Game...ล่ารักฝ่าหัวใจคุณหมอเพลย์บอย

9.2

เขียนโดย tietang

วันที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 15.42 น.

  45 ตอน
  2181 วิจารณ์
  127.91K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

25)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“จะคุยยังไง น่าเกลียด”

 

“ไม่เห็นหน้าเกลียดเลยหนึ่งคำตอบต่อหนึ่งครั้งตกลงไหม”

 

 

 

 

บัค!!

 

 

ต่อยลงไปที่แผงอกนั่น เค้าทำอะไรบนเตียงมีแต่เอาเปรียบเธอเห็นๆ กดหัวแก้วลงมาแล้วจูบอย่างร้อนแรงลิ้นอุ่น

 

แทรกเข้าไปในโพงปากดูดลิ้นเล็กจนเธอยอมแพ้จูบตอบ

 

 

 

“ค่าต่อยพี่นะ”

 

“งั้นแก้วไม่อยากรู้อะไรแล้ว”

 

“แต่พี่อยากตอบนะ”

 

 

หัวเราะในลำคอ ใช้แขนยกร่างบางขึ้นสูงจับแกนกายไว้แล้วปล่อยลงมา สองร่างหลอมรวมกันอีกครั้ง

 

 

“ไม่เอาแล้ว”

 

 

ร่างบางประท้วงอู้อี้ ทั้งที่เธฮอยู่ข้างบนแท้ๆแต่ไม่มีโอกาสได้คุมเกม ร่างที่อยู่ข้างล่างยกตัวขึ้นลงไปมาประกอบกับ

 

มือหนาที่คอยยกร่างบางให้ลอยสูงขึ้น

 

 

“เอาหน่อยเถอะ”

 

“อือออ~”

 

 

การเสพกามเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ฮอร์โมนเพศเมื่อหลั่งแล้วก็ยากที่จะควบคุมร่างบางโยกสะโพกไปตามจังหวะเสียง

 

ครวญครางของทั้งคู่ดั่งไปทั่วห้องพัก เมื่อโทโมะเห็นว่าแก้วเริ่ควบคุมตัวเองไม่ได้ก็จูบเพื่อนดูกลืนเสียงไว้ไม่ใหเร็

 

ดรอดออกไปข้างนอก เรียวปาดสวยได้รูปไล้วนจากปากมาที่คอขาวแม้ว่าจะอยู่ข้างล่างก็ตามทีเค้าก็ยังทำรอยไว้

 

ได้ทั่วกายสาวอย่างไม่ขาดตกบกพร่องเลยทีเดียว

 

 

 

“อืมม อะ พอแล้ว”

 

“หืมมมบอกพอแต่น้องแก้วไม่เห็นหยุดเลย”

 

 

 

โทโมะตอบแล้วกอดร่างบางแน่นแนบกายไว้จะได้หยุดการกระทำทุกอย่าง เธอคงจะเหนื่อยมากถึงกับหอบคาอก

 

เค้าไปเลย และแล้วเธอก็เหนื่อยจนหลับไปทั้งๆที่ร่างกายยังไม่ถอดออกจากกัน

 

 

 

“เด็กหยิ่งบ้า...ทำให้พี่ต้องการเพิ่มขึ้นทุกวันแล้วนะ”

 

 

บอกคนที่กำลังหลับไหลไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่ จะมีประโยชน์อะไรถ้าจะมาบอกตอนที่เธอหลับ

 

 

 

“อือ เอาของพี่ออกไปเลย”

 

 

พอตื่นขึ้นมาได้ก็จะไปอย่างเดียว แต่ใช่ว่าเค้าจะยอมแก้วพยายามจะถอนตัวขึ้นแต่โทโมะก็กดแช่ไว้อย่างนั้น

 

 

“แก้วมีงานนะปล่อยเซ่”

 

“อยากให้ปล่อยจริงเหรอ”

 

“อย่ามามักมากที่ให้ไปพอแล้ว ครั้งนี้แก้วจะยอมพี่เป็ฯครั้งสุดท้ายแล้ว”

 

“จริงเหรอ~”

 

 

บอกอย่างล้อๆก่อยจะปล่อยร่างบางให้เป็นอิสระ เธอรีบคว้าเสื้อผ้ามาใส่ให้เรียบร้อย

 

 

“ตกลงว่าไงถ้าพี่ไม่มีความคิดเห็นแก้วว่า แก้วจะบอกแม่ไปตามตรงว่าเรื่องเป็นอย่างไง”

 

“ไม่!!”

 

“แล้วพี่จะเอายังไง”

 

 

บอกไอ้โน้นก็ไม่เอา ไอ้นี้ก็ไม่เอาแก้วก็เดินตึงตังไปทั้งห้อง

 

 

“ที่ทำเป็นปึงปังนี้จะล้มเลิกข้อตกลงเราเหรอไงเด็กหยิ่ง หรือว่าหลงรักพี่เข้าแล้วแต่ไม่กล้าพูด”

 

“แก้วจะไม่มีวันหลงรักพี่จะมีก็แต่พี่เท่านั้นแหละที่ต้องหลงรักแก้ว”

 

 

พูดออกไปแลมั่นอกมั่นใจเหลือเกินแต่ในใจมันเขว้ไปอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งตอนนี้ไอ้หมอหื่นที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ย

 

บอมให้การช่วยเหลือเท่าที่ควร

 

 

 

“ถ้ามาแล้วมีแต่เสียๆๆๆแก้วไปแล้ว!!”

 

 

คิดได้ก็เดินหนีโทโมะไปซะดื้อๆแต่พอเดินออกไปถึงรถตัวเองล้วงเข้าไปขว้านหากุญแจรถกลับไม่มี ยิ่งทำให้เธอ

 

อารมณ์เสียไปกันใหญ่

 

 

“หายไปไหน”

 

 

 

 

 

 

 

.........................................................................................

 

อัพอีกแล้ว~วันนี้อัพไปเยอะมากอ่าโฮ๊ะอะไรหายหว่า~

 

ปล.รักลีดเดอร์จ๊วฟม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา