Game...ล่ารักฝ่าหัวใจคุณหมอเพลย์บอย
9.2
tietang
แชร์นิยายฟิคชั่น
25)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“จะคุยยังไง น่าเกลียด”
“ไม่เห็นหน้าเกลียดเลยหนึ่งคำตอบต่อหนึ่งครั้งตกลงไหม”
บัค!!
ต่อยลงไปที่แผงอกนั่น เค้าทำอะไรบนเตียงมีแต่เอาเปรียบเธอเห็นๆ กดหัวแก้วลงมาแล้วจูบอย่างร้อนแรงลิ้นอุ่น
แทรกเข้าไปในโพงปากดูดลิ้นเล็กจนเธอยอมแพ้จูบตอบ
“ค่าต่อยพี่นะ”
“งั้นแก้วไม่อยากรู้อะไรแล้ว”
“แต่พี่อยากตอบนะ”
หัวเราะในลำคอ ใช้แขนยกร่างบางขึ้นสูงจับแกนกายไว้แล้วปล่อยลงมา สองร่างหลอมรวมกันอีกครั้ง
“ไม่เอาแล้ว”
ร่างบางประท้วงอู้อี้ ทั้งที่เธฮอยู่ข้างบนแท้ๆแต่ไม่มีโอกาสได้คุมเกม ร่างที่อยู่ข้างล่างยกตัวขึ้นลงไปมาประกอบกับ
มือหนาที่คอยยกร่างบางให้ลอยสูงขึ้น
“เอาหน่อยเถอะ”
“อือออ~”
การเสพกามเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ฮอร์โมนเพศเมื่อหลั่งแล้วก็ยากที่จะควบคุมร่างบางโยกสะโพกไปตามจังหวะเสียง
ครวญครางของทั้งคู่ดั่งไปทั่วห้องพัก เมื่อโทโมะเห็นว่าแก้วเริ่ควบคุมตัวเองไม่ได้ก็จูบเพื่อนดูกลืนเสียงไว้ไม่ใหเร็
ดรอดออกไปข้างนอก เรียวปาดสวยได้รูปไล้วนจากปากมาที่คอขาวแม้ว่าจะอยู่ข้างล่างก็ตามทีเค้าก็ยังทำรอยไว้
ได้ทั่วกายสาวอย่างไม่ขาดตกบกพร่องเลยทีเดียว
“อืมม อะ พอแล้ว”
“หืมมมบอกพอแต่น้องแก้วไม่เห็นหยุดเลย”
โทโมะตอบแล้วกอดร่างบางแน่นแนบกายไว้จะได้หยุดการกระทำทุกอย่าง เธอคงจะเหนื่อยมากถึงกับหอบคาอก
เค้าไปเลย และแล้วเธอก็เหนื่อยจนหลับไปทั้งๆที่ร่างกายยังไม่ถอดออกจากกัน
“เด็กหยิ่งบ้า...ทำให้พี่ต้องการเพิ่มขึ้นทุกวันแล้วนะ”
บอกคนที่กำลังหลับไหลไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่ จะมีประโยชน์อะไรถ้าจะมาบอกตอนที่เธอหลับ
“อือ เอาของพี่ออกไปเลย”
พอตื่นขึ้นมาได้ก็จะไปอย่างเดียว แต่ใช่ว่าเค้าจะยอมแก้วพยายามจะถอนตัวขึ้นแต่โทโมะก็กดแช่ไว้อย่างนั้น
“แก้วมีงานนะปล่อยเซ่”
“อยากให้ปล่อยจริงเหรอ”
“อย่ามามักมากที่ให้ไปพอแล้ว ครั้งนี้แก้วจะยอมพี่เป็ฯครั้งสุดท้ายแล้ว”
“จริงเหรอ~”
บอกอย่างล้อๆก่อยจะปล่อยร่างบางให้เป็นอิสระ เธอรีบคว้าเสื้อผ้ามาใส่ให้เรียบร้อย
“ตกลงว่าไงถ้าพี่ไม่มีความคิดเห็นแก้วว่า แก้วจะบอกแม่ไปตามตรงว่าเรื่องเป็นอย่างไง”
“ไม่!!”
“แล้วพี่จะเอายังไง”
บอกไอ้โน้นก็ไม่เอา ไอ้นี้ก็ไม่เอาแก้วก็เดินตึงตังไปทั้งห้อง
“ที่ทำเป็นปึงปังนี้จะล้มเลิกข้อตกลงเราเหรอไงเด็กหยิ่ง หรือว่าหลงรักพี่เข้าแล้วแต่ไม่กล้าพูด”
“แก้วจะไม่มีวันหลงรักพี่จะมีก็แต่พี่เท่านั้นแหละที่ต้องหลงรักแก้ว”
พูดออกไปแลมั่นอกมั่นใจเหลือเกินแต่ในใจมันเขว้ไปอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งตอนนี้ไอ้หมอหื่นที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ย
บอมให้การช่วยเหลือเท่าที่ควร
“ถ้ามาแล้วมีแต่เสียๆๆๆแก้วไปแล้ว!!”
คิดได้ก็เดินหนีโทโมะไปซะดื้อๆแต่พอเดินออกไปถึงรถตัวเองล้วงเข้าไปขว้านหากุญแจรถกลับไม่มี ยิ่งทำให้เธอ
อารมณ์เสียไปกันใหญ่
“หายไปไหน”
.........................................................................................
อัพอีกแล้ว~วันนี้อัพไปเยอะมากอ่าโฮ๊ะอะไรหายหว่า~
ปล.รักลีดเดอร์จ๊วฟม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
“ไม่เห็นหน้าเกลียดเลยหนึ่งคำตอบต่อหนึ่งครั้งตกลงไหม”
บัค!!
ต่อยลงไปที่แผงอกนั่น เค้าทำอะไรบนเตียงมีแต่เอาเปรียบเธอเห็นๆ กดหัวแก้วลงมาแล้วจูบอย่างร้อนแรงลิ้นอุ่น
แทรกเข้าไปในโพงปากดูดลิ้นเล็กจนเธอยอมแพ้จูบตอบ
“ค่าต่อยพี่นะ”
“งั้นแก้วไม่อยากรู้อะไรแล้ว”
“แต่พี่อยากตอบนะ”
หัวเราะในลำคอ ใช้แขนยกร่างบางขึ้นสูงจับแกนกายไว้แล้วปล่อยลงมา สองร่างหลอมรวมกันอีกครั้ง
“ไม่เอาแล้ว”
ร่างบางประท้วงอู้อี้ ทั้งที่เธฮอยู่ข้างบนแท้ๆแต่ไม่มีโอกาสได้คุมเกม ร่างที่อยู่ข้างล่างยกตัวขึ้นลงไปมาประกอบกับ
มือหนาที่คอยยกร่างบางให้ลอยสูงขึ้น
“เอาหน่อยเถอะ”
“อือออ~”
การเสพกามเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ฮอร์โมนเพศเมื่อหลั่งแล้วก็ยากที่จะควบคุมร่างบางโยกสะโพกไปตามจังหวะเสียง
ครวญครางของทั้งคู่ดั่งไปทั่วห้องพัก เมื่อโทโมะเห็นว่าแก้วเริ่ควบคุมตัวเองไม่ได้ก็จูบเพื่อนดูกลืนเสียงไว้ไม่ใหเร็
ดรอดออกไปข้างนอก เรียวปาดสวยได้รูปไล้วนจากปากมาที่คอขาวแม้ว่าจะอยู่ข้างล่างก็ตามทีเค้าก็ยังทำรอยไว้
ได้ทั่วกายสาวอย่างไม่ขาดตกบกพร่องเลยทีเดียว
“อืมม อะ พอแล้ว”
“หืมมมบอกพอแต่น้องแก้วไม่เห็นหยุดเลย”
โทโมะตอบแล้วกอดร่างบางแน่นแนบกายไว้จะได้หยุดการกระทำทุกอย่าง เธอคงจะเหนื่อยมากถึงกับหอบคาอก
เค้าไปเลย และแล้วเธอก็เหนื่อยจนหลับไปทั้งๆที่ร่างกายยังไม่ถอดออกจากกัน
“เด็กหยิ่งบ้า...ทำให้พี่ต้องการเพิ่มขึ้นทุกวันแล้วนะ”
บอกคนที่กำลังหลับไหลไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่ จะมีประโยชน์อะไรถ้าจะมาบอกตอนที่เธอหลับ
“อือ เอาของพี่ออกไปเลย”
พอตื่นขึ้นมาได้ก็จะไปอย่างเดียว แต่ใช่ว่าเค้าจะยอมแก้วพยายามจะถอนตัวขึ้นแต่โทโมะก็กดแช่ไว้อย่างนั้น
“แก้วมีงานนะปล่อยเซ่”
“อยากให้ปล่อยจริงเหรอ”
“อย่ามามักมากที่ให้ไปพอแล้ว ครั้งนี้แก้วจะยอมพี่เป็ฯครั้งสุดท้ายแล้ว”
“จริงเหรอ~”
บอกอย่างล้อๆก่อยจะปล่อยร่างบางให้เป็นอิสระ เธอรีบคว้าเสื้อผ้ามาใส่ให้เรียบร้อย
“ตกลงว่าไงถ้าพี่ไม่มีความคิดเห็นแก้วว่า แก้วจะบอกแม่ไปตามตรงว่าเรื่องเป็นอย่างไง”
“ไม่!!”
“แล้วพี่จะเอายังไง”
บอกไอ้โน้นก็ไม่เอา ไอ้นี้ก็ไม่เอาแก้วก็เดินตึงตังไปทั้งห้อง
“ที่ทำเป็นปึงปังนี้จะล้มเลิกข้อตกลงเราเหรอไงเด็กหยิ่ง หรือว่าหลงรักพี่เข้าแล้วแต่ไม่กล้าพูด”
“แก้วจะไม่มีวันหลงรักพี่จะมีก็แต่พี่เท่านั้นแหละที่ต้องหลงรักแก้ว”
พูดออกไปแลมั่นอกมั่นใจเหลือเกินแต่ในใจมันเขว้ไปอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งตอนนี้ไอ้หมอหื่นที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ย
บอมให้การช่วยเหลือเท่าที่ควร
“ถ้ามาแล้วมีแต่เสียๆๆๆแก้วไปแล้ว!!”
คิดได้ก็เดินหนีโทโมะไปซะดื้อๆแต่พอเดินออกไปถึงรถตัวเองล้วงเข้าไปขว้านหากุญแจรถกลับไม่มี ยิ่งทำให้เธอ
อารมณ์เสียไปกันใหญ่
“หายไปไหน”
.........................................................................................
อัพอีกแล้ว~วันนี้อัพไปเยอะมากอ่าโฮ๊ะอะไรหายหว่า~
ปล.รักลีดเดอร์จ๊วฟม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
