Game...ล่ารักฝ่าหัวใจคุณหมอเพลย์บอย

 
สายตาดุๆมองไปครั้งแล้วครั้งเล่าแต่แก้วก็ยังนิ่งร่างบางยังวาดลวดลายต่อไปเรื่อยๆด้วยความอรชรหนุ่มหลายคนเริ่มเข้ามานัวเนียมากขึ้น จากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสี่และดูเหมือนจะโดนรุมมากขึ้นจนคนตัวโตไม่สามารถมองเห็นได้ว่าทำอะไรอยู่
ฟลี่บ~
“ไปไหนว่ะไอ้โมะ”
“ร้อน!!”
พูดแค่คำเดียวแล้วก็เดินออกมาจากโต๊ะ ปากก็บอกว่าร้อนแต่เดินเข้าไปที่กลางฟอร์เต้นเสียงเพลงยังเป็นจังหวะเร็วอยู่แก้วที่โดนชายหนุ่มล้อมรอบห็นว่าโทโมะเดินเข้ามาก็ยิ่งเต้นยั่วไปเข้าไปใหญ่เปลี่ยนจากโอบคอเป็นกอดจองเบไว้แน่น สายตาดุมองมาจนแก้วต้องสะดุงแต่คิดเหรอว่าเธอจะกลัว โทโมะเดินหายออกไปสักพักแล้วกลับมาพร้อมสาวสวยคนหนึ่งร่างบางเดินกอดคออ้อยอิ่งเต้นมากับโทโมะ สะโพกงอนสะบัดแทรกตัวเข้าหากายหนุ่มอย่างจงใจมือเล็กจับมือหนาให้แตะลงมาที่หน้าอกเมื่อเปิดทางขนาดนี้มีหรือชายหนุ่มจะไม่สนขย้ำลงไปเต็มแรงไม่แคร์สายตาแก้วที่มองอยู่ โทโมะหันมาแสยะยิ้มให้ก่อนจะเต้นอ่อล้อต่อไป
แคว่ก~
“อูว์~”
ในจังหวะที่แก้วกำลังมองมาที่โทโมะ มือของจงเบก็จับมาที่ชายกระโปร่งแก้วแล้วกระตุกมันออกชายกระโปร่งขาดวิ่นจนเห็นขาอ่อน ผู้ชายที่ยืนอยู่ถึงกับตะลึงในความขาวของต้นขา มือจงเบที่ทำท่าจะไม่หยุดแค่นั้น
พลั่ก!!
“คนนี้ของกูอย่ายุ่ง!!”
หมัดแรงๆเหวียงตรงเข้าไปยังไปหน้า มือหนาที่กำลังจะได้สัมผัสอกคู่งามถึงกับล้มหงายไปตามร่างกายจงเบลงไปนอนนิ่งอยู่กับพื้น หมันเดียวสลบเหมือด โทโมะมองแก้วอย่างฉุนสุดขีดแก้วก็ใช่ว่าจะยอมเธอมองตอบอย่างไม่เกรงกลัว
“กลับบ้าน!!”
เสียงนุ่มแต่แฝงไปด้วยความโกรธพูดไม่ทันจะจบดี แต่มือกระฉากแก้วเดินไปแล้ว เดินตามไปด้วยความลำบากเพราะเค้าเดินเร็วเหลือเกินไม่รู้ว่าเดินหรือวิ่งกันแน่ ส้นสูงที่เดินธรรมดาก็ยากอยู่แล้วนี้ต้องมาวิ่งตามอีกยิ่งลำบากไปใหญ่
“พี่จะรีบไปไหนเนี่ย”
ปัง ปัง !!
ปิดประตูรถอย่างแรงด้วยกันทั้งคู่คนหนึ่งไม่รู้ไปโมโหอะไรมา ส่วนอีกคนหนึ่งไม่รู้สาเหตุเดินตามมาจนอารมณ์เสีย
“ดูสภาพตัวเองสิเป็นผู้หญิงทำตัวน่าเกลียด”
“ทำไมแก้วทำตัวยังไง”
“ไปเต้นยั่วผู้ชายมันสนุกรึไงห๊ะ”
