รักร้ายๆ...สไตล์นายหน้าหวาน

เขื่อน:พี่ว่าเรากลับกันเหอะนะ))เขื่อนพูดขึ้นเมื่อเดินมาหยุดอยู่หน้าประตูบ้านท้ายไร่

เฟย์:ทำมั้ยละ?เฟย์ได้ยินเสียงแก้วร้องนะมันต้องเกิดเรื่องแน่ๆเลย))เฟย์พยายามจะเปิดประตูเข้าไปแต่เขื่อนดึงมือไว้

เขื่อน:มันเป็นเรื่องของเค้าสองคนนะเฟย์ เราอย่าไปขัด...เฮ้ย!อย่าไปยุ่งเลยดีกว่า กลับไปรอที่บ้านใหญ่ดีกว่านะ))เขื่อนรีบลากเฟย์ออกมา

เขื่อน:เบาๆหน่อยนะเพื่อน))เขื่อนพูดขึ้นเบาๆ

..............................................................................................................

~บ้าน จิระมงคลสกุล~

แม่มล:กลับมาแล้วหรอลูก))แม่มลทักขึ้นเมื่อเห็นฟางพาป๊อบปี้เข้ามาในบ้าน

ป๊อบปี้:ครับ

แม่มล:วันนี้เป็นไงบ้างลูก

ป๊อบปี้:น่าเบื่ออีกตามเคยครับ))ป๊อบปี้ทำหน้าเซ็งๆ

แม่มล:เอาน่าลูกเดี๋ยวก็หาย อดทนอีกหน่อยนะ))แม่มลลูบหัวลูกชายเป็นการให้กำลังใจ

ฟาง:พยาบาลบอกว่าป๊อบเก่งมากเลยนะค่ะ อีกไม่นานก็หายเชื่อฟางสิ))ฟางบอก

ป๊อบปี้:พยาบาลก็พูดปลอบใจไปงั้นแหละ

พ่อกิจ:แกอย่าพูดตัดกำลังตัวเองแบบนั้นสิว่ะป๊อบ

ฟาง:งั้นเดี๋ยวฟางไปทำอาหารให้นะป๊อบบ่นหิวตั้งแต่ขึ้นรถแล้วนี้))ฟางเดินเข้าครัวไป

แม่มล:หนูฟางนี้น่ารักนะค่ะดูแลตาป๊อบดี้ดี))แม่มลพูดกับพ่อกิจ

ป๊อบปี้:จะมาดูแลทำมั้ยก็ไม่รู้

พ่อกิจ:อะไรกันไอ้ลูกชาย เมื่อก่อนง้อเค้าจะเป็นจะตายไหงตอนนี้กลับเมินเค้าซะได้ละ

ป๊อบปี้:มันไม่เหมือนกันนี้ครับ เมื่อก่อนผมมั่นใจว่าผมจะทำให้เค้ามีความสุขได้ จะคอยปกป้องเค้าได้แต่ตอนนี้แค่เดินผมยังทำไม่ได้เลย ผมไม่อยากให้เค้าเอาชีวิตทั้งชีวิตมาทิ้งกับคนพิการแบบผม))ป๊อบปี้พูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ

แม่มล:ไม่หรอกลูก ม๊าว่าหนูฟางเค้ารักป๊อบมากนะ คนรักกันต่อให้ชีวิตต้องลำบากกว่านี้เค้าก็ทนได้ลูก ถึงตอนนี้ป๊อบจะเดินไม่ได้แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าป๊อบจะเดินไม่ได้ตลอดไปนี้ลูก

ป๊อบปี้:แล้วถ้ามันเป็นแบบนี้ไปอีกสามปีเป็นม๊าม๊าจะรอได้หรอครับ

แม่มล:ไม่ได้หรอก

ป๊อบปี้:เห็นมั้ยละ

แม่มล:แต่ถ้าเป็นคนที่ม๊ารัก จะเป็นร้อยปีม๊าก็รอได้นะ

ฟาง:อาหารเสร็จแล้วค่ะ))ฟางเดินออกมาบอก

พ่อกิจ:เข้าไปกินในห้องดีกว่าจะได้พักผ่อนด้วย))พ่อกิจเข็นรถป๊อบปี้เข้าไปในห้องนอนชั่วคราวของเค้าที่อยู่ข้างๆห้องหนังสือ ฟางถือถาดอาหารตามเข้ามา

แม่มล:ม๊าฝากด้วยนะหนูฟาง))แม่มลบอกก่อนจะเดินออกไปพร้อมพ่อกิจ

ฟาง:กินข้าวดีกว่านะจะได้กินยา))ฟางเข็นโต๊ะอาหารไปตรงหน้าป๊อบปี้ที่นั่งอยู่บนเตียงกว้าง

ป๊อบปี้:เธอไปพักเลยก็ได้นะฉันจัดการตัวเองได้

ฟาง:ไม่เป็นไรหรอกฟางอยู่ด้วยดีกว่าป๊อบจะได้ไม่เหงา))ฟางบอกก่อนจะหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน

ป๊อบปี้:ไม่เบื่อบ้างหรือไง?))ป๊อบปี้ถามขึ้นเมื่อกินข้าวไปได้สักพัก

ฟาง:เบื่ออะไรค่ะ?))ฟางถามกลับแต่ตาก็จ้องอยู่ที่หนังสือ

ป๊อบปี้:เบื่อที่ต้องดูแลคนพิการแบบฉันไง

ฟาง:ถ้าเบื่อฟางไม่มานั่งเฝ้าป๊อบแบบนี้หรอก

ป๊อบปี้:ฉันอิ่มแล้ว))ฟางเดินมาดูเมื่อป๊อบปี้พูดว่าอิ่ม

ฟาง:ข้าวไม่เห็นยุบไปไหนเลยอิ่มได้ไง

ป๊อบปี้:ก็อิ่มแล้วนี้

ฟาง:เอ้...ใครกันนะบ่นว่าหิวแต่พอทำให้กินกลับอิ่มซะงั้น))ฟางพูดติดตลก

ป๊อบปี้:ก็อิ่มแล้วจริงๆ

ฟาง:กินอีกหน่อยสิเดี๋ยวกินยายาก็กัดกะเพาะหรอก

ป๊อบปี้:ก็มันอิ่มแล้ว

ฟาง:อย่าดื้อสิค่ะคนป่วย!งั้นเดี๋ยวฟางป้อน))ฟางตักข้าวมาเป่าก่อนจะยื่นไปจ่อที่ปากของป๊อบปี้

ป๊อบปี้:อิ่มแล้วจริงๆ

ฟาง:กินหน่อยน้า...อ้า

ป๊อบปี้:บอกว่าอิ่มก็อิ่มสิจะยุ่งวุนวายอะไรนักหนา!!))ป๊อบปี้ตวาดเสียงดังพร้อมปัดช้อนออก

ฟาง:วุ่นวายงั้นหรอ ยุ่งงั้นหรอ ฮึก ป๊อบมองความหวังดีของฟางเป็นความวุ่นวายใช่มั้ย ฮึก งั้นขอโทษด้วยละกันที่ยุ่งไม่เข้าเรื่อง))ฟางปาดน้ำตาแล้วรีบวิ่งออกไปทันที

................................................................................................................

~บ้านท้ายไร่~

แก้ว:ฮึก ฮือออ ฮึก))แก้วนอนร้องไห้ไม่หยุด

โทโมะ:เลิกร้องไห้สักทีเหอะรำคาญ))โทโมะโวยวายเบาๆ

แก้ว:ฮึก ฉันเกลียดนาย ฮึก ได้ยินมั้ย ฉันเกลียดนาย!!))แก้วหันมาทุบโทโมะรั่ว

โทโมะ:โอ๊ยนี้!ฉันเจ็บนะ!!

แก้ว:เจ็บสิดี!ตายไปซะได้ยิ่งดิ!!

โทโมะ:จะอะไรกันนักกันหนา เธอเป็นเมียฉันเรื่องแบบนี้ไม่เห็นแปลก

แก้ว:นายพูดง่ายไปมั้ย ฮึก

โทโมะ:ก็จริง แต่ฉันไม่คิดเลยนะว่าเด็กนอกแบบเธอจะซิงอยู่

แก้ว:ใครมันจะเลวได้แบบนายละ!!

