Love Forever ชาติไหนก็รักเธอ
Fakfaeng_love_TK
20) ทางออกของฉัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความทบทวนตัวละครก่อนอ่าน
ภาณุ = ป๊อปปี้ ปลายฟ้า = ฟาง
ธานนท์ = โทโมะ กอหญ้า = แก้ว
ดนัย = เขื่อน ม่านแก้ว = เฟย์
รินลดา = จินนี่ ริสา = หวาย
กานดา = ขนมจีน นิภพ = จองเบ
ตอนที่ 20
… บ้านวรรณรัตน์
“คุณชาย ทำไมลูกยังไม่กลับมาสักที”ตั้งแต่วันนั้น เธอกับลูกก็แทบจะไม่ได้คุยกันจนออกจากโรงพยาบาล แต่ในเมื่อคู่ครองที่ร่วมอยู่กินกันมากว่าสามสิบปีบอกให้อดทนและเป็นกำลังใจให้มาตลอด เรื่องแบบนี้เธอจะท้อได้ยังไงกัน
“ใจเย็นๆนะคุณหญิง ภาณุอาจจะงานยุ่งก็ได้”หลายคืนที่ผ่านมา ทั้งสองยืนรอลูกชายด้วยความเป็นห่วง แต่เมื่อเขากลับมาก็พูดเพียงไม่กี่ประโยคแล้วเดินขึ้นห้องไป ตอนเช้าก็ออกไปทำงานแต่เช้า
“แต่นี่มันดึกมากแล้วนะค่ะ ฉันรู้สึกไม่ดีเลย”เหมือนมีลางสังหรณ์ให้เธอรู้สึกหวาดกลัว เป็นห่วงลูกชายคนเดียวเสียจริง ป่านนี้ทำอะไรอยู่นะ ทำไมถึงยังไม่กลับบ้าน
“มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้ …. อ่า มีคนโทรศัพท์มาหาคุณ เดี๋ยวผมรับให้นะ”ระยะเวลาหลายปีที่อยู่ด้วยกัน เธอรู้ว่าผู้ชายคนนี่รักเธอมากแค่ไหน ไม่ว่าเธอจะเหวี่ยงจะวีนจนบ้านแทบแตก แต่สุดท้ายแล้วรอยยิ้มของเขาก็ยังคงมีให้กับเธอเหมือนเดิมไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานสักแค่ไหน
‘ขอบคุณสำหรับความรักที่มีให้ฉันมาตลอดนะคุณชาย..’
“ฮัลโหลครับ ... ใช่ครับนี่เบอร์ของคุณหญิง…. หนูฟ้า”
“ปลายฟ้าหรอค่ะคุณ?”รีบถามสามีด้วยความตกใจและงุนงงในเวลาเดียวกัน
“ใช่ หนูฟ้าอยากคุยกับคุณหญิงน่ะ”รับโทรศัพท์มาด้วยมือสั่นๆ เนื่องจากยังไม่รู้จุดประสงค์ที่ชัดเจนของหญิงสาว ทำไมถึงโทรมาหาเธอในเวลาดึกดืนป่านนี้
“…. ฉัน คุณหญิงกำลังพูดอยู่”
“ขอบคุณนะค่ะคุณหญิง ที่ยอมคุยด้วย แล้วก็ขอโทษด้วยนะค่ะที่โทรมารบกวน”น้ำเสียงที่อ่อนหวานปนเศร้าจนคุณหญิงรู้สึกได้
“เธอมีอะไรก็พูดมาเถอะ”
“คือว่า …เรื่องคุณณุ คุณหญิงสบายใจได้เลยนะค่ะ เพราะตอนนี้…ฟ้ากับคุณณุเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว”
“เธอจะบอกฉันว่า เธอสองคนเลิกกันแล้วงั้นหรอ..”
“…ค่ะ อีกอย่างฟ้ารู้ดี ยังไงคู่ครองของคุณณุก็ไม่มีใครเหมาะสมเท่าคุณดาอีกแล้ว คุณหญิงไม่ต้องกังวลเรื่องของฟ้ากับคุณณุ คิดซะว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะค่ะ”
“…….”
“ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะค่ะ …คุณหญิง”ปลายสายพูดเบาลงเรื่อยๆ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าหญิงสาวก็คงเสียใจไม่น้อย เธอหันไปมองหน้าคุณชายที่ตอนนี้ก็พอรู้เหตุการณ์บ้างแล้ว ก่อนที่ปลายสายจะตัดไป
“ฉัน …ฉันมันเลวมาก ฉันทำให้คนสองคนเหมือนตายทั้งเป็น ฮึก…คุณชาย ทำไมฉันเลวแบบนี้!”
“คุณหญิง อย่าโทษตัวเอง! ผมรู้ว่าคุณรักลูก คุณอาจจะไม่ทันคิด ... อย่าคิดมากเลยนะ ขึ้นไปพักผ่อนเถอะ”พยุงภรรยาเดินขึ้นห้องไป แต่ก็ไม่วายหันกลับมามองที่หน้าบ้าน ก็ยังไม่มีวี่แววว่าลูกชายของตนจะกลับมาสักที…
แสงสีเสียงในเมืองกรุงทำให้คนหลงใหลได้เสมอ เสียงเพลงที่ดังไม่หยุดบวกกับจังหวะสนุกๆเรียกร้องสัญชาตญาณดิบของมนุษย์ให้ลุกขึ้นมาปลดปล่อย มันสนุกก็จริง แต่ก็มีหลายคนที่ใช้สิ่งเหล่านี้เพื่อบรรเทาความทุกข์…รวมถึงเขา
“น้องงงงงงง! อาววววมาอีกแก้ว!”แก้วเหล้าวางรวมกันหลายสิบใบ ก็พอจะให้ทำคนดื่มสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“พี่ครับ พอเถอะครับ ผมว่าพี่เมาแล้วนะครับ”
“ครายเมา? ม่ายมี๊! ”
“พี่อ่ะเมาแล้ว กลับบ้านเถอะครับ”
“นี่ไล่ลูกค้าเหรออออ? ต่อยกานเลยมั้ยยยยยยย!!!”ลุกขึ้นยืนพร้อมกำปั้นที่สามารถกระทบกับใบหน้าของพนักงานได้ทุกเมื่อ แต่ว่า…..
“เฮ้ยยยย! เอิ่ม…พี่ขอโทษแทนแฟนพี่ด้วยนะน้อง”หญิงสาวมาใหม่บอกกับพนักงาน ถึงจะยังงงๆอยู่ว่าเธอมาจากไหน เพราะตอนแรกก็เห็นเขามาคนเดียว แต่ก็รีบบอกให้พาชายหนุ่มคนนี้ออกไปเร็วๆ แหม่.. คนเมามันไว้ใจไม่ได้นะ -*-
“พี่รีบพาแฟนไปเลยครับ ผมกลัว”หลังจากนั้นหญิงสาวก็ทั้งดึงทั้งลากออกมาจากผับ กว่าจะพาออกมาได้ก็แทบตาย
“คุณทำให้รินเหนื่อยมากนะคุณภาณุ!”จ้องร่างที่ตอนนี้หลับไปเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์เรียบร้อย ก่อนจะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ และแน่นอนว่ามันต้องแฝงไปด้วยความคิดชั่วร้าย
“คุณรู้มั้ย? คุณเป็นคนแรกเลยนะที่ได้นั่งรถคันใหม่ของริน อ่อ และคุณก็เป็นคนแรกที่ได้ไปคอนโดของรินด้วย ถ้าตอนนี้รินยังเป็นคนใช้ที่บ้านคุณ ป่านนี้เสื้อผ้าสักตัวก็ยังซื้อไม่ได้! หึ….งั้นเราไปสนุกกันดีกว่านะ”เธอขับรถออกไปจากผับหลายกิโลเมตร แต่มันไม่ใช่ปัญหาสำหรับเธอ ตอนนี้เธอต้องการเพียงเวลา …เวลาที่จะได้เห็นเขายอมคุกเขาขอร้องเธอ เพราะแผนของเธอที่เหมือนๆกับนางร้ายและตัวอิจฉาในละครทั่วไป … แบล็คเม
…วันต่อมา
“พี่ฟ้าาา ดีใจมั้ยวันนี้จะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วว”ม่านแก้วพยายามทำตัวให้สดใสร่าเริง ถึงแม้ในใจจะยังคงคิดถึงแต่เรื่องเก่าๆ แต่เพื่อพี่สาวที่ตอนนี้ดูจะเป็นหนักกว่าเธอ(?)ก็พร้อมจะทิ้งเรื่องพวกนั้นและเริ่มต้นกับปัจจุบันอีกครั้ง
“…….”คิ้วขมวดเข้าหากันโดยไม่ได้ตั้งใจ มีใครทำให้พี่ของเธอเครียดหรือเปล่าเนี่ย?!
“พี่ฟ้า….พี่ฟ้า!”
“อะ ฮือ? อะไรหรอม่านแก้ว?”
“ใจลอยไปถึงไหนพี่ ม่านแก้วถามเสียงดังฟังชัด แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับจากพี่เนี่ย -0-”
“อ่าวหรอ ขอโทษนะ พี่คิดอะไรไปเรื่อยน่ะ ว่าแต่เราถามพี่ว่าอะไรหรอ?”
“ถามว่า วันนี้พี่ได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว พี่ดีใจหรือเปล่า?”
“ดีใจสิ ถามแปลกนะเรา”ยิ้มให้กับความเป็นเด็กของน้องสาว แต่แววตานั้นสวนทางกัน ม่านแก้วรู้ดีว่าตอนนี้เธอกำลังคิดอะไรอยู่มากมาย แต่เพราะกลัวเธอเครียดและอาการประหลาดกำเริบจึงไม่ถาม
“เอ้า ก็ถามออกจะบ่อย ….พี่ฟ้า ม่านแก้วมีเรื่องจะบอก”ทุกอย่างเหมือนปกติ ยกเว้นสีหน้าที่จริงจังแต่แฝงความกังวลของม่านแก้ว ทำให้เธอละจากสิ่งที่คิดมาอยู่กับปัจจุบัน
“ว่ามาสิ”ความเป็นพี่น้องทำให้เธอรู้ทันทีว่าเรื่องที่น้องสาวจะพูดคงสำคัญมาก
“คือว่า..... เอิ่มมมม ม่านแก้ว…เอ่อ”
“???”
“ม่านแก้ว…คบกับนายกบแล้วนะ!”
“เห้อ??!”
“คือๆๆๆ! เมื่อวานนายกบโทรมาแล้วพูดๆๆอะไรไม่รู้ม่านแก้วฟังไม่ออกเลย จู่ๆนายนั้นก็ขอเป็นแฟน ..ละ แล้วม่านแก้วก็เลยตอบตกลง …ม่านแก้วขอโทษที่ไม่ได้ปรึกษาพี่ ไม่ได้บอกี่ฟ้าก่อน พี่ฟ้าอย่าโกรธม่านแก้วนะ ม่านแก้วขอโทษๆๆ ”
“เอ่อ …ใจเย็นๆสิม่านแก้ว พี่ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย …แค่ตกใจนิดนึง ^^”
“พี่ไม่โกรธม่านแก้วนะ….?”
“ทำไมถึงถามพี่แบบนี้ล่ะ?”
