รักเข้าแล้วไง..คุณชายสุดฮอต

          "เจ๊ฟาง!!"

          "อ้าวเฟย์ ยัยแก้วล่ะ?"

          "เจ๊แก้วบอกว่าไปเดินเล่นน่ะ! เจ๊ฟางทานผลไม้ก่อนๆ"

          ฉันได้แต่หัวเราะเบาๆให้กับน้องสาวตัวเอง ที่จริงยัยเฟย์นี่ก็ห่วงฉันดีเหมือนกันนะเนี่ย! ^^' แอดด.. เสียงเป็นประตูจากห้อง แก้วเดินเข้ามาอย่างรีบร้อน 

          "ฟางตื่นแล้วเหรอ?" สาวห้าวพูดพร้อมนั่งลงสายตามองโทรศัพท์ สงสัยคงจะเล่นทวิตเตอร์ล่ะมั้ง! ยัยนี้ติดพวกโลกออนไลน์มากเลยนะ จะบอกให้ โฮะๆ -o-

          "อาห๊ะ! ว่าแต่เธอไปไหนมาล่ะเนี่ย"

          "อ๋อ! ไปล้างหน้าน่ะ"

          "..." 

          "อ้าวเฟย์! มามะพี่ช่วยปอกผลไม้" แก้วเสนอช่วยพลางยิ้มให้เฟย์อย่างอ่อนโยน

          "ค่า ^o^"

          อ๊ะ! แต่..แก้วปอกผลไม้ไม่เป็นนี่! ขนาดมีดยังใช้ไม่เป็นเลย - - เกิดอะไรขึ้นน่ะ! จู่จู่ ก็มาทำสิ่งที่ตัวเองทำไม่ได้และไม่ชอบเนี่ยนะ! -[]- แปลกพิกล เฮ้อ..

          "ย๊ากกกกกกก!!!! T^T โอ้ย!เจ็บๆๆๆ" เสียงแก้วร้องลั่นห้อง ตัวกระโดดเหยงๆให้รู้ว่าเขากำลังเจ็บ ก็แหงล่ะ! ยัยนั่นโดนมีดบาดมือน่ะสิ - - เรื่องแค่นี้ทำเว่อร์ไปหน่อยมั้ง?

          "เฮ้ยย! เจ๊แก้ว" เฟย์หันขวับมามองแล้วดึงมือที่แก้วโดนมืดบาดขึ้นมาดู

          "ง่า ToT เฟย์เจ๊จะตายมั้ยๆ" แก้วปล่อยโฮออกมา

          "โหย! แก้วแผลแค่นั้นไม่ถึงตายหรอก" ฉันเสริมไปอย่างไม่สบอารมณ์

          "จริงนะๆ เย้!ฉันรอดแล้วว >o<"

          "ฮะๆๆ" ยัยเฟย์หัวเราะลั่นด้วยท่าทางติ๊งต๊องของยัยแก้วที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ยัยนี่ก็มีอารามณ์เหมือนกันแฮะ 

          เช้าวันรุ่งขึ้น..

          เย้ๆ!นี่ฉันออกจากโรงพยาบาลได้แล้วนะ ^o^ เก่งใช่ม้า? ไปนอนที่นั่นวันเดียวก็หายแล้ว เอ้อ!วันนี้ฉันไปโรงเรียนเช้ากว่าแต่ก่อนด้วยแหละ ฮ่าๆๆ อารามณ์ดี ลั้นลาลั้นลา 

          "ดีใจขนาดนั้นเหรอเหรอ? - -" แก้วหันมาพูดกับฉันพลางดึงสายกระเป๋ารูดไปมา

          "ใช่แล้ว! เธอไม่ดีใจเหรอ"

          "ไม่อ่า -o- ฉันไม่อยากเจอหน้านายโทโมะ เห็นแล้วเสียอารมณ์!" สาวห้าวตอบผ่านๆ ก่อนที่เราจะเดินมาถึงหน้าห้องก็บอกลาเฟย์และนัดสถานที่รอกลับหอตามเดิม เมื่อถึงหน้าห้องฉันต้องหยุดชะงัก และหันไปมองคนข้างหน้า..ยัยแองเจิ้ล..

          "หายป่วยแล้วเหรอ?" หญิงสาวพูดพลางม้วนผมตัวเองไปมา

          "มันเรื่องของฉัน" ฉันตอบปัดรำคาญ

          "อ๊ะ! มีเรื่องเป็นของตัวเองด้วยเหรอ..คิดว่ามีแต่เพื่อนช่วยซะอีก"

          "เธอ..!ฉันไม่อยากมีเรื่องหรอกนะ"

          "แต่ฉันมี.."

          "อะไรเล่า!"

          "เมื่อวันมะรืนก่อน..ป๊อปปี้ไปหาเธอถึงที่หอเลยนะ! ฉันบอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่งกับป๊อปปี้!"

          "ฉันไม่ได้ยุ่ง..นายนั่นมาหาฉันเอง! รู้ไว้ซะด้วย!"

          เพี๊ยะ!! ฝ่ามือยัยแองเจิ้ลกระทบใส่หน้าฉันอย่างตั้งใจ ตอนนี้..หน้าฉันชาไปถึงหูแล้วน้า! T^T

          "เฮ้ย! คุยกันดีดีอย่ามาทำร้ายร่างกายกันแบบนี้ดิ!" แก้วโพล่งออกมาพลางเอามือข้างขวาดันร่างยัยแองเจิ้ลให้ถอยออกไป 

          "จ..เจ็บ"

         "นังหน้าด้าน..แค่นี่มันยังไม่พอหรอกย่ะ!"

         แองเจิ้ลพูดแล้วเดินออกไปหน้าตาเฉย ฉันลูบแก้มตัวเองเบาๆแล้วมองไปตามแผ่นหลังบางๆที่ตบฉันแล้วเดินเชิดออกไป อย่าให้ฉันเจออีกนะ! ฮือ ฮือ TT เจ็บบบบ!!!

          "ฟาง เธอไม่ทำกลับล่ะ!"

          "ไม่ต้องทำหรอก..ฉันน่ะ..ยังไหว" ฉันพูดทิ้งท้ายแแล้วเดินเข้าห้องอย่างไม่สบอารมณ์ ฉันเหล่ตามองไปทางซ้าย เอ๊ะ! นายป๊อปปี้นี่นา!! เขามาแอบตรงนี้ทำไมกันนะ! ปากของเขาขยับเหมือนจะพูดบางอย่าง

          "นี่เธอ..ทำไมไม่ตบแองเจิ้ลกลับล่ะ"

     อยากรู้ว่าเรื่องจะเป็นยังไงต่อ..? ก็ติดตามนิยายของเราไปน้า! ^^" วันนี้มาอัพได้แค่นี้ขอฟังเสียงรีดเดอร์ก่อนว่าสนุกมั้ย..แแล้วไรเตอร์จะมาอัพให้!  // ถ้ามีคำเขียนผิดก็ขอโทษน้า! // พรุ่งนี้ไรเตอร์ไม่ได้มาอัพนะคะติดธุระ :')

ฝาก..เม้นต์ , โหวต มและติดตามตอนต่อไป.. ,, ขอบคุณที่อ่านค่ะ!