Love Forever ชาติไหนก็รักเธอ

ทบทวนตัวละครก่อนอ่านนนน
ภาณุ = ป๊อปปี้              ปลายฟ้า = ฟาง
ธานนท์ = โทโมะ          กอหญ้า = แก้ว
ดนัย = เขื่อน               ม่านแก้ว = เฟย์
รินลดา = จินนี่              ภาพร = พิม
กานดา = ขนมจีน           นิภพ = จองเบ
ริสา = หวาย
 
 
 
 
ตอนที่ 12
 
 
…. วันต่อมา
 
“ยัยหญ้าแห้งงงง! เอกสารการประชุมที่ฉันให้เธอเตรียมเมื่อไรจะได้!”หลังจากการทำงานถ่ายภาพที่เชียงรายเสร็จสิ้นก็ถึงเวลาของงานเปิดตัวซึ่งยากและใหญ่พอสมควร ต้องเรียกแต่ละฝ่ายมาประชุมหลายๆรอบเพื่อให้งานออกมาดีที่สุด รวมถึงวันนี้ด้วย
 
“โอ๊ยยย! มันไม่ใช่อาหารตามสั่งนะ ที่สั่งแล้วอีกสิบนาทีจะได้ นายมาทำเองเลยดีกว่ามั้ย?!”อีกคนนั่งรอจะเอาเอกสารการประชุม แต่อีกคนก็นั่งหัวปั่นเร่งทำอย่างเต็มที่ อีกคนทนไม่ไหวต้องลุกมาตามเอง แต่ก็โดนสวนกลับอย่างเหลืออด . .. ใครๆก็คงจะเป็นแบบเธอแหละ - -
 
“อะ อืมๆ รีบๆหน่อยก็แล้วกัน”เมื่อเห็นว่าเธออารมณ์ขึ้นและมีทีท่าว่าจะลงยาก จึงเดินกลับเข้าห้องไปก่อน ปล่อยให้อีกคนนั่งเครียดต่อไป..
 
“เฮ้ย! แล้วผังงานล่ะว่ะ? . . . ฮึ่ย! ลืมเอามาได้ไงเนี่ย ไหนจะเอกสารที่อยู่กับคุณดนัยอีก”นึกขึ้นได้ว่าลืมงานชิ้นสำคัญไว้อยู่ที่บ้าน หากจะเดินทางไปเอาก็เห็นว่าจะไม่ทัน
 
“ฮัลโหล คุณดนัยครับ ผมธานนท์เองครับ . . ผมลืมเอกสารกับคุณดนัยน่ะครับ ไม่ทราบว่าตอนนี้คุณดนัยอยู่ที่ไหนครับ ….. อ่อ เอางั้นก็ได้ครับ ขอบคุณมากครับ”เมื่อได้คำตอบจากอีกคนแล้ว ก็นึกอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกดสายหาใครอีกคน
 
“ฮัลโหล นิภพ . . . อยู่บ้านใช่มั้ย ขึ้นไปเอาผังงานบนโต๊ะห้องผม มาให้ผมที่บริษัทหน่อย แล้วก็แวะไปบ้านคุณดนัย บอกว่าผมให้มาเอาเอกสาร เดี๋ยวผมจะส่งที่อยู่ไปให้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ก๊อกๆๆ!
 
“ค๊าาา! สักครู่นะคะ ...... อ้าว! คุณภาณุ”
 
“สวัสดีครับคุณฟ้า :D”
 
“สวัสดีคะ มาได้ไงค่ะเนี่ย แล้วรู้ได้ยังไงค่ะว่าวันนี้ฟ้าอยู่บ้าน?”
 
“เอ่อ โทรถามคุณม่านแก้วน่ะครับ -/////-”ปากบอกไป แต่หน้ากลับแดงไม่รู้ตัว
 
“ฮ่าๆ คะ เข้ามาก่อนสิค่ะ ^^”เดินเข้ามาตามคำชวนของหญิงสาว พอเข้ามาก็มองไปรอบบ้านอย่างพิจารณา
 
“คุณฟ้ากำลังทำอะไรอยู่หรอครับ?”
 
“อ๋อ ฟ้ากำลังจะทำความสะอาดบ้านน่ะค่ะ อาจจะดูรกไปหน่อย ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ . . . แล้วคุณณุไม่ไปทำงานหรอค่ะ?? ”
 
“ผม เอ่อ … ผมว่างครับวันนี้ ไม่อยากอยู่บ้าน เลยมาหาคุณฟ้าดีกว่า อืมมมม ให้ผมช่วยมั้ย?”
 
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวคุณณุจะเหนื่อยเปล่าๆ”ใจก็อยากให้ช่วย แต่เห็นว่าเค้าเป็นลูกคุณหนู อาจจะไม่เคยทำอะไรแบบนี้ เรื่องงานบ้านปกติผู้ชายก็ไม่ถนัดอยู่แล้ว
 
“ให้ผมช่วยเถอะครับ จะได้ทำเสร็จเร็วๆ”ตอนนี้เธอไม่รู้จะตอบเขายังไง แต่ในหัวของเธอคิดแต่ว่า . .
 
 
‘ทำไมไม่มีภาพโผล่ขึ้นมาล่ะ? ....หรือว่าฉันหายแล้ว?! ><’
 
 
“แน่ใจนะค่ะ?”
 
 
[Paifah  talk]
     
         ปกติเวลาฉันอยู่กับคุณณุ มันก็มีภาพขึ้นมาเป็นช่วงๆ เห็นเป็นฉันกับเค้าอยู่ด้วยกัน . .  แต่วันนี้ไม่ ฉันหายแล้วเหรอ? หรือว่ายังไงกันแน่? ฮึ่ยๆๆ เลิกคิดๆ กลับมาที่เรื่องคุณณุต่อดีกว่า
 
“แน่ใจนะค่ะ?”ฉันก็อยากให้ช่วยอยู่หรอกนะ แต่กลัวคุณณุเค้าจะทำไม่เป็นน่ะสิ!
 
“ครับ!”เอาเถอะๆ ยังไงฉันก็ห้ามเค้าไม่ได้อยู่แล้ว -3-
 
“ก็ได้ค่ะ งั้นคุณณุล้างจานก็แล้วกัน ห้องครัวอยู่ทางนู่น เชิณค่ะ ^^;”ฉันให้งานที่คิดว่าน่าจะง่ายสำหรับเค้า เพราะจานก็มีไม่กี่ใบเอง
 
       เค้าเดินไปตามทางที่ฉันชี้ ส่วนฉันก็กลับขึ้นมากวาดห้องข้างบนต่อ บอกตามตรงนะ เป็นห่วงคนข้างล่างมากเลย ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง
 
  เพล้งงงงง!!
 
“เสียงจานแตก”
 
“คุณณุ! เกิดอะไรขึ้นค่ะ?”ฉันรีบวิ่งลงมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วก็เป็นอย่างที่คิดไว้เลยค่ะ . . . คุณณุทำจานแตก
 
“เอ่อ . . แหะๆ ขอโทษนะครับ เดี๋ยวผมเก็บให้”
 
“ระวังโดนบาดนะค่ะ”
 
“โอ๊ย!!”น่านไง ยังไม่ทันขาดคำเลย - -
 
“เป็นอะไรมากหรือเปล่าค่ะ . .. เลือดไหลไม่อยู่เลย เดี๋ยวฟ้าทำแผลให้ก่อนดีกว่า”ฉันพาเค้ามานั่งที่เก้าอี้ก่อน แล้วจึงเดินไปหาอุปกรณ์มาทำแผล ความจริงฉันน่าจะให้คุณณุเค้าปัดฝุ่นเฉยๆน่าจะดีกว่านะ(?)
 
“โดนบาดลึกเลย ฟ้าว่าคุณณุนั่งพักก่อนดีกว่านะค่ะ เดี๋ยวที่เหลือฟ้าทำเอง”
 
“ผมมารบกวนคุณฟ้าใช่มั้ยครับ?”เค้าทำหน้าตาเศร้าๆเหมือนเด็กไม่มีผิด
 
“ไม่หรอกค่ะ ฟ้าเข้าใจว่าคุณณุอยากช่วย แต่ถ้าทำไม่เป็นก็บอกฟ้ามาตรงๆดีกว่านะ ^o^”
 
“ผมขอโทษนะครับ เอาเป็นว่าผมจะพาไปทานข้าวเป็นการขอโทษและกันครับ”ตอนแรกก็ว่าจะตอบปฏิเสธนะ แต่ก็กลัวจะเสียใจ(อยากไปก็บอกมาเถอะ)
 
“ก็ได้ค่ะ งั้นนั่งรออีกสักพักนะค่ะ”
 
“ผมหมายถึงไปตอนนี้นะครับ”อะไรนะ?! ตอนนี้!!!
 
“ห๊ะ! แต่ฟ้ายัง....”
 
“เดี๋ยวผมจะให้คนที่บ้านมาทำให้ คุณฟ้าไปกับผมนะครับ?”
 
“แต่ว่ามัน ....”
 
“ถือเป็นคำขอโทษจากผมนะ”เค้าพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนปนบังคับ แล้วคนอย่างฉันก็คงจะปฏิเสธไม่ได้อยู่ดี
 
“เอางั้นก็ได้ค่ะ = =”
 
 
@ห้างจุดจุดจุด(คิดเอาเองนะ ^[++]^)
 
       ในระหว่างที่กำลังนั่งทานอาหารกันอยู่ เค้าก็โทรกำชับลูกน้องที่เค้าสั่งในไปทำความสะอาดบ้านของหญิงสาว ก่อนจะหันมาชวนคุยเรื่องงานที่ตอนนี้ไม่ค่อยมีปัญหาอะไร
 
“อืมๆ ทำความสะอาดดีๆนะ อย่าให้มีอะไรแตกล่ะ ....ดีมาก เอ่อ คุณฟ้าครับ ผมลองส่งภาพบางส่วนไปให้ลูกค้าดู  เค้าบอกว่าดูอาร์ตดี ตรงตามที่เค้าต้องการเลย”
 
“ดีจังเลยค่ะ แบบนี้ฟ้าค่อยโล่งหน่อย ง่ำๆๆ”
 
“หึ กินเหมือนเด็กเลยนะ”เค้าหยิบผ้าเช็ดหน้าก่อนจะเอือมมือไปเช็ดตรงมุมปากของหญิงสาว เธอสะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็ยอมให้เค้าเช็ดให้แต่โดยดี
 
 
‘หัวใจ . . มันชักจะเต้นแรงไปแล้วนะ!’
 
 
“คุณฟ้าครับ”เค้าเรียกเธอเมื่อเห็นเธอนิ่งไป สายตาของเธอจ้องมองที่ใบหน้าเค้าอย่างไม่วางตา
 
“. . . . .”
 
“คุณฟ้า”
 
“ . . . . .”ลองเอามือโบกไปมาที่หน้าก็ยังคงเหมือนเดิม
 
“คุณฟ้า!”
 
“อ๊ะ! . . คะ ค่ะ?”
 
“หึๆ จ้องหน้าผมทำไมครับ มีอะไรติดอยู่บนหน้าผมเหรอ?”
 
“ปะ เปล่าค่ะ ไม่มีๆ เอ่ออออ คุณณุอิ่มแล้วใช่มั้ยค่ะ? ฟ้าก็อิ่มแล้วเหมือนกัน เราไปกันดีกว่านะ”หยิบกระเป๋าแล้วลุกหนีทันที อาจจะเป็นเพราะแก้มแดงๆของเธอทำให้เธอต้องรีบหนีไปตั้งหลักก่อน
 
“^___^ . . . น้องครับเช็คบิลครับ”
 
 
 
 
 
“ฮึ่ยยย! หน้าอายชะมัดเลยยัยฟ้า! ไปจ้องหน้าเค้าอย่างนั้นได้ยังไง แล้วจะเริ่มพูดยังไงดีเนี่ย ><”
 
“ก็พูดตามปกตินี่แหละครับ”
 
“คุณณุ!! . . อะ เอ่อ มาตอนไหนค่ะ? ^^;”พูดขึ้นอย่างตกใจ เมื่อจู่ๆคนบางคนก็มาไม่ให้สุ่มให้เสียง
 
“เมื่อกี้ครับ คุณฟ้าจะไปไหนต่อรึเปล่า?”รู้ว่าเธอคงอายเลยเปลี่ยนเรื่องไป
 
“มะ ไม่หรอกค่ะ คือ ทั้งอาทิตย์ฟ้าไม่มีงานเลย จะมีอีกทีก็อาทิตย์หน้า คุณณุจะพาฟ้าไปไหนก็แล้วแต่เถอะค่ะ แค่พาฟ้ามาทานข้าวฟ้าก็เกรงใจแล้ว”
 
“นั้นคือคำขอโทษที่ผมทำจานแตก แต่ตอนนี้ผมถือว่าผมพาคุณฟ้ามาเที่ยว อยากไปไหนบอกผมมาเลย”
 
“คุณณุ! แต่ว่า . . .”
 
“คำไหนคำนั้นครับ”
 
“ . . . . . ก็ได้ค่ะ งั้น....”
 
“…..?”
 
“พาฟ้าไปชลบุรีได้มั้ยค่ะ?”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เลี้ยวขวา บ้านหลังที่ 3 . . . หลังนี้เอง บ้านคุณดนัย”ไม่รอช้ารีบเลี้ยวรถเข้าบ้านไปทันที(เพราะประตูเปิดอยู่) แล้วแบบนี้คนในบ้านจะหาว่าเราเป็นโจรมั้ยล่ะว่ะ? ไอ้นิภพเอ๊ยยยย! ~
 
“มีใครอยู่มั้ยครับ?”เดินเข้าไปอย่างกล้าๆกลัวๆ ในใจขอให้สักคนเดินออกมาทีเถ๊อะ!
 
