The Mermaid ไขปริศนารัก ในตัวเธอ !!

                สาวน้อยก็เดินตามหนุ่มร่างสูงที่เดินไปก่อนหน้านี้ แล้วก็เห็นหนุ่มร่างสูงที่ตัวเองเดินตามมาเข้าไปในห้องน้ำ สาวน้อยจึงดักรออยู่หน้าห้องน้ำชายสักพักใหญ่ หนุ่มร่างสูงก็ออกมาจากห้องน้ำ
โทโมะ : เธอมาทำอะไรที่นี้อ๊ะ
แก้ว : ฉันมีเรื่องจะคุยกับนายหน่อย ตามมานี้ (สาวน้อยจบแขนหนุ่มร่างสูงเดินไปจากหน้าห้องน้ำตรงไปหลังอาคาร ตรงบริเวณที่ไม่มีคนพลุกพลานโดยที่หนุ่มร่างสูงเดินตามไปแต่โดยดีไม่ปริปากบ่นสักนิด)
โทโมะ : มีอะไรทำไมพามาในที่ลับตาคนแบบนี้ หรือว่าเธอ
แก้ว : ฉันก็จะมาคุยกับนายไง นายพูดบ้าไรเนี่ย งง
โทโมะ : อ๊ะ OK ว่ามาดิ
แก้ว : คะคือ ฉันจะถามว่าทำไมนายถึงข้อมูลเรื่องนางเงือกละ
โทโมะ : ก็มีหลายเหตุผลและทำไมละ
แก้ว : แล้วทำไมถึงสนใจเรื่องนี้เล่าเรื่องอื่นตั้งหลายอย่าง
โทโมะ : แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอละ หรือว่าเธอเป็น
แก้ว : ฉะ ฉันไม่ได้ (แก้วเดินถอยหลังจนติดกำแพง)
โทโมะ : ฉันไม่ได้อะไรพูดมาให้ชัดถ้อยชัดคำดิ !!
แก้ว : แล้วนายจะว่าฉันเป็นอะไรละ
โทโมะ : เป็นอะไรดีนะ
แก้ว : อะไรเล่าพูดมาเส๊ะ!!
โทโมะ : ก็เป็นเธอไง เธอจะเป็นอะไรได้ละโด่ ^_^
แก้ว : โล่งอก
โทโมะ : เธอคิดอะไรอยู่ไม่ทราบเนี่ย
แก้ว : ป่าวไม่มีอะไรงั้นฉันไปนะ
โทโมะ : เดี๋ยวสิ นั่งคุยกันก่อน (จะอะไรกับฉันมากมายเนี่ย/แก้ว)
แก้ว : มีอะไรอีกละ
โทโมะ : เธอเกลียดฉันมากเลยรึไงกัน (โทโมะพูดเสร็จก็นั่งกลับพื่อนพิงต้นไม้แถวนั้น)
แก้ว : ถามทำบ้าอะไรเนี่ย!!
