รักร้ายๆ...สไตล์นายหน้าหวาน

เขื่อนตรงเข้าไปต่อยหน้าโทโมะทันที
เฟย์:พี่โมะ!))เฟย์รีบวิ่งเข้าไปประคองโทโมะ
เขื่อน:ถ้ามึงพูดเรื่องนี้อีกโดนมากกว่านี้แน่!!))เขื่อนชี้หน้า
เฟย์:เรื่องอะไร?พวกพี่มีอะไรปิดบังเฟย์อยู่))เฟย์ถามขึ้น
โทโมะ:ก็เรื่องที่อะ...
เขื่อน:ไอ้โมะ!!
แก้ว:พอเหอะเขื่อน!แก้วเข้าบ้านก่อนนะ))แก้วผลักตัวเองออกจากอ้อมแขนแกร่งและหมุนตัวกลับแต่คงจะลืมไปว่าตัวเองเจ็บเท้าพอก้าวขานิดเดียวก็ล้มไปกองกับพื้นซะแล้ว
เขื่อน/เฟย์:แก้ว!!))เฟย์กับเขื่อนรีบวิ่งเข้ามาช่วยประคอง
แก้ว:เฟย์!แก้วขอไปนอนบ้านเฟย์ได้มั้ย?แก้วไม่อยากอยู่กับคนใจร้าย!))แก้วหันไปมองโทโมะ
เฟย์:ได้สิ
โทโมะ:ใครอนุญาต!!คนใจร้ายแบบฉันไม่ให้เธอไปไหนทั้งนั้นแหละ!!))โทโมะแก้วมากระชากแก้วเข้าหาตัว
เฟย์:พี่โมะ!แก้วเจ็บเท้าอยู่นะ!))เฟย์พูดออกมาด้วยความไม่พอใจ
โทโมะ:เจ็บแค่นี้ไม่ตายหรอก
เฟย์:พี่โมะ!!
โทโมะ:เฟย์กลับไปเหอะ วันนี้พี่ขอโทษด้วยนะที่ส่งองุ่นไม่ทันนะเพราะคนอวดเก่งแถวนี้สำออยซะก่อน
เฟย์:พี่โมะ!ทำมั้ยต้องว่าแก้วด้วยนะ!
โทโมะ:เฟย์ก็รู้ว่าทำมั้ย))โทโมะพูดด้วยเสียงที่ฟังดูน่ากลัว
เฟย์:พี่โมะให้แก้วไปนอนกับเฟย์นะ))เฟย์ลองเอาน้ำเย็นเข้ารูป
โทโมะ:ไม่ต้องมาอ้อน!ยังไงยัยนี้ก็ต้องอยู่ที่นี้จนกว่าพี่จะพอใจ!
เขื่อน:แก้ว!!))เขื่อนร้องออกมาเมื่อเห็นร่างบางทรุดลงไปกับพื้นแต่ดีที่โทโมะรับไว้ทัน
เขื่อน:เพราะแก!แก้วถึงเป็นแบบนี้!!))เขื่อนจะตรงเข้ามาต่อยโทโมะอีกครั้งแต่เฟย์ห้ามไว้
เฟย์:ใจเย็นๆสิพี่เขื่อน!เฟย์ว่าเราพาแก้วเข้าไปในบ้านก่อนดีมั้ย))โทโมะอุ้มแก้วขึ้นก่อนจะเดินตรงเข้าบ้านไม่สนใจใคร 
................................................................................................................................
~ห้องนอน~
โทโมะอุ้มแก้วมาวางที่เตียงนุ่มก่อนจะเดินไปหยิบกล่องพยาบาลมานั่งทำแผลให้ 
เฟย์:พี่โมะ!ให้เฟย์ทำให้มั้ย?
โทโมะ:ไม่ต้องหรอก!พี่ไม่คิดที่จะฆ่ายัยนี้หรอกนะ แต่ถ้าไม่เชื่อใจจะอยู่ดูก็ไม่ได้ว่า))โทโมะพูดจบก็ลงมือทำแผลให้ร่างบาง
เฟย์:งั้นเฟย์ไปทำข้าวต้มให้แก้วดีกว่านะเห็นพี่บอกว่ายังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้านี้หน่า))เฟย์ลากเขื่อนลงไปข้างล่าง
โทโมะ:ฉันขอโทษ))โทโมะลูบหัวร่างบางเบาๆก่อนจะลุกเอากล่องยาไปเก็บ
~ห้องครัว~
โทโมะ:เฟย์!ไปเช็ดตัวให้แก้วหน่อยสิเดี๋ยวพี่ทำเองก็ได้))โทโมะลงมาตาม
เฟย์:โอเคค่ะ
เขื่อน:ถ้าแก้วเป็นอะไรขึ้นมาฉันเอาแกตายแน่!))เขื่อนพูดขึ้นเมื่อเฟย์เดินหายไปแล้ว
โทโมะ:แกมีสิทธิ์อะไรว่ะ?
เขื่อน:ก็สิทธิ์ของ...ของ...ของเพื่อนไง!
โทโมะ:แน่ใจหรอว่ะว่าไม่ได้คิดมากกว่านั้น...ถ้าแกทำน้องฉันเสียใจฉันก็เอาแกตายเหมือนกัน!))โทโมะพูดจบก็ตักข้าวต้มใส่ชามที่เตรียมไว้
โทโมะ:พาเฟย์กลับบ้านได้แล้วมั้งมันมืดแล้วส่วนแก้วเดี๋ยวฉันดูแลเอง))โทโมะหันกลับมาพูดกับเขื่อนก่อนจะเดินขึ้นข้างบนไป
~ห้องนอน~
เฟย์:เรียบร้อยแล้วค่ะ
โทโมะ:ขอบคุณมากนะ เราก็กลับบ้านไปได้แล้วไปมันมืดแล้วอันตราย
เฟย์:งั้นเฟย์กลับก่อนนะ!พี่อย่าทำอะไรแก้วนะ
โทโมะ:รู้แล้วน่า...พี่ไม่ได้ใจร้ายแบบนั้นสักหน่อย
..................................................................................................................................
~บ้าน นีระสิงห์~
ฟาง:สวัสดีค่ะพ่อ แม่))ฟางตรงเข้ามากอดผู้เป็นแม่
แม่น้อย:ว่าไงลูกมาเก็บเสื้อผ้าหรอ?
ฟาง:เก็บทำมั้ยค่ะ
พ่อนัด:ก็เก็บเสื้อผ้าไปบ้านป๊อบไงลูก
ฟาง:ฟางไม่ไปค่ะ!
แม่น้อย:ยัยฟาง!!
พ่อนัด:คุณใจเย็นๆ
ฟาง:แม่ก็รู้นี้ค่ะว่าฟางไม่ได้รักเค้า
แม่น้อย:แต่แกแต่งงานกับเค้าแล้วแกก็ต้องไปอยู่บ้านเค้าสิ
ฟาง:แค่ยอมแต่งก็ดีแล้วนะแม่!
แม่น้อย:ยัยฟาง!แกรีบขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าเดี๋ยวนี้เลยนะฉันจะพาแกไปบ้านโน้น!))ผู้เป็นแม่ออกคำสั้งเชิงบังคับทำให้สาวหวานหน้างอเดินขึ้นห้องไป
...................................................................................................................................
~ห้องนอน~
แก้ว:หนาว นะ หนาว~ ม๊าแก้วหนาว))เสียงละเมอทำให้ร่างสูงที่นอนอยู่ข้างๆสะดุ้งตื่นขึ้น
โทโมะ:แก้ว!เป็นอะไรนะ แก้ว!
แก้ว:หนาววววว หนาว ม๊าแก้วหนาว
โทโมะ:หนาวหรอ?))โทโมะเอามืออังหน้าผากแก้วทำให้รู้ว่าร่างบางตัวร้อนยังกับไฟ เค้ารีบลุกไปเอากะละมังน้ำพร้อมผ้ามาเช็ดตัวให้ร่างบางทันที
แก้ว:หนาว ฮือออ หนาว))ร่างบางยังคงละเมอต่อไป เมื่อเช็ดตัวเสร็จร่างสูงก็ขึ้นไปนอนที่เดิมก่อนจะกอดร่างบางไว้ให้ไออุ่นจากร่างกายส่งถึงอีกร่างกายหนึ่ง เสียงเงียบหายไปหลังจากที่เค้ากระชับอ้อมกอดจนแถบหายใจไม่ออก แสงแดดยามเช้าส่องมาทำให้ร่างที่นอนหลับไหลค่อยๆลืมตาขึ้น ทำมั้ยมันขยับตัวไม่ได้นะแก้วคิดในใจ ลองขยับอีกทีก็พบการเคลื่อนไหวภายในผ้าห่ม โทโมะค่อยๆคลายอ้อมกอดแต่ก็ยังไม่ได้ปล่อยซะที่เดียว
แก้ว:นี้นายปล่อยนะ!))แก้วผลักโทโมะออกแต่ดูท่าคนร่างสูงจะไม่รู้สึกตัว
แก้ว:อะไรกันเนี่ย!))แก้วได้แต่บ่น
โทโมะ:ฮืออออออ))เสียงครางเบาๆทำให้รู้ว่าร่างสูงจะตื่นแล้ว
แก้ว:นี้นายปล่อยนะ!))แก้วผลักเค้าออกอีกครั้ง
แก้ว:นายมากอดฉันทำมั้ยเนี่ย!))แก้วพูดขึ้นเมื่อตัวเองเป็นอิสระ
โทโมะ:แล้วใครกันละที่บ่นว่าหนาวจนน่ารำคาญ
แก้ว:ถ้าฉันน่ารำคาญแล้วนายจะมายุ่งกับฉันทำมั้ย!
โทโมะ:ฉันกลัวว่าจะมีคนมาตายในไร่
โทโมะ:ดีขึ้นหรอยัง?))โทโมะเอามืออังหน้าผากแก้ว
แก้ว:ไม่ต้องมายุ่ง!
โทโมะ:อย่าเล่นตัวให้มากนัก!ไปอาบน้ำได้แล้วไปจะได้มาทำแผล
แก้ว:ทำมั้ยฉันต้องเชื่อนายด้วย!
โทโมะ:จะอาบเองหรือให้ฉันอาบให้))โทโมะขยับเข้ามาใกล้ๆ
แก้ว:อาบเอง!))แก้วพูดแล้วรีบลุกวิ่งเข้าห้องน้ำทันที
โทโมะ:อาบน้ำอุ่นนะเธอยังไม่หายดี))โทโมะตะโกนบอก
แก้ว:รู้แล้วน่า))โทโมะเดินลงไปทำข้าวต้มใหม่เพราะข้าวต้มเมื่อคืนมันเสียไปแล้ว