รักเข้าแล้วไง..คุณชายสุดฮอต

          "นี่ฟาง เธอเอาหนังสือมาปิดหน้าทำไมเนี่ย!" แก้วถามแล้วทำท่าจะดึงหนังสือออกจากมือของฉัน  แต่ใครจะไปยอมเล่า!ในเมื่อมันไม่มีทางเลือกแล้วนี่ -3-
 
         "อ๊ะ! เรื่องของฉันน่า - -" 
 
          "ชิ! อย่าให้รู้แล้วกัน" 
 
          หลังจากที่นายบ๊อบบี้บ้าบออะไรนั่นสาธารยายเรื่องไร้สาระหน้าห้องเส็รจ ก็เดินไปนั่งที่ตัวเอง ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอกที่นายนั่นนั่งข้างหลังห้อง ไมงั้นถึงคราวซวยของฉันแน่! ToT กริ้ง กริ้ง!! เสียงออดดังขึ้นในเวลาพักเที่ยง เย้ๆ! ><" ดีใจ... ไม่ทันใดฉันรีบเก็บของแล้วคว้าประเป๋าก่อนจะสาวท้าวยาวๆไปไม่ถึง 3 ก้าว ยัยแก้วก็ดึงแขนฉันเอาไว้ซะ! 
 
          "เฮ้ยๆ! ยัยฟางเธอจะรีบไปไหนฮะ? -o-" 
 
          "ง่า! แก้วฉันหิวแล้วน้า T^T" ฉันพูดพลางเอามือลูบๆกุมๆท้องของตัวเองเอาไว้เพื่อเรียกความสงสาร -,.- (?)
 
          "นี่เธอ! ฉันก็หิวนะเดี๋ยวรอแปปฉันทำโครงงานก่อนเซ่" 
 
          "..." ฉันไม่พูดอะไรก่อนจะทำท่างอแงเหมือนเด็กๆ - - แต่สุดท้าย..ก็ต้องมานั่งรอแก้วอยู่ดีอ่ะ
 
          พักเที่ยง
 
          โอ้ย! ฉันบิดขี้เกียจไปมาแล้วเดินออกมาจากห้อง เพราะในที่สุดแก้วก็ทำโครงงานเสร็จเล่นเอาซะจะไม่ให้ฉันกินข้าวเลยรึ! แล้วฉันก็เล่าเรื่องให้แก้วฟังเมื่อเช้าว่าฉันไปเจออะไรมา - -" เราสองคนเดินลงมาพร้อมกัน..[จะเจออะไรอีกน้า? //ไรเตอร์ : ตัดบทไปที่ป๊อปปี้เลยนะจ้ะ]
 
          [by.Poppy]
 
          ผมมารอยัยแกะตรงนี้! เมื่อไหร่จะลงมานะ..จะจับลงถังขยะซะให้เข็ด -[]- วันนี้ทำกับน้องชายฉันไว้ไม่เบาเลย! คิดว่าผมไม่รู้หรือไงว่าเธอเอาหนังสือปิดหน้าอยู่ปมไม่ได้โง่นะ ฮ่าๆ เอ๊ะ! เพื่อนผมนี่..
 
          "เฮ้ย! ไอ่เขื่อน ไอ่โมะ!!! ทางนี้"
 
          "อ้าว! เฮ้ย!! มารอใครตรงนี้วะ?" โทโมะถามด้วยความสงสัย
 
          "หึๆ มารอยัยแกะ"
 
          "ไอ่ป๊อป ที่นี่เลี้ยงแกะด้วยเหรอวะ ไม่ยั๊กจะรู้แฮะ?!" เขื่อนทำท่าทางสงสัยพลางเอานิ้วชี้มาแตะน้ำลายแล้วทาถูทาถูบริเวณขมับ เอ้ย! - -" (ไม่ใช่อิคคิวซัง!)-,.-
 
          "แกนี่มันน่าเตะจริงๆวุ้ย!"
 
          "ฮะๆ กลัวแล้วว T^T"
 
           เฮ้ยย! ยัยแกะนี่นามาพอดีเลย หึหึ!  ผมแสยะยิ้มที่มุมปากเจ้าเล่ห์ เธอ..เสร็จ..ฉัน..แน่!!  
 
           [by.Fang]
 
           ฉันเดินลงมาจากบันไดด้วยท่าทางสง่างาม (หรา?) แล้วมองไปทางโรงอาหาร เอ๊..ใครยืนอยู่น่ะ หน้าตาคุ้นๆแฮะ :P ก่อนที่นายคนนั้นจะอ้าปากขมุบขมิบเหมือนพูดอะไรกับฉันซักอย่าง ทันใดนั้น! O[]o
 
           "ยัยแกะ..!" อ๊ากกกกกกกกก!!!!! T^T นายนั่นรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ห้องเดียวกับเค้า! ทั้งๆที่ฉันเอาหนังสือมาบังหน้าแล้วนะ ! หรือนายนั่นมีตาวิเศษ -[]- (คิดไปไกลแล้วฟาง) ม่ายจริงง..
 
            "นี่น่ะเหรอยัยแกะ?" นายหน้าลิงพูดขึ้นตัดบทพร้อมมองหน้าฉันแล้วยิ้มให้ มันเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เหลือเกินง่า! ToT มีแผนงั้นรึ! ฉันไม่ยอมหรอกน้า
 
          "อ..อะไรของนายอีก!นายต้องการอะไรกันแน่ห๊ะ!?"
 
          "ก็ไม่มีอะไรมาก..เธอทำฉันแสบมากนะ" เขามองหน้าฉันอย่างเอาเรื่องมือทั้งสองของฉันถูกจับเข้าหาตัวของนายบ๊อบบี้ -///- จ..จะทำอะไรกันแน่ฟะ?
 
          "ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!" ฉันตะโกนแล้วดิ้นพราดๆในอ้อมกอดแสนอบอุ่นของนายบ๊อบบี้ -,.-
 
          "เฮ้ย! นี่นายจะทำอะไรเพื่อนฉันน่ะ รังแกได้แม้กระทั่งผู้หญิง! " แก้ววิ่งมาดึงร่างแสนบอบบางของฉันแต่แก้วแรงน้อยกว่าเยอะเลยนะ ToT
 
          "ยัยนี่มาทำไมก็ไม่รู้ -o-" โทโมะที่เงียบมานานพูดแทรกขึ้นมาแล้วดันตัวแก้วให้ถอยหลังไปจากตัวนายบ๊อบบี้ อ่า! หล่อแล้วไงนิสัยแย่ชะมัดเลย!!!
 
          "อ้าว! พูดอย่างงี้หาเรื่องหรือไงนายหน้าเต้าหู้!" แก้วถลกแขนเสื้ออย่าเอาเรื่อง
 
          "เธอว่าฉันเหรอ?"
 
          "ก็เออดิ!"
 
           สิ้นเสียงทั้งสองแล้วโทโมะก็ฉุดกระชากลากถูยัยแก้วไปที่อื่น แล้วทิ้งให้ฉันอยู่กับนายบ๊อบบี้แล้วก็นายหน้าลิงเนี่ยนะ? - -" ไม่ดีม้างง!
 
         "ถึงตาเราแล้วสินะ! ยัย..แกะ"
 
          "หือ..ไม่เอา!!! ฉันกลัวแล้ว"
 
          อ๊ะ! เฮ้ยๆนายนั่นอุ้มฉันไปไหนง่ะ? ช้านม่ายปายย.. T^T ฮือ ฮือ! ปล่อยน้า!
 
          "ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะนายบ๊อบบี้!!" 
 
          "เรียกชื่อก็ผิด.. - - ฉันชื่อป๊อปปี้!" ตุ่บ! ร่างอันแสนบอบบางตกลงพื้นแฉะๆเหม็นๆ กลิ่นนี้มันคุ้นๆนี่หว่า -0- เอ๊ะ! เข้าเรียกว่าอะไรนะ?! เฮ้ยยยยยยยยย!!!!!! O[[]]o นี่มันถังขยะนี่!!!!! ><
 

   จบตอนที่ 2 แล้วนะคะ!!! ><" สนุกมั้ยเอ่ย?? อยากให้ทุกคนเม้นมากๆเลยน้า :") ติชมมาเลยไรเตอร์ไม่ว่าหย๊อกก! 555 ยังไงก็ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ [เม้นน้า! ><] / ถ้ามีคำวิบัติก็ขอโทษด้วยนะคะคือมันจำเป็นต้องใช้จริงๆนะคะ ^^' คำไหนเขียนผิดก็ขออภัยนะจ้ะ