รักเข้าแล้วไง..คุณชายสุดฮอต
7.5
8) ป๊อปปี้เปลี่ยนไป..
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันเปิดจดหมายฉบับนั้น สายตามองผ่านห้องครัวเพราะกลัวว่าใครจะมาเห็นเข้า หันซ้ายหันขวาเพื่อความมั่นใจ ก่อนจะสูดลมหายใจเฮือกใหญ่เข้าไปในท้อง อ่า..เขียนว่าอะไรน้า..
ยัยแกะ..หายไวไวมาให้ฉันแกล้งนะ! แล้วอย่าคิดด้วยล่ะว่าฉันจะพิศวาทเธอง่ายๆอ่ะ -o-' ไปนอนไป!
จาก..คนหล่อ'
กรี๊ดดดดดดดดดดด!!! >[]<' ไอ้ผู้ชายปากหมา! นายคิดเหรอว่าฉันจะพิศวาทนายน่ะ! ฮึ่ย! อย่าให้เจอตัวนะแม่จะเอาหินยัดปากเลย -,.- ฉันเดินออกจากห้องรับแขกมือข้างขวากำซองจดหมายแน่นแล้วเดินเข้าไปในห้องนอนอย่างหัวเสีย จดหมายนี่ไม่นาจะมาอยู่ในห้องนี้ซะหรอก เฮอะ! มันไม่มีค่า >o< ว่าแล้วฉันก็ขยำซองจดหมายแล้วปาทิ้งออกไปข้างนอกหน้าต่างอย่างรวดเร็ว
"เจ๊ฟาง กินยายังอ่ะ?" ต้นเสียงของน้องสาวดังออกมาเป็นระยะจากห้องรับแขก
"เจ๊ไม่กิน! -o-"
"ไม่ได้นะ! เจ๊ฟางต้องกินเดี๋ยวก็ป่วยอีกหรอกกันไว้ดีกว่าแก้นะเจ๊!!" หญิงสาวเปิดประตูเข้ามาแล้วตะโกนใส่หน้าฉัน ตกลงใครเป็นน้องกันแน่ฟะ! - -" ฉันชักจะอยากรู้แล้วสิ
"โอ้ยๆ! แกมาเป็นพี่ฉันมะ? ฉันจะได้เรียกแกว่าเจ๊นี่ฉันไม่ใช่เด็กๆแล้วน้า!" ฉันตอบปัดรำคาญพลางหยิบหนังสือนิตยสารขึ้นมาอ่านปิดหน้า
"ก็ดีนะ เฟย์ไม่อยากโดนดุ -o-"
"หืยย!! ฉันประชดย่ะ!"
"ฮะๆๆ! เจ๊ฟางนี่ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้ นี่แหละที่เฟย์ห่วง" หญิงสาวส่ายหัวเบาๆให้กับฉันก่อนจะปิดประตูห้องดัง ปังง! ให้ฉันอยู่คนเดียวตามลำพัง
เฮ้อออ! ตั้งแต่ย้ายมาอยู่หอก็เกิดเรื่องมากมายกับฉัน ไหนจะต้องเคลียร์กับยังแองเจิ้ลบ้าบอนี่อีก! กะอีแค่ผู้ชายคนเดียวทำเป็มาหวงไม่ใช่แฟนตัวเองซักหน่อย -3- ง่า! เริ่มจะง่วงแล้วสิ..นอนดีกว่าเหนื่อยมาทั้งวันล่ะ (นอนทั้งวันยังเหนื่อย -,.-)
เช้าวันรุ่งขึ้น..
