รักร้ายๆ...สไตล์นายหน้าหวาน

9.6

เขียนโดย jam68

วันที่ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2555 เวลา 20.30 น.

  37 chapter
  401 วิจารณ์
  93.22K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 02.33 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4) เกิดอะไรขึ้น?

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

แสงแดดอ่อนๆรอดผ่านรูของผ้าม่านบางๆเข้ามากระทบกับร่างที่นอนหลับไหล

แก้ว:อือออออ))แก้วครางออกมาเบาๆก่อนจะพลิกตัวไปกอดหมอนข้าง

~ก๊อก ก๊อก ก๊อก~

เสียงเคาะประตูดังขึ้นแต่ก็ไม่สามารถกระทบโสตประสาทหูของร่างบางได้

.....:ยัยห้อย!ตื่น))เงียบ...

~ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ~

แก้ว:โอ๊ยยยย...ตื่นแล้วๆ!))แก้วงัวเงียลุกมาเปิดประตู

แก้ว:เฮ้ย!ขึ้นมาได้ไงเนี่ย?

โทโมะ:หายตัวมามั้ง!เดินขึ้นมาดิ

แก้ว:ไม่ใช่!ฉันหมายถึงนายขึ้นมาบนนี้ทำมั้ย?

โทโมะ:น้ามลให้มาปลุก

แก้ว:เออๆ!เดี๋ยวลงไป

โทโมะ:อาบน้ำแปรงฟันด้วยนะ!เหม็นมากกกกก

แก้ว:ย่ะ!!))แก้วปิดประตูใส่หน้า

~ผ่านไปสักพัก~

โทโมะ:ยัยห้อย!!อาบน้ำหรือตกส้วมตายเนี่ย

แก้ว:โอ๊ย!บ่นอะไรนักหนาเนี่ย))แก้วเปิดประตูออกมา

แก้ว:แล้วจะตามอะไรนักหนาเนี่ย

โทโมะ:ใครบอกว่าฉันมาตามเธอ!ฉันมาตามไอ้ป๊อบต่างหาก

แก้ว:แล้วมาเรียกฉันทำมั้ย?

โทโมะ:พอดีเดินผ่าน

โทโมะ:เดี๋ยวก่อนนะ!ทำมั้ยเธอไม่เรียกฉันว่าพี่แล้วอ่ะ?

แก้ว:ก็บอกแล้วไงว่าจะเรียกวันนึง!นี้หมดวันแล้วฉันก็จะเรียกเหมือนเดิม

โทโมะ:ทำมั้ยเธอไม่เรียกอยากฉันว่าพี่เนี่ย!

แก้ว:ก็นายเคยทำอะไรไว้ละ!

โทโมะ:ทำอะไร?

~15 ปีที่แล้ว~

โทโมะ:น้องแก้ว!ไปเล่นกันเหอะครับ))เด็กชายวัย 7 ขวบเข้ามาเรียกน้องเล็กออกไปเล่นด้วยกัน

แก้ว:เล่นอะไรค่ะพี่โมะ?

โทโมะ:เหอะน่า!ไปถึงก็รู้เองแหละ))โทโมะจูงมือแก้วออกมาที่สนามหน้าบ้าน

แก้ว:พี่โมะจะเล่นอะไรอ่ะ?

โทโมะ:น้องแก้วหลับตาก่อนสิ

แก้ว:หลับทำมั้ยค่ะ?

โทโมะ:เหอะน่า...พี่รับรองว่าพอน้องแก้วลืมตาต้องดีใจมากแน่ๆ))แก้วหลับตาอย่างว่าง่ายด้วยท่าทางที่ตื่นเต้น

โทโมะ:น้องแก้วครับ!ลืมตาสิ

แก้ว:กรี๊ดดดดดดดดดดดด...ตู้ม!!))แก้วกรี๊ดออกมาเสียงดังและถอดหลังจนร่วงลงไปในสระน้ำ

โทโมะ:5555 ลูกหมาตกน้ำป๋อมแป๋ม

แก้ว:พี่โมะช่วยด้วย พะ...พี่...โมะ...กะ...แก้ว...ว่ายน้ำ...มะ...เป็น...))ร่างบางค่อยๆจมหายลงไป

~ห้องนอนแก้ว~

แก้ว:อืออออ

แม่มล:ฝื้นแล้วหรอลูก

แก้ว:ม๊า!))แก้วลุกขึ้นมากอดแม่แน่น

โทโมะ:แก้ว!พี่ขอโทษนะ))โทโมะทำหน้าเศร้า

แก้ว:ไม่ต้องเลย!แก้วเกลียดพี่โมะที่สุดเลย!!))แก้วลุกขึ้นมาผลักโทโมะจนล้มลงไป

พ่อกิจ:แก้ว!อย่าไปทำพี่เค้าแบบนั้นสิ

แก้ว:ไม่สน!จำไว้เลยนะ!ต่อไปนายไม่ใช่พี่ฉัน!!))แก้ววิ่งออกจากห้องไป

~ปัจจุบัน~

โทโมะ:ฉันขอโทษ

แก้ว:ไม่เป็นไรหรอก

โทโมะ:งั้นฉันไปตามไอ้ป๊อบดีกว่านะ))โทโมะเดินออกไป

~ก๊อก ก๊อก ก๊อก~

โทโมะ:ไอ้ป๊อบตื่นยังว่ะ!ไอ้ป๊อบ ไอ้ป๊อบ!

