stop me หยุดฉันให้เลิกรักนาย

[Kaew is talk]

"แก้ว ..." 

"เฮ้ย! O_O" 

เพล้ง!!!

การที่มีคนเรียกชื่อฉัน ทำให้ฉันตกใจเผลอทำขวดโหลที่อุ้มมาหลุดมือ ฉันตั้งใจชื่อมาให้เฟย์ที่ช่วงนี้เห็นบ่นอยากพับดาว -___-;; 

"นาย...โอ๊ย มิน่าล่ะทำไมวันนี้ฉันถึงซวยตั้งแต่หัวเขรกประตูรถเมล์ล่ะ" อารมณ์ฉันขึ้นทันที ที่เห็นหน้าคนเรียก มาดักฉันตั้งแต่หน้าโรงเรียนเลยวันนี้ เฮอะ! คงจะมาเค้นคำตอบเรื่องฟางล่ะสิ ฝันไปเถอะว่าฉันจะบอก

"เธอหาว่าฉันเป็นตัวซวยว่างั้น" 

"ใช่นายแน่นอน เพราะตั้งแต่เจอนายเนี๊ยฉันอารมณ์ไม่ดีแล้วพาลซวยตลอด"

"แล้วเธอเจอฉันบนรถเมล์เมื่อเช้าหรือป่าว"

"ป่าว" ถามอะไรของเขาว่ะ ถามมายังกะตัวเองขึ้นรถเมล์เป็น

"แล้วที่หัวสมองอันน้่อยของเธอเขรกประตูรถมาเกี่ยวอะไรกับฉัน" โทโมะยิ้มเจ้าเหล่ื หัวสมองอันน้อยนิดงั้นหรอ!

"ก็..มันเป็นลางร้ายไง ลางร้ายที่จะต้องเจอนาย" ฉันเดินไปพิงรั้วใกล้ๆ มองหน้่าโทโมะ เมื่อไหร่เขาจะเข้าประเด็น

"นายมีไรว่ามา อุส่าพูดดีกับฉัน เรื่องฟางล่ะสิ เร็วๆน่ะฉันรีบไปเรียน" ฉันเอามือเท้าสะเอวทำนักเลงด้วยหน้าที่กวนทีน

"ถ้ารีบคงไม่มาเอาป่านนี้หรอก ฉันรอเธอจนลากงอกมีที่ไหนมาโรงเรียนเกือบจะสี่โมง" มีที่ฉันนี่ไงย่ะ >.< เมื่อคืนเ้ล่นคอมเพลิน ฉันนอนตั้งเที่ยงคืนเลยมาสายแต่ช่างปะไร มาเรียนคาบสุดท้ายฉันก็เคยทำ โทโมะคงจะเห็นหน้าตาใสซื่ิอไร้เดียงสา (?) เด็กเรียนแบบฉันต้องเรียนๆอย่างเดียว เขารู้จักฉันน้อยไป

"ไม่มีไรจะคุยใช่ไหม ฉันจะได้ไป" ฉันพูดเสียงเข้มก่อนทำท่าจะเดินหนี 

"เดี๋ยวสิแก้ว! ฉันมีไรจะคุยกับเธอ" 

"ขอประโยคเมื่อกี๊อีกทีสิ อ่อเอาน้ำเสียงดีๆด้วยล่ะ" ฉันทำเป็นยกมือขึ้นข้างหูรอฟัง 

"ฉันมีอะไรจะคุยกับเธอ" 

"มันมีก่อนหน้านี้อีก -_-"  โทโมะเบือนหน้าไปทางอื่น ทำใจอยู่ล่ะสิ เขาหันมาอีกครั้งพร้อมสูดอากาศหายใจเข้าลึกๆ

"แ้ก้ว ฉันมีอะไรจะคุยกับเธอ ^^" 

"ตีสองหน้าเก่งจริง" หันพูดลอยๆ เห็นได้ชัดว่าโทโมะพยามกัดฟันยิ้ม ไม่เถียงฉันด้วย พิลึกวันนี้