“ก็พี่บอกว่าแก้วหยิ่งไงหล่ะ ที่พี่ยังไปยืนลูบไล้ผู้หญิงได้เลย”
“มันไม่เกี่ยวอย่าเอามาป่นกัน”
“ไม่เกี่ยวตรงไหน”
“ไม่เกี่ยว!!ที่หลังห้ามไปทำอย่างงั้นกับใคร”
ถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วตบไปที่พวงมาลัยรถแล้วออกรถอย่างแรง
“แก้วไปทำแล้วมันเดือนร้อยพี่เหรอไง”
“มีผัวแล้วนะ!!”
“พี่ก็มีเมียแล้ว!! ยังไปอี๋อ๋อกับคนอื่นได้เลย”
“หึง”
“ไม่ได้หึง”
หยุดรถกระทันหันแล้วหันมามองหญิงสาว
“พี่นั่นแหละที่หึงแก้ว!!”
“พี่ไม่ได้หึง!!”
“พี่หึงก็บอกมาซิ”
“ไม่บอก”
“งั้นต่อไปนี้แก้วก็จะทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ”
“ไม่ให้ทำ!!อยากเจอดีรึไง”
“นั่นไงหึง”
“พี่ไม่ได้หึง คนที่หึงคือแก้ว”
“พี่หึง แต่แก้วไม่หึง”
“ก็บอกไปแล้วว่าไม่ได้หึง!!”
ร่างบางทำท่าจะเถียงต่อแต่ก็ถูกปิดปากด้วยจูบที่ร้อนแรง เค้าก็ขี้เกียจมานั่งเถียงว่าใครกันแน่ที่เป็นฝ่ายหึง อันที่จริงก็ไม่มีใครชอบที่อีกฝ่ายไปคลอเคลียกับคนอื่นแต่ก็ไม่ยอมพูด ไม่รู้ว่าจะปากแข็งไปเพื่ออะไรไม่ชอบก็บอกว่าไม่ชอบ อาการอย่างนี้ปากแข็งทั้งคู่จะเอาคีมมาง้างก็ใช่ที่ ลิ้นอุ่นร้อนยังคงจูบไล้ตอนจนลิ้นเล็กยอมแพ้จูบตอบแต่โดยดี จูบจนปากเล้กสั่นระริก เมื่อถูกปล่อยให้เป็นอิสระริมฝีปากที่บวมเจ่อเม้นเข้าหากันอย่างโกรธๆไม่ยอมแม่จะมองหน้าแสหันไปมองข้างทางแทน
“จอดแก้วจะลงบ้านแก้ว”
เมื่อรถแล่นผ่านบ้านเธอจึงร้องโวยวายออกมาเพราะรถทำท่าว่าจะไม่หยุด ซ้ำยังเพิ่มความเร็วไปอีกด้วย
“ไปนอนกับพี่”
“ไม่ไปแก้วจะกลับบ้านไม่อยากนอนกับพี่ จอดรถเดี๋ยวนี้”
“แต่พี่อยากนอนกับแก้ว อ่ออย่าคิดว่าพี่คิดอะไรพี่ก็แค่อยากเมคเลิฟก็เท่านั้น”
แก้วทำสีหน้ารังเกียจทันที คนอะไรพูดได้ไม่อายปากการโต้เถียงเป็นไปตลอดทางและแล้วเธอก็ไม่ได้กลับบ้าน
“ไอ้หมอหื่น”
“หมอทุกคนมันก็มีความอยากด้วยกันทั้งงั้นแหละ พี่ก็ผู้ชาย”
“มักมาก”
“หึ รู้ก็ดีงั้นก็ไม่ต้องเสียเวลามาเริ่มกันดีกว่า”
“ไม่!!ทุเรศออกไปเลยนะ”
ไม่สนใจทิ้งตัวร่างบางลงบนที่นอนแล้วคร่อมไว้ แก้วรู้ทันที่ว่าเธอหมดท่าสู้แล้วขืนยิ่งแข็งข้อไปรั้งแต่จะทำให้เจ็บตัวมากขึ้น
“พี่...แก้วยังเจ็บอยู่เลยนะ”
เสียงหวานบวกกับหน้าตาที่อ้อนอย่างเต็มที่ แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นร่างสูงทับลงมากทั้งที่มีเสื้อผ้ากันเค้านอนทับลงไปทั้งตัวเธอรับสัมผัสที่ตื่นตัวจากเค้าได้เลยมันดุนออกมาจนรู้สึกได้ แต่จู่ๆความเสี่ยวที่ท้องน้อยก็เกิดขึ้น อาการปวดท้องอย่างรุนแรงที่มีทุกเดือนของผู้หญิงทั่วไป
“เดี๋ยว แก้วปวดท้อง”
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่ให้ยา”
“อะอย่าพึ่งเลยนะ แก้วปวดจริงๆ”
ปวดจนตัวงอจากที่โดนทับอยู่เธอง้อตัวจนเค้ารู้ได้ถึงอาการ ร่างสูงผละออกมาให้หญิงสาวได้นอน มือบางกุมไว้ที่ท้องอย่างแน่นชายหนุ่มเปิดหน้าท้องดูแล้วกดไปมาทั้งข้างซ้ายและขว้าจนมาถึงตรงกลางท้องน้อย
“โอ๊ยยยย”
ร่างบางร้องเสียงหลงพร้อมกับสะดุงสุดตัว
“ประจำเดือน”
แก้วพยักหน้าเบาๆแล้วพยุงกายลุกขึ้นจะเดินไปห้องน้ำ
“ไปไหน”
“ห้องน้ำ”
ค่อยๆเดินไปที่กระเป๋าสะพายหยิบของที่ต้องใช้ออกมาแล้วหายไปในห้องน้ำ เมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำก็ไม่พบใครอยู่ในห้องแล้ว ล้มตัวลงบนที่นอนอย่างไม่เป็นท่าตั้งแต่โตเป็นสาวมายังไม่เคยปวดท้องรุนแรงขนาดนี้ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสาเหตุอะไรทำไมเธอจึงปวดท้องประจำเดือนรุนแรงนัก โทโมะเดินกลับเข้ามาพร้อมนมอุ่น
“ดื่มนมจะได้สบายท้อง”
รับแก้วมาดื่มนมมันปวดจนไม่อยากขยับอะไรไม่อยากทำอะไร ดื่มไปได้สองอึกก็ส่งแก้วคืนพร้อมกับล้มตัวลงนอนหลับตา ผ่านไป10นาทีโทโมะก็เดินเข้ามาพร้อมถุงน้ำร้อนร่างสูงลงไปนอนด้วยแล้ววางถุงน้ำอุ่นไว้ที่ท้องน้อยมือหนาไล้ไปตามใบหน้าหวาน
“อย่าทำแบบนั้นกับใครอีก...ไม่ชอบนะรู้ไว้”
เป็นอีกครั้งที่พยายามจะหลอกตัวเองว่าไม่รู้สึกอะไรกับคนตรงหน้า ทั้งๆที่ในใจหึงจะเป็นจะตายตอนที่เห็นเธอไปคลอเคลียกับคนอื่นและที่ทนไม่ได้ก็ตอนที่เห็นว่าเธอจะยอมให้คนอื่นได้สัมผัสตัวเอง ไม่รู้จะต้องใช้อะไรถึงจะทลายกำแพงทิฐิที่มีอยู่ลงได้
 
 
.............................................................................
 
อัพแล้วค๊าบอ่านแล้วเม้นหน่อยเน้อ~
 
เม้นๆโหวดๆค๊าบบแล้วตอนต่อไปจามาเร็วฮ่าฮ่า
 
รักลีดเดอร์จ๊วฟฟม๊วฟฟฟ