“เอ๊ะ! นั่นใครน่ะ?”จู่ๆก็ได้ยินเสียงเล็กๆมาจากทางไหนก็ไม่รู้ หันซ้ายหันขวาก็ยังไม่เจอ
 
“นายเป็นใคร!”หันมาอีกทีก็เจอผู้หญิงร่างโปร่ง ดูดีมีราศี เดินเข้ามาหาและถามอย่างสงสัย ไม่ใช่ใคร . . กานดาเอง
 
“เอ่อ . . ผะ ผม”
 
“หรือว่า . . . นายจะเป็นโจร! ออกไปเลยนะไอ้โจรบ้า คิดจะมาขโมยอะไรในบ้านฉัน! ออกไป! นี่แน่ะๆๆ!!”เมื่อความคิดไปไกลเกินกว่าจะฟังอีกคนพูด พอดีกับที่ตรงนั้นมีไม้กวาดวางอยู่ ก็รีบหยิบขึ้นมาแล้วกระหน่ำตีไม่ยั้ง
 
“โอ๊ยๆๆ! คุณครับ ฟังผมก่อน! โอ๊ยย! ผมไม่ใช่โจร!!”
 
“ไม่ใช่โจร?! งั้น . . นายก็ต้องเป็นโรคจิต ใช่มั้ย ใช่มั้ย?! นี่แน่ะๆๆๆ!”
 
“โอ๊ยยยๆๆ! เฮ้ยยยยยยยย! ฟังผมก่อนสิ! ผมไม่ใช่ทั้งสองนั้นแหละ โจรหรือโรคจิตที่ไหนมันจะมายืนให้คุณตีอยู่แบบนี้!”
 
 
‘เอ่อ . . . นั้นสิ ซวยแล้วยัยดา -*-’
 
 
“ละ แล้วคุณเป็นใคร?!!”เมื่อคิดดังนั้นก็ถ้อยห่างแล้วชูไม้กวาดขึ้นพร้อมจะตีได้ทุกเมื่อ แล้วจึงถามแบบกล้าๆกลัวๆ
 
“ผม นิภพ เป็นคนขับรถของคุณธานนท์ คุณธานนท์ให้ผมมาเอาเอกสารที่อยู่กับคุณดนัย ที่นี้รู้รึยังว่าผมเป็นใคร? - -+”คำตอบของเค้าทำเอาเธอหน้าเสียเล็กน้อย
 
“นายเองเหรอ ฉันก็นึกว่าคุณธานนท์จะมาเอาเองซะอีก . . . ยะ ยืนรอตรงนั้นแหละ!”วิ่งหายเข้าไปในห้อง ปล่อยให้อีกคนยืนจับหัวจับแขนดูรอยช้ำ แม้จะเจ็บบ้างในบางจุด แต่เค้ากลับไม่โกรธเธอเลย ไม่รู้เป็นเพราะอะไร?
 
“อ่ะ . . ฉะ ฉันขอโทษนะ พอดีตอนนี้ฉันอยู่บ้านคนเดียว ฉันเลยกลัว”ยื่นแฟ้มเอกสารให้ก่อนจะบอกเหตุผลที่ตนนึกว่าเค้าเป็นโจร
 
“ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ”
 
“เอ่อ . . นายชื่อนิภพใช่มั้ย?”
 
“ครับ แล้วคุณชื่ออะไรล่ะ?”
 
“ฉันชื่อกานดา เรียกฉันว่าดาก็ได้ ขะ ขอโทษอีกรอบนะ”
 
“ครับ :)”เค้าเดินขึ้นรถแล้วรีบขับออกไปทันที เพราะกลัวว่าจะไปส่งงานต่างๆของธานนท์ไม่ทันเข้าประชุม
 
 
‘ผมหวังว่าจะได้เจอคุณอีกนะ . . .’
 
 
“หน้าตาแบบนี้เนี่ยนะเป็นแค่คนขับรถ . . ไม่น่าเชื่อเลย”เธอยืนดูอยู่จนรถของเค้าขับออกไป เธอรู้สึกดีกับเค้า และก็รู้สึกแปลกใจมากที่เค้าไม่โกรธเธอ
 
 
‘ฉัน กับ นาย .... เคยเจอกันมาก่อนรึเปล่า?’
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
-พาฟ้าไปชลบุรีได้มั้ยค่ะ-
-Paifah-
 
 
 
----------------------------------------------------------------------------------------------
 
สงสัยเรื่องนี้จะได้เป็นนิยายดองซะแล้ว 555555 5
ช่วงนี้สมองตีบตัน แถมตอนนี้ยังไม่สบายด้วย TT^TT
อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยมาก ยังไงก็รักษาสุขภาพกันด้วยนะค่ะ :))