รักร้ายๆ...สไตล์นายหน้าหวาน

แก้ว:นี้นาย!ฉันจบดีไซน์มานะอย่ามาว่าฉัน
โทโมะ:ใครจะไปรู้ละเธออาจจะไม่ตั้งใจเลือกก็ได้นี้
แก้ว:ถึงไม่ตั้งใจฉันก็เลือกสวยย่ะ
โทโมะ:ขอให้จริงเถอะ))โทโมะพูดจบก็ก้มหน้าเลือกชุดของตัวเอง
แก้ว:อันนี้สวยมั้ย?))แก้วหันไปถามแจม
โทโมะ:ฉันว่าสีมันสดไปนะบอกให้เอาสีเรียบๆไง))โทโมะหันมาดูชุดที่แก้วเลือกก่อนจะพูด
แก้ว:เอ๊ะ!ก็ฉันอยากได้แบบนี้หนิ
โทโมะ:แต่ฉันไม่ให้
แจม:ฉันว่าตัวนี้ดีกว่านะ
โทโมะ:โอเคเลยครับแจมพี่ว่าตัวนี้ดีกว่า
แก้ว:แต่ฉันชอบตัวนี้อ่ะ))แก้วยังยืนยันตัวเดิม
โทโมะ:ฉันไม่ให้ใส่
แก้ว:นายมันเผด็จการ!
โทโมะ:ขอบคุณ))โทโมะทำหน้ากวนประสาท
แจม:อย่าพึ่งทะเลาะกันค่ะ))แจมห้าม หลังจากทะเลาะตบตีกันมาเกือบสองชั่วโมงทั้งคู่ก็ได้ชุดที่โทโมะต้องการ
~ชุดสวมแหวน~

~ชุดรดน้ำ~

แก้ว:ของชำร่วยฉันจะเป็นคนเลือกเองนายห้ามยุ่ง!))แก้วรีบบอก
โทโมะ:ทำมั้ยฉันจะยุ่งไม่ได้
แก้ว:ฉันอุตส่าห์ตามใจนายเรื่องชุดแล้วนะนายก็ต้องตามใจฉันเรื่องของชำร่วยเหมือนกัน
โทโมะ:โอเค!งั้นฉันจะไปเลือกการ์ด
แก้ว:นี้!นายจะไม่ให้ฉันมีสิทธิ์อะไรเลยหรือไงห๊ะ!?!
โทโมะ:ฉันอุตส่าห์ให้เธอเลือกของชำร่วยแล้วไง
แก้ว:อย่างเดียวเนี่ยนะ
โทโมะ:แหวน ชุดแต่งงาน สถานที่ ถ่ายรูป รูปแบบงานฉันให้เธอหมดเลย
แก้ว:สถานที่แน่นอนว่ามันต้องเป็นโรงแรมฉัน รูปแบบงานพวกผู้ใหญ่ก็จัดการ ส่วนถ่ายรูปฉันไม่อยากถ่ายแล้วมันเหลืออะไรให้ฉันห๊ะ!
โทโมะ:แหวน ชุดแต่งงานและถ่ายรูป
แก้ว:ฉันไม่อยากถ่ายไง!
โทโมะ:แต่ฉันจะถ่าย
แก้ว:ไหนนายบอกว่าตามใจฉันไง
โทโมะ:ตามใจแต่ต้องถ่ายรูป
แจม:นี้!อย่าพึ่งทะเลาะกันได้มั้ยค่ะแจมปวดหัว
โทโมะ:แจมก็ดูเพื่อนแจมสิครับเอาแต่ใจสุดๆ
แก้ว:ใครกันแน่เอาแต่ใจ...นายนั้นแหละ!
แจม:แยกกันเลยนะ!พี่โมะไปนั่งตรงนู้นดีกว่าค่ะส่วนแกไปนั่งกับฉันในห้องไปตรงนี้มันร้อนแล้ว))แจมชี้ไปทางมุมร้านให้โทโมะเดินไปนั่งและลากแก้วเข้าไปนั่งในห้องทำงานของตัวเอง
~ห้องทำงานแจม~
แก้ว:นี้แก!เรื่องชุดนะเอาชุดที่ฉันเลือกนะ
แจม:แต่มันไม่สวยเลยนะแก้วมันเหมือนชุดกุมารทองกับชุดแม่นาคอ่ะ
แก้ว:นั้นแหละที่ฉันต้องการและถ้าวันจริงแกแต่งฉันให้เหมือนทั้งกุมารทองและแม่นาคได้ยิ่งดี
แจม:แกคิดอะไรของแกอยู่เนี่ยแก้ว
แก้ว:ก็แบบที่ตกลงกันไว้ไง
แจม:แกนึกถึงหน้าพ่อแม่แกบ้างนะ
แก้ว:เค้าไม่สนใจหรอกน่าขนาดฉันจะอธิบายความจริงให้ฟังยังไม่ฟังเลย!
แจม:ยัยแก้ว!แกโตแล้วนะ
แก้ว:เอ๊ะ!แกเป็นเพื่อนฉันหรือเปล่าเนี่ยแกต้องเข้าข้างฉันสิ
แจม:เออๆๆๆ...ฉันจนปัญญากับแกและ
แก้ว:ดีมากเพื่อนเลิฟ...งั้นฉันไปเลือกของชำร่วยดีกว่า))แก้วยิ้มพอใจก่อนจะเดินไปนั่งเลือกของชำร่วยที่โซฟา เวลาผ่านไปหนึ่งชั่วโมงโทโมะก็เดินเข้ามาเพราะเค้าเลือกแบบการ์ดเสร็จแล้ว
แก้ว:เสร็จแล้วหรอ?
โทโมะ:แล้วเธอละ?
แก้ว:เสร็จแล้วเหมือนกัน
โทโมะ:ไหนดูสิ
แก้ว:ดูได้อย่างเดียวห้ามเปลี่ยนเข้าใจมั้ย?
โทโมะ:รู้แล้วแหละน่าเร็วๆเหอะ
แก้ว:อ๊ะ

โทโมะ:ก็โอเคนะ
แก้ว:แล้วไหนอ่ะแบบการ์ด?
โทโมะ:นี้ไง

แก้ว:นี้มันการ์ดแต่งงานแบบญี่ปุ่นนี้
โทโมะ:ใช่ไง
แก้ว:แต่ฉันเป็นคนไทย
โทโมะ:ฉันเป็นคนญี่ปุ่นและเราก็ตกลงกันแล้วว่าจะตามใจอีกฝ่าย
แก้ว:แต่...
โทโมะ:หรืออยากโดน
แก้ว:ฮึ้ย!!))แก้วทำหน้างอ
แจม:โอเคทุกอย่างแล้วใช่มั้ยค่ะ?
โทโมะ:ใช่ครับโอเคแล้ววันหมั้นแจมก็จัดการให้พี่ด้วยละกันนะ
แจม:ค่ะ!เดี๋ยววันหมั้นแจมจัดการให้นะค่ะส่วนช่างก็ร้านยัยจินนี่ละกัน
โทโมะ:ขอบคุณมากนะครับงั้นพี่กลับก่อนนะเดี๋ยวจะไปดูแหวนต่อ))โทโมะพูดจบก็ลุกออกไปแต่แก้วกลับนั่งนิ่ง
โทโมะ:จะไปดีๆหรือจะให้อุ้ม))โทโมะพูดแต่แก้วก็ยังนิ่ง
โทโมะ:โอเค))โทโมะช้อนตัวแก้วขึ้นสู่อ้อมอกทันที
แก้ว:นี้ปล่อยนะ!))แก้วโวยวาย
โทโมะ:เดินดีๆไม่ชอบก็จะอุ้มไปไง
แก้ว:ฉันเดินเองได้น่า
โทโมะ:แต่ฉันอุ้มแล้วขี้เกียจปล่อย
แก้ว:งั้นก็อุ้มไปส่งถึงห้องเลยสิ!))แก้วประชด
โทโมะ:ได้!แต่ต้องไปซื้อแหวนก่อนนะ
แก้ว:แต่ฉันจะกลับบ้าน!
โทโมะ:พอดีฉันไม่ได้มีเวลาว่างขนาดนั้น))โทโมะเดินตรงไปที่รถ
.................................................................................................................................
~พารากอน~
แก้ว:นี้นายฉันเดินเองได้น่า))แก้วบอกเมื่อโทโมะจะเดินมาอุ้มเธอ
โทโมะ:ก็เธอบอกให้ฉันอุ้มไปส่งถึงห้องไง
แก้ว:ฉันประชด!!
โทโมะ:แต่ฉันเอาจริง
แก้ว:นายไม่อายคนอื่นบ้างหรือไงเนี่ย?
โทโมะ:อายทำมั้ย?
แก้ว:ฉันลืมไปว่านายมันหน้าหนา!))แก้วว่าจบก็เดินตรงไปที่ร้านของเครื่องประดับของมิล่าทันที
มิล่า:หวัดดียัยแก้ว
แก้ว:ดีเว้ย
มิล่า:หายหน้าไปหลายวันเลยนะแก
แก้ว:มีเรื่องนิดหน่อยอ่ะ
มิล่า:อ้าวพี่โมะสวัสดีค่ะ))มิล่ายกมือไหว้
โทโมะ:สวัสดีครับมิล่า
มิล่า:พี่โมะคิดไงเข้าร้านเครื่องประดับค่ะเนี่ยซื้อไปให้แฟนหรอ?
โทโมะ:เปล่าครับ!พาแฟนมาเลือกแหวนนะ
มิล่า:แหวน?แหวนอะไรค่ะ
โทโมะ:แหวนหมั้นนะครับ
มิล่า:ไม่เจอกันแปบเดี๋ยวหมั้นแล้วหรอค่ะพี่ชาย แล้วไหนละค่ะเจ้าสาวอ่ะ?
โทโมะ:คนนี้ไงครับ))โทโมะเข้าไปโอบเอวแก้ว
มิล่า:ห๊ะ!พี่อย่ามาอำนะ พี่กับยัยแก้วจะหมั้นกันโลกคงแตกอ่ะ
โทโมะ:แต่มันเป็นเรื่องจริงครับ
มิล่า:จริงหรอว่ะแก้ว?
แก้ว:อือ))แก้วตอบแบบไม่ค่อยเต็มใจ
โทโมะ:เธออยากได้แบบไหนเลือกเลยนะฉันตามใจแต่ขอสวยๆนะ
แก้ว:แล้วราคาละ?
โทโมะ:เท่าไหร่ก็ได้
แก้ว:แก!ฉันขอแหวนที่แพงที่สุดเลยนะ))แก้วหันไปบอกมิล่า
มิล่า:มันแพงมากเลยนะแก
แก้ว:เออน่า...พี่โทโมะเข้าใจดี
มิล่า:แปบละกัน))มิล่าเดินเข้าไปหลังร้าน
แก้ว:รู้ราคาแล้วอย่าอึ้งนะค่ะ^^
โทโมะ:ฉันบอกแล้วไงว่าตามใจ
มิล่า:มาแล้วค่ะ ตอนนี้แบบนี้แพงที่สุดแล้วและมีสามวงในประเทศไทย

โทโมะ:สวยดีนะพี่เอาวงนี้แหละ
มิล่า:พี่โมะไม่เลือกแบบอื่นก่อนหรอค่ะ?
แก้ว:แกนี้ยังไงนะ!คนเค้าอุตส่าห์เอาเงินมาให้...ว่าแต่ราคาเท่าไหร่อ่ะ?
มิล่า:สิบล้าน
แก้ว:สิบล้าน...ขนหน้าแข้งคงไม่ร่วงหรอกนะค่ะ))แก้วยิ้มสะใจ
โทโมะ:ก็ไม่นะ!สิบล้านนี้ค่าไวน์แค่เดือนเดี๋ยวเอง))ขายไวน์ได้เดือนละสิบล้าน...รวยไปเปล่าว่ะ?
แก้ว:งั้นก็ไม่มีปัญหาเอาวงนี้แหละมิล่าเดี๋ยวใกล้ๆวันหมั้นฉันมาเอาละกัน
มิล่า:ค่าแหวนอ่ะจ่ายวันมาเอาก็ได้นะ
แก้ว:ไม่เป็นไรหรอกน่าเดี๋ยวแกเอาไปขายให้คนอื่นทำไง
มิล่า:ฉันไม่ขายหรอกน่า
โทโมะ:ไม่เป็นไรหรอกครับมิล่าพี่จ่่ายเลยดีกว่า))โทโมะยื่นบัตรเครดิตให้
แก้ว:น่ารักจริงๆเลย