แก้ว:นาย!เงียบก่อนดิ

ป๊อบปี้:ป๊อบขอโทษนะฟาง

ฟาง:ฮึก ป๊อบทำมั้ยทำแบบนี้ ทำทำมั้ย ทำทำมั้ย อือออออ

แก้ว:เสียงมาจากห้องนอนแขกอ่ะ))แก้วกับโทโมะเดินไปแง้มหูฟังหน้าประตู 

ฟาง:ฟางเกลียดป๊อบ!ได้ยินมั้ยว่าฟางเกลียดป๊อบ!!

ป๊อบปี้:ป๊อบไม่รู้ว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น แต่ป๊อบพร้อมที่จะรับผิดชอบฟางนะ

ฟาง:ไม่!!!ฟางไม่ต้องการ!!

โทโมะ:ไอ้ป๊อบ!!มึงทำอะไรแฟนกู!!

~ปั้งๆๆๆๆๆๆ~

โทโมะทุบประตูเสียงดัง

โทโมะ:ไอ้ป๊อบ!!มึงเปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ!!

~ปั้งๆๆๆๆๆๆ~

โทโมะ:ไอ้ป๊อบ!!กูบอกให้เปิดไง!!

แม่มล:ทำอะไรกันนะลูก?เสียงดังไปถึงข้างล่างเลย

แก้ว:คือออออออ...

โทโมะ:น้ามลช่วยบอกให้ลูกชายเปิดประตูหน่อยสิครับ

แม่มล:เปิดประตู?

โทโมะ:ห้องนี้ไงครับ!ห้องที่มันอยู่กับแฟนผมนะ))โทโมะพูดเสียงเย็น

แม่มล:เออ...โมะใจเย็นๆนะ

แม่มิโกะ:มีอะไรกันหรอค่ะ?

แม่น้อย:นั้นสิค่ะ!เสียงดังจังเลย

โทโมะ:น้ามลครับ!บอก-ให้-มัน-เปิด-ประ-ตู))โทโมะเน้นทีละคำ

แม่มล:ป๊อบ!ป๊อบเปิดประตูให้ม๊าหน่อยสิลูก

~แอ๊ดดดดด...ปึ๊ก!!~

พอป๊อบปี้เปิดประตูออกมาโทโมะก็ฝากหมัดงามๆให้ทันที

แม่ๆ:ตายแล้ว!

โทโมะ:มึงอย่าอยู่เลยไอ้เพื่อนเวร!!))โทโมะรั่วหมัดใส่ป๊อบปี้ไม่ยั้ง

แม่มิโกะ:พอแล้ว!พอแล้วตาโมะ!แม่บอกให้พอ!!

โทโมะ:ถ้าวันนี้มันไม่ตาย!ผมไม่หยุดแน่!!

ฟาง:พอแล้วโมะ!อย่าทำแบบนี้เลยนะ))ฟางรั้งโทโมะไว้

โทโมะ:ทำมั้ย!!ห่วงมันมากนักไง...อ๋อ!ลืมไปว่าได้กันแล้ว คงห่วงมันมากเลยสิ!ลีลามันดีหรือไงฟางถึงปกป้องมันได้!!

~เพี๊ยะ!!~

มือเรียวฟาดเต็มๆแรงเข้าไปที่หน้าร่างสูง

ฟาง:โมะคิดว่าฟางดีใจนักหรือไง ฮึก!ฟางไม่คิดเลยนะว่าโมะจะเป็นคนแบบนี้ ฮึก

โทโมะ:โมะก็เป็นคนแบบนี้กับผู้หญิงเลวๆแค่นั้นแหละ!!

ป๊อบปี้:ไอ้โมะ!!มันจะมากไปแล้วนะเว้ย!!

โทโมะ:ทำมั้ยว่ะ!ผู้หญิงเลวๆก็ต้องคู่กับผู้ชายเลวๆแบบมึงไง!

ป๊อบปี้:ไอ้เวร!!))ป๊อบปี้พุ่งหมัดตรงไปหาโทโมะ

แก้ว:พอได้แล้ว!!พอ!!!พอสักที!!!))แก้วตะโกนลั่นทำให้สองหนุ่มที่ต่อยกันอยู่หยุดมอง

แก้ว:แก้วไม่รู้หรอกนะว่ามันเกิดอะไรขึ้นระหว่างเฮียกับพี่ฟางแต่นายก็ควรจะฟังเค้าก่อนจะมาใช้อารมร์แบบนี้!

โทโมะ:ภาพมันก็ฟ้องอยู่แล้วนี้ต้องฟังอะไรอีก!

แก้ว:ความจริงไง!ความจริงจากปากทั้งคู่

โทโมะ:ฉันเชื่อในสิ่งที่ฉันเห็น))โทโมะพูดจบก็เดินออกไป

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา