The Mermaid ไขปริศนารัก ในตัวเธอ !!

                พวกเรา 6 คนก็เดินมาจนจะถึงโรงอาหาร และ 3 หนุ่มก็วิ่งตะโกนเสียงดังตามหลังพวกเรามา - -
ป๊อป โทโมะ เขื่อน : เดี๋ยว!! ก่อนรอพวกเราด้วยเส๊ะ เฮ้อเหนื่อยอ๊ะ (ใครใช่ให้วิ่งไม่ทราบ/แก้ว)
เนย : เคลียร์เสร็จและเหรอเพื่อนรัก อิอิ
เขื่อน : อืม ทำไมเหรอ 555+
แจม : งั้นไปหาไรกินกันฉันหิวแล้วอ๊ะ
ป๊อปปี้ : Let’s Go!! ^^
                ณ โรงอาหารของมหาวิทยาลัย
ป๊อปปี้ : นั่นๆๆ โต๊ะว่างอยู่ปะ ^^
                เมื่อหาโต๊ะได้แล้วพวกเรา 3 คน (FFK) ก็ขอแยกตัวออกมาซื้อของกินกันก่อนปล่อยให้เพื่อนๆเฝ้าโต๊ะ ^_^ (555+น่ารักอ๊ะ)
แจม : เอ่อ~!! พวกนาย 3 คนอ๊ะขอถามไรหน่อยดิ
ป๊อป โทโมะ เขื่อน : อะไรเหรอ ??
แจม : คือว่าปกติอ๊ะพวกนายไม่เคยมานั่งกับพวกเราเลย แล้ววันนี้ทำไมถึง...
เนย : นั่น สิฉันก็สงสัยอยู่เหมือนกัน รึว่า....
เขื่อน : เฮ้ย ไม่มีอะไร ก็แค่...
ป๊อปปี้ : ฮันแหน่ะ ชอบใครรึป่าว ^_^
ป๊อป โทโมะ เขื่อน : ป่าววว~!! ซะหน่อย
เนย : เอ่อๆ ไม่ถามและอย่าให้รู้ละกัน กิกิ ^^ (แสบสำคัญยัยพวกนี้/ป๊อป/โทโมะ/เขื่อน)
ป๊อป : งั้นพวกเราไปหาอะไรกินกัน
แจม : เดี๋ยวเส๊ะ รอให้สามคนนั้นกลับมาก่อน เดี๋ยวไม่มีที่นั่งพอดี
ป๊อปปี้ โทโมะ เขื่อน : อะ อื้ม
                และทุกคนก็นั่งรอจนกว่าพวกเราจะซื้อของเสร็จจึงเดินไปหาซื้อของกินของตัวเองบ้าง แต่ทว่าก็มีนางมารร้าย 3 คนเข้ามาหวังจะหาเรื่องพวกเราเด็กน้อยตาดำๆ T^T
หวาย : นี่~ยัยใบ้ (พวกเราก็ทำท่าลอยหน้าลอยตาไม่ได้สนใจอ๊ะไรมาก ไม่อยากมีเรื่อง)
จินนี่ : ยัยหวาย ดูมันสิ ไม่ฟังพวกเราเลย
มีน : สงสัยอยากโดน แกจัดหน่อยสิ เดี๋ยวฉันช่วย (โว๊ะ มันยุเพื่อนให้ทำร้ายพวกฉัน T^T)
                ทันใดนั้นเองน้ำที่ไหนเนี่ย เต็มหน้าพวกเราเลย พวกเราจึงมองหน้ายัย 3 มารนั้น
จินนี่ : นี่ๆมันมองหน้าพวกเราอ๊ะ
หวาย : แกกล้ามองหน้าพวกฉันเหรอ 55+ แล้วจะทำอะไรพวกเราได้ย๊ะ (สายตาที่พวกเรามองมันหน้ากลัวซะยิ่งกว่ายัย 3 มากพวกนี้หลายเท่ามาก)
                พวกเพื่อนๆที่เดินไปซื้อของกินก็เดินมาเจอกับเหตุการณ์จึงหยุดดูด้วยความตกตะลึงเพราะว่าในมหาวิทยาลัยไม่เคยมีใครที่จะมีเรื่องกับ ยัย 3 มากพวกนี้ มี ก็แต่ ...
