Game...ล่ารักฝ่าหัวใจคุณหมอเพลย์บอย

9.2

เขียนโดย tietang

วันที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 15.42 น.

  45 ตอน
  2181 วิจารณ์
  127.94K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

41)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

อ้าวพี่หวาย”

 

 

แก้วเรียกพี่สาวด้วยท่าทางตกใจเล็กน้อยเพราะร้อยวันพันปีพี่สาวของเธอไม่เคยจะเข้ามาหาเธอที่สำนักการทนายความเลย ต้องมีอะไรสักอย่างแน่ๆ

 

แก้ว...”

 

ว่าไง”

 

 

แก้วผลักงานที่กองอยู่ตรงหน้าหลบไปพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมาจ้องหน้าพี่สาวอย่างเต็มตา ผายมือเชิญให้พี่นั่งลงตรงเกาอี้ตรงข้าม อาการไม่ร่าเริงเหมือนเคยยิ่งทำให้แก้วสงสัยไปอีกว่าเกิดอะไรขึ้นรึเปล่า

 

 

มีอะไรจะบอกแก้วเหรอคะพี่หวาย”

 

 

ถามออกไปตรงแต่หวายก็ยังเหมือนชั่งใจอยู่แต่ก็ไม่ยอมพูดอะไรออกมา แก้วพลิกนาฬิกามองที่หลังมือ นี่ก็เที่ยงพอดี จะคุยตรงนี้คนออกจะเยอะไปหน่อย

 

 

เที่ยงพอดีไปคุยต่อที่ร้านอาหารดีไหม”

 

ไปซิ”

 

 

แก้วเดินนำพี่สาวไปสตาร์ทรถขับนำออกไปยังร้ายอาหารของเฟย์เพื่อนสนิท ที่ดูเหมือนพักนี้เพื่อนเธอจะไม่ค่อยได้อยู่ร้านสักเท่าไหร่คงเป็นเพราะนายแบบเขื่อนพาตระเวนไปเรื่อยเป็นแน่ แต่มาถึงร้านวันนี้เฟย์กลับอยู่

 

 

ยัยแก้ววววว ว”

 

 

ละมือที่หันผักอยู่หลังครัวแล้วเดินเร็วๆตรงมาหาแก้วที่ลงจากรถ แก้วจอดรถหลังร้านประจำแหละขืนไปจอดหน้าร้านมีหวังคงไม่มีที่จอดเพราะเที่ยงทีไรร้านนี้คนเต็มเอียดทุกที

 

 

วันนี้อยู่ร้านได้นะ ปกติมาไม่เห็นเลย”

 

บ้าน่า...ร้านฉันก็ต้องอยู่ซิปะไปข้างในกัน เชิญค่ะพี่หวาย”

 

 

 

ลากแก้วเดินเข้าในร้านด้วย ไม่ลืมที่จะยกมือไหว้หวายก่อนจะช่วนเข้าร้านไปด้วยกัน

 

 

น้ำเย็นๆมาแล้วครับบบ บ”

 

 

ไม่น่าเชื่อว่าวันนี้จะอยู่กันครบจริงๆ เขื่อนที่อยู่ในชุดผ้ากันเปื้อนเดินเอาน้ำมาเสริฟให้ แต่หน้าตาที่หล่อออร่าจับยังฉายแววเด่นอยู่ดีว่าไม่ใช่พนักงานในร้านแน่ หน้าหล่อคมผมเปิดหน้าที่ดูยังๆมันก็เทวดาชัดๆ แก้วได้แต่นึกดีใจที่เสือเจ้าชูอย่างเขื่อนยอมถอดเคี้ยวเล็กเพื่อเพื่อนของเธอ

 

 

วันนี้ไม่มีงานเดินแบบเหรอค่ะพี่เขื่อน”

 

มีเย็นๆครับก็เลยแอบมาเป็นลูกมือนิดๆ”

 

เฟย์ไม่มีค่าจ้างหรอกนะ พี่ค่าตัวแพงจะตาย”

 

ไม่เอาค่าจ้างได้ไหม”

 

 

มือหนาโอบไหล่เฟย์อย่างรักใคร่ก่อนจะโน้มใบหน้าหล่อลงมาคลอเคลีย

 

 

อืออ...เดี๋ยวเถอะนะ พอเลย”

 

 

มือน้อยๆปัดปายไปที่ใบหน้าหล่อจนเขื่อนต้องยอมถ่อยห่างออกไป นิสัยแบบนี่หล่ะมังที่ทำให้เขื่อนไปไหนไม่รอดจะมีสักกี่คนที่ไม่หลงคารมณ์เขื่อนอย่างน้อยก็เฟย์คนหนึ่งแล้ว เขาว่าผู้หญิงยิ่งได้มายากเท่าไหร่ผู้ชายก็ยิ่งรักมากเท่านั้น เพราะกว่าจะได้มาแทบสาหัส...

 

 

อ้าวแล้วตกลงแก้วจะได้กินน้ำตาลแทนข้าวใช่ไหมคะเนี่ย”

 

 

พูดล้อเขื่อน

 

 

อะๆเดี๋ยวไปทำให้แปปนึ่งนะ”

 

 

เฟย์พูดแล้วปลดแขนเขื่อนเดินกลับหลังร้ายทิ้งให้แก้วนั่งอยู่กับหวายแค่สองคน

 

 

พี่หวาย...มีเรื่องอะไรคะ”

 

 

เปล่านิพี่จะมีอะไร”

 

 

เฮ้ออ แก้วมองตาก็รู้แล้วพี่ต้องมีอะไรสักอย่างแน่ๆบอกแก้วมาเถอะคะ มันคงสำคัญมาก”

 

 

พี่ก็ไม่รู้ว่ามันสำคัญกับแกรึเปล่า...”

 

 

พี่ก็ลองบอกแก้วมาซิค่ะถ้ามันสำคัญแก้วจะได้ไปทำแต่ถ้าไม่ก็ช่างมันประไหร”

 

 

 

หวายล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าสะพายหยิบซองกระดาษสีน้ำตาลออกมายืนให้แก้ว

 

 

ไหนดูซิว่าคืออะไร”

 

 

แกะเปิดดูอย่างรวดเร็ว ดวงตาเรียวกราดไปยังตัวหนังสือที่อยู่ใต้ตราครุฑอย่างรวดเร็วกวาดอ่านไปจนจบบรรทัดสุดท้าย ใบหน้าที่เปื้อนยิ้มเมื่อสักครู่ถูกบดบังไปด้วยริ้วรอยแห่งความเครียด

 

 

ยัยแก้ว ใจเย็นก่อนซิปัญหานี้มันมีทางออกอยู่แล้ว แต่พี่ว่ามันไม่ใช่

เรื่องของเรานะ”

 

 

 

แก้วรู้มันไม่ใช่เรื่องของเรา แต่แก้วทนอยู่เฉยๆไม่ได้”

 

 

หวายได้แต่ถอนหายใจหนักๆ คิดแล้วไม่มีผิดว่าพอแก้วรู้จะต้องเป็นแบบนี้ แต่เธออดไม่ได้ที่จะบอกกขนาดว่าเจ้าตัวคนที่เกิดปัญหาเองยังสั่งไม่ให้บอกเลย

 

 

พี่ทานข้าวไปนะ แก้วไปธุระแปปนึ่ง”

 

 

บอกแล้ววิ่งออกจากร้าน

 

 

แก้ว เดี๋ยวซิ แก้ว แก้ว”

 

 

 

ร้องเรียกจะวิ่งตามแต่ช่วงขาที่ยาวกว่าของแก้ววิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

 

 

พี่หวายมีอะไรเหรอคะ”

 

 

เฟย์ที่เดินถือจานอาหารมาถามอย่างงุนงง

 

 

เอิ่ม...คือ...”

 

+

 

+

 

+

 

 

 

โรงพยาบาล

 

 

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

 

 

เคาะประตู้หน้าห้องทำงานโทโมะอยู่นานสองนานแต่ก็ไร้สี่แววคนมาเปิด

 

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

 

 

 

ผมบอกแล้วครับวันนี้งดรับคนไข้แล้ว”

 

 

น้ำเสียงนี้โทโมะแน่ๆแต่ผิดตรงที่ดูเหมือนเจ้าของจะอยู่ในอารมณ์ไม่พร้อมคุยกับใครทั้งสิ้น แก้วดิ้งลูกบิดเข้าไปอย่างถือวิสาสะ

 

 

 

เข้ามาทำไม”

 

 

 

โทโมะที่นั่งก้มหน้าก้มตาอ่านเอกสารอยู่พูดออกมาทั้งๆที่ยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้น

 

 

 

แก้วแค่มาหาพี่ไม่ได้เหรอคะ”

 

 

โทโมะเงยหน้าขึ้นมาอย่างฉับพลัน

 

 

พี่นึกว่าคนอื่นหน่ะครับ”

 

 

ใบหน้าที่เคร่งเครียดบอก แก้วเดินอ้อมไปทางข้างในโต๊ะทำงานที่โท

 

โมะนั่งอยู่

 

 

ทำไมทำหน้าตาอย่างนั้น?”

 

 

 

หืมม ม”

 

 

 

โทโมะเลิกคิ้วงงๆปรับสีหน้าให้ปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้

 

 

 

พี่ค่ะ”

 

 

ครับ”

 

 

"มีอะไรจะบอกแก้วไหม”

 

ทำไมถามพี่แปลกๆครับเนี่ย”

 

แก้วถามเผื่อพี่มีอะไรอยากจะบอก”

 

 

 

 

โทโมะเงียบไปแล้วเมินหน้าไปทางอื่น ความคิดที่ตีรัวอยู่ในหัวมันทำให้เขาตัดสินใจไม่ได้

 

 

 

ครับพี่มีเรื่องจะบอก”

 

คะ”

 

 

 

แก้วพยักหน้าจ้องลึกลงไปในดวงตาสีเข้ม

 

 

 

แก้วเลิกยุ่งกับพี่เถอะ เราเลิกกันตั้งแต่วันนี้เลยได้ไหม”

 

 

แก้วแทบช็อกกับสิ่งที่ได้ยิน นี่หรือสิ่งที่เขาสมควรจะบอกกับเธอ ที่เธอคิดมันไม่ใช่เรื่องนี้นิ ที่เธออยากได้ยิมมมันไม่ใช่เรื่องนี้

 

 

 

ทำไมค่ะ”

 

 

น้ำเสียงสั่นเครือถามออกไป

 

 

เลิกยุ่งกับพี่ซะ”

 

 

โทโมะลุกขึ้นจากเก้าอี้แต่แก้วรีบขว้ามือไว้

 

 

 

 

 

 

..............................................................................................................................................

 

 

เฮือก~มาแล้วน๊า โย่วเย่ อ่านแล้วเม้นๆโหวดด้วยค๊าบบบบอยากให้มาบ่อยก็เม้นๆโหวดๆ-*-

คิดถึงรีดเดอร์นะค๊าบบบ อีกหน่อยคงมาอัพทุกวัน อิอิ(ถ้าเม้นถ้าโหวดน๊าะกิกิ)

 

ปล.รักรีดเดอร์จ๊วฟฟม๊วฟฟฟฟฟ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา