The Mermaid ไขปริศนารัก ในตัวเธอ !!

                3 หนุ่มเดินเข้ามาในร้านเครื่องเพชรในห้างแห่งหนึ่งและตรงเข้าไปยังเคาเตอร์ที่มีเจ้าของร้านนั่งอยู่ทันที
เจ้าของร้าน : สวัสดีครับมีอะไรให้ช่วยไหมครับ
ป๊อป : เอ่อ~คือพวกเราอยากให้คุณช่วยดูสร้อยเส้นนี้ให้หน่อยนนะครับ (พร้อมกับยื่นสร้อยในมือส่งให้เจ้าของร้านดู)
เขื่อน : เป็นยังไงมั้งครับผม - - (3หนุ่มดูสีหน้าของเจ้าของร้านมองเหมือนจะคิ้วขมวด) ท่าทางไม่ดีแล้วเรา
โทโมะ : เห็นไหมกรุบอกว่ามันเป็นของเก๋แสส~!! หน้าตะ..
เจ้าของร้าน : เห้ย!!
เขื่อน : อะไรเหรอก๊าบบบบ ^^”
เจ้าของร้าน : ขายไหม??
โทโมะ ป๊อป เขื่อน : ว่าไงนะ o_O
เจ้าของร้าน : ขายไหมครับ^^
โทโมะ : คงไม่ได้หรอกครับ แล้วอีกอย่างสร้อยนี้ถ้าขายได้ก็คง 100-200ละสิ
เจ้าของร้าน : ล้านกว่า..
เขื่อน : ก็แค่ล้านกว่าเอ็ง
โทโมะ ป๊อป เขื่อน : ห๊ะว่าไงละล้านกว่า!!
เจ้าของร้าน : ครับ เพราะสร้อยนี้เป็นสร้อยที่หากยาก คือแบบเป็นตำนานแถบจะหาไม่ได้หรอกครับ
โทโมะ : ตำนานอะไรครับ คือเราอยากรู้ว่าสร้อยนี้มันมีความเป็นมายังไง
เจ้าของร้าน : พูดไปคุณอาจจะคงไม่เชื่อหรอกครับ อันนี้ถ้าใครไม่เจอกับตัวเองคงไม่มีทางเชื่อแน่นอน
เขื่อน : อะไรละครับ^^
เจ้าของร้าน : พวกคุณเชื่อเรื่องนางเงือกกันไหมละครับตำนานก็คือเรื่องนี้และครับ
โทโมะ ป๊อป เขื่อน : ว่าไงนะนางเงือก 5555+ มันไม่มีจริงหรอกครับนี้มันยุควิทยาศาสตร์แล้วนะ
เจ้าของร้าน : แต่มันอาจมีจริงเพราะสร้อยเส้นนี้และครับ สร้อยที่พวกคุณเอามานี้เป็นสร้อยของนางเงือกคุณจะเชื่อหรือไม่ก็ตามใจ แล้วสรุปขายหรือป่าว
โทโมะ : คงจะไม่ได้หรอกเพราะสร้อยนี้ไม่ใช่ของพวกเรา
เจ้าของร้าน : ครับ สร้อยนี้ถ้ามีเจ้าของกรุณานำไปคืนด้วยนะ
เขื่อน : ทำไมละครับ
เจ้าของร้าน : ตำนานเล่าว่านางเงือกถ้า................................และทำสิ่งนั้นหายอาจเป็นอันตรายต่อเองอย่างมากอาจถึง............. ขอโทษนะพอดีหนังสือมันขาดหายตรงส่วนนั้นไปนะครับ ผมเลยไม่รู้อะไรเลย
เขื่อน : ครับขอบคุณมากนะครับพวกเราไปก่อนนะครับ
เจ้าของร้าน : ครับมีอะไรก็มาถามได้ทุกเมื่อเลยครับ ^_^ (และ 3 หนุ่มก็เดินออกมานอกร้านครื่องเพชรทันที)
ป๊อป : คงไม่เป็นไรหรอกมั้งยังไงเราก็ต้องเอาไปคืนแก้วนิ
เขื่อน : เอ่อ ใช่แล้วอีกอย่างแก้วก็ไม่ใช่นางเงือกนะซะคงไม่เป็นอะไรหรอก
โทโมะ : แต่มันน่าสงสัยเหมือนกันนะ ทำไมยัย 3 คนนั้นถึงมีสร้อยที่เหมือนกันได้ขนาดนี้และ
ป๊อป : เอ่อจริงยัยเตี้ยนั้นก็มีนี้ว่า แล้วพวกนั้นเขาเป็นใครมาจากที่ไหนนะ
โทโมะ : เรื่องเนี่ยมันมองติ๊งต๊องอย่างที่ข้าเลยพูดไว้นะ แต่ข้าก็สงสัยยัย 3 คนนั้นอยู่ดีนั้นและ
ป๊อป : งั้นเอางี้งานที่อาจารย์เขาเคยให้เราไปค้นคว้าเรื่องที่อยากรู้นะ พวกเรา 3 คนจับกลุ่มกันแล้วศึกษาเรื่องนางเงือกกัน ตกลงเอ็งว่าดีไหม
เขื่อน : โห ป๊อปเจ๋งอ๊ะ เอาดิ ^_^
โทโมะ : แต่สร้อยนี้พรุ่งนี้เราต้องคืนให้ยัยแก้วนะ
ป๊อป : อื้อ แต่เอ็ง ถ่ายรูปนี้เก็บไว้สัก 2 - 3 รูปนะเอาไว้อ้างอิง
เขื่อน : งั้นเขื่อนเองครับจัดการตอนนี้เลย มา แช๊ะ แช๊ะ แช๊ะ!!~
ป๊อป : เก็บไว้ดีๆนะโว้ย เอ่อไอ้โมะแล้วจะคืนตอนไหนละเนี่ย
โทโมะ : พรุ่งนี้ชวนเพื่อนไปเยี่ยมยัยแก้วที่บ้านทำอาหารกินกัน แล้วค่อยคืน
ป๊อป : เจ๋งอ๊ะ แล้วชวนตอนนั้น
เขื่อน : ตอยยัย 3 คนนั้นกับไปแล้วสิ พวกเราก็ไปซื้อของที่จะกินไปทำที่บ้านยัย 3 คนนั้นแล้วโทรชวนเพื่อนๆไปด้วยกัน
โทโมะ : ก็ OK~!!
ป๊อป : แล้วพวกแก 2 คนรู้เหรอบ้านยัยพวกนั้นอยู่แถวไหน
เขื่อน : เอ่อนั้นดิอยู่แถวไหนวะ
โทโมะ : อย่าเซ่อ ก็ไปดูที่ประวัตินักศึกษาเส๊ะ
เขื่อน : โมะคร๊าบ สุดยอดอ๊ะ เก่งมาก 555+
โทโมะ : เอ่อไปกลับบ้านกัน
ป๊อป เขื่อน : โอ้วว~!!
                3 หนุ่มก็เดินออกจากห้างและตรงไปยังรถของตัวเองและแยกย้ายกันกลับบ้านไป ^^
                มาทางด้าน 3 สาวมั้งดีกว่า ^^
เมอลิอา : เฟย์ ฟาง จ๊ะแก้วไปไหนเหรอ??
เฟย์ : คะ คือ
เมอลิอา : มีอะไรกันหรือป่าวจ๊ะ ?? (น้าเริ่มสงสัยแล้วอ่าทำไง)
ฟาง : เฟย์! พี่ว่าเราบอกไปจะดีกว่านะ (กระซิบคุยกัน)
เฟย์ : จะดีเหรอพี่เฟย์ ถ้าน้ารู้อาจโกรธแก้วได้นะ (กระซิบคุยกัน)
ฟาง : แต่ถ้าเราไม่บอกก็จะสงสัยไม่เลิกนะ (กระซิบคุยกัน)
เมอลิอา : กระซิบคุยกันอยู่นั้นและมีเรื่องอะไรกันบอกน้ามาสิจ๊ะ
เฟย์ : คะ คือ ว่า
เมอลิอา : ว่าไงเอ่ย
ฟาง : สร้อยไข่มุกของแก้วหายไปค่ะ แก้วเลยซึมนั่งอยู่ข้างสระไม่ยอมพูดกับใครเลย
เมอลิอา : อ๊ะแค่นี้เอง (ทำท่าทางจะเดินขึ้นบันได) ว่าไงนะจ๊ะ!! สร้อยหายไปเหรอ
เฟย์ : ข๊ ค่ะ มะ มันหายไป
เมอลิอา : อย่างงั้นก็แย่นะสิจ๊ะ ถ้าไม่มีสร้อย..
เฟย์ ฟาง : พวกเราจะช่วยกันหาค่ะ เพื่อนอีก 3 คนก็จะช่วยหาด้วย
เมอลิอา : อย่างนี้สิเพื่อนกัน แก้วคงจะดีใจนะเนี่ยมีทั้งพี่ทั้งเพื่อนดีขนาดนี้
ฟาง : คงจะดีกว่านี้ถ้าแก้วไม่ซึมไม่เศร้ายอมพูดกับพวกเราและเพื่อนๆเหมือนเดิมอ๊ะ T^T
เมอลิอา : งั้นเดี๋ยวน้าไปคุยกับแก้วหน่อยนะจ๊ะ
เฟย์ ฟาง : ค่ะ ^^
                เมื่อน้าเมอลิอาเดินไปที่สระเพื่อไปหาแก้วนั้น
ฟาง : ไปข้างบนกัน
เฟย์ : ไปทำไมอ๊ะ
ฟาง : ก็ดูตรงระเบียงห้องนะสิ
เฟย์ : เอ่อๆ ไปสิปะปะ ^^ (สองสาวก็รีบไปที่ห้องและออกมาตรงระเบียงของห้องนอน)
                @Kaew
เมอลิอา : แก้วจ๊ะมานั่งทำอะไรคนเดียว
แก้ว : หนูอยากอยู่เงียบๆนะค่ะ ^^
เมอลิอา : ไม่มีเพื่อนอยู่ด้วยจะดีจริงๆอย่างงั้นเหรอจ๊ะ
แก้ว : ก็..
เมอลิอา : เฟย์ ฟางเล่าให้น้าฟังแล้วนะเรื่องที่สร้อยของเราหายไปนะ
แก้ว : ค่ะ คุณน้าแล้วหนูจะเป็นอะไรไหมหนูยังอยากอยู่ อยากเจอแม่หนูไม่เคยเจอแม่เลยนะค่ะ ถ้าเกิดหนูไม่มีสร้อยหนูอาจตายใช่ไหมค่ะคุณน้า T^T
เมอลิอา : แก้วจ๊ะไม่คงไม่แย่ขนาดหาสร้อยไม่เจอก็ได้นะ เฟย์ ฟาง และเพื่อนของหนูเขาก็จะช่วยตามหาสร้อยของหนูคืนมาอย่างสุดความสามารถอยู่นะ เราจะมานั่งซึมอยู่แบบนี้ได้เหรอ
แก้ว : แต่แก้ว
เมอลิอา : เฟย์ ฟางเค้าเป็นห่วงหนูมากเลยนะรู้ไหมดูนั่นสิมาคอยแอบดูอยู่เลยนั้นนะ (ชี้ให้แก้วดู)
แก้ว : ค่ะ แต่ขอเวลาแก้วหน่อยนะ ^^TT
เมอลิอา : ก็ได้จ๊ะ ยังไงก็รีบไปนอนพักผ่อนด้วยนะพรุ่งนี้มีเรียนไม่ใช่เหรอจ๊ะ
แก้ว : ค่ะ ฝันดีค่ะคุณน้า
เมอลิอา : เช่นกันจ๊ะ ^_^ สู้ๆ
แก้ว : ^^
                สาวน้อยก็นั่งอยู่ริมสระน้ำเป็นเวลานานพอสมควรแล้วก็รีบขึ้นไปพักผ่อนที่ห้องของตัวเองเพื่อเตรียมตัวไปเรียนในวันพรุ่งนี้