“ม่านแก้วกลัวพี่โกรธที่ไม่ปรึกษาพี่ก่อน กลัวพี่จะรังเกียจนายกบ ม่านแก้วกลัวหมดทุกอย่าง”
“ยัยหัวหอมของพี่! พี่จะโกรธจะเกลียดทำไมกัน น้องรักใครพี่ก็รักด้วย อีกอย่างเราก็โตแล้ว ยังไงเรื่องนี้พี่ก็ให้ม่านแก้วตัดสินใจเองอยู่แล้วล่ะ”ลูบหัวน้องอย่างแสนรัก เธอรู้สึกโล่งใจไปอีกที่น้องสาวแสนซนอย่างม่านแก้วมีคนมาดูแล เธอเชื่อว่าคุณดนัยต้องดูแลน้องสาวเธอได้
“ม่านแก้วดีใจมากเลยนะที่ได้ยินพี่พูดแบบนี้ รักพี่ฟ้าที่สุดเลยยย …. อ่อ พี่ฟ้า พี่นอนโรงพยาบาลแบบนี้แล้วงานพี่ล่ะ?”ความสงสัยยังไม่หมดเพียงเท่านี้ น้องสาวก็ยังยิงคำถามมาอีก แต่คำถามนี้เธอไม่ค่อยอยากจะตอบนักหรอก..
“เออออออ .. คือว่าพี่ .. ลาออกแล้ว”
“พี่ฟ้า! พี่คิดดีแล้วหรอ ช่างภาพเป็นความฝันพี่นะ ทำไมถึงทิ้งมันล่ะ?”ตาโตเท่าไข่ห่านทันทีที่ได้ยินคำตอบ พี่เธอถูกคัดค้านความฝันจากคนเป็นพ่อตั้งแต่มัธยมปลาย แต่ก็พิสูจน์ให้เห็นได้จนถึงวันนี้ มันลำบากมากนะกว่าจะเป็นช่างภาพมือหนึ่ง พี่เธอคิดอะไรอยู่?
“พี่บอกอยากทำงานแบบนี้ แต่ไม่ชอบความวุ่นวาย พอนานเข้าความวุ่นวายมันก็ยิ่งมากขึ้น พี่คิดว่าถ้าพี่ลาออกแล้วไปทำอย่างอื่นมันคงจะดีกว่า เพราะถึงยังไงพี่ก็ยังถ่ายภาพได้ แม้ว่าภาพของพี่มันจะไม่ได้ไปอยู่บนภาพนิ่งโฆษณาหรือนิตรสารแล้วก็ตาม”
“แล้วพี่ฟ้าจะทำอะไร?”
“พี่พอมีเงินอยู่ก้อนหนึ่ง พี่จะไปอยู่เชียงราย”
“ห๊ะ! .. พะ พี่ฟ้า! พี่จะทิ้งให้ม่านแก้วอยู่คนเดียวหรอ ไม่เอานะ! คนอื่นๆอีกล่ะ? ใช่ๆๆ คุณภาณุ พี่จะไม่ช่วยคุณภาณุแล้วหรอ?”
“…………”
“พี่คิดจะทำอะไรอยู่พี่ฟ้า ม่านแก้วงงไปหมดแล้ว”
“เรื่องของพี่กับเขาจบแล้ว!”ภายในห้องเงียบลงไป ม่านแก้วพอจะรู้แล้วว่าตอนนี้พี่ของเธอมีเรื่องมากมาย เท่าที่ทำได้คือเปลี่ยนเรื่อง
“โอเคค่ะ .. ม่านแก้วเข้าใจแล้ว แต่พี่ฟ้าจะไปอยู่เชียงรายทำไม แล้วพี่ฟ้าจะทำอะไร?”
“จำตอนที่เราไปเดินตลาดที่เชียงรายได้มั้ย แถวนั้นขายห้องแถวด้วย พี่จดเบอร์ไว้แล้วโทรไปถามเขาเมื่อวาน ยังว่างอยู่ห้องหนึ่งพอดีเลย พี่ก็เลยคิดว่าจะไปเปิดร้านขายดอกไม้เล็กๆกับโปสการ์ดที่พี่ถ่ายเอง”
“พี่คิดดีแล้วหรอ? พี่ไม่สงสารม่านแก้วบ้างหรอ?”
“พี่เชื่อว่าเราอยู่คนเดียวได้นะม่านแก้ว แล้วพี่ก็ยังไม่ได้ไปตอนนี้ … เฮ้อออ เดี๋ยวพี่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ แล้วไปหาหมอริสากัน”
“คะ ค่ะๆ”
“คุณภาณุ! คุณต้องรับผิดชอบรินนะ!”
“ผมไม่ได้ทำอะไรคุณ ปล่อยผม!”เมื่อได้สติก็พบตัวเองนอนอยู่กับนางแบบสาวในสภาพเปลือยเปล่า ในตอนนั้นยังงุนงงอยู่มาก แต่พอสาวข้างกายตื่นก็ทำเป็นร้องไห้โวยวายจนเขาสติแทบแตก นี่มันเกิดอะไรขึ้น? เหอะๆ แต่ขอโทษ เขาไม่ได้โง่จนดูเกมของเธอไม่ออกนะ
‘ผู้ชายบนโลกมันเหลือแค่ผมคนเดียวรึไง!……หวังว่าเธอคงไม่ได้ถ่ายรูปผมไว้นะ’
“เมื่อคืนคุณเมามาก ตอนนี้คุณอาจจะจำอะไรไม่ได้ งั้นรินจะบอกให้ เราสองคนมีอะไรกันแล้ว! ”
“คุณคิดว่าแผนของคุณจะใช้กับผมได้หรอ?”
“คุณภาณุ! แต่คุณพรากความบริสุทธิ์ไปจากริน”
“ไหนคราบเลือด ไหนคราบน้ำกามของผม?”
“อะ เออ …..”
“เหอะ ออกไปจากชีวิตผมได้แล้ว!”เมื่อแต่งกายเสร็จก็รีบตรงดิ่งไปที่ประตู แต่ก็ชะงักเมื่อได้ยินประโยคที่เธอพูดออกมา
“อย่าหวังว่าจะมีความสุขเลยคุณภาณุ! ตราบใดที่รูปแสนหวานของเราสองคนยังอยู่ในโทรศัพท์ของริน ฮ่าๆๆๆ”
“………”
“รูปพวกนี้เนี่ย… ส่งไปให้คุณหญิงกับนังปลายฟ้าดูดีมั้ยน๊าาาา”
“!!!!!”ผู้หญิงคนนี้ร้ายกว่าที่เขาคิด ทำไงดีล่ะ? เท้าสวยรีบก้าวเข้ามาประชิด ก่อนจะกระซิบที่ข้างใบหูอย่างผู้ที่เหนือกว่า
“ตอนนี้คุณเป็นลูกไก่ในกำมือของริน…รินจะบีบจะสับให้คุณเละเมื่อไรก็ได้!”
“เธอมันนางมาร....”
“ขอบคุณที่ชมค่ะ อยากไปไหนก็รีบไปเถอะ เดี๋ยวนักข่าวมาเห็นรินจะยุ่ง แล้วรินจะโทรหาในยามที่ต้องการนะค่ะ….คุณณุที่รัก”เธอพูดจนทำให้เขาเดือดก่อนจะเปิดประตูและผลักเขาออกอย่างรวดเร็ว
ปัง!!
‘เธอมันร้าย…รินลดา แต่ผมไม่ยอมให้เธอทำลายชีวิตผมแน่!’
“รินลดา เธอหักหลังฉัน!!!”หลังกำแพงยังมีชายคนหนึ่งที่เธอรู้ดีดี ยืนกำมัดแน่นใบหน้าแดงด้วยความโกรธและโมโห และแน่นอนว่าพร้อมจะทำอะไรก็ได้ตามที่คิด บางที ….ฆ่าคนยังทำได้เลย!
-พี่คิดดีแล้วหรอ? พี่ไม่สงสารม่านแก้วบ้างหรอ?-
-Mankaew-
--------------------------------------------------------------------------------------
ปลายฟ้าจะไปอยู่เชียงรายแล้ว! แหมๆๆ จังหวะเดียวกันกับหนัง Love is ของสาวฟางพอดีเลย เข้าโรงเมื่อไหร่อย่าลืมไปดูกันหลายๆรอบเลยนะ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
