป๊อปปี้มองฉันอย่างขัดใจแล้วเบือนหน้าหนี สักพักพนักงานก็เอาเก้าอี้มาแต่ดันเอามาตัวเดียว ฉันเลยไล่ให้กับไปเอามาอีกโดยที่ป๊อปปี้พูดอะไรมากไม่ได้

"หิวจังฟางกินอะไรหรือยัง" โทโมะที่นั่งข้างป๊อปปี้ถามฉัน พร้อมเปิดเมนู "กินสปาเกตตีไปก่อนหน้านี้แล้ว"

"อาสาพามา!ๆ เฮอะ! พามาแล้วทำไมไม่กลับ" ฉันมองป๊อปปี้เคืองๆ แต่เขาแกล้งทำเป็นไม่เห็น

"โทษทีคนมันหิวน่ะ นายคงไม่ว่าอะไรน่ะ" โทโมะยังคงอ่านเมนูไปเรื่อยๆไม่มองหน้าป๊อปปี้

"ว่าไม่ได้อยู่แล้วนี่!" แต่ป๊อปปี้มองฉัน T^T "แก้วจะกินอะไร" ฉันหันไปถามแก้วที่กำลังเปิดเมนูเหมือนกันเพื่อหลบสายตาเขา

"เอาปลาดอลลีราดไวท์ไวน์ซอสกับซุปไก่บล็อกโคลีคับ^^" โทโมะบอกพนักงานพร้อมยื่นเมนูคืน

"เอาตามโทโมะก็ได้ แต่ขอกุ้งผัดพริกเกลือด้วยค่ะ" แก้วบอก ฉันรู้ว่ายัยนี่เกรงใจป๊อปปี้เพราะปกติแก้วกินเก่งจะตาย (ที่จริงก็ทั้งฉันและแก้วอ่าน่ะ ยกเว้นยัยเฟย์ที่ห่วงเรื่องน้ำหนัก)

"ฉันไม่ชอบอาหารต่างประเทศ" ป๊อปปี้พูดขึ้น ฉันจำได้ว่าเขาบอกฉันว่าสปาเกตตีครีมซอสเป็นของโปรด -.- แต่ดูเหมือนแก้วกับโทโมะจะเงียบ ฉันเลยต้องหยิบเมนูจากแก้วมาอ่านแล้วแล้วสั่ง

"ขอยำไข่ดาว ยำปลาดุกฟู แกงส้มมะละกอพริกสด หอยลายผัดน้ำพริกเผา กุ้งนางอบส้มเช้ง ต้มยำกุ้ง ปูนึ่งอบซีส แกงแพนงหมูรสเลิศ เอิ่มม ส้มตำกรอบด้วยค่ะ อ่อ อาหารว่างทาร์ตผลไม้กับสาคูเปียกถั่วดำ 4 ที่ค่ะ เครื่องดื่มน้ำเปล่าก็พอ เอ๋ๆเมื่อกี๊เห็นอาหารชาววังแวบๆ ขอแกงเผ็ดพริกหยวกสอดไส้ปลากราย กุ้งนอนแห สามเกลอแสร้งว่าปลาดุกขมิ้นทอดกรอบ ฉู่ฉี่กุ้งนาง ทุกคนไม่้มีปัญหาอะไรใช่ไหม ? ตามนั้นเลยค่ะ ^^"

ทุกคนเลือกที่จะเงียบ ฉันเลยส่งเมนูคืนพนักงาน เหอะๆ ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใึคร อิอิ 

"เดี๋ยว!" ฉันมองป๊อปปี้ กลัวว่าเขาจะขัดฉัน "เอาโต๊ะมาเพิ่มด้วยน่ะ โต๊ะเล็กแค่นี้คงไม่พอหรอก!" เขามองฉันแวบเดียวแล้วหันไปมองทางอื่น 0.0 จะโกรธหรือป่าว

 

ฟางสั่งเยอะขนาดนี้ ใครจ่าย ? แล้วป๊อปปี้กับโทโมะจะกินแบบเงียบๆได้ ?

ฝากเม้ล+โหวตด้วยน่ะค่ะ >< 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา