Game...ล่ารักฝ่าหัวใจคุณหมอเพลย์บอย

สายตาดุๆมองไปครั้งแล้วครั้งเล่าแต่แก้วก็ยังนิ่งร่างบางยังวาดลวดลายต่อไปเรื่อยๆด้วยความอรชรหนุ่มหลายคนเริ่มเข้ามานัวเนียมากขึ้น จากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสี่และดูเหมือนจะโดนรุมมากขึ้นจนคนตัวโตไม่สามารถมองเห็นได้ว่าทำอะไรอยู่

ฟลี่บ~

“ไปไหนว่ะไอ้โมะ”

“ร้อน!!”

พูดแค่คำเดียวแล้วก็เดินออกมาจากโต๊ะ ปากก็บอกว่าร้อนแต่เดินเข้าไปที่กลางฟอร์เต้นเสียงเพลงยังเป็นจังหวะเร็วอยู่แก้วที่โดนชายหนุ่มล้อมรอบห็นว่าโทโมะเดินเข้ามาก็ยิ่งเต้นยั่วไปเข้าไปใหญ่เปลี่ยนจากโอบคอเป็นกอดจองเบไว้แน่น สายตาดุมองมาจนแก้วต้องสะดุงแต่คิดเหรอว่าเธอจะกลัว โทโมะเดินหายออกไปสักพักแล้วกลับมาพร้อมสาวสวยคนหนึ่งร่างบางเดินกอดคออ้อยอิ่งเต้นมากับโทโมะ สะโพกงอนสะบัดแทรกตัวเข้าหากายหนุ่มอย่างจงใจมือเล็กจับมือหนาให้แตะลงมาที่หน้าอกเมื่อเปิดทางขนาดนี้มีหรือชายหนุ่มจะไม่สนขย้ำลงไปเต็มแรงไม่แคร์สายตาแก้วที่มองอยู่ โทโมะหันมาแสยะยิ้มให้ก่อนจะเต้นอ่อล้อต่อไป

แคว่ก~

“อูว์~”

ในจังหวะที่แก้วกำลังมองมาที่โทโมะ มือของจงเบก็จับมาที่ชายกระโปร่งแก้วแล้วกระตุกมันออกชายกระโปร่งขาดวิ่นจนเห็นขาอ่อน ผู้ชายที่ยืนอยู่ถึงกับตะลึงในความขาวของต้นขา มือจงเบที่ทำท่าจะไม่หยุดแค่นั้น

พลั่ก!!

“คนนี้ของกูอย่ายุ่ง!!”

หมัดแรงๆเหวียงตรงเข้าไปยังไปหน้า มือหนาที่กำลังจะได้สัมผัสอกคู่งามถึงกับล้มหงายไปตามร่างกายจงเบลงไปนอนนิ่งอยู่กับพื้น หมันเดียวสลบเหมือด โทโมะมองแก้วอย่างฉุนสุดขีดแก้วก็ใช่ว่าจะยอมเธอมองตอบอย่างไม่เกรงกลัว

“กลับบ้าน!!”

เสียงนุ่มแต่แฝงไปด้วยความโกรธพูดไม่ทันจะจบดี แต่มือกระฉากแก้วเดินไปแล้ว เดินตามไปด้วยความลำบากเพราะเค้าเดินเร็วเหลือเกินไม่รู้ว่าเดินหรือวิ่งกันแน่ ส้นสูงที่เดินธรรมดาก็ยากอยู่แล้วนี้ต้องมาวิ่งตามอีกยิ่งลำบากไปใหญ่

“พี่จะรีบไปไหนเนี่ย”

ปัง ปัง !!

ปิดประตูรถอย่างแรงด้วยกันทั้งคู่คนหนึ่งไม่รู้ไปโมโหอะไรมา ส่วนอีกคนหนึ่งไม่รู้สาเหตุเดินตามมาจนอารมณ์เสีย

“ดูสภาพตัวเองสิเป็นผู้หญิงทำตัวน่าเกลียด”

“ทำไมแก้วทำตัวยังไง”

“ไปเต้นยั่วผู้ชายมันสนุกรึไงห๊ะ”

“ก็พี่บอกว่าแก้วหยิ่งไงหล่ะ ที่พี่ยังไปยืนลูบไล้ผู้หญิงได้เลย”

“มันไม่เกี่ยวอย่าเอามาป่นกัน”

“ไม่เกี่ยวตรงไหน”

“ไม่เกี่ยว!!ที่หลังห้ามไปทำอย่างงั้นกับใคร”

ถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วตบไปที่พวงมาลัยรถแล้วออกรถอย่างแรง

“แก้วไปทำแล้วมันเดือนร้อยพี่เหรอไง”

“มีผัวแล้วนะ!!”

“พี่ก็มีเมียแล้ว!! ยังไปอี๋อ๋อกับคนอื่นได้เลย”

“หึง”

“ไม่ได้หึง”

หยุดรถกระทันหันแล้วหันมามองหญิงสาว

“พี่นั่นแหละที่หึงแก้ว!!”

“พี่ไม่ได้หึง!!”

“พี่หึงก็บอกมาซิ”

“ไม่บอก”

“งั้นต่อไปนี้แก้วก็จะทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ”

“ไม่ให้ทำ!!อยากเจอดีรึไง”

“นั่นไงหึง”

“พี่ไม่ได้หึง คนที่หึงคือแก้ว”

“พี่หึง แต่แก้วไม่หึง”

“ก็บอกไปแล้วว่าไม่ได้หึง!!”

ร่างบางทำท่าจะเถียงต่อแต่ก็ถูกปิดปากด้วยจูบที่ร้อนแรง เค้าก็ขี้เกียจมานั่งเถียงว่าใครกันแน่ที่เป็นฝ่ายหึง อันที่จริงก็ไม่มีใครชอบที่อีกฝ่ายไปคลอเคลียกับคนอื่นแต่ก็ไม่ยอมพูด ไม่รู้ว่าจะปากแข็งไปเพื่ออะไรไม่ชอบก็บอกว่าไม่ชอบ อาการอย่างนี้ปากแข็งทั้งคู่จะเอาคีมมาง้างก็ใช่ที่ ลิ้นอุ่นร้อนยังคงจูบไล้ตอนจนลิ้นเล็กยอมแพ้จูบตอบแต่โดยดี จูบจนปากเล้กสั่นระริก เมื่อถูกปล่อยให้เป็นอิสระริมฝีปากที่บวมเจ่อเม้นเข้าหากันอย่างโกรธๆไม่ยอมแม่จะมองหน้าแสหันไปมองข้างทางแทน

“จอดแก้วจะลงบ้านแก้ว”

เมื่อรถแล่นผ่านบ้านเธอจึงร้องโวยวายออกมาเพราะรถทำท่าว่าจะไม่หยุด ซ้ำยังเพิ่มความเร็วไปอีกด้วย

“ไปนอนกับพี่”

“ไม่ไปแก้วจะกลับบ้านไม่อยากนอนกับพี่ จอดรถเดี๋ยวนี้”

“แต่พี่อยากนอนกับแก้ว อ่ออย่าคิดว่าพี่คิดอะไรพี่ก็แค่อยากเมคเลิฟก็เท่านั้น”

แก้วทำสีหน้ารังเกียจทันที คนอะไรพูดได้ไม่อายปากการโต้เถียงเป็นไปตลอดทางและแล้วเธอก็ไม่ได้กลับบ้าน

“ไอ้หมอหื่น”

“หมอทุกคนมันก็มีความอยากด้วยกันทั้งงั้นแหละ พี่ก็ผู้ชาย”

“มักมาก”

“หึ รู้ก็ดีงั้นก็ไม่ต้องเสียเวลามาเริ่มกันดีกว่า”

“ไม่!!ทุเรศออกไปเลยนะ”

ไม่สนใจทิ้งตัวร่างบางลงบนที่นอนแล้วคร่อมไว้ แก้วรู้ทันที่ว่าเธอหมดท่าสู้แล้วขืนยิ่งแข็งข้อไปรั้งแต่จะทำให้เจ็บตัวมากขึ้น

“พี่...แก้วยังเจ็บอยู่เลยนะ”

เสียงหวานบวกกับหน้าตาที่อ้อนอย่างเต็มที่ แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นร่างสูงทับลงมากทั้งที่มีเสื้อผ้ากันเค้านอนทับลงไปทั้งตัวเธอรับสัมผัสที่ตื่นตัวจากเค้าได้เลยมันดุนออกมาจนรู้สึกได้ แต่จู่ๆความเสี่ยวที่ท้องน้อยก็เกิดขึ้น อาการปวดท้องอย่างรุนแรงที่มีทุกเดือนของผู้หญิงทั่วไป

“เดี๋ยว แก้วปวดท้อง”

“ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่ให้ยา”

“อะอย่าพึ่งเลยนะ แก้วปวดจริงๆ”

ปวดจนตัวงอจากที่โดนทับอยู่เธอง้อตัวจนเค้ารู้ได้ถึงอาการ ร่างสูงผละออกมาให้หญิงสาวได้นอน มือบางกุมไว้ที่ท้องอย่างแน่นชายหนุ่มเปิดหน้าท้องดูแล้วกดไปมาทั้งข้างซ้ายและขว้าจนมาถึงตรงกลางท้องน้อย

“โอ๊ยยยย”

ร่างบางร้องเสียงหลงพร้อมกับสะดุงสุดตัว

“ประจำเดือน”

แก้วพยักหน้าเบาๆแล้วพยุงกายลุกขึ้นจะเดินไปห้องน้ำ

“ไปไหน”

“ห้องน้ำ”

ค่อยๆเดินไปที่กระเป๋าสะพายหยิบของที่ต้องใช้ออกมาแล้วหายไปในห้องน้ำ เมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำก็ไม่พบใครอยู่ในห้องแล้ว ล้มตัวลงบนที่นอนอย่างไม่เป็นท่าตั้งแต่โตเป็นสาวมายังไม่เคยปวดท้องรุนแรงขนาดนี้ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสาเหตุอะไรทำไมเธอจึงปวดท้องประจำเดือนรุนแรงนัก โทโมะเดินกลับเข้ามาพร้อมนมอุ่น

“ดื่มนมจะได้สบายท้อง”

รับแก้วมาดื่มนมมันปวดจนไม่อยากขยับอะไรไม่อยากทำอะไร ดื่มไปได้สองอึกก็ส่งแก้วคืนพร้อมกับล้มตัวลงนอนหลับตา ผ่านไป10นาทีโทโมะก็เดินเข้ามาพร้อมถุงน้ำร้อนร่างสูงลงไปนอนด้วยแล้ววางถุงน้ำอุ่นไว้ที่ท้องน้อยมือหนาไล้ไปตามใบหน้าหวาน

“อย่าทำแบบนั้นกับใครอีก...ไม่ชอบนะรู้ไว้”

เป็นอีกครั้งที่พยายามจะหลอกตัวเองว่าไม่รู้สึกอะไรกับคนตรงหน้า ทั้งๆที่ในใจหึงจะเป็นจะตายตอนที่เห็นเธอไปคลอเคลียกับคนอื่นและที่ทนไม่ได้ก็ตอนที่เห็นว่าเธอจะยอมให้คนอื่นได้สัมผัสตัวเอง ไม่รู้จะต้องใช้อะไรถึงจะทลายกำแพงทิฐิที่มีอยู่ลงได้

.............................................................................

อัพแล้วค๊าบอ่านแล้วเม้นหน่อยเน้อ~

เม้นๆโหวดๆค๊าบบแล้วตอนต่อไปจามาเร็วฮ่าฮ่า

รักลีดเดอร์จ๊วฟฟม๊วฟฟฟ