                หัวเราะเยาะพวกเรางั้นเหรอ หึหึไม่รู้ฤทธิ์ซะแล้ว เรามองกันกันเหมือนจะรู้กัน พร้อมกับหยิบแก้วน้ำที่อยู่บนโต๊ะแล้วลุกขึ้นมารากใส่หัวของ ยัย 3 มาร ทุกคนในมหาวิทยาลัยส่งเสียงฮือฮากันเพราะตกใจกับเหตุการณ์มาก ส่วนยัย 3 มารนะเหรอส่งเสียงกรี๊ดร้องโวกเวกโวยวายเสียงดังและวิ่งหนีออกจากโรงอาหารไป แสบหูจ้า อิอิ และเพื่อนๆที่ไปซื้อของก็เดินเข้ามา
ป๊อปปี้ : นี่ เฟย์ ฟาง แก้ว พวกเธอเป็นยังไงบ้าง
FFK : … ^^ ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ !! ขอบใจที่เป็นห่วงนะ
                ทุกคนหันหน้าเข้าหากันเมื่ออ่านข้อความที่ร่างบาง(แก้ว)เขียนในกระดาษ
ป๊อป : อืม แล้วเสื้อพวกเธอ
FFK : … เดี๋ยวเราให้ลุงขับรถมารับกลับไปเปลี่ยนที่บ้าน และคงจะมาเรียนทัน ^^
เนย : แล้วจะติดต่อกลับลุงขับรถยังไงละ
FFK : ไม่รู้อ๊ะ
แจม : เอางี้ดีกว่า ให้พวกผู้ชายขับรถพาเธอไปเปลี่ยนเสื้อที่บ้าน ดีไหม
FFK : ไม่เป็นไรเกรงใจ ไปก่อนนะ ^_^
                เมื่อพวกเราก็เขียนและส่งกระดาษให้กับเพื่อนๆ หยิบกระเป๋าแล้วรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นและไปหาอาจารย์ห้องอาจารย์โฟร์เพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ปรากฏว่าไม่มีใครอยู่
แก้ว : เอ่อ..ฉันลืมไปอาจารย์เขาเค้าประชุมนิ แล้วทำไมดี
เฟย์ ฟาง : นั่นสิ เหนียวตัวหมดแล้วด้วยอ๊ะ
                ขณะที่พวกเรากำลังคิดอยู่นั้นก็มีเสียงอะไรไม่รู้ดังขึ้น จากในกระเป๋า ได้แต่ตั้งคำถามแต่ไม่อยากถามเธอสักครั้งได้แต่ตั้งความหวังข้างในหัวใจ
เฟย์ : เสียงอะไรอ๊ะ มันดังมาจากกระเป๋าแกนะ
แก้ว : ฉันก็ไม่รู้อ๊ะ (และไอ้เสียงที่ดังไปเมื่อกี้ก็เงียบไป เพราะโทรศัพท์อ๊ะมันอยู่ในกระเป๋าแล้วมันเบียดกับของในกระเป๋าจึงกดรับเอง คนที่โทรมาก็ไม่ใช่ใครคุณน้าของ 3 คนนั่นเอง แล้ว "เมอลิอา" ก็ได้ยินทุกการสนทนาที่ทั้งสามพูดกันจึงให้ลุงคนขับรถเอาเสื้อผ้ามาให้ทันที แต่นั้นเองแต่ทั้งสามก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลยจึงได้แต่นั่งอยู่ที่หน้าห้องของอาจารย์โฟร์)
                ทางด้านเพื่อนๆ ก็กำลังนั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน แต่โทโมะไม่ค่อยสนุกกับทุกคนเท่าไหร่จึงนั่งมองไปรอบๆ มหาวิทยาลัยเพื่อมองอะไรเพลินๆ จนเห็นลุงคนนึงเดินเข้ามา....