โทโมะ : ก็แค่อยากรู้ นั่งก่อนสิ
แก้ว : ก็นิดนึงอ๊ะทำไมเหรอ (นั่งลงข้างโทโมะ)
โทโมะ : แล้วเธออะคิดว่าฉันเป็นคนยังไง
แก้ว : ก็เป็นคนหลายอารมณ์เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย ดูไม่ทันนะ ทำไมเหรอ
โทโมะ : จริงดิ ฉันว่าฉันก็เฉยๆ นิ่งๆนะทำไมเธอถึงคิดแบบนั้นละ
แก้ว : บางทีนายก็ดีกับฉัน เดี๋ยวๆก็ร้ายใส่มันยังไงกันฉัน งง
โทโมะ : หึหึ แล้วเธอย้ายมาจากที่ไหนเหรอ
แก้ว : ที่ที่ไกลมากนะ
โทโมะ : ไกลมากแล้วมันที่ไหนบอกฉันได้ไหม
แก้ว : เออะ คือ
โทโมะ : ไม่ได้ก็ไม่เป็นอะไรหรอก เอาไว้อยากบอกค่อยบอกก็ได้ ^_^
แก้ว : อะ อื้ม - - (ฉันก็อยากบอกนะแต่ว่าบอกไปนายก็คงจะไม่เชื่อ)
โทโมะ : ขอถามอะไรเธออีกสักข้อนะ เธอเป็นใครทำไมถึงมีสร้อยเส้นนี้ของนางเงือกได้
แก้ว : นายรู้เรื่องสร้อย
โทโมะ : ฉัน ไอ้ป๊อป ไอ้เขื่อน รู้และก็สนใจที่จะศึกษาเรื่องนี้นั้นและ
แก้ว : ...!! (อะไรกันนายรู้แต่ไม่คิดเหรอว่าเราอาจจเป็นนางเงือกก็ได้/แก้ว)
โทโมะ : ไม่บอกก็ไม่เป็นอะไรนะ
แก้ว : นาย เชื่อว่านางเงือกมีจริงไหม
โทโมะ : ไม่รู้สิ ถ้าไม่เห็นก็คงไม่เชื่อมั้ง^^
แก้ว : อย่างงั้นเหรอ ??
โทโมะ : แล้วเธอละเชื่อเรื่องนางเงือกหรือป่าวละ ฉันนะคิดเหมือนเธอ
แก้ว : คือ ฉัน... (ทำไมต้องคิดเหมือนฉันด้วยละนายรู้อะไรกันแน่นะ)
โทโมะ : ไม่ตอบก็ไม่เป็นไร เราไปกันเถอะเดี๋ยวเพื่อนๆจะตามหากันให้วุ่น (พร้อมกับลุกขึ้นแล้วเดินไป)
แก้ว : ฉันจะบอกนายถะ ขอฉันคิดและพร้อมเมื่อไหร่แล้วฉันจะบอก
โทโมะ : อ่านะ ไปเถอะ
                และทั้ง 2 ก็เดินออกมาจากหลังอาคารแห่งหนึ่งและตรงไปยังโต๊ะประจำของตัวเองและเพื่อนๆ
เขื่อน : เห้ยไปไหนมาวะน๊าน นาน
โทโมะ : เข้าห้องน้ำดิว๊ะ
ป๊อป : นานเกินไปมั้งแค่ห้องน้ำเนี่ย
โทโมะ : นิดหน่อย
เฟย์ : แก้วแล้วแกทำไมไปนานจังแค่ห้องน้ำตรงนั้นอ๊ะ
แก้ว : พอดีปวดหัวนิดหน่อยเลยไปกินยาที่ห้องพยายาบาลมานะ
ฟาง : จะใช้หรอ
ป๊อปปี้ : อย่างที่ฟางว่า พวกเธอ 2 คนแปลกไปคนละทางแต่กลับมาพร้อมกันมันยังไง
แก้ว : เห้ยนั้นรถที่บ้านมารับแล้วกลับเถอะเฟย์ ฟาง (เปลี่ยนเรื่องได้ไวอย่างสุดซึ้งเลย)
เฟย์ ฟาง : เออะ เอ่อ ไปสิปะ
FFK : กลับก่อนนะ ^^
แก้ว : บายโทโมะ
เขื่อน : นั่นแหน่ะ มีบะบายกันด้วย
โทโมะ : ไปหาข้อมูลต่อเถอะ
ป๊อป : เอ่อๆ ไปยืมที่ห้องสมุดแล้วไปค้นที่คอนโดข้านะ
โทโมะ เขื่อน : ไปๆ ปะ (3หนุ่มก็เดินไปยังห้องสมุด)
ป๊อปปี้ : แล้วพวกเราละ
พิม : กลับบ้านสิ ปะ
ทุกคน : โอ้ว บะบาย