"ฮ้าววว! >o<" ฉันบิดขี้เกียจไปมาสายตามองไปที่น้องสาวและแก้วที่นอนสลบเหมือดอยู่ข้างกาย อ๊ะ!ฉันไม่เวียนหัวแล้ว ตัวไม่ร้อนด้วย! ><" เย้ๆดีใจๆ! ฉันกระโดดบนเตียงไปมาทำให้เกิดแรงกระแทกเฟย์และแก้วจึงตื่นขึ้นมาโดยอัตโนมัติ
"อ๊า! เจ๊แก้วมีช้างมาจากไหนไม่รู้กระทืบเตียงเราง่า เฟย์กลัว!" หญิงสาวพูดแล้วปิดตาตัวเองด้วยความกลัว - -
"หืยย! ยัยน้องปากเสียตื่นมาก็ว่าฉันเลยนะยะ" ฉันนั่งยองแล้วมือทั้งสองไปบีบแก้มน้องสาวให้หายหมั่นเขี้ยว ก่อนจะลุกไปดึงผ้าเพื่อเตรียมตัวไปอาบน้ำ
"อ๊ะ! ฟางเธอหายป่วยแล้วเหรอ?" แก้วลุกขึ้นมาถามฉันด้วยความเป็นห่วง
"เยสส! ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ"
"จ้า" ยัยแก้วยิ้มให้ฉันก่อนที่ตัวเองจะล้มลงไปนอนอีกครั้ง สงสัยคงเพลียมากนะเนี่ย!ฉันมองแก้วแล้วเดินไปในห้องน้ำทันที ก็ฉันกลัวสายนี่! ฮ่าๆๆ
โรงเรียนโด่เร่มี่
พวกเราทั้งสามอาบน้ำกันเสร็จแล้วเดินมาถึงโรงเรียนด้วยความรีบร้อน เหนื่อยชะมัด! -^- สงสัยต้องให้ป๊าออกรถให้ใหม่แล้วล่ะ! มิงั้นฉันต้องมาเดินแบบนี้ไปจนถึง ม.6 แน่
"เฮ้! ดูนั่นสิยัยพวกผู้หญิงมุงดูอะไรกันอ่ะ!" แก้วชี้ไปที่อาคารสามพลางดึงแขนฉันและเฟย์ไปดูด้วยความสงสัย
"กรี๊ดดดดด! >o< ขอถ่ายรูปหน่อยนะคะ" เสียงเด็กผู้หญิงดังมาจากวง ฟังแล้วเวียนหัวเป็นบ้า! กรี๊ดซะดัง!ไม่รู้จักอายเลยหนอผู้หญิงสมัยนี้ ฉันมองอย่างปลงๆ
"แก้วกลับเหอะ!" ฉันดึงมือแก้ว
"เดี๋ยวสิ!"
"เจ๊แก้วเขามุงดูอะไรกันอ่า -[]-"
"เดี๋ยวเจ๊ไปดูให้เอง" แก้วพูดแล้วมุดเข้าไปในวง ต้องฝ่าฝูงเสือ สิงค์ กระทิง แรด บลาๆๆ เข้าไปถึงจะเห็นนะเนี่ย! เพราะคนเยอะจนฉันอึดอัดไปหมดล่ะเนี่ย - -" ฉันได้แต่ยืนรอแก้วกับเฟย์ด้วยกันสองคน ทันใดนั้น!!
"อ๊ากกกกกกกกกกกก!!!!! >[]<" เสียงยัยแก้วดังลั่นมาจากวง พวกผู้หญิงก็พากันแตกตื่นจนวงแตกเหลือให้เห็นแต่แก้วกับนายโทโมะที่นั่งยองๆอยู่ด้วยกันสองคน.. อ..เอ่อ! -//- ทำอะไรน่ะ?
"นายขโมยจูบแรกของช้านนนน!!!" แก้วลุกขึ้นพลางยกมือชี้ไปทางที่นายโทโมะ ทำเอาฉันกับคนอื่นๆอึ้งไปตามกัน!
"เธอนั่นแหละ! อยู่ดีดีก็มุดเข้ามาเห็นฉันบ้างมั้ยฮะ? คนกำลังหนีออกมาอยู่แท้ๆเลย ยัยตัวซวยเอ้ยย!! -_^" โทโมะลุกขึ้นมาตวาดใส่แก้ว
"โหยย! นี่นายคิดจะหาเรื่องฉันใช่ป้ะ? ไอ้หน้าเต้าหู้เอ้ยย!"
"เธอนั่นแหละที่จะหาเรื่องฉัน!ยัยทอมเอ้ยย"
"อ้าวๆ! อยากโดนซักหมัดมั้ยวะ?" แก้วกำหมัดแน่นพร้อมที่ทำท่าจะชก
"เอาดิ ถ้าเธอชกหน้าฉันได้.."
ถ้าอยากรู้อีกว่าเรื่องราวจะเป็นยังไง..ก็ฝากติดตามนะคะ ฮิฮิ ^o^'
ไรเตอร์สอบเสร็จแล้วดีใจมาก!เลยมาอัพให้รีดเดอร์ทุกคนได้อ่านกัน ><" จะสนุกมั้ยน้า? ขอให้ได้ยินจากเม้นต์หน่อย 55 5. // ถ้ามีคำวิบัติ , คำเขียนผิดก็บอกน้าไรเตอร์จะไปแก้ให้!
,, ขอบคุณที่อ่านนะคะ
ฝาก.. เม้นต์ , โหวต , และติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.1 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