"ว่ามา" ฉันเดินกลับมาพิงรั้วเดิมอีกครั้ง "อ่อ คือฉันว่าเราน่าจะเปลี่ยนมาพูดกันดีๆแบบวันนี้บ้างน่ะ" หูฉันฝาดไปหรือป่าว -O-

"อยากเป็นเพื่อนกับฉันว่างั้น" โทโมะพยักหน้่า "จะแอ้มยัยฟางล่ะสิ" โทโมะพยักหน้าอีกครั้ง แล้วพูด

"ฉันอยากให้ฟางสบายใจที่ว่าที่แฟนกับเพื่อนเข้ากันได้" ว่าที่แฟน ฟางไปป๊อปปี้นี่หว่า ไหนเฟย์บอกสองคนนั้นอาจจะชอบกัน แล้วหมอนี่มาเป็นว่าที่แฟนยัยฟางตั้งแต่เมื่อไหร่้

"ฉันจะเก็บไปพิจารณา" ฉันบอกพร้อมเดินหนี เขาไม่ตามไม่ห้ามด้วย เอ๊ะ หรือว่าโทโมะจะมีแผนอะไรในใจ ไม่สิฟางก็ชอบโทโมะอยู่หนิ เขาสองคนอาจจะกำลังคุยๆกันอยู่ก็ได้

[End Kaew id talk]

"อร่อยหรือป่าว" ป๊อปปี้มองฉันลุ้นๆ เขาเพิ่งจะทอดไข่ดาวคู่กับขนมปังปิ้งให้ฉันกิน "อื้ม" ฉันตอบสั้นๆ เอือมมือไปหยิบขวดซอส 

"ปกติฉันทำไหม้น่ะ ทั้งไข่ดาวทั้งขนมปังเลย" เขาบอกพร้อมบีบซอสมะเขือเทศลงบนไข่ดาว ฉันก็อยากจะบอกน่ะว่าขนมปังแข็งไป ไข่ดาวก็ไหม้นิดหน่อยแต่กลัวเสียน้ำใจ 

"คงเพราะเธอมั้ง ฉันเลยมีกระจิตกระใจทำให้มันออกมาดี" 

"พร้วดดด" ฉันสำสักน้ำลงบนโต๊ะ หน้าเกียจที่สุดฟาง T^T 

"ทำไม ตกใจขนาดนั้น" ฉันคว้าทิชชูมาเช็ดตามโต๊ะก่อนจะตอบคำถามเขา "ก็นายเล่นพูดแบบนี้ ฉันก็ตกใจสิ" จะทำให้ฉันรู้สึกผิดต่อยัยเฟย์ไปไหน แค่ฉันมานั่งหัวโด่ในห้องเขาก็ทำให้ฉันละอายใจมากพอล่ะ 

"เธอว่าซิคแพคฉันกับของไอ้โมะของใครดูดีกว่ากัน อย่าเด็ดขาด!" ป๊อปปี้คว้าทิชชูมาปิดปากฉันไว้ ฉันพยามกลืนไข่ดาวที่จะสำลักออกมาอีกรอบลงคอ อยู่ๆก็วกมาหาโทโมะอีกจนได้ =/=

"บอกไม่ถูก" ฉันกินน้ำเข้าไปอีกรอบ ป๊อปปี้รอฉันกินน้ำจนเสร็จค่อยพูด "บอกไม่ถูกหรือไม่อยากบอก" 

"บอกไม่ถูกสิย่ะ ฉันยังไม่เห็นของโทโมะชัดๆเลย" ฉันพูดประโยคหลังเบาๆ

"งั้นของฉันก็ัชัดงั้นสิื ^0^" ฉันอยากจะเอาซ่อมจิ้มตาเขาจัง -///-

"ของโทโมะหน้าจะเห็นน่ะถ้าฉันอ่อยเขาอีกสักนิด ดูเขาจะชอบฉันเหมือนกัน" ฉันเหมือนพูดกับตัวเอง แต่ป๊อปปี้ได้ยินแน่ๆ เพราะเสียงวางช้อนกับซ่อมมาแรง -.-

"เธอห้ามไปเที่ยวมีอะไรกับใครที่ไหนน่ะ!!" ป๊อปปี้พูดเสียงเข้ม "ไม่เกี่ยวน่ะ เผื่อคนนั้นฉันเต็มใจ" 

"ไอ้โมะล่ะสิ! เหอะ! ระวังติดเชื้อโรคจากมันไม่รู้ตัว" จะมากไปล่ะน่ะ

"ยังกับนายดีกว่าเขางั้นสิื" ฉันพูดน้ำเสียงประชด "เธอกำลังหาเรื่องฉันอยู่น้่ะ" 

"ฉันป่าว นายต่างหากที่เริ่มก่อนนายดึงโทโมะเข้ามาเกี่ยว" ป๊อปปี้หน้าซีดลงไปนิดหน่อย แววตาหมอนี่เป็นเหมือนตอนที่เขามาถามเรื่องฉันแอบฟังไม่มีผิด 

"ฉันเห็นหรอกน่ะ ว่ายัยมดยัยจินนี่ป๊อปปี้นั้นส่งข้อความมาหานาย" เขามองหน้าฉันแทบไม่อยากเชื่อ ฉันเองก็ไม่อยากจะเชื่อ นี่ฉันกำลังทำอะไร เธอกำลังจะแสดงอาการเ้หมือนว่าหึงเขาน่ะฟาง

"วันหลังก็เอามือถือติดตัวตลอดสิ หึ" ฉันยิ้มเยาะเขา ก่อนทำท่าจะลุกขึ้น แต่โดนป๊อปปี้คว้ามือไว้ซะก่อน

"ฉันเป็นผู้ชายทำอะไรไม่เสียหาย แต่เธอ..." 

"จะบอกผู้หญิงทำไม่ได้ มันไม่งามไม่ดีล่ะสิ! ฉันนี่แหล่ะจะทำให้ดู ผู้ชายแบบพวกนายจะเอาเปรียบเพศแม่มากไปล่ะุ" ฉันพูดอะไรออกไป พูดออกไป...พูดออกไปแล้วจริงๆ =O=! 

"งั้นเราจะได้เห็นดีกัน ถ้าเธอทำ" ฉันต้องแกล้งทำหน้าให้ปกติอีกแล้ว ป๊ิอปปี้บีบมือฉันแน่น T^T มันทำให้คิดถึงตอนยัยมดตะนอยตัดผมฉันน่ะตาบ้า !

"งั้นคอยดู ก็แล้วกัน" 

"เดี๋ยว! จะไปไหน" ป๊อปปี้ถามทันทีที่เห็นฉันเดินไปที่ประตูห้อง ฉันยิ้มบางๆเจ้าเล่ห์ พร้อมชูคีย์การ์ดอีกใบที่เขาเอาขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะเมื่อวานเพื่อให้ฉันใช้ไปเปิดประตูรับสามคนนั้น

"ไปเลย! ไปหามัน!!" ป๊อปปี้่เตะเก้าอี้แล้วเดินเข้าห้องนอนไป ตาบ้า ฉันไม่ได้จะไปจริงๆสักหน่อย ห้ามก็ไม่ห้าม ฉันจะไปได้ไง เงินก็ไม่มี T^T 

"นี่นายฉันล้อเล่นนนนนนนน!" ฉันวางคีย์การ์ดลงบนโต๊ะที่ใกล้ที่สุด แล้ววิ่งตามเขาเข้าไปในห้องนอน 

"ขี้น้อยใจซะมัด!!" ฉันมองดูคนตรงหน้าที่ยืนหันหลังให้

โทโมะมาแปลก ฟางก็มาแปลก (?) 

[ก็พูดเหมือนจะหึงหวงป๊อปปี้]

พรุ่งนี้จะมาอัฟอีกน่ะค่่ะ ฝากด้วย ^^