โทโมะ:นี้แก้ว!!อยากโดนอีกหรือไง!))โทโมะกอดแก้วไว้แน่นเพื่อไม่ให้เธอทุบเค้าอีก

แก้ว:ปล่อย!!เอามือสกปรกๆของนายออกไปจากตัวฉัน

โทโมะ:ไอ้มือสกปรกๆนี้มันก็สัมผัสตัวเธอมาหมดทุกซอกทุกมุมแล้วแหละนะ

แก้ว:ปล่อยนะ!!ปล่อยยยยย ฮึก ฉันเกลียดนาย!! ปล่อยสิ ฮึก))แก้วพยายามดันตัวเองออกจากอ้อมแขนแกร่ง

โทโมะ:ไปอาบน้ำไปจะได้กลับบ้าน))โทโมะบอกแล้วยอมปล่อยแต่โดยดี

โทโมะ:เร็วๆ...หรือจะต้องโดนอีกรอบก่อนถึงจะพอใจ))โทโมะพูดเมื่อแก้วไม่ยอมลุกตามที่เค้าบอก

แก้ว:โอ๊ย!))แก้วรีบลุกขึ้นแต่ก็ล้มลงไปกองกับพื้น

โทโมะ:เป็นอะไรไป))โทโมะเข้ามาประคอง

แก้ว:ไม่ต้องมายุ่ง!!))แก้วสะบัดตัวออกและพยายามลุกอีกครั้งแต่ก็ไม่ได้ผล

โทโมะ:อ๋อลืมไป นี้มันครั้งแรกของเธอนี้สงสัยจะเจ็บละสิ งั้นเดี๋ยวฉันพาไปอาบน้ำนะจ๊ะที่รัก))โทโมะช้อนตัวแก้วขึ้น

แก้ว:ปล่อยนะ!!ปล่อยยย!!ปล่อยสิไอ้บ้า!!ปล่อย!!))แก้วดิ้น

โทโมะ:นี้!ถ้าตกไปเจ็บจนเดินไม่ได้ไม่รู้ด้วยนะ

แก้ว:มันเกี่ยวกันตรงไหน

โทโมะ:ฉันอยากให้เกี่ยว อย่านิ่งๆอย่าออกฤทธิ์ให้มันมากนักไม่งั้นเธอจะได้กลับไปนอนที่เตียงอีกครั้งแน่

...............................................................................................................

~บ้านใหญ่ไร่ไทยานนท์~

เฟย์:มันนานเกินไปแล้วนะพี่เขื่อน เฟย์ว่าเราไปตามกันเหอะ

เขื่อน:เค้าอาจจะยังเคลียร์กันไม่เสร็จก็ได้เฟย์

เฟย์:แล้วถ้าพี่โมะโมโหจนซ้อมแก้วละ

เขื่อน:ดูละครมากไปแล้วเรา ไอ้โมะไม่ได้ซาดิสขนาดนั้นสักหน่อย

จันทร์:คุณโทโมะกับคุณแก้วกลับมาแล้วค่ะ))จันทร์เดินเข้ามาบอกเฟย์กับเขื่อน

เฟย์:แก้ว!))เฟย์รีบวิ่งออกไปดูที่หน้าบ้านเห็นโทโมะอุ้มแก้วมา

เฟย์:แก้วเป็นอะไรอ่ะพี่โมะทำมั้ยต้องอุ้มมาด้วย นี้พี่ทำอะไรแก้วหรือเปล่าเนี่ย

โทโมะ:ก็ทำแบบที่คนระ...

แก้ว:ไม่มีอะไรหรอกแก้วข้อเท้าแพลงนะ))แก้วแทรกขึ้นก่อนที่โทโมะจะพูดอะไรไม่ดีออกไป

เฟย์:แล้วเจ็บมากมั้ย ตัวเป็นจ้ำๆด้วยอ่ะเฟย์ว่าพาเข้าไปทายาดีกว่านะ))เฟย์บอกโทโมะ โทโมะอุ้มแก้วมาวางที่โซฟา เฟย์จัดการทายาให้แก้ว

เขื่อน:ไอ้โมะมานี้หน่อยดิ))เขื่อนลากโทโมะออกมาคุยหน้าบ้าน

โทโมะ:มีอะไร?

เขื่อน:แกทำอะไรแก้วว่ะ?

โทโมะ:แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแกด้วยว่ะ

เขื่อน:ถ้าสิ่งที่แกทำมันเกิดจากความรักมันก็ดีไปแต่ถ้ามันเกิดเพราะความโกรธแกไม่ควรทำแบบนี้นะเว้ย

โทโมะ:แกรู้ด้วยหรอว่ะว่าฉันทำอะไร

เขื่อน:ฉันกับเฟย์ไปที่บ้านท้ายไร่มา

โทโมะ:แล้วเฟย์รู้เรื่องนี้หรือเปล่า

เฟย์:เฟย์ไม่รู้หรอก

โทโมะ:ดีแล้ว!เฟย์ยังเด็กเกินไปสำหรับเรื่องพวกนี้

เขื่อน:แก้วก็ไม่ต่างกับเฟย์นะเว้ย ฉันว่าครั้งนี้แกทำแรงเกินไปว่ะ

โทโมะ:แรงตรงไหนว่ะฉันไม่ได้ซ้อมแก้วสักหน่อย

เขื่อน:ครั้งแรกมันควรเกิดจากความรักไม่ใช่หรอว่ะ

โทโมะ:แกรู้ได้ไงว่าเป็นครั้งแรก

เขื่อน:ฉันเชื่อว่าคนแบบแก้วไม่มีทางชิงสุกก่อนห่ามแน่นอน

โทโมะ:แต่นี้ก็ไม่ใช่การชิงสุกก่อนห่ามนี้หว่าเพราะเราแต่งงานกันแล้ว

เขื่อน:แต่ก็ไม่ได้เกิดจากว่าเต็มใจของทั้งคู่

โทโมะ:แกอย่าทำเป็นหมาหวงก้างไม่หน่อยเลย แกกับแก้วเลิกกันไปนานแล้ว ตอนนี้แก้วเป็นเมียฉันส่วนแกเป็นแฟนเฟย์ แล้วถ้าแกทำให้น้องสาวฉันเสียใจแกจบไม่สวยแน่))โทโมะพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินเข้าบ้านไป

เฟย์:คอไปโดนอะไรมาอ่ะแก้วเป็นจ้ำๆเต็มเลย))เฟย์ทัก

แก้ว:เออ...ยุงกันมั้งไม่รู้สิ))แก้วเอามือมาปิดคอตัวเองไว้

โทโมะ:พี่ว่าเรากลับบ้านได้แล้วนะเฟย์มันมืดแล้ว

เฟย์:แต่เฟย์ยังทายาให้แก้วไม่เสร็จเลยนะ แก้วโดนยุงกัดที่คอเต็มเลย

โทโมะ:ยุงกัดที่คอ?

เฟย์:ใช่ค่ะ!ท้ายไร่อ่ะยุงเยอะชะมัดคอแก้วเป็นจ้ำๆแดงเต็มไปหมด

โทโมะ:สงสัยเลือดแก้วคงหวานนะถึงได้กัดเต็มคอแบบนั้น อยากลองชิมบ้างแล้วสิ))โทโมะทำหน้าเจ้าเล่ห์

เขื่อน:เฟย์!พี่ว่ากลับเหอะนะแก้วจะได้พักผ่อน

เฟย์:ก็ได้...งั้นเฟย์กลับแล้นะแก้ว เจอกันพรุ่งนี้))เฟย์บอกลาก่อนจะออกไปพร้อมเขื่อน

แก้ว:นี้!จะอุ้มไปไหนเนี่ย))แก้วโวยวายเมื่อโทโมะช้อนร่างบางขึ้น

โทโมะ:ไปกินข้าวสิจะได้นอน หรืออยากทำกิจกรรมก่อนนอนละจ๊ะเมียจร้า

แก้ว:ไอ้บ้า!!))แก้วหน้ามู้ยทำให้โทโมะชอบใจใหญ่