The Mermaid ไขปริศนารัก ในตัวเธอ !!

                3 หนุ่มเดินเข้ามาในร้านเครื่องเพชรในห้างแห่งหนึ่งและตรงเข้าไปยังเคาเตอร์ที่มีเจ้าของร้านนั่งอยู่ทันที

เจ้าของร้าน : สวัสดีครับมีอะไรให้ช่วยไหมครับ

ป๊อป : เอ่อ~คือพวกเราอยากให้คุณช่วยดูสร้อยเส้นนี้ให้หน่อยนนะครับ (พร้อมกับยื่นสร้อยในมือส่งให้เจ้าของร้านดู)

เขื่อน : เป็นยังไงมั้งครับผม - - (3หนุ่มดูสีหน้าของเจ้าของร้านมองเหมือนจะคิ้วขมวด) ท่าทางไม่ดีแล้วเรา

โทโมะ : เห็นไหมกรุบอกว่ามันเป็นของเก๋แสส~!! หน้าตะ..

เจ้าของร้าน : เห้ย!!

เขื่อน : อะไรเหรอก๊าบบบบ ^^”

เจ้าของร้าน : ขายไหม??

โทโมะ ป๊อป เขื่อน : ว่าไงนะ o_O

เจ้าของร้าน : ขายไหมครับ^^

โทโมะ : คงไม่ได้หรอกครับ แล้วอีกอย่างสร้อยนี้ถ้าขายได้ก็คง 100-200ละสิ

เจ้าของร้าน : ล้านกว่า..

เขื่อน : ก็แค่ล้านกว่าเอ็ง

โทโมะ ป๊อป เขื่อน : ห๊ะว่าไงละล้านกว่า!!

เจ้าของร้าน : ครับ เพราะสร้อยนี้เป็นสร้อยที่หากยาก คือแบบเป็นตำนานแถบจะหาไม่ได้หรอกครับ

โทโมะ : ตำนานอะไรครับ คือเราอยากรู้ว่าสร้อยนี้มันมีความเป็นมายังไง

เจ้าของร้าน : พูดไปคุณอาจจะคงไม่เชื่อหรอกครับ อันนี้ถ้าใครไม่เจอกับตัวเองคงไม่มีทางเชื่อแน่นอน

เขื่อน : อะไรละครับ^^

เจ้าของร้าน : พวกคุณเชื่อเรื่องนางเงือกกันไหมละครับตำนานก็คือเรื่องนี้และครับ

โทโมะ ป๊อป เขื่อน : ว่าไงนะนางเงือก 5555+ มันไม่มีจริงหรอกครับนี้มันยุควิทยาศาสตร์แล้วนะ

เจ้าของร้าน : แต่มันอาจมีจริงเพราะสร้อยเส้นนี้และครับ สร้อยที่พวกคุณเอามานี้เป็นสร้อยของนางเงือกคุณจะเชื่อหรือไม่ก็ตามใจ แล้วสรุปขายหรือป่าว

โทโมะ : คงจะไม่ได้หรอกเพราะสร้อยนี้ไม่ใช่ของพวกเรา

เจ้าของร้าน : ครับ สร้อยนี้ถ้ามีเจ้าของกรุณานำไปคืนด้วยนะ

เขื่อน : ทำไมละครับ

เจ้าของร้าน : ตำนานเล่าว่านางเงือกถ้า................................และทำสิ่งนั้นหายอาจเป็นอันตรายต่อเองอย่างมากอาจถึง............. ขอโทษนะพอดีหนังสือมันขาดหายตรงส่วนนั้นไปนะครับ ผมเลยไม่รู้อะไรเลย

เขื่อน : ครับขอบคุณมากนะครับพวกเราไปก่อนนะครับ

เจ้าของร้าน : ครับมีอะไรก็มาถามได้ทุกเมื่อเลยครับ ^_^ (และ 3 หนุ่มก็เดินออกมานอกร้านครื่องเพชรทันที)

ป๊อป : คงไม่เป็นไรหรอกมั้งยังไงเราก็ต้องเอาไปคืนแก้วนิ

เขื่อน : เอ่อ ใช่แล้วอีกอย่างแก้วก็ไม่ใช่นางเงือกนะซะคงไม่เป็นอะไรหรอก

โทโมะ : แต่มันน่าสงสัยเหมือนกันนะ ทำไมยัย 3 คนนั้นถึงมีสร้อยที่เหมือนกันได้ขนาดนี้และ

ป๊อป : เอ่อจริงยัยเตี้ยนั้นก็มีนี้ว่า แล้วพวกนั้นเขาเป็นใครมาจากที่ไหนนะ

โทโมะ : เรื่องเนี่ยมันมองติ๊งต๊องอย่างที่ข้าเลยพูดไว้นะ แต่ข้าก็สงสัยยัย 3 คนนั้นอยู่ดีนั้นและ

ป๊อป : งั้นเอางี้งานที่อาจารย์เขาเคยให้เราไปค้นคว้าเรื่องที่อยากรู้นะ พวกเรา 3 คนจับกลุ่มกันแล้วศึกษาเรื่องนางเงือกกัน ตกลงเอ็งว่าดีไหม

เขื่อน : โห ป๊อปเจ๋งอ๊ะ เอาดิ ^_^

โทโมะ : แต่สร้อยนี้พรุ่งนี้เราต้องคืนให้ยัยแก้วนะ

ป๊อป : อื้อ แต่เอ็ง ถ่ายรูปนี้เก็บไว้สัก 2 - 3 รูปนะเอาไว้อ้างอิง

เขื่อน : งั้นเขื่อนเองครับจัดการตอนนี้เลย มา แช๊ะ แช๊ะ แช๊ะ!!~

ป๊อป : เก็บไว้ดีๆนะโว้ย เอ่อไอ้โมะแล้วจะคืนตอนไหนละเนี่ย

โทโมะ : พรุ่งนี้ชวนเพื่อนไปเยี่ยมยัยแก้วที่บ้านทำอาหารกินกัน แล้วค่อยคืน

ป๊อป : เจ๋งอ๊ะ แล้วชวนตอนนั้น

เขื่อน : ตอยยัย 3 คนนั้นกับไปแล้วสิ พวกเราก็ไปซื้อของที่จะกินไปทำที่บ้านยัย 3 คนนั้นแล้วโทรชวนเพื่อนๆไปด้วยกัน

โทโมะ : ก็ OK~!!

ป๊อป : แล้วพวกแก 2 คนรู้เหรอบ้านยัยพวกนั้นอยู่แถวไหน

เขื่อน : เอ่อนั้นดิอยู่แถวไหนวะ

โทโมะ : อย่าเซ่อ ก็ไปดูที่ประวัตินักศึกษาเส๊ะ

เขื่อน : โมะคร๊าบ สุดยอดอ๊ะ เก่งมาก 555+

โทโมะ : เอ่อไปกลับบ้านกัน

ป๊อป เขื่อน : โอ้วว~!!

                3 หนุ่มก็เดินออกจากห้างและตรงไปยังรถของตัวเองและแยกย้ายกันกลับบ้านไป ^^

                มาทางด้าน 3 สาวมั้งดีกว่า ^^

เมอลิอา : เฟย์ ฟาง จ๊ะแก้วไปไหนเหรอ??

เฟย์ : คะ คือ

เมอลิอา : มีอะไรกันหรือป่าวจ๊ะ ?? (น้าเริ่มสงสัยแล้วอ่าทำไง)

ฟาง : เฟย์! พี่ว่าเราบอกไปจะดีกว่านะ (กระซิบคุยกัน)

เฟย์ : จะดีเหรอพี่เฟย์ ถ้าน้ารู้อาจโกรธแก้วได้นะ (กระซิบคุยกัน)

ฟาง : แต่ถ้าเราไม่บอกก็จะสงสัยไม่เลิกนะ (กระซิบคุยกัน)

เมอลิอา : กระซิบคุยกันอยู่นั้นและมีเรื่องอะไรกันบอกน้ามาสิจ๊ะ

เฟย์ : คะ คือ ว่า

เมอลิอา : ว่าไงเอ่ย

ฟาง : สร้อยไข่มุกของแก้วหายไปค่ะ แก้วเลยซึมนั่งอยู่ข้างสระไม่ยอมพูดกับใครเลย

เมอลิอา : อ๊ะแค่นี้เอง (ทำท่าทางจะเดินขึ้นบันได) ว่าไงนะจ๊ะ!! สร้อยหายไปเหรอ

เฟย์ : ข๊ ค่ะ มะ มันหายไป

เมอลิอา : อย่างงั้นก็แย่นะสิจ๊ะ ถ้าไม่มีสร้อย..

เฟย์ ฟาง : พวกเราจะช่วยกันหาค่ะ เพื่อนอีก 3 คนก็จะช่วยหาด้วย

เมอลิอา : อย่างนี้สิเพื่อนกัน แก้วคงจะดีใจนะเนี่ยมีทั้งพี่ทั้งเพื่อนดีขนาดนี้

ฟาง : คงจะดีกว่านี้ถ้าแก้วไม่ซึมไม่เศร้ายอมพูดกับพวกเราและเพื่อนๆเหมือนเดิมอ๊ะ T^T

เมอลิอา : งั้นเดี๋ยวน้าไปคุยกับแก้วหน่อยนะจ๊ะ

เฟย์ ฟาง : ค่ะ ^^

                เมื่อน้าเมอลิอาเดินไปที่สระเพื่อไปหาแก้วนั้น

ฟาง : ไปข้างบนกัน

เฟย์ : ไปทำไมอ๊ะ

ฟาง : ก็ดูตรงระเบียงห้องนะสิ

เฟย์ : เอ่อๆ ไปสิปะปะ ^^ (สองสาวก็รีบไปที่ห้องและออกมาตรงระเบียงของห้องนอน)

                @Kaew

เมอลิอา : แก้วจ๊ะมานั่งทำอะไรคนเดียว

แก้ว : หนูอยากอยู่เงียบๆนะค่ะ ^^

เมอลิอา : ไม่มีเพื่อนอยู่ด้วยจะดีจริงๆอย่างงั้นเหรอจ๊ะ

แก้ว : ก็..

เมอลิอา : เฟย์ ฟางเล่าให้น้าฟังแล้วนะเรื่องที่สร้อยของเราหายไปนะ

แก้ว : ค่ะ คุณน้าแล้วหนูจะเป็นอะไรไหมหนูยังอยากอยู่ อยากเจอแม่หนูไม่เคยเจอแม่เลยนะค่ะ ถ้าเกิดหนูไม่มีสร้อยหนูอาจตายใช่ไหมค่ะคุณน้า T^T

เมอลิอา : แก้วจ๊ะไม่คงไม่แย่ขนาดหาสร้อยไม่เจอก็ได้นะ เฟย์ ฟาง และเพื่อนของหนูเขาก็จะช่วยตามหาสร้อยของหนูคืนมาอย่างสุดความสามารถอยู่นะ เราจะมานั่งซึมอยู่แบบนี้ได้เหรอ

แก้ว : แต่แก้ว

เมอลิอา : เฟย์ ฟางเค้าเป็นห่วงหนูมากเลยนะรู้ไหมดูนั่นสิมาคอยแอบดูอยู่เลยนั้นนะ (ชี้ให้แก้วดู)

แก้ว : ค่ะ แต่ขอเวลาแก้วหน่อยนะ ^^TT

เมอลิอา : ก็ได้จ๊ะ ยังไงก็รีบไปนอนพักผ่อนด้วยนะพรุ่งนี้มีเรียนไม่ใช่เหรอจ๊ะ

แก้ว : ค่ะ ฝันดีค่ะคุณน้า

เมอลิอา : เช่นกันจ๊ะ ^_^ สู้ๆ

แก้ว : ^^

                สาวน้อยก็นั่งอยู่ริมสระน้ำเป็นเวลานานพอสมควรแล้วก็รีบขึ้นไปพักผ่อนที่ห้องของตัวเองเพื่อเตรียมตัวไปเรียนในวันพรุ่งนี้