รักเข้าแล้วไง..คุณชายสุดฮอต

 
          "เจ๊ฟาง!!"
          "อ้าวเฟย์ ยัยแก้วล่ะ?"
          "เจ๊แก้วบอกว่าไปเดินเล่นน่ะ! เจ๊ฟางทานผลไม้ก่อนๆ"
          ฉันได้แต่หัวเราะเบาๆให้กับน้องสาวตัวเอง ที่จริงยัยเฟย์นี่ก็ห่วงฉันดีเหมือนกันนะเนี่ย! ^^' แอดด.. เสียงเป็นประตูจากห้อง แก้วเดินเข้ามาอย่างรีบร้อน 
          "ฟางตื่นแล้วเหรอ?" สาวห้าวพูดพร้อมนั่งลงสายตามองโทรศัพท์ สงสัยคงจะเล่นทวิตเตอร์ล่ะมั้ง! ยัยนี้ติดพวกโลกออนไลน์มากเลยนะ จะบอกให้ โฮะๆ -o-
          "อาห๊ะ! ว่าแต่เธอไปไหนมาล่ะเนี่ย"
          "อ๋อ! ไปล้างหน้าน่ะ"
          "..." 
          "อ้าวเฟย์! มามะพี่ช่วยปอกผลไม้" แก้วเสนอช่วยพลางยิ้มให้เฟย์อย่างอ่อนโยน
          "ค่า ^o^"
          อ๊ะ! แต่..แก้วปอกผลไม้ไม่เป็นนี่! ขนาดมีดยังใช้ไม่เป็นเลย - - เกิดอะไรขึ้นน่ะ! จู่จู่ ก็มาทำสิ่งที่ตัวเองทำไม่ได้และไม่ชอบเนี่ยนะ! -[]- แปลกพิกล เฮ้อ..
          "ย๊ากกกกกกก!!!! T^T โอ้ย!เจ็บๆๆๆ" เสียงแก้วร้องลั่นห้อง ตัวกระโดดเหยงๆให้รู้ว่าเขากำลังเจ็บ ก็แหงล่ะ! ยัยนั่นโดนมีดบาดมือน่ะสิ - - เรื่องแค่นี้ทำเว่อร์ไปหน่อยมั้ง?
          "เฮ้ยย! เจ๊แก้ว" เฟย์หันขวับมามองแล้วดึงมือที่แก้วโดนมืดบาดขึ้นมาดู
          "ง่า ToT เฟย์เจ๊จะตายมั้ยๆ" แก้วปล่อยโฮออกมา
          "โหย! แก้วแผลแค่นั้นไม่ถึงตายหรอก" ฉันเสริมไปอย่างไม่สบอารมณ์
          "จริงนะๆ เย้!ฉันรอดแล้วว >o<"
          "ฮะๆๆ" ยัยเฟย์หัวเราะลั่นด้วยท่าทางติ๊งต๊องของยัยแก้วที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ยัยนี่ก็มีอารามณ์เหมือนกันแฮะ 
 
          เช้าวันรุ่งขึ้น..
 
          เย้ๆ!นี่ฉันออกจากโรงพยาบาลได้แล้วนะ ^o^ เก่งใช่ม้า? ไปนอนที่นั่นวันเดียวก็หายแล้ว เอ้อ!วันนี้ฉันไปโรงเรียนเช้ากว่าแต่ก่อนด้วยแหละ ฮ่าๆๆ อารามณ์ดี ลั้นลาลั้นลา 
          "ดีใจขนาดนั้นเหรอเหรอ? - -" แก้วหันมาพูดกับฉันพลางดึงสายกระเป๋ารูดไปมา
          "ใช่แล้ว! เธอไม่ดีใจเหรอ"
          "ไม่อ่า -o- ฉันไม่อยากเจอหน้านายโทโมะ เห็นแล้วเสียอารมณ์!" สาวห้าวตอบผ่านๆ ก่อนที่เราจะเดินมาถึงหน้าห้องก็บอกลาเฟย์และนัดสถานที่รอกลับหอตามเดิม เมื่อถึงหน้าห้องฉันต้องหยุดชะงัก และหันไปมองคนข้างหน้า..ยัยแองเจิ้ล..
          "หายป่วยแล้วเหรอ?" หญิงสาวพูดพลางม้วนผมตัวเองไปมา
          "มันเรื่องของฉัน" ฉันตอบปัดรำคาญ
          "อ๊ะ! มีเรื่องเป็นของตัวเองด้วยเหรอ..คิดว่ามีแต่เพื่อนช่วยซะอีก"
          "เธอ..!ฉันไม่อยากมีเรื่องหรอกนะ"
          "แต่ฉันมี.."
          "อะไรเล่า!"
          "เมื่อวันมะรืนก่อน..ป๊อปปี้ไปหาเธอถึงที่หอเลยนะ! ฉันบอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่งกับป๊อปปี้!"
          "ฉันไม่ได้ยุ่ง..นายนั่นมาหาฉันเอง! รู้ไว้ซะด้วย!"
          เพี๊ยะ!! ฝ่ามือยัยแองเจิ้ลกระทบใส่หน้าฉันอย่างตั้งใจ ตอนนี้..หน้าฉันชาไปถึงหูแล้วน้า! T^T
          "เฮ้ย! คุยกันดีดีอย่ามาทำร้ายร่างกายกันแบบนี้ดิ!" แก้วโพล่งออกมาพลางเอามือข้างขวาดันร่างยัยแองเจิ้ลให้ถอยออกไป 
          "จ..เจ็บ"
         "นังหน้าด้าน..แค่นี่มันยังไม่พอหรอกย่ะ!"
         แองเจิ้ลพูดแล้วเดินออกไปหน้าตาเฉย ฉันลูบแก้มตัวเองเบาๆแล้วมองไปตามแผ่นหลังบางๆที่ตบฉันแล้วเดินเชิดออกไป อย่าให้ฉันเจออีกนะ! ฮือ ฮือ TT เจ็บบบบ!!!
          "ฟาง เธอไม่ทำกลับล่ะ!"
          "ไม่ต้องทำหรอก..ฉันน่ะ..ยังไหว" ฉันพูดทิ้งท้ายแแล้วเดินเข้าห้องอย่างไม่สบอารมณ์ ฉันเหล่ตามองไปทางซ้าย เอ๊ะ! นายป๊อปปี้นี่นา!! เขามาแอบตรงนี้ทำไมกันนะ! ปากของเขาขยับเหมือนจะพูดบางอย่าง
          "นี่เธอ..ทำไมไม่ตบแองเจิ้ลกลับล่ะ"

     อยากรู้ว่าเรื่องจะเป็นยังไงต่อ..? ก็ติดตามนิยายของเราไปน้า! ^^" วันนี้มาอัพได้แค่นี้ขอฟังเสียงรีดเดอร์ก่อนว่าสนุกมั้ย..แแล้วไรเตอร์จะมาอัพให้!  // ถ้ามีคำเขียนผิดก็ขอโทษน้า! // พรุ่งนี้ไรเตอร์ไม่ได้มาอัพนะคะติดธุระ :')
ฝาก..เม้นต์ , โหวต มและติดตามตอนต่อไป.. ,, ขอบคุณที่อ่